MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Τὸ Ἐγκόλπιον Ἀναγνώστου καὶ Ψάλτου Ἀποστολικῆς Διακονίας ἐπιμελείᾳ π. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη εἶναι τὸ καλύτερο, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸ Συλλειτουργικὸν τῆς Σιμωνόπετρας, ἀλλὰ νομίζω ὅτι ἔχει καὶ κάποια λάθη, ὅπως:
Τὸ Φῶς ἱλαρὸν δὲν ψάλλεται πάντοτε (σσ. 32, 76-77).
Λείπουν (σ. 34) τὰ ἀπαραίτητα Ἀλληλούια ἀντὶ προκειμένων τοῦ ἑσπερινοῦ γιὰ τὶς μὴ ἑορτάσιμες ἡμέρες (Ὡρολόγιον, ΤΑΣ κεφ. ε').
Τὰ ἀναγνώσματα τοῦ ἑσπερινοῦ διαβάζονται ἀπὸ τὸν προεστῶτα (σσ. 35, 77).
Οἱ στίχοι τῶν ἀποστίχων τῆς Παρακλητικῆς τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας εἶναι ἀποστολικοί (σσ. 49-50). Αὐτὸ δὲν μαρτυρεῖται οὔ τε στὰ παλαιὰ Πεντηκοστάρια, οὔ τε στὸ μαρτυρικὸ ἁρμόζει ἀποστολικὸς στίχος.
Κατὰ τὴν διακαινήσιμο πρὸ τῆς ἀπολύσεως λέγεται τὸ μεταγενέστερο «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς. –Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλὴμ...».
Οἱ κανόνες ἀναγινώσκονται (σσ. 117, 135).
Οἱ στίχοι τῶν ἀποστίχων τῆς Παρακλητικῆς τῆς Πέμπτης εἶναι ἀποστολικοί (σ. 126). Αὐτὸ δὲν μαρτυρεῖται οὔ τε στὰ παλαιὰ Πεντηκοστάρια, οὔ τε στὸ μαρτυρικὸ ἁρμόζει ἀποστολικὸς στίχος.
Διατηρεῖ τὰ πρόσφατα ἀμάρτυρα ἀντίφωνα «Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον...Αἴνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον...». Τὰ ἀρχαῖα ἀντίφωνα κάθε λειτουργίας εἶναι «Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι...Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν...Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κύρίῳ...» (ΤΜΕ σσ. 46-47, χφφ. εὐχολόγια, τυπικά), ἐκτὸς τῶν ἑορταστικῶν ἀντιφώνων τοῦ ΤΑΣ.
Ψαλμωδία τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἤχου (σ. 182). Τὰ παλαιὰ τυπικὰ δὲν τὴν προβλέπουν οὔτε γιὰ τὸ Πάσχα (Ἰ. Φουντούλη ᾿Απαντήσεις εἰς λειτουργικὰς ἀπορίας τ. 3 σ. 47).
«Ἦχος β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν...», ἀντὶ τοῦ «Ἦχος πλ. β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν...» (σ. 277).
«Ἦχος πλ. δ’. Μνήσθητι Κύριε ὡς ἀγαθὸς τοῦ δούλου σου...», ἀντὶ «Ἦχος β’. Μνήσθητι Κύριε ὡς ἀγαθὸς τοῦ δούλου σου...» (σ. 183).
«Ἦχος α’. Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε...», ἀντὶ «Ἦχος πλ. α’. Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε...» (σ. 185).
«Ἦχος β’. τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα...», ἀντὶ «Ἦχος πλ. β’. τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα...» (σ. 185).
Τὰ κοινωνικὰ λήγουν σὲ ἁπλὸ Ἀλληλούια, ἀντὶ σὲ τριπλό (σσ. 193-194, 202, 295-298. Βλ. Ἀκολουθία τοῦ ἀναγνώστου ἐκδ. 1635, 1780 κ. ἄ.).
Δὲν ἀναγράφεται τὸ ἀρχικὸ καὶ αὐθεντικὸ κείμενο τοῦ Πληρωθήτω: «Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν αἰνέσεως, Κύριε, ὅπως ἄν ὑμνήσωμεν τὴν δόξαν σου, ὅτι ἠξίωσας ἡμᾶς τῶν ἁγίων σου μετασχεῖν μυστηρίων. τήρησον ἡμᾶς ἐν τῷ σῷ ἁγιασμῷ, ὅλην τὴν ἡμέραν μελετῶντας τὴν δικαιοσύνην σου. ἀλληλούια» (σ. 196).
