τέττιξ (Insects and Greek Poetry)

[Zambelis Spyros]

''Κατουραει ο τζιτζικας;
Ναι! Το εχω διπιστωσει προσωπικα.

Πριν χρονια, καλοκαιρι, σε ελληνικο νησι, ειχα βγει το μεσημερι βολτα για να βγαλω φωτογραφιες. Εφτασα στο νεκροταφειο ενος χωριου και φωτογραφιζα οταν προσεξα οτι ο ηχος των τζιτζικιων ηταν ασυνηθιστα εκωφαντικος. Το μερος εβραζε απ' αυτα. Λεω να πιασω κανενα να το κανω χαζι. Πλησιαζω μια πυκνη συσταδα απο κλαρια και ψαχνω. Με το που παω κοντα πεφτει βουβαμαρα - τα τζιτζικια δεν ειναι βλαμμενα, σε παιρνουν χαμπαρι μια χαρα. Με το που κανω να περασω αναμεσα σε δυο πευκα μου ερχεται ενας βομβαρδισμος απο πιτσιλιτα ανευ προηγουμενου. Τρομαξα. Μιλαμε για κανονικο καταβρεγμα απο ολες τις μεριες. Κοιταζω σαστισμενος γυρω. Τωρα ειχε πεσει βουβαμαρα παντου. Γυρω μου μαντευα δεκαδες, εκατονταδες τζιτζικες με υφος βλοσυρο:"Piss off!"
Ουπς, μηνυμα ελειφθη.
Μεταβολη και τελος στις εντομολογικες ανησυχιες.

Για να ειμαι ειλικρινης εκτοτε δεν μου ειχε λυθει η απορια αν τα εν λογω συμπαθεστατα πλασματα με ειχαν αρχισει στο κατουρημα η στο φτυσιμο. Εκεινο που μου ειχε κανει εντυπωση ειναι οτι ειχαν λειτουργησει συλλογικα( αντιλαμβανομενα τον κινδυνο και ετρεψαν τον sapiens sapiens σε φυγη."

 

[Zambelis Spyros]

''Προεξοφλώντας τις τάσεις της εποχής του, ο Καλλίμαχος θέλησε όχι τόσο να ανατρέψει όσο να ανανεώσει την ποιητική παράδοση. «Το εχθρεύομαι το ποίημα το κυκλικό», έγραψε σε ένα του επίγραμμα (28), εννοώντας τα μακρόπνοα έπη που σαν τα ομηρικά εξακολουθούσαν με παχιά λόγια να υμνούν τις δόξες των ηρώων και συνέχισε: «δεν μ᾽ ευχαριστεί ο δρόμος που τον περπατούν πολλοί πάνω και κάτω… » Ιδανικό του ήταν, όπως του είχε τάχα συστήσει ο Απόλλωνας (Αίτια 1.25-34), να αναζητά «δρόμους απάτητους, στενούς», να συνθέτει έργα ὀλιγόστιχα, πρωτότυπα, κομψά, διακριτικά - σαν «τον ήχο του τζίτζικα», όχι σαν «το θόρυβο του γαϊδάρου». Τέτοιες προκλητικές ιδέες και εκφράσεις φυσικό ήταν να προκαλέσουν αντιδράσεις από άλλους ποιητές, που τον κατηγόρησαν ότι δεν ήταν άξιος να γράψει μεγάλα έργα· και εκείνος συνέχισε την πολεμική ονομάζοντάς τους «Τελχίνες» (κακόβουλους δαίμονες) και «άσχετους, που δεν τους αγάπησαν οι Μούσες» (Αίτια 1.1-2).''

http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/history/grammatologia/page_064.html

 

[Zambelis Spyros]

Greek Word Study Tool


τέττιξ
cicala, Cicada plebeia

(Show lexicon entry in LSJ Middle Liddell Autenrieth) (search)
τέττιξ noun sg masc nom
τέττιξ noun sg masc voc

