16 Ἰανουαρίου

[MTheodorakis]

Γ' ἑσπέριο στιχηρὸ προσόμοιο ιf' Ἰανουαρίου:
«Ὃν ἠρνήσω κρινόμενον, ἐγειρόμενον ὕμνησας, ἐκ νεκρῶν ἀπόστολε καὶ ἐκήρυξας, εἰς τὰ τοῦ κόσμου πληρώματα, Θεόν τε καὶ ἄνθρωπον, ἀγαθότητι πολλῇ, τοῖς βροτοῖς ὁμιλήσαντα· ὅθεν πόθῳ σε, μακαρίζομεν Πέτρε προσκυνοῦντες, ἃς ἐφόρεσας ἁλύσεις, ὑπὲρ Χριστοῦ παναοίδιμε» (Πανθέκτη ἐκδ. 1817 τ. 1 σ. 831, μηναῖο ἐκδ. 1890 σ. 124).

Ἐπίσης τὰ ἐξαποστειλάρια εἶναι προσόμοια τοῦ «Ἐν πνεύματι τῷ ἱερῷ» (Πανθέκτη ἐκδ. 1817 τ. 1 σ. 835).

 

[π. Μάξιμος]

Τό Μηναῖο τῆς Ἀ. Δ. «Πέτρε» ἔχει καί ὄχι «Πάτερ».

Γιά τά ἐξαποστειλάρια δίκιο ἔχεις. Ἀλλά τό «Οὐ σάρξ καὶ αἷμα Πέτρε σοι...» δέν βγαίνει ἀκριβῶς· λείπει ἕνας στίχος. Ἐνῶ τό θεοτοκίον προσομοιάζει μέ κάποια προβλήματα πάλι.

 

[π. Μάξιμος]

Γιά τά ἐξαποστειλάρια δίκιο ἔχεις.

Τελικά δέν ἔχεις δίκιο, ἀπ᾿ ὅ,τι τό ξαναεῖδα. Τό «Οὐ σάρξ καὶ αἷμα Πέτρε σοι...» ἔχει ἰσοστιχία μέ τό «Γυναῖκες ἀκουτίσθητε», μέ μόνο πρόβλημα τήν ἀντιστοιχία τοῦ «ἀῤῥαγῆ» μέ τό «αὐγάσαι», πού ξεπερνιέται.

Τό θεοτοκίον «Παρθένος παναμώμητος» ἔχει ἴσους στίχους μέ τό «Ἐν πνεύματι τῷ ἱερῷ», ἀλλά ὑπάρχει πρόβλημα στό τέλος:

εἶδον γὰρ τοῖς ὀφθαλμοῖς, ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καὶ Ἰσραὴλ σωτηρίαν.
Δόξα πρέπει τιμή τε, καὶ προσκύνησις Τριάδι, τῇ ἀστέκτῳ καὶ θείᾳ.​

Τά ἔχεις σέ μουσικό κείμενο;

 

[Σαλίβερος Χαράλαμπος]

Τελικά δέν ἔχεις δίκιο, ἀπ᾿ ὅ,τι τό ξαναεῖδα. Τό «Οὐ σάρξ καὶ αἷμα Πέτρε σοι...» ἔχει ἰσοστιχία μέ τό «Γυναῖκες ἀκουτίσθητε», μέ μόνο πρόβλημα τήν ἀντιστοιχία τοῦ «ἀῤῥαγῆ» μέ τό «αὐγάσαι», πού ξεπερνιέται.

Τό θεοτοκίον «Παρθένος παναμώμητος» ἔχει ἴσους στίχους μέ τό «Ἐν πνεύματι τῷ ἱερῷ», ἀλλά ὑπάρχει πρόβλημα στό τέλος:

εἶδον γὰρ τοῖς ὀφθαλμοῖς, ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καὶ Ἰσραὴλ σωτηρίαν.
Δόξα πρέπει τιμή τε, καὶ προσκύνησις Τριάδι, τῇ ἀστέκτῳ καὶ θείᾳ.​

Τά ἔχεις σέ μουσικό κείμενο;

Ο Παπαγίαννης τα έχη μουσικά.

 

[domesticus]

Ο Παπαγίαννης τα έχη μουσικά.

Ἀπὸ τὸ Μηνολόγιο τοῦ π. Κωνσταντίνου.

 

[π. Μάξιμος]

Εὐχαριστοῦμε πολύ Δομέστικε!

... μέ μόνο πρόβλημα τήν ἀντιστοιχία τοῦ «ἀῤῥαγῆ» μέ τό «αὐγάσαι», πού ξεπερνιέται.

Τελικά ὄχι μόνον αὐτό ξεπέρασε ὁ π. Κωνσταντῖνος, ἀλλά ἐτόνισε κατ᾿ ἔννοιαν:

καὶ φερωνύμως κέκληκε Πέτρον,
ὡς πέτραν ἀρραγῆ
καὶ βάσιν τῆς Ἐκκλησίας.​

Τό θεοτοκίον «Παρθένος παναμώμητος» ἔχει ἴσους στίχους μέ τό «Ἐν πνεύματι τῷ ἱερῷ», ἀλλά ὑπάρχει πρόβλημα στό τέλος:

εἶδον γὰρ τοῖς ὀφθαλμοῖς, ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καὶ Ἰσραὴλ σωτηρίαν.
Δόξα πρέπει τιμή τε, καὶ προσκύνησις Τριάδι, τῇ ἀστέκτῳ καὶ θείᾳ.​

Καί στό θεοτοκίον, ἄν ὄντως ταίριαζε μέ τό «Ἐν πνεύματι τῷ ἱερῷ», τό τονίζει σύμφωνα μέ τό «Γυναῖκες ἀκουτίσθητε» (ὅπως ἐπιγράφεται) καί κάνει τούς τρεῖς στίχους Δόξα πρέπει τιμή τε, καὶ προσκύνησις Τριάδι, τῇ ἀστέκτῳ καὶ θείᾳ δύο ὀρθῶς:

Δόξα πρέπει τιμή τε καὶ προσκύνησις,
Τριάδι τῇ ἀστέκτῳ καὶ θείᾳ.​

 

[π. Μάξιμος]

Ἕνα παμπάλαιο ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ πού ἔχω, ὄντως ἐπιγράφει τά Ἐξαποστειλάρια τῆς 16ης Ἰανουαρίου προσόμοια τοῦ «Ἐν πνεύματι τῷ ἱερῷ», ἔχοντας τό αὐτό Θεοτοκίον·

Παρθένος παναμώμητος,
σὺ ἐγνώσθης καὶ Μήτηρ,
ὡς Θεόν τε καὶ ἄνθρωπον,
ὑπὲρ φύσιν τεκοῦσα,
καὶ σωτηρία γέγονεν,
ἡ κυοφορία σου,
τοῖς μελῳδοῦσιν ἐκ πόθου·
Δόξα πρέπει τιμή τε,
καὶ προσκύνησις Τριάδι,
τῇ ἀστέκτῳ καὶ θείᾳ.​

Ἀλλά τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἔχει τό ἑξῆς:

Ἁλύσεσι δεσμούμενον,
τῶν παθῶν με τὸν τάλαν,
ἀπόλυσον μακάριε,
ὡς ποτὲ τὰς ἁλύσεις,
διέλυσεν ὁ Ἄγγελος,
τοῦ Θεοῦ, καὶ τῆς εἱρκτῆς,
ἐξήγαγε παραδόξως,
συγκλεισθέντα σε ταύτης,
Ἀποστόλων κορωνίς,
μακαριώτατε Πέτρε.​