Ἐκοιμήθη ἐν Κῳ ὁ Βασίλειος Ἀρβανίτης
- Thread starter nektar
- Start date
Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Ο Θεός να τον αναπαύσει...
GabrielCremeens
Music Director at St. George, Albuquerque, NM
Αιωνία αυτού η μνήμη!
Γιάννης Μουσελλής19
Φοιτητής Νομικής
Αιωνία του η μνήμη!
Laosynaktis
Παλαιό Μέλος
Ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας!
Ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος και ξυλουργός. Με τον πατέρα του, Γιώργη Αρβανίτη, και τους θείους του από αυτή την πλευρά αναλάμβαναν, ως "συντεχνία" πλήρες το χτίσιμο σπιτιών (με πέτρα, κουφώματα, στέγες κλπ). Ερχόμενος το 1964 στη Χαλκίδα ασχολήθηκε ως οικοδόμος. Κάπου το 1972 επέλεξε να συνεχίσει καθαρά ως ξυλουργός. Από την πλευρά της μητέρας του (το γένος Σταμελάκου) είχε πολλούς οργανοπαίκτες. Έμαθε ο ίδιος να παίζει μπουζούκι και κιθάρα, παίζοντας κυρίως σε γλέντια, όταν ήταν πολύ νέος. Έμαθε όμως (μόνος του) να φτειάχνει και κάποια όργανα. ¨Οταν παντρεύτηκε. τα άφησε όλα αυτά κι εγώ δεν ήξερα τη σχέση του με τη μουσική.
¨Οταν έγινε ξυλουργός, εγώ, το καλοκαίρι μεταξύ Δημοτικού και Γυμνασίου, άρχισα να φτειάχνω ψεύτικες κιθάρες με νοβοπάν και μεταξωτές κλωστές (στο χωριό δεν είχα καμία ευκαιρία να ασχοληθώ με μουσική, πλήν 2 χρόνων στο ψαλτήρι με τον δάσκαλό μας στο σχολείο Λουκά Αναγνωστόπουλο). Αυτό που έκανα, έκανε τον πατέρα μου να περιμαζέψει μια σπασμένη κιθάρα που βρήκε κάπου, να την επιδιορθώσει, να αρχίζω κι εγώ να παίζω, αλλά να ξαναθυμηθεί κι αύτός αυτά που έπαιζε και να επαναφέρει όλη τη σχέση του με τη μουσική. Έτσι, τον τσίγκλισα μεν εγώ, άρχισα όμως και να το ακούω να παίζει διάφορους δημοτικούς σκοπούς ή ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια κι έτσι να αυξάνεται και μένα η επιθυμία μου να μάθω τα όργανα.
Κάποια στιγμή, ο πατέρας μου, επειδή δεν ικανοποιούνταν από την κιθάρα, προχώρησε σε κατασκευή μπουζουκιού με πλακέ σκάφος. Κατόπιν έμαθε να φτειάχνει σκάφη με δούγες και έτσι προχώρησε σε κατασκευές και άλλων οργάνων (μπουζούκι, λαούτο κυρίως, αλλά και ούτι, λάφτα, ταμπουρά.)
Στη φωτογραφία ο πατέρας μου φαντάρος του Μηχανικού, με μπουζούκι δικής του κατασκευής.
Ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος και ξυλουργός. Με τον πατέρα του, Γιώργη Αρβανίτη, και τους θείους του από αυτή την πλευρά αναλάμβαναν, ως "συντεχνία" πλήρες το χτίσιμο σπιτιών (με πέτρα, κουφώματα, στέγες κλπ). Ερχόμενος το 1964 στη Χαλκίδα ασχολήθηκε ως οικοδόμος. Κάπου το 1972 επέλεξε να συνεχίσει καθαρά ως ξυλουργός. Από την πλευρά της μητέρας του (το γένος Σταμελάκου) είχε πολλούς οργανοπαίκτες. Έμαθε ο ίδιος να παίζει μπουζούκι και κιθάρα, παίζοντας κυρίως σε γλέντια, όταν ήταν πολύ νέος. Έμαθε όμως (μόνος του) να φτειάχνει και κάποια όργανα. ¨Οταν παντρεύτηκε. τα άφησε όλα αυτά κι εγώ δεν ήξερα τη σχέση του με τη μουσική.
¨Οταν έγινε ξυλουργός, εγώ, το καλοκαίρι μεταξύ Δημοτικού και Γυμνασίου, άρχισα να φτειάχνω ψεύτικες κιθάρες με νοβοπάν και μεταξωτές κλωστές (στο χωριό δεν είχα καμία ευκαιρία να ασχοληθώ με μουσική, πλήν 2 χρόνων στο ψαλτήρι με τον δάσκαλό μας στο σχολείο Λουκά Αναγνωστόπουλο). Αυτό που έκανα, έκανε τον πατέρα μου να περιμαζέψει μια σπασμένη κιθάρα που βρήκε κάπου, να την επιδιορθώσει, να αρχίζω κι εγώ να παίζω, αλλά να ξαναθυμηθεί κι αύτός αυτά που έπαιζε και να επαναφέρει όλη τη σχέση του με τη μουσική. Έτσι, τον τσίγκλισα μεν εγώ, άρχισα όμως και να το ακούω να παίζει διάφορους δημοτικούς σκοπούς ή ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια κι έτσι να αυξάνεται και μένα η επιθυμία μου να μάθω τα όργανα.
Κάποια στιγμή, ο πατέρας μου, επειδή δεν ικανοποιούνταν από την κιθάρα, προχώρησε σε κατασκευή μπουζουκιού με πλακέ σκάφος. Κατόπιν έμαθε να φτειάχνει σκάφη με δούγες και έτσι προχώρησε σε κατασκευές και άλλων οργάνων (μπουζούκι, λαούτο κυρίως, αλλά και ούτι, λάφτα, ταμπουρά.)
Στη φωτογραφία ο πατέρας μου φαντάρος του Μηχανικού, με μπουζούκι δικής του κατασκευής.
