Οἱ τῶν ἀμνόν τοῦ Θεοῦ κηρύξαντες,
καί σφαγιασθέντες ὥσπερ ἄρνες,
καί πρός ζωήν, τήν ἀγήρω ἅγιοι,
καί ἀΐδιον μετατεθέντες,
τοῦτον ἐκτενῶς, μάρτυρες, αἰτήσασθε,
ὀφλημάτων λύσιν ἡμῖν δωρήσασθαι.
Οἱ τήν ὁδόν τήν στενήν βαδίσαντες,
τεθλιμμένην πάντες οἱ ἐν βίῳ
οἱ τόν σταυρόν, ὡς ζυγόν ἀράμενοι,
καί ἐμοί ἀκολουθήσαντες ἐν πίστει,
δεῦτε ἀπολαύετε, ἅ ἡτοίμασα ὑμῖν βραβεία,
καί στέφη τά οὐράνια.
Και εμείς που δε τον γνωρίσαμε ποτέ παρακαλούμαι Σε όπως την ψυχήν του εξ ημών μεταστάντος δούλου Σου π. Γεωργίου, εν σκηναίς δικαίων τάξαι, εν κόλποις Αβραάμ αναπαύσαι, και μετά δικαίων συναριθμήσαι.
Κουράγιο Βασίλη.
(Ι. Χρυσόστομος)
"Όταν οδηγής εις τον τάφον νεκρόν μην ταλαιπωρήσαι με την υπερβολικήν λύπην. Διότι δεν τον οδηγείς προς θάνατον, αλλά δι' ύπνον. Σου αρκεί αυτό το όνομα (ύπνος) δια να παρηγορηθής εις την συμφοράν σου. Μάθε λοιπόν που τον οδηγείς: εις το Κοιμητήριον. Και πότε τον οδηγείς: Μετά τον θάνατον του Χριστού, τότε που τα νεύρα του θανάτου έχουν κοπεί. Ώστε και από τον τόπον και από τον χρόνον ημπορείτε να αποκομίσετε μεγάλην παρηγορίαν".
"Θέλεις να τιμήσεις τον απελθόντα; Τίμησέ τον όχι με θρήνους και κοπετούς, αλλά με ελεημοσύνες, ευεργεσίες και λειτουργίες."