Word frequency statistics

View this entry in a new window / back to top
τέττιξ , ι_γος (but ι_κος Ar. and Theoc. acc. to Hdn.Gr. ap. Choerob. in Theod.1.292 H.), ὁ,
A.cicala, Cicada plebeia or allied species, a winged insect fond of basking on trees, when the male makes a chirping or clicking noise by means of certain drums or 'tymbals' underneath the wings, whence the joke in Xenarch.14, εἶτ᾽ . . οἱ τέττιγες οὐκ εὐδαίμονες, ὧν ταῖς γυναιξὶν οὐδ᾽ ὁτιοῦν φωνῆς ἔνι; prov., “τέττιγος ἐδράξω πτεροῦ” Archil.143 (v. “συλλαμβάνω” 11.1). This noise is freq. used as a simile for sweet sounds, Il.3.151, Hes.Op.582, Sc.393, Simon.173, 174, etc.; and Plato calls them οἱ Μουσῶν προφῆται, Phdr.262d; but they also became a prov. for garrulity, “λαλεῖν τέττιξ” Aristopho10.7: “τ. πολλοὶ γινόμενοι νοσῶδες τὸ ἔτος σημαίνουσι” Thphr.Sign.54. They were thought to sing continually without food or drink, Ar.Nu. 1360, Pl.Phdr.259c; or on a diet of air and dew, Arist.HA532b13, Theoc.4.16, AP6.120 (Leon.), Anacreont.32, Plu.2.660f. The Greeks ate τέττιγες to whet the appetite, Ath.4.133b, cf. Ar.Frr.51, 569.4, Alex.162.13 (anap.), Anaxandr.41.59 (anap., unless here the τέττιξ ἐνάλιος is meant, v. infr. 11); and as a medical remedy, Dsc. 2.51, Orib.Fr.64.
2. gold ornament worn in the hair (cf. “χρύσειαι δὲ κόρυμβαι ἐπ᾽ αὐτῶν τέττιγες ὥς” Asius Fr.Ep.13.5), esp. in early Attica, Th.1.6, Heraclid.Pont. ap. Ath.12.512c; ἀρχαῖα . . καὶ τεττίγων ἀνάμεστα, i.e. full of old-fashioned notions, Ar.Nu.984 (anap.), v. Sch.(980) and cf. τεττιγοφόρας; γυνὴ . . ἔχει τ. ἐπιχρύσους, in a list of votive offerings at Samos, Michel832.51 (iv B.C.).
3. Com. name for a foreign cook, Ath.14.659a, Hsch., cf. Poll.4.148,150.
4. Ἀκάνθιος τ., prov. of a silent person, Zen.1.51, St.Byz. s.v. Ἄκανθος.
II. τ. ἐνάλιος a kind of lobster, Arctos ursus, Ael.NA13.26.
III. part of the ear, “τοῦ λοβοῦ τὸ περὶ τῇ κυψέλῃ” Poll.2.86.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/morph?l=τέττιξ&la=greek#lexicon

 

[Zambelis Spyros]

Greek Anthology, Volume I

book 6, chapter 54: ... paulus silentiarius τὸν χαλκοῦν τέττιγα Λυκωρέϊ Λοκρὸς ἀνάπτει Εὔνομος, ἀθλοσύνας μνᾶμα φιλοστεφάνου. ἦν ... μέλος σκάζειν εὔποδος ἁρμονίας, ἁβρὸν ἐπιτρύζων κιθάρας ὕπερ ἕζετο τέττιξ, καὶ τὸν ἀποιχομένου φθόγγον ὑπῆλθε μίτου, τὰν ... νόμον ἁμετέρας τρέψε λυροκτυπίας, τῷ σε, μάκαρ Λητῷε, τεῷ τέττιγι γεραίρει, χάλκεον ἱδρύσας ᾠδὸν ὑπὲρ κιθάρας.
book 6, chapter 120: ... ἀλλὰ καὶ εὐπήληκος Ἀθηναίης ἐπὶ δουρὶ τὸν τέττιγ᾽ ὄψει μ᾽, ὦνερ, ἐφεζόμενον. ὅσσον γὰρ Μούσαις ἐστέργμεθα, τόσσον
book 6, chapter 156: ... theodoridas καλῷ σὺν τέττιγι Χαρίξεινος τρίχα τήνδε κουρόσυνον κούραις θῆκ᾽ Ἀμαρυνθιάσι σὺν

