Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Αγαπητοί φίλοι πάντα θεωρούσα τη σκηνή της Υπαπαντής από τις πιο συναρπαστικές σκηνές του Ευαγγελίου, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι για τον σκοπό αυτό, την εκπλήρωση αυτής της επαγγελίας, ο γέρων Συμεών περίμενε με υπομονή επί δεκαετίες και όταν αυτή εκπληρώθηκε, εκείνος παρέδωσε τον εαυτό του στα χέρια του Θεού. Ο Συμεών είναι γι’ αυτόν τον λόγο το αιώνιο υπόδειγμα της προσμονής μετ΄ελπίδος που βραβεύεται με την θεία επίσκεψη, το πρότυπο όλων των ανθρώπων που μέλλουν να καταστούν Θεοδόχοι χάρη στον πνευματικό αγώνα και την αρετή τους.
Επειδή είναι μεγάλη η τιμή που αποδίδει η εκκλησία στον Συμεών αποδίδοντάς του τον προσδιορισμό ή την προσωνυμία Θεοδόχος, μου κίνησε την περιέργεια να την ψάξω λίγο αυτή τη λέξη και διαπίστωσα με έκπληξη ότι αυτή η λέξη (<Θεός + δόχος < δέχ-ομαι), που αποδίδει το γεγονός ότι ο Συμεών τον βάσταξε (δέχτηκε) στην αγκαλιά του, χρησιμοποιείται στην υμνογραφία σχεδόν αποκλειστικά για ένα και μόνο πρόσωπο: την Θεοτόκο . Λογικό είναι αυτό αφού εκείνη τον υποδέχτηκε και τον κράτησε επί 9 μήνες στην κοιλία της (αλλά ακόμα περισσότερο η ψυχή της ήταν κατοικητήριο του Θεού). (Πβ Ἔχουσα θεοδόχον ἡ Παρθένος τὴν μήτραν). Η λέξη αναφέρεται και σε ένα δύο άλλα σημεία, μια φορά στον Ιωσήφ από Αριμαθαίας, αλλά ως ευκαιριακή μεταφορά όχι ως προσδιορισμός και άλλες δυο φορές στον Ναό του Σολομώντος, αλλά πάλι σε αντιπαραβολη με το θεοδόχον σκήνωμα, την Θεοτόκο, που εισέρχεται σε αυτόν.
Ο Συμεών δηλαδή έχει μια ιδιότητα, τουλάχιστον στην υμνογραφία, που είναι αποκλειστικό προνόμιο της Θεοτόκου, κι αυτό δείχνει πόσο μεγάλος άγιος ήταν.
Συχωρέστε μου την μακρηγορία. Χρόνια Πολλά!
Επειδή είναι μεγάλη η τιμή που αποδίδει η εκκλησία στον Συμεών αποδίδοντάς του τον προσδιορισμό ή την προσωνυμία Θεοδόχος, μου κίνησε την περιέργεια να την ψάξω λίγο αυτή τη λέξη και διαπίστωσα με έκπληξη ότι αυτή η λέξη (<Θεός + δόχος < δέχ-ομαι), που αποδίδει το γεγονός ότι ο Συμεών τον βάσταξε (δέχτηκε) στην αγκαλιά του, χρησιμοποιείται στην υμνογραφία σχεδόν αποκλειστικά για ένα και μόνο πρόσωπο: την Θεοτόκο . Λογικό είναι αυτό αφού εκείνη τον υποδέχτηκε και τον κράτησε επί 9 μήνες στην κοιλία της (αλλά ακόμα περισσότερο η ψυχή της ήταν κατοικητήριο του Θεού). (Πβ Ἔχουσα θεοδόχον ἡ Παρθένος τὴν μήτραν). Η λέξη αναφέρεται και σε ένα δύο άλλα σημεία, μια φορά στον Ιωσήφ από Αριμαθαίας, αλλά ως ευκαιριακή μεταφορά όχι ως προσδιορισμός και άλλες δυο φορές στον Ναό του Σολομώντος, αλλά πάλι σε αντιπαραβολη με το θεοδόχον σκήνωμα, την Θεοτόκο, που εισέρχεται σε αυτόν.
Ο Συμεών δηλαδή έχει μια ιδιότητα, τουλάχιστον στην υμνογραφία, που είναι αποκλειστικό προνόμιο της Θεοτόκου, κι αυτό δείχνει πόσο μεγάλος άγιος ήταν.
Συχωρέστε μου την μακρηγορία. Χρόνια Πολλά!