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Τὸ Φῶς ἱλαρὸν δὲν ψάλλεται πάντοτε (σσ. 32, 76-77).
Λείπουν (σ. 34) τὰ ἀπαραίτητα Ἀλληλούια ἀντὶ προκειμένων τοῦ ἑσπερινοῦ γιὰ τὶς μὴ ἑορτάσιμες ἡμέρες (Ὡρολόγιον, ΤΑΣ κεφ. ε').
Τὰ ἀναγνώσματα τοῦ ἑσπερινοῦ διαβάζονται ἀπὸ τὸν προεστῶτα (σσ. 35, 77).
Οἱ στίχοι τῶν ἀποστίχων τῆς Παρακλητικῆς τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας εἶναι ἀποστολικοί (σσ. 49-50). Αὐτὸ δὲν μαρτυρεῖται οὔ τε στὰ παλαιὰ Πεντηκοστάρια, οὔ τε στὸ μαρτυρικὸ ἁρμόζει ἀποστολικὸς στίχος.
Κατὰ τὴν διακαινήσιμο πρὸ τῆς ἀπολύσεως λέγεται τὸ μεταγενέστερο «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς. –Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλὴμ...».
ΟΡΘΡΟΣ
Οἱ κανόνες ἀναγινώσκονται (σσ. 117, 135).
Οἱ στίχοι τῶν ἀποστίχων τῆς Παρακλητικῆς τῆς Πέμπτης εἶναι ἀποστολικοί (σ. 126). Αὐτὸ δὲν μαρτυρεῖται οὔ τε στὰ παλαιὰ Πεντηκοστάρια, οὔ τε στὸ μαρτυρικὸ ἁρμόζει ἀποστολικὸς στίχος.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Διατηρεῖ τὰ πρόσφατα ἀμάρτυρα ἀντίφωνα «Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον...Αἴνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον...». Τὰ ἀρχαῖα ἀντίφωνα κάθε λειτουργίας εἶναι «Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι...Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν...Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κύρίῳ...» (ΤΜΕ σσ. 46-47, χφφ. εὐχολόγια, τυπικά), ἐκτὸς τῶν ἑορταστικῶν ἀντιφώνων τοῦ ΤΑΣ.
Ψαλμωδία τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἤχου (σ. 182). Τὰ παλαιὰ τυπικὰ δὲν τὴν προβλέπουν οὔτε γιὰ τὸ Πάσχα (Ἰ. Φουντούλη ᾿Απαντήσεις εἰς λειτουργικὰς ἀπορίας τ. 3 σ. 47).
«Ἦχος β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν...», ἀντὶ τοῦ «Ἦχος πλ. β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν...» (σ. 277).
«Ἦχος πλ. δ’. Μνήσθητι Κύριε ὡς ἀγαθὸς τοῦ δούλου σου...», ἀντὶ «Ἦχος β’. Μνήσθητι Κύριε ὡς ἀγαθὸς τοῦ δούλου σου...» (σ. 183).
«Ἦχος α’. Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε...», ἀντὶ «Ἦχος πλ. α’. Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε...» (σ. 185).
«Ἦχος β’. τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα...», ἀντὶ «Ἦχος πλ. β’. τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα...» (σ. 185).
Τὰ κοινωνικὰ λήγουν σὲ ἁπλὸ Ἀλληλούια, ἀντὶ σὲ τριπλό (σσ. 193-194, 202, 295-298. Βλ. Ἀκολουθία τοῦ ἀναγνώστου ἐκδ. 1635, 1780 κ. ἄ.).
Δὲν ἀναγράφεται τὸ ἀρχικὸ καὶ αὐθεντικὸ κείμενο τοῦ Πληρωθήτω: «Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν αἰνέσεως, Κύριε, ὅπως ἄν ὑμνήσωμεν τὴν δόξαν σου, ὅτι ἠξίωσας ἡμᾶς τῶν ἁγίων σου μετασχεῖν μυστηρίων. τήρησον ἡμᾶς ἐν τῷ σῷ ἁγιασμῷ, ὅλην τὴν ἡμέραν μελετῶντας τὴν δικαιοσύνην σου. ἀλληλούια» (σ. 196).
