τέττιξ (Insects and Greek Poetry)

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Anth. Gr. 9.122

euenus

Ἀτθὶ κόρα μελίθρεπτε, λάλος λάλον ἁρπάξασα
τέττιγα πτανοῖς δαῖτα φέρεις τέκεσιν,
τὸν λάλον ἁ λαλόεσσα, τὸν εὔπτερον ἁ πτερόεσσα,
τὸν ξένον ἁ ξείνα, τὸν θερινὸν θερινά;
κοὐχὶ τάχος ῥίψεις; οὐ γὰρ θέμις, οὐδὲ δίκαιον,
ὄλλυσθ᾽ ὑμνοπόλους ὑμνοπόλοις στόμασιν.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1915. 3.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Anth. Gr. 9.264

philippus

θάμνου ποτ᾽ ἄκρους ἀμφὶ κλῶνας ἥμενος
τέττιξ πτερῷ, φλέγοντος ἡλίου μέσου,
νηδὺν ῥαπίζων, δαίδαλ᾽ αὐτουργῷ μέλει
ἡδὺς κατωργάνιζε τῆς ἐρημίας.
Κρίτων δ᾽, ὁ πάσης ἰξοεργὸς Πιαλεὺς
θήρης, ἀσάρκου νῶτα δουνακεύσατο.
τίσιν δ᾽ ἔτισεν εἰς γὰρ ἠθάδας πάγας
σφαλεὶς ἀλᾶται παντὸς ἱμείρων πτεροῦ.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1915. 3.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Anth. Gr. 9.273

bianor

καύματος ἐν θάμνοισι λαλίστατος ἡνίκα τέττιξ
φθέγξατο διγλώσσῳ μελπόμενος στόματι,
δουνακόεντα Κρίτων συνθεὶς δόλον, εἷλεν ἀοιδὸν
ἠέρος, οὐκ ἰδίην ἰξοβολῶν μελέτην.
ἄξια δ᾽ οὐχ ὁσίης θήρης πάθεν οὐ γὰρ ἔτ᾽ ἄλλων
πήξατ᾽ ἐπ᾽ ὀρνίθων εὔστοχον ὡς πρὶν ἄγρην.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1915. 3.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Anth. Gr. 9.372

anonymi epigrammatici

λεπτὸν ὑφηναμένα ῥαδινοῖς ὑπὸ ποσσὶν ἀράχνα
τέττιγα σκολιαῖς ἔνδετον εἶχε πάγαις.
ἀλλ᾽ οὐ μὰν λεπταῖσιν ἐπαιάζοντα ποδίστραις
τὸν φιλαοιδὸν ἰδὼν παῖδα παρετρόχασα:
λύσας δ᾽ ἐκ βροχίδων ἀπεκούφισα, καὶ τόδ᾽ ἔλεξα:
‘ σῴζου μουσείῳ φθεγγόμενος κελάδᾠ’ .

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1915. 3.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος

Anth. Gr. 9.373


anonymi epigrammatici

τίπτε με τὸν φιλέρημον ἀναιδέϊ ποιμένες ἄγρῃ;
τέττιγα δροσερῶν ἕλκετ᾽ ἀπ᾽ ἀκρεμόνων,
τὴν Νυμφῶν παροδῖτιν ἀηδόνα, κἤματι μέσσῳ
οὔρεσι καὶ σκιεραῖς ξουθὰ λαλεῦντα νάπαις;
ἠνίδε καὶ κίχλην καὶ κόσσυφον, ἠνίδε τόσσους
ψᾶρας, ἀρουραίης ἅρπαγας εὐπορίης:
καρπῶν δηλητῆρας ἑλεῖν θέμις: ὄλλυτ᾽ ἐκείνους:
φύλλων καὶ χλοερῆς τίς φθόνος ἐστὶ δρόσου;

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1915. 3.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Anth. Gr. 9.380

anonymi epigrammatici

εἰ κύκνῳ δύναται κόρυδος παραπλήσιον ᾄδειν
τολμῷεν δ᾽ ἐρίσαι σκῶπες ἀηδονίσιν,
εἰ κόκκυξ τέττιγος ἐρεῖ λιγυρώτερος εἶναι,
ἶσα ποεῖν καὶ ἐγὼ Παλλαδίῳ δύναμαι.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1915. 3.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Anth. Gr. 9.584

