Ατυχώς η ακολουθία παρουσιάζει ικανά μετρικά, λεκτικά και συντακτικά σφάλματα.
Π.χ.
1) Τῇ δυνάμει τῆς χάριτος, τήν Πατρώαν
εὐσέβειαν, Μάρτυς διεφύλαξας μέχρις αἵματος,
ὑπεριδοῦσα* τόν σύνευνον, καί τέκνων
τήν στέρησιν, ὑπομένουσα σοφῶς, διά
τήν ὄντως λαμπρότητα καί ἀπόλαυσιν, **
Αἰκατερίνα*** δεόμεθα μή παύσῃς, ἱκετεύουσα
τόν Κτίστην, ὑπέρ ἡμῶν τῶν ὑμνούντων σε.
* υπερορώ συντάσσεται συνήθως με γενική βλ. υπεροράν μεν σαρκός (από το απολυτίκιο Οσίας Μαρίας Αιγυπτίας), βέβαια έχει και με αιτιατική σύνταξη δεν γνωρίζω εάν έχει το ίδιο νόημα
* εδώ λείπει ένας "σύνδεσμος" του τύπου όθεν, διό, διά τούτο κλπ
** μια συλλαβή επιπλέον, τέλος πάντων συγχωρείται ποιητική αδεία.
2) Αἰκατερίναν τήν θείαν, λαμπρῶς τιμήσωμεν,
καλλιτεκνίας ἄνθος, καί μητέρων τό κλέος,
Μάρτυρα Κυρίου τήν ἐκλεκτήν, καί Ἀγγέλων
συνόμιλον. Ἀπαρνηθεῖσα* συζύγου καί συγγενῶν,
ᾠκειώθη τῷ Νυμφίῳ Χριστῷ.
* εδώ λείπει ένα γαρ ή θα πρέπει να συνταχθεί η μετοχή με αιτιατική και να ενταχθεί στην πρόταση. Επίσης το ρήμα απαρνούμαι, συντάσσεται όχι με γενική, αλλά κατά το αρνέοµαι (-ούυµαι )
1)αρνούµαι τι ή τινά (αιτ.)
2)αρνούµαι + τελικό απαρέµφατο
3)αρνούµαι + ειδική πρόταση
Θα μπορούσα να σταχυολογήσω και άλλα, όμως σταματώ εδώ. Και άλλη φορά έχω σχολιάσει δεόντως και καυτηριάσει προσηκόντως ακολουθίες ποιήματα ευλαβών μεν αλλά αδοκίμων (για να μην πω αγραμμάτων) υμνογράφων με τη δέουσα αυστηρότητα, οπότε δεν μπορεί κάποιος να πει ότι το εν λόγω έργο το σχολίασα περισσότερο αυστηρά από το σύνηθες για μένα.
Πιστεύω ότι και αυτή η ακολουθία πριν δει το φως της δημοσιότητος θα μπορούσε να ελεγχθεί για τέτοια λάθη!