Greek Anthology, Volume II (ed. W. R. Paton)


book 7, chapter 190: ... Ἀκρίδι τᾷ κατ᾽ ἄρουραν ἀηδόνι, καὶ δρυοκοίτᾳ τέττιγι ξυνὸν τύμβον ἔτευξε Μυρώ, παρθένιον στάξασα κόρα δάκρυ:
book 7, chapter 196: ... meleager Ἀχήεις τέττιξ, δροσεραῖς σταγόνεσσι μεθυσθείς, ἀγρονόμαν μέλπεις μοῦσαν ἐρημολάλον
book 7, chapter 201: ... ἁδεῖαν μέλπων ἐκπροχέεις ἰαχὰν ἀλλά σε γηρύοντα κατήναρεν, ἠχέτα τέττιξ, παιδὸς ἀπ᾽ ἠλιθίου χεὶρ ἀναπεπταμένα.
book 7, chapter 213: ... ἀκροκόμου πίτυος, ἔκρεκες εὐτάρσοιο δι᾽ ἰξύος ἀχέτα μολπὰν τέττιξ, οἰονόμοις ἐλαφρότατον χέλυος. νῦν δέ σε, μυρμάκεσσιν
book 7, chapter 364: ... marcus argentarius Ἀκρίδι καὶ τέττιγι Μυρὼ τόδε θήκατο σῆμα, λιτὴν ἀμφοτέροις χερσὶ βαλοῦσα

Greek Anthology, Volume III

book 9, chapter 71: ... καῦμα φυλασσομένοις, εὐπέταλοι, κεράμων στεγανώτεροι, οἰκία φαττῶν, οἰκία τεττίγων, ἔνδιοι ἀκρεμόνες, κἠμὲ τὸν ὑμετέραισιν ὑποκλινθέντα κόμαισιν
book 9, chapter 92: ... antipater ἀρκεῖ τέττιγας μεθύσαι δρόσος: ἀλλὰ πιόντες ἀείδειν κύκνων εἰσὶ γεγωνότεροι.
book 9, chapter 122: ... Ἀτθὶ κόρα μελίθρεπτε, λάλος λάλον ἁρπάξασα τέττιγα πτανοῖς δαῖτα φέρεις τέκεσιν, τὸν λάλον ἁ λαλόεσσα,
book 9, chapter 264: ... θάμνου ποτ᾽ ἄκρους ἀμφὶ κλῶνας ἥμενος τέττιξ πτερῷ, φλέγοντος ἡλίου μέσου, νηδὺν ῥαπίζων, δαίδαλ᾽ αὐτουργῷ
book 9, chapter 273: ... bianor καύματος ἐν θάμνοισι λαλίστατος ἡνίκα τέττιξ φθέγξατο διγλώσσῳ μελπόμενος στόματι, δουνακόεντα Κρίτων συνθεὶς δόλον
book 9, chapter 372: ... λεπτὸν ὑφηναμένα ῥαδινοῖς ὑπὸ ποσσὶν ἀράχνα τέττιγα σκολιαῖς ἔνδετον εἶχε πάγαις. ἀλλ᾽ οὐ μὰν λεπταῖσιν
book 9, chapter 373: ... τίπτε με τὸν φιλέρημον ἀναιδέϊ ποιμένες ἄγρῃ; τέττιγα δροσερῶν ἕλκετ᾽ ἀπ᾽ ἀκρεμόνων, τὴν Νυμφῶν παροδῖτιν ἀηδόνα,
book 9, chapter 380: ... ᾄδειν τολμῷεν δ᾽ ἐρίσαι σκῶπες ἀηδονίσιν, εἰ κόκκυξ τέττιγος ἐρεῖ λιγυρώτερος εἶναι, ἶσα ποεῖν καὶ ἐγὼ Παλλαδίῳ δύναμαι
book 9, chapter 584: ... καί τις ἀπ᾽ αὐτομάτω κιθάρας ἐπὶ πῆχυν ἐπιπτὰς τέττιξ ἐπλήρου τοὐλλιπὲς ἁρμονίας. νεῦρα γὰρ ἓξ ἐτίνασσον ὅθ᾽
book 9, chapter 668: ... αἱ δὲ πέριξ λαλαγεῦσιν ἀηδόνες: ὃς δὲ μελίζει ἀντῳδὸν τέττιξ φθέγματος ἁρμονίαν. ἀλλὰ τὸν ἀκλήιστον ὅπως, ξένε, μή

Greek Anthology, Volume IV

book 10, chapter 16: ... ἀνθοφορεῖ καλύκων ἤδη ἐπ᾽ ἀκρεμόνεσσιν ἰσοζυγέων κυπαρίσσων μουσομανὴς τέττιξ θέλγει ἀμαλλοδέτην: καὶ φιλόπαις ὑπὸ γεῖσα δόμους
book 12, chapter 98: ... posidippus τὸν Μουσῶν τέττιγα Πόθος δήσας ἐπ᾽ ἀκάνθαις κοιμίζειν ἐθέλει, πῦρ ὑπὸ


