Αγαπητοί,
Πριν μερικές μέρες χρειάστηκε να βρω κάτι που θυμόμουν ότι είχα αναρτήσει αρκετά πιο παλιά (δεν θα αναφέρω τι, για λόγους που θα αντιληφθείτε παρακάτω...
) αλλά δεν είχα πρόχειρο γιατί ήμουν μακριά από τον Η/Υ μου (και να ήμουν δλδ. λίγο δύσκολο να το βρω μέσα στους, χαώδεις πλέον, 2-3 σκληρούς δίσκους...
). Έτσι λοιπόν το "κατέβασα" από εδώ για μια ακόμη φορά (για να έρθω στην πολύ σωστή παρατήρηση του π. Μαξίμου).
Επηρεασμένος ίσως από τις συζητήσεις των ημερών επί του θέματος, αλλά ίσως και από αντανακλαστική περιέργεια λόγω του ότι είχα κάνει προσωπικά την ανάρτηση, έριξα μια ματιά στην σχέση thanks/downloads:
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από τα thanks...
Μάλιστα εκείνο που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι το μέλος που είχε αναζητήσει "απεγνωσμένα" την ανάρτηση που έκανα ΔΕΝ είχε βάλει "thanks"...
Έρχομαι όμως στα λόγια του Νεοκλή:
Πάντως για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερο ευχαριστώ από τον αριθμό των «εμφανίσεων» (=κατεβασμάτων).
και χαίρομαι που αυτή η ανάρτηση φάνηκε χρήσιμη σε τόσους ανθρώπους...
Τι κι αν κάποιοι (για τους δικούς τους λόγους, κάποιοι δ' εξ αυτών είναι σεβαστοί...) δεν προσφέρουν, αλλά μόνο "κατεβάζουν";
Τι κι αν κάποιοι άλλοι είναι αγνώμονες;
Τι κι αν κάποιοι άλλοι δεν προσφέρουν τίποτα από το αρχείο τους, ενώ παράλληλα λένε "έχω 'κείνο, έχω 'τούτο, έχω, έχω, έχω...) αλλά δεεεεεεν....;
Τι κι αν κάποιοι άλλοι δίνουν ένα... ψἰχουλο και κόπτονται λες και έδωσαν... φούρνο ολόκληρο;
Τι κι αν κάποιοι άλλοι ζητούν να τους στήσουν άγαλμα και να τους αναφέρουν με χρυσά γράμματα ότι προσέφεραν εκείνο και το άλλο, με κόπο, με θυσία, με, με, με, και δωσ' του δημόσιες δηλώσεις περί πνευμ. ιδιοκτησίας κλπ. ;
....
Θα πρέπει να τους μιμηθούμε; Κατανοώ και συμμερίζομαι την αγανάκτηση κάποιων φίλων, αλλά θυμάμαι και τα λόγια ενός σοφού γεροντάκου που έλεγε (με άλλη αφορμή μεν, αλλά "κολλάει" κι εδώ, αν και ο χαρακτηρισμός που θα ακολουθήσει δεν έχει σχέση...) ότι "η μεγαλύτερη χάρη που μπορείς να κάνεις σε έναν κακό άνθρωπο είναι να τον μιμηθείς ή και να γίνεις ακόμα και χειρότερος από αυτόν"... Το παραθέτω σαν "τροφή για σκέψη"...
Το "Ψ" ανέκαθεν βασιζόταν στην ανιδιοτελή προσφορά. Σε δυο μέρες από σήμερα θα γιόρταζε ο Μεγάλων Απών του "Ψ", ο κυρ-Βαγγέλης ο Λιναρδάκης, ο οποίος αν και πολλές φορές (σαν άνθρωπος κι αυτός...) αγανάκτησε με τα φαινόμενα που εξετάζουμε, ωστόσο συνέχισε αδιάλειπτα την προσφορά του! Ας τον μιμηθούμε και ας προχωρήσουμε...
Συγγνώμη αν σας κούρασα. Καλή συνέχεια!
Σ.Π.Μ.