anonymi epigrammatici

Εὔνομον, ὤπολλον, σύ μὲν οἶσθά με, πῶς ποτ᾽ ἐνίκων
Σπάρτιν ὁ Λοκρὸς ἐγώ: πευθομένοις δ᾽ ἐνέπω. [p. 326]
αἰόλον ἐν κιθάρᾳ νόμον ἔκρεκον, ἐν δὲ μεσεύσᾳ
ᾠδᾷ μοι χορδὰν πλᾶκτρον ἀπεκρέμασεν.
καί μοι φθόγγον ἑτοῖμον ὁπανίκα καιρὸς ἀπῄτει,
εἰς ἀκοὰς ῥυθμῶν τὠτρεκὲς οὐκ ἔνεμεν
καί τις ἀπ᾽ αὐτομάτω κιθάρας ἐπὶ πῆχυν ἐπιπτὰς
τέττιξ ἐπλήρου τοὐλλιπὲς ἁρμονίας.
νεῦρα γὰρ ἓξ ἐτίνασσον ὅθ᾽ ἑβδομάτας δὲ μελοίμαν
χορδᾶς, τὰν τούτω γῆρυν ἐκιχράμεθα:
πρὸς γὰρ ἐμὰν μελέταν ὁ μεσαμβρινὸς οὔρεσιν ᾠδὸς
τῆνο τὸ ποιμενικὸν φθέγμα μεθηρμόσατο,
καὶ μὲν ὅτε φθέγγοιτο σὺν ἀψύχοις τόκα νευραῖς
τῷ μεταβαλλομένῳ συμμετέπιπτε θρόῳ.
τοὔνεκα συμφώνῳ μὲν ἔχω χάριν ὃς δὲ τυπωθεὶς
χάλκεος ἁμετέρας ἕζεθ᾽ ὑπὲρ κιθάρας,

~~~~~~~~~

Εύνομος


Λοκρός κιθαρωδός άγνωστης εποχής. Το όνομά του έχει επιζήσει χάρη σ' ένα μύθο, σύμφωνα με τον οποίο, ενώ διαγωνιζόταν στους Δελφούς με τον Αρίστωνα, έναν κιθαρωδό από το Ρήγιο, μια από τις χορδές της κιθάρας του έσπασε και τότε ένας τζίτζικας πέταξε πάνω από το όργανό του και τραγούδησε τη νότα που έλειπε (βλ. λ. άδω). Λέγεται πως το άγαλμά του στην πόλη Λοκροί (αποικία των Λοκρών) στην Ιταλία τον έδειχνε με την κιθάρα του και έναν τζίτζικα να κάθεται επάνω της.

Σόλωνας Μιχαηλίδης, Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής, Εκδόσεις Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, 1999

~~~~~~~

Ελληνικό πανηγύρι [: πανήγυρις] γίνονταν στην Πυθώ [Δελφούς] πάνω σε ένα ψόφιο φίδι. Επιτάφιος του ερπετού με τις ψαλμωδίες του Ευνόμου. Για το αν το τραγούδι ήταν ύμνος ή θρήνος για το φίδι, δεν έχω να πω τίποτα.

Γίνονταν [μουσικός] αγώνας, και κιθάριζε ο Εύνομος την ώρα του καύσωνα, οπότε τα τζιτζίκια τραγούδαγαν κάτω από τα φύλλα ζεσταμένα από τον ήλιο. Άρα, δεν τραγούδαγαν για το ψόφιο φίδι, το Δελφικό, αλλά δικιά τους ωδή για τον πάνσοφο θεό, τον πολύ ανώτερο από τους νόμους του Ευνόμου.

Σπάει η χορδή του Λοκρού. Πετάει ο τζίτζικας πάνω στον ζυγό. [της κιθάρας] Τερέτιζε πάνω στην κιθάρα σα να ήταν κλαρί. Και ο μουσικός, προσαρμόζοντας το σκοπό με το τραγούδι του τζίτζικα, αναπλήρωσε τη χορδή που έλλειπε.

Συνεπώς, οδηγός του τραγουδιού του Ευνόμου έγινε το τζιτζίκι, όπως θέλει ο μύθος, και ο Εύνομος αφιέρωσε [άγαλμα] χάλκινο τον συναγωνιστή του Λοκρού και την ίδια την κιθάρα στους Δελφούς. Αυτός, [ο τζίτζικας] μια που πήγε μόνος του και τραγούδησε μόνος του, πίστεψαν οι Έλληνες πως ήταν μουσικός ερμηνευτής.


ΚΛΗΜΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ»
Πως λοιπόν, πιστεύετε σε κενούς μύθους και απολαμβάνετε τη μουσική σα να είστε [τα] ζώα [σε αυτούς];
 
Last edited:

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
''Λεξικό Σούδας, λήμμα «Μυία». Ιερά ζωύφια του θεού ήταν και τα τζιτζίκια, (=τέττιγες) ως «μουσικοί». Υπήρχε και Χαλκινος Τζίτζικας στους Δελφούς, γιατί είχε αντικαταστήσει τη σπασμένη χορδή του Ευνόμου στα Πύθια. Οι Αθηναίοι τους σέβονταν ιδιαίτερα, γιατί ο τζίτζικας είναι γεννημένος από τη Γη, όπως ο βασιλιάς τους ο Ερεχθέας. (Κλήμης Αλεξανδρείας, «Προτρεπτικός προς Έλληνας», 1, και Λεξικό Σούδας, λήμμα «Τεττιγοφόροι»)''
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
συνᾴδουσιν Εὔνομός τε ὁ Λοκρὸς

TO ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ

Luc. VH pos=57

[15] ἐπὶ δὲ τῷ δείπνῳ μουσικῇ τε καὶ ᾠδαῖς σχολάζουσιν ᾁδεται δὲ αὐτοῖς τὰ Ὁμήρου ἔπη μάλιστα: καὶ αὐτὸς δὲ πάρεστι καὶ συνευωχεῖται αὐτοῖς ὑπὲρ τὸν Ὀδυσσέα κατακείμενος. οἱ μὲν οὖν χοροὶ ἐκ παίδων εἰσὶν καὶ παρθένων [p. 318] ἐξάρχουσι δὲ καὶ συνᾴδουσιν Εὔνομός τε ὁ Λοκρὸς καὶ Ἀρίων ὁ Λέσβιος καὶ Ἀνακρέων καὶ Στησίχορος: καὶ γὰρ τοῦτον παρ᾽ αὐτοῖς ἐθεασάμην, ἤδη τῆς Ἑλένης αὐτῷ διηλλαγμένης. ἐπειδὰν δὲ οὗτοι παύσωνται ᾁδοντες, δεύτερος χορὸς παρέρχεται ἐκ κύκνων καὶ χελιδόνων καὶ ἀηδόνων. ἐπειδὰν δὲ καὶ οὗτοι ᾁσωσιν, τότε ἤδη πᾶσα ἡ ὕλη ἐπαυλεῖ τῶν ἀνέμων καταρχόντων.

Lucian. Works. with an English Translation by. A. M. Harmon. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1913. 1.
 
Last edited:

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Anth. Gr. 9.668

marianus
εἰς προάστειον ὀνομαζόμενον Ἔρωτα ἐν Ἀμασείᾳ
ἦ καλὸν ἄλσος Ἔρωτος, ὅπου καλὰ δένδρεα ταῦτα
πρηῢς ἐπιπνείων ἀμφιδονεῖ Ζέφυρος:
ᾗχι καὶ ἑρσήεις ἀμαρύσσεται ἄνθεσι λειμὼν,
πουλὺν ἰοστεφάνων κόσμον ἀνεὶς καλύκων
καὶ γλυκερῆς τρίστοιχος ἐπεμβαδὸν ἄλλος ἐπ᾽ ἄλλῳ
μαστὸς ἀναθλίβει χεύματα Ναϊάδος:
ὁππόθι δενδρήεντα γέρων παρανήχεται Ἶρις
χῶρον, Ἁμαδρυάδων ἔνδιον ἁβροκόμων, [p. 372]
καὶ λιπαρῆς εὔβοτρυν ἀν᾽ ὀργάδα καρπὸς ἐλαίης
θάλλει ἐρισταφύλων πάντοσε θειλοπέδων
αἱ δὲ πέριξ λαλαγεῦσιν ἀηδόνες: ὃς δὲ μελίζει
ἀντῳδὸν τέττιξ φθέγματος ἁρμονίαν.
ἀλλὰ τὸν ἀκλήιστον ὅπως, ξένε, μή με παρέλθῃς
τόνδε δόμον, λιτῆς δ᾽ ἀντίασον ξενίης.