Greek Anthology, Volume V (ed. W. R. Paton)

book 16, chapter 227: ... , ᾗχί σε καὶ Ζεφύροιο τινασσομένη πίτυς αὔραις θέλξει, τεττίγων εἰσαΐοντα μέλος, χὠ ποιμὴν ἐν ὄρεσσι μεσαμβρινὸν ἀγχόθι

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/wordfreq?lang=greek&lookup=te/ttic

 

[Zambelis Spyros]

Γιάννης Κυριαζής, Μεταφράσεις της Παλατινής

"Πρόκειται για μια ανθολογία 3.700 ποιημάτων,σχεδόν όλων επιγραμμάτων, που καλύπτει μια μεγάλη περίοδο,από τον 7ο αι. π.Χ έως τον 9ο αι. μ.Χ.
Το επίγραμμα,όπως το ορίζει ο Λεκατσάς,είναι μια έμμετρη βραχύλογη επιγραφή που τονίζει τα κυριώτερα στοιχεία ενός γεγονότος,δίνοντάς τους ηθικό βάρος.Ξεκίνησε ως δίστιχο κι έφτασε το δωδεκάστιχο.
Τα είδη των επιγραμμάτων που συμπεριλαμβάνονται στην Παλατινή Ανθολογία ποικίλλουν: πρόκειται για επιγράμματα χριστιανικά,ερωτικά,επιτύμβια,αναθηματικά,συμποτικά,σκωπτικά,επιδεικτικά,προτρεπτικά,
παιδεραστικά, αλλά και για επιγραφές αγαλμάτων, αριθμητικά προβλήματα,αινίγματα,χρησμούς,τεχνοπαίγνια (ποιήματα γραμμένα έτσι ώστε με το σχήμα των στίχων του να φτιάχνεται ένα αντικείμενο, π.χ. αβγό,τα φτερά του Έρωτα, αυλός κ.ά.)

Αυτό το είδος ποιητικού λόγου διακρίνεται για την πυκνότητα,το συγκινησιακό του υπόβαθρο,την εξαιρεική του εικονοποιία κι αποτελεί ένα παιχνίδι του πνεύματος.
Η ερωτική αυτανάφλεξη των ποιητών της Παλατινής,η φιλοπαίγμων διάθεσή τους,ο εκλεπτυσμένος αλλά και σπαραχτικός τους θρήνος,η στοχαστική αντιμετώπιση της ζωής,η επιθυμία τους για την αποδυνάμωση του θανάτου και για την κατάκτηση της αιωνιότητας μέσω της ποίησης,είναι ορισμένα στοιχεία που δύσκολα θα άφηναν αδιάφορους τους αναγνώστες ανά τους αιώνες.
Ο ιερωμένος λόγιος Κων/νος Κεφαλάς συνέθεσε τη συγκεκριμένη Ανθολογία τον 9ο αι. μ.Χ.
Το 1606 ο γάλλος λόγιος Claude de Saumaise ψάχνοντας κώδικες της Παλατινής Βιβλιοθήκης της Χαϊδελβέργης ανακάλυψε το χειρόγραφο του Κεφαλά.
Από τη βιβλιοθήκη του Παλατινάτου πήρε το όνομά της: «Παλατινή Ανθολογία»."

http://www.poiein.gr/archives/2435

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 6.54

paulus silentiarius

τὸν χαλκοῦν τέττιγα Λυκωρέϊ Λοκρὸς ἀνάπτει
Εὔνομος, ἀθλοσύνας μνᾶμα φιλοστεφάνου.
ἦν γὰρ ἀγὼν φόρμιγγος: ὁ δ᾽ ἀντίος ἵστατο Πάρθις:
ἀλλ᾽ ὅκα δὴ πλάκτρῳ Λοκρὶς ἔκρεξε χέλυς,
βραγχὸν τετριγυῖα λύρας ἀπεκόμπασε χορδά:
πρὶν δὲ μέλος σκάζειν εὔποδος ἁρμονίας,
ἁβρὸν ἐπιτρύζων κιθάρας ὕπερ ἕζετο τέττιξ,
καὶ τὸν ἀποιχομένου φθόγγον ὑπῆλθε μίτου,
τὰν δὲ πάρος λαλαγεῦσαν ἐν ἄλσεσιν ἀγρότιν ἀχὼ
πρὸς νόμον ἁμετέρας τρέψε λυροκτυπίας,
τῷ σε, μάκαρ Λητῷε, τεῷ τέττιγι γεραίρει,
χάλκεον ἱδρύσας ᾠδὸν ὑπὲρ κιθάρας.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1916. 1.

