Ὕμνος εἰς ὅσιον Θεόδωρον Συκεώτην - παλαιά γραφή

[π. Μάξιμος]

Στό ἔργο αὐτό καί στή σελ. 7 τοῦ pdf, ὑπάρχει ἀπόσπασμα κώδικος μέ παλαιά μουσική σημειογραφία (στήν ἀριστερή ᾤα), ὕμνου εἰς τόν ὅσιον Θεόδωρον τόν Συκεώτην (22 Ἀπριλίου) πού δέν ἐμπεριέχεται στά ἐν χρήσει μηναῖα. Τό ἐπισυνάπτω σέ pdf. Διαβάζω στόν Μέγα Συναξαριστή ὅτι ὑπάρχει ἀκολουθία σέ παλαιούς κώδικες.
Μπορεῖ κάποιος νά μᾶς πεῖ ποίας περιόδου εἶναι ἡ μουσική γραφή ἤ νά τό ἐξηγήσει; Πάντως δέν πρέπει νά φαίνεται ἡ ἀρχή τοῦ ὕμνου. Μπόρεσα δέ νά διαβάσω λίγο μετά τήν ἀρχή (στό ἀπόσπασμα) καί τό παραθέτω (ὄχι μέ ἀπόλυτη σιγουριά):

«... μαθὼν ῥόδον ἔμψυχον εἰς ὀσμὴν τῷ δεσπότῃ Χριστῷ ἐβλάστησας Θεόδωρε. τῆς ἀσκητικῆς σου γὰρ ζωῆς τὴν εὐωδίαν προσοισας ( θυσίαν ζῶσαν αὐτῷ. κατὰ πνευμάτων ἀπείληφας τὴν ἐξουσίαν, ἰώμενος πᾶσαν μαλακίαν. διὸ καὶ ἱεραρχήσας τῆς ἐκκλησίας ἀποστολικῶς τὸν δρόμον τελέσας ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύων ὁσιώτατε.»
​

 

[emakris]

Είναι μεσοβυζαντινή σημειογραφία, 12ου-13ου αιώνος περίπου. Από τις θέσεις φαίνεται ότι πρέπει να είναι δ΄ ήχος του παλαιού στιχηραρίου. Τα μουσικά σημάδια μάλλον δεν γράφηκαν από πεπειραμένο μουσικό γραφέα, οπότε υπάρχουν κάποια προβληματάκια. Μπορεί να μεταγραφεί, αλλά χρειάζεται λίγη δουλειά, με τη βοήθεια ενός παλαιού στιχηραρίου για σύγκριση των θέσεων. Πάντως είναι σύντομο, λίγο-πολύ συλλαβικό μέλος.

 

[π. Μάξιμος]

... αλλά χρειάζεται λίγη δουλειά, ...

Παρακαλῶ, δέν χρειάζεται νά τό κάνετε. Δέν ἔχουμε καί πρόσβαση στούς κώδικες τῶν ἀκολουθιῶν, γιά νά δοῦμε καί τό κείμενο, πού μᾶλλον ὁ γραφέας δέν ἦταν μόνον ἄπειρος στή μουσική ἀλλά καί στήν ἀντιγραφή τοῦ κειμένου προφανῶς, ἀπό κάποιους τύπους πού δέν δικαιολογοῦνται.

Εὐχαριστίες καί πάλι!

ΥΓ. Ἴσως καί τό ἀποσύρω τό θέμα κάποια στιγμή.

 

[gr_anastasiou]

[ἐ]κ μητρικῶν ἀκανθῶν (ἡ ἀρχή)

 

[π. Μάξιμος]

[ἐ]κ μητρικῶν ἀκανθῶν (ἡ ἀρχή)

Εὐχαριστοῦμε πολύ Γρηγόρη!
Ὁπότε εἶναι:

«Ἐκ μητρικῶν ἀκανθῶν ῥόδον ἔμψυχον εἰς ὀσμὴν τῷ δεσπότῃ Χριστῷ ἐβλάστησας Θεόδωρε· τῆς ἀσκητικῆς σου γὰρ ζωῆς τὴν εὐωδίαν προσοισας ( θυσίαν ζῶσαν αὐτῷ, κατὰ πνευμάτων ἀπείληφας τὴν ἐξουσίαν, ἰώμενος πᾶσαν μαλακίαν. Διὸ καὶ ἱεραρχήσας τῆς ἐκκλησίας, ἀποστολικῶς τὸν δρόμον τελέσας, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύων ὁσιώτατε.»
​

Καί ἔτσι ἔχουμε ὁλόκληρο τό ἰδιόμελο.
Δύο πρόβληματα βλέπω στό κείμενο, τό «προσοισας» (διαβάζεται ἀλλιῶς καί ὅτι δέν ὑπάρχει ρῆμα στήν τελευταία πρόταση (ἄν διαβάζεται ἔτσι).
Ἐπίσης κατάλαβα ὅτι οἱ τελεῖες πού φαίνονται εἶναι μουσικά σημάδια (παύσης) καί τίς ἀφαίρεσα ἀπό τό κείμενο, ἀντικαθιστῶντάς τες μέ ἄνω τελεία ἤ κόμμα, ἐκτός μιᾶς περιπτώσεως.

 

[Οδυσσέας Εσκιτζής]

προσφέρας (αντί για προ σοι σας)