The Greek Anthology. with an English Translation by. W. R. Paton. London. William Heinemann Ltd. 1915. 3.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Strab. 6.1

τοῦ δὲ Ἅληκος ποταμοῦ τοῦ διορίζοντος τὴν Ῥηγίνην ἀπὸ τῆς Λοκρίδος βαθεῖαν φάραγγα διεξιόντος ἴδιόν τι συμβαίνει τὸ περὶ τοὺς τέττιγας: οἱ μὲν γὰρ ἐν τῇ τῶν Λοκρῶν περαίᾳ φθέγγονται, τοῖς δ᾽ ἀφώνοις εἶναι συμβαίνει: τὸ δ᾽ αἴτιον εἰκάζουσιν ὅτι τοῖς μὲν παλίνσκιόν ἐστι τὸ χωρίον ὥστ᾽ ἐνδρόσους ὄντας μὴ διαστέλλειν τοὺς ὑμένας, τοὺς δ᾽ ἡλιαζομένους ξηροὺς καὶ κερατώδεις ἔχειν ὥστ᾽ ἀπ᾽ αὐτῶν εὐφυῶς ἐκπέμπεσθαι τὸν φθόγγον. ἐδείκνυτο δ᾽ ἀνδριὰς ἐν Λοκροῖς Εὐνόμου τοῦ κιθαρῳδοῦ τέττιγα ἐπὶ τὴν κιθάραν καθήμενον ἔχων. φησὶ δὲ Τίμαιος Πυθίοις ποτὲ ἀγωνιζομένους τοῦτόν τε καὶ Ἀρίστωνα Ῥηγῖνον ἐρίσαι περὶ τοῦ κλήρου: τὸν μὲν δὴ Ἀρίστωνα δεῖσθαι τῶν Δελφῶν ἑαυτῷ συμπράττειν: ἱεροὺς γὰρ εἶναι τοῦ θεοῦ τοὺς προγόνους αὐτοῦ καὶ τὴν ἀποικίαν ἐνθένδε ἐστάλθαι: τοῦ δ᾽ Εὐνόμου φήσαντος ἀρχὴν μηδὲ μετεῖναι ἐκείνοις τῶν περὶ φωνὴν ἀγωνισμάτων, παρ᾽ οἷς καὶ οἱ τέττιγες εἶεν ἄφωνοι τὰ εὐφθογγότατα τῶν ζῴων, ὅμως εὐδοκιμεῖν μηδὲν ἧττον τὸν Ἀρίστωνα καὶ ἐν ἐλπίδι τὴν νίκην ἔχειν, νικῆσαι μέντοι τὸν Εὔνομον καὶ [p. 358] ἀναθεῖναι τὴν λεχθεῖσαν εἰκόνα ἐν τῇ πατρίδι, ἐπειδὴ κατὰ τὸν ἀγῶνα μιᾶς τῶν χορδῶν ῥαγείσης ἐπιστὰς τέττιξ ἐκπληρώσειε τὸν φθόγγον. τὴν δ᾽ ὑπὲρ τῶν πόλεων τούτων μεσόγαιαν Βρέττιοι κατέχουσι: καὶ πόλις ἐνταῦθα Μαμέρτιον καὶ ὁ δρυμὸς ὁ φέρων τὴν ἀρίστην πίτταν τὴν Βρεττίαν, ὃν Σίλαν καλοῦσιν, εὔδενδρός τε καὶ εὔυδρος, μῆκος ἑπτακοσίων σταδίων. [10]

Strabo. ed. A. Meineke, Geographica. Leipzig: Teubner. 1877.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Ath. 14.33

33. διετήρησαν δὲ μάλιστα τῶν Ἑλλήνων Λακεδαιμόνιοι τὴν μουσικήν, πλείστῃ αὐτῇ χρώμενοι, καὶ συχνοὶ παρ᾽ αὐτοῖς ἐγένοντο μελῶν ποιηταί. τηροῦσιν δὲ καὶ νῦν τὰς ἀρχαίας ᾠδὰς ἐπιμελῶς πολυμαθεῖς τε εἰς ταύτας εἰσὶ καὶ ἀκριβεῖς, ὅθεν καὶ Πρατίνας φησί:


Λάκων ὁ τέττιξ εὔτυκος εἰς χορόν.

διὸ καὶ οἱ ποιηταὶ διετέλουν προσαγορεύοντες οὕτως τὰς ᾠδάς ‘γλυκυτάτων πρύτανιν ὕμνων’ καὶ ‘ μέλεα μελιπτέρωτα Μουσᾶν.’ ἀπὸ γὰρ τῆς τοῦ βίου σωφροσύνης καὶ αὐστηρίας μετέβαινον ἀσμένως ἐπὶ τὴν μουσικήν, ἐχούσης τὸ κηλητικὸν τῆς ἐπιστήμης. εἰκότως οὖν ἐγίνετο χαίρειν τοὺς ἀκροωμένους.