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 6.120

leonidas

οὐ μόνον ὑψηλοῖς ἐπὶ δένδρεσιν οἶδα καθίζων
ἀείδειν, ζαθερεῖ καύματι θαλπόμενος,
προίκιος ἀνθρώποισι κελευθίτῃσιν ἀοιδός,
θηλείης ἔρσης ἰκμάδα γευόμενος:
ἀλλὰ καὶ εὐπήληκος Ἀθηναίης ἐπὶ δουρὶ
τὸν τέττιγ᾽ ὄψει μ᾽, ὦνερ, ἐφεζόμενον.
ὅσσον γὰρ Μούσαις ἐστέργμεθα, τόσσον Ἀθήνη
ἐξ ἡμέων ἡ γὰρ παρθένος αὐλοθέτει.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1916. 1.

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 6.156

theodoridas

καλῷ σὺν τέττιγι Χαρίξεινος τρίχα τήνδε
κουρόσυνον κούραις θῆκ᾽ Ἀμαρυνθιάσι
σὺν βοῒ χερνιφθέντα: πάις δ᾽ ἴσον ἀστέρι λάμπει,
πωλικὸν ὡς ἵππος χνοῦν ἀποσεισάμενος.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1916. 1.

 

[Zambelis Spyros]

[No message]

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 7.196

meleager

Ἀχήεις τέττιξ, δροσεραῖς σταγόνεσσι μεθυσθείς,
ἀγρονόμαν μέλπεις μοῦσαν ἐρημολάλον
ἄκρα δ᾽ ἐφεζόμενος πετάλοις, πριονώδεσι κώλοις
αἰθίοπι κλάζεις χρωτὶ μέλισμα λύρας.
ἀλλά, φίλος, φθέγγου τι νέον δενδρώδεσι Νύμφαις
παίγνιον, ἀντῳδὸν Πανὶ κρέκων κέλαδον,
ὄφρα φυγὼν τὸν Ἔρωτα, μεσημβρινὸν ὕπνον ἀγρεύσω
ἐνθάδ᾽ ὑπὸ σκιερᾷ κεκλιμένος πλατάνῳ. [p. 112]

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1917. 2.

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 7.201

pamphilus

οὐκέτι δὴ χλωροῖσιν ἐφεζόμενος πετάλοισιν
ἁδεῖαν μέλπων ἐκπροχέεις ἰαχὰν
ἀλλά σε γηρύοντα κατήναρεν, ἠχέτα τέττιξ,
παιδὸς ἀπ᾽ ἠλιθίου χεὶρ ἀναπεπταμένα.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1917. 2.

«ἠχέτα τέττιξ» ο θορυβώδης τζίτζικας, που τερετίζει (Ησίοδ.) 4.

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 7.213

archias

πρὶν μὲν ἐπὶ χλωροῖς ἐριθηλέος ἔρνεσι πεύκας
ἥμενος, ἢ σκιερᾶς ἀκροκόμου πίτυος,
ἔκρεκες εὐτάρσοιο δι᾽ ἰξύος ἀχέτα μολπὰν
τέττιξ, οἰονόμοις ἐλαφρότατον χέλυος.
νῦν δέ σε, μυρμάκεσσιν ὑπ᾽ εἰνοδίοισι δαμέντα,
Ἄϊδος ἀπροϊδὴς ἀμφεκάλυψε μυχός.
εἰ δ᾽ ἑάλως, συγγνωστόν, ἐπεὶ καὶ κοίρανος ὕμνων
Μαιονίδας γρίφοις ἰχθυβόλων ἔθανεν.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1917. 2.

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 16.227

anonymi epigrammatici

τᾷδε κατὰ χλοεροῖο ῥιφεὶς λειμῶνος, ὁδῖτα,
ἄμπαυσον μογεροῦ μαλθακὰ γυῖα κόπου,
ᾗχί σε καὶ Ζεφύροιο τινασσομένη πίτυς αὔραις
θέλξει, τεττίγων εἰσαΐοντα μέλος,
χὠ ποιμὴν ἐν ὄρεσσι μεσαμβρινὸν ἀγχόθι παγᾶς
συρίσδων, λασίας θάμνῳ ὕπο πλατάνου:
καῦμα δ᾽ ὀπωρινοῖο φυγὼν κυνὸς αἶπος ἀμείψεις
ὥριον Ἑρμείῃ τοῦτ᾽ ἐνέποντι πιθοῦ.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1927. 5.

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 10.16

theaetetus

ἤδη καλλιπέτηλον ἐπ᾽ εὐκάρποισι λοχείαις
λήιον ἐκ ῥοδέων ἀνθοφορεῖ καλύκων
ἤδη ἐπ᾽ ἀκρεμόνεσσιν ἰσοζυγέων κυπαρίσσων
μουσομανὴς τέττιξ θέλγει ἀμαλλοδέτην:
καὶ φιλόπαις ὑπὸ γεῖσα δόμους τεύξασα χελιδὼν
ἔκγονα πηλοχύτοις ξεινοδοκεῖ θαλάμοις.
ὑπνώει δὲ θάλασσα, φιλοζεφύροιο γαλήνης
νηοφόροις νώτοις εὔδια πεπταμένης,
οὐκ ἐπὶ πρυμναίοισι καταιγίζουσα κορύμβοις,
οὐκ ἐπὶ ῥηγμίνων ἀφρὸν ἐρευγομένη.
ναυτίλε, ποντομέδοντι καὶ ὁρμοδοτῆρι Πριήπῳ
τευθίδος ἢ τρίγλης ἀνθεμόεσσαν ἴτυν,
ἢ σκάρον αὐδήεντα παραὶ βωμοῖσι πυρώσας,
ἄτρομος Ἰονίου τέρμα θαλασσοπόρει.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1926. 4.

 

[Zambelis Spyros]

''Αλλά αυτό το τραγούδι δεν είναι ένα....είναι τρία διαφορετικά τραγούδια : της συνάθροισης, που ρυθμίζεται από τις καιρικές διακυμάνσεις και από το τραγούδι των άλλων αρσενικών, το τραγούδι της προγαμιαίας τελετής και το τραγούδι της ενόχλησης που είναι ένας τριγμός διαμαρτυρίας που παράγουν τα αρσενικά όταν αιχμαλωτιστούν ή όταν εμποδιστούν κατά την πτήση τους..."

 

[Zambelis Spyros]

ΚΛΗΜΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ»

''Άλλος σοφιστής, Θρακιώτης, [ο Ορφέας] (άλλος Ελληνικός μύθος κι αυτός) με σκέτο τραγούδι εξημέρωνε θηρία και μάλιστα τα δέντρα, μεταφυτεύοντας φηγούς [οξιές] με τη μουσική.
Σου έχω και άλλο μύθο και τραγούδι, αδελφάκι με αυτούς, να διηγηθώ. Του Εύνομου του Λοκρού και του Δελφικού Τζίτζικα.

Ελληνικό πανηγύρι [: πανήγυρις] γίνονταν στην Πυθώ [Δελφούς] πάνω σε ένα ψόφιο φίδι. Επιτάφιος του ερπετού με τις ψαλμωδίες του Ευνόμου. Για το αν το τραγούδι ήταν ύμνος ή θρήνος για το φίδι, δεν έχω να πω τίποτα.

Γίνονταν [μουσικός] αγώνας, και κιθάριζε ο Εύνομος την ώρα του καύσωνα, οπότε τα τζιτζίκια τραγούδαγαν κάτω από τα φύλλα ζεσταμένα από τον ήλιο. Άρα, δεν τραγούδαγαν για το ψόφιο φίδι, το Δελφικό, αλλά δικιά τους ωδή για τον πάνσοφο θεό, τον πολύ ανώτερο από τους νόμους του Ευνόμου.

Σπάει η χορδή του Λοκρού. Πετάει ο τζίτζικας πάνω στον ζυγό. [της κιθάρας] Τερέτιζε πάνω στην κιθάρα σα να ήταν κλαρί. Και ο μουσικός, προσαρμόζοντας το σκοπό με το τραγούδι του τζίτζικα, αναπλήρωσε τη χορδή που έλλειπε.

Συνεπώς, οδηγός του τραγουδιού του Ευνόμου έγινε το τζιτζίκι, όπως θέλει ο μύθος, και ο Εύνομος αφιέρωσε [άγαλμα] χάλκινο τον συναγωνιστή του Λοκρού και την ίδια την κιθάρα στους Δελφούς. Αυτός, [ο τζίτζικας] μια που πήγε μόνος του και τραγούδησε μόνος του, πίστεψαν οι Έλληνες πως ήταν μουσικός ερμηνευτής.

Πως λοιπόν, πιστεύετε σε κενούς μύθους και απολαμβάνετε τη μουσική σα να είστε [τα] ζώα [σε αυτούς];''


~~~~

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Εύνομος αναφέρεται ένας κιθαρωδός από τους Επιζεφυρίους Λοκρούς, όπου υπήρχε και άγαλμά του. Ο Εύνομος απεικονιζόταν με την κιθάρα του, πάνω στην οποία καθόταν ένας τζίτζικας. Σύμφωνα με τον μύθο του (Στράβων ΣΤ΄ 260), διαγωνίσθηκε στους Δελφούς με τον κιθαρωδό Αρίστωνα από το Ρήγιο. Κατά τη διάρκεια του μουσικού διαγωνισμού έσπασε μία χορδή από την κιθάρα του Ευνόμου. Τότε πήγε και κάθισε επάνω της ένας τζίτζικας και συνέχισε τη μελωδία με τον γλυκό του ήχο. Λέγεται πως το άγαλμά του στην πόλη Λοκροί στην Ιταλία τον έδειχνε με την κιθάρα του κι έναν τζίτζικα να κάθεται επάνω της.

Σόλωνας Μιχαηλίδης, «Εύνομος», Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας Ελληνικής μουσικής, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1989, σελ.130

~~~~~~~~~~

Άδω

[...] Σ' ένα διαγωνισμό δύο κιθαρωδών, του Εύνομου του Λοκρού και του Αρίστωνα από το Ρήγιο, όταν ο πρώτος έπαιζε ένας τζίτζικας πέταξε πάνω στη λύρα του και τραγούδησε ("τέττιξ επί την λύραν επιπτάς ήδεν"). Ο Στράβων (VI, 260), αφηγούμενος την ιστορία αυτή, λέει πως "μια από τις χορδές (της κιθάρας του Εύνομου) έσπασε (την ώρα της εκτέλεσης) και τότε ένας τζίτζικας πέταξε πάνω στο όργανο και συμπλήρωσε τη νότα". (Πρβ. FHG Ι, 207, απόσπ. 65- Παυσ. VI, 6, 4, και Στράβων Κλήμ. Aλεξ. Προτρ. Ι, 2). [...]



Σόλωνας Μιχαηλίδης, Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής, Εκδόσεις Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης,

 

[Zambelis Spyros]

''Η έννοια του «γηγενούς και αυτόχθονος» επεκτάθηκε σε όλα τα ζωα που θεωρούνταν «παιδιά της γης», πχ. τα τζιτζίκια, που οι προνύμφες τους ζουν στη γη. Οι Αθηναίοι ονομάζονταν και «τέττιγκες» (τζιτζίκια) ως αυτόχθονες. Οι παλιοί Ίωνες έδεναν τα μαλιά τους με ένα χρυσό τζιτζίκι, και τους έλεγαν «τεττιγγοφόρους».
Υπάρχει και ο μύθος του Εύνομου του Λοκρού, που βοηθήθηκε από ένα τζίτζικα να παίξει τη μουσική του. Υπήρχε και χάλκινος τζίτζικας αφιερωμένος στους Δελφούς.''

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 12.98

posidippus

τὸν Μουσῶν τέττιγα Πόθος δήσας ἐπ᾽ ἀκάνθαις
κοιμίζειν ἐθέλει, πῦρ ὑπὸ πλευρὰ βαλών:
ἡ δὲ πρὶν ἐν βίβλοις πεπονημένη ἄλλ᾽ ἀθερίζει
ψυχή, ἀνιηρῷ δαίμονι μεμφομένη. [p. 332]

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1926. 4.

~~~~~~~~~

Τζιτζίκι εμένα των Μουσών σ’ αγκάθια μ’ έχει ρίξει
δεμέν’ ο Πόθος, μ’ άναψε και φλέγει με σιγά
κι αυτή η ψυχή που κούρασαν το διάβασμα κι η θλίψη,
τ’ άλλ’ αψηφά και τον τρελό θεό κακολογά.

(ΑΒ 137 Μετάφραση: Σίμος Μενάρδος)

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 9.71

antiphilus

κλῶνες ἀπῃόριοι ταναῆς δρυός, εὔσκιον ὕψος
ἀνδράσιν ἄκρητον καῦμα φυλασσομένοις,
εὐπέταλοι, κεράμων στεγανώτεροι, οἰκία φαττῶν,
οἰκία τεττίγων, ἔνδιοι ἀκρεμόνες,
κἠμὲ τὸν ὑμετέραισιν ὑποκλινθέντα κόμαισιν
ῥύσασθ᾽, ἀκτίνων ἠελίου φυγάδα, [p. 38]

~~~~~~~~~

''Αντίφιλος. Λυρικός του 1ου μ.Χ. αι. Έγραψε πολλά και ωραία επιγράμματα. Η «Ανθολογία» διασώζει 49. Ένα από αυτά κολακεύει φοβερά τον Νέρωνα, που πήγε στη Ρόδο το 53 μ.Χ. Παραθέτουμε φυσιολατρικό του επίγραμμα (μετ. Α. Σκιαδαρέσης) ...«Μακριά κλωνάρια απ’ την ψηλή ισκερή βελανιδιά, σκεπή για όσους ξεφεύγουν μες απ’ το αψύ το κάμα, πυκνά σαν κεραμίδια εσείς μυριόφυλλα κλαδιά, ώ, ανάερες τζιτζικιών φωλιές κι ανθρώπων σπίτι αντάμα, σώστε κι εμέ που εξέφυγα το δυνατό λιοπύρι και κάτω απ’ τα δροσάτα σας φυλλώματα έχω γείρει».''

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1915. 3.


~~~~~~~~~

http://mathhmagic.blogspot.gr/2013/12/kickstarter.html

 

[Zambelis Spyros]

Anth. Gr. 9.92

antipater

ἀρκεῖ τέττιγας μεθύσαι δρόσος: ἀλλὰ πιόντες
ἀείδειν κύκνων εἰσὶ γεγωνότεροι.
ὣς καὶ ἀοιδὸς ἀνήρ, ξενίων χάριν, ἀνταποδοῦναι
ὕμνους εὐέρκταις οἶδε, παθὼν ὀλίγα.
τοὔνεκά σοι πρώτως μὲν ἀμείβομαι: ἢν δ᾽ ἐθέλωσιν
Μοῖραι, πολλάκι μοι κείσεαι ἐν σελίσιν.

~~~~~~~~~~

"Αντίπατρος ο Σιδώνιος. Ονομαστός Έλληνας λυρικός και επιγραμματοποιός του 1ου π.Χ. αι. Έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στη Ρώμη.Παραθέτουμε χαρακτηριστικό του επίγραμμα (μεταφραστής ο Π. Λεκατσάς) «Να θάλλει γύρω σου, Ανακρέοντα, πλούσια κισσός τετράκορφος τα τρυφερά των λιβαδιών των πορφυρών τα λούλουδα, για σένα και του πάλλευκου γαλάτου οι βρύσες να στραγγίζονται κι από τη γη μοσκοβολιά κρασιού ν’ απαλοχύνεται-- για ν’ αγαλλιάσει η στάχτη σου και να χαρούν τα κόκκαλα σαν κι οι νεκροί καμιά σταλιά χαράς το λατρεμένο βάρβιτο και με τραγούδι πέρασες τη ζήση σου και μ’ έρωτα»"

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1915. 3.

~~~~~~~~~~~

''Ο ποιητής Ιβυκος, θύμα επίθεσης ληστών έξω απ’ την Κόρινθο, ζητάει από τους γερανούς, πριν ξεψυχήσει, να μεταφέρουν στους ανθρώπους το μήνυμα της δολοφονίας του. Και, όπως αναφέρει ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος, οι γερανοί εμφανίζονται μία μέρα πάνω απ’ το θέατρο και με τις κραυγές τους δείχνουν τους ληστές.''



Από την Γερμανική έκδοση των Ελληνικών επιγραμμάτων του 1826

αίνιγμα

γερανοί πετούσαν
τι πολλοί που ήσαν
ένας είχε δύο μπρος
ένας είχε δύο πίσω
κι ένας τρίτος γερανός
έναν πίσω κι έναν μπρος