ἐκάλουν δὲ καὶ χορηγούς, ὥς φησιν ὁ Βυζάντιος [p. 416]

Δημήτριος ἐν τετάρτῳ περὶ Ποιημάτων, οὐχ ὥσπερ νῦν τοὺς μισθουμένους τοὺς χορούς, ἀλλὰ τοὺς καθηγουμένους τοῦ χοροῦ, καθάπερ αὐτὸ τοὔνομα σημαίνει. καὶ τὸ χρηστομουσεῖν καὶ μὴ παραβαίνειν τοὺς ἀρχαίους τῆς μουσικῆς νόμους. συνέβαινε δὲ τὸ μὲν παλαιὸν φιλομουσεῖν τοὺς Ἕλληνας: μετὰ δὲ ταῦτα γενομένης ἀταξίας καταγηρασάντων σχεδὸν ἁπάντων τῶν ἀρχαίων νομίμων ἥ τε προαίρεσις αὕτη κατελύθη καὶ τρόποι μουσικῆς φαῦλοι κατεδείχθησαν, οἷς ἕκαστος τῶν χρωμένων ἀντὶ μὲν πρᾳότητος περιεποιεῖτο μαλακίαν, ἀντὶ δὲ σωφροσύνης ἀκολασίαν καὶ ἄνεσιν. ἔτι δ᾽ ἴσως τοῦτο μᾶλλον καὶ ἐπὶ πλέον προαχθήσεται ἐὰν μή τις ἀγάγῃ πάλιν εἰς τὸ συμφανὲς τὴν πάτριον μουσικήν. τὸ παλαιὸν γὰρ καὶ τῶν ἡρώων τὰς πράξεις καὶ τῶν θεῶν τοὺς ὕμνους δι᾽ ᾠδῆς ἐποιοῦντο. Ὅμηρος γοῦν φησιν ἐπ᾽ Ἀχιλλέως: ‘ ἄειδε δ᾽ ἄρα κλέα ἀνδρῶν,’ ἤτοι ἡρώων, καὶ τὸν Φήμιον δέ φησιν ὅτι


πολλὰ βροτῶν θελκτήρια οἶδεν,
ἔργ᾽ ἀνδρῶν τε θεῶν τε, τά τε κλείουσιν ἀοιδοί.

Athenaeus. The Deipnosophists. with an English Translation by. Charles Burton Gulick. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1927. 1.
 
Last edited:

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Τερέτισμα: και τερετισμός (από το ρήμα τερετίζω: κελαηδώ, σιγοτραγουδώ σαν το χελιδόνι ή το τζιτζίκι)· μίμηση τραγουδιού από τζιτζίκι ή χελιδόνι στο τραγούδι ή στο παίξιμο της κιθάρας· είδος τρίλιου.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
«Ο τζίτζιρας ο μίτζιρας ο τζιτζιμιτζιχότζιρας, ανέβηκε στη τζιτζιριά στη μιτζιριά στη τζιτζιμιτζιχοτζιριά, να κόψει τζίτζιρα μίτζιρα τζιτζιμιτζιχότζιρα, και τον πιάσανε οι τζιτζιραίοι οι μιτζιραίοι οι τζιτζιμιτζιχοτζιρέοι και του δώσαν ξύλο τζιτζιρέικο μιτζιρέικο τζιτζιμιτζιχοτζιρέικο»
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ 4
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ (ΕΑ) 7.190.p1 - 7.190.4 = G/P XX (742-5)

ΑΝΥΤΗΣ. [οἱ δέ ΛΕΩΝΙΔΟΥ]
Ἀκρίδι, τᾶ κατ᾿ ἄρουραν ἀηδόνι, καὶ δρυοκοίτᾳ
τέττιγι ξυνὸν τύμβον ἔτευξε Μυρώ,
παρθένιον στάξασα κόρα δάκρυ, δισσὰ γὰρ αὐτᾶς
παίγνι' ὁ δυσπειθὴς ᾤχετ᾿ ἔχων Ἀίδας.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Η ΜΙΚΡΗ ΜΥΡΩ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΤΟΜΑ
Η μικρούλα Μυρώ έφτιαξε κοινό μνήμα στην ακρίδα
που τραγουδά στα χωράφια και στο τζιτζίκι που φωλιάζει στις βαλανιδιές.
χύνοντας παιδικό δάκρυ, διότι τα δυο της παιχνίδια
ο αδυσώπητος Άδης τα πήρε μαζί του κι' έφυγε μακριά.



http://www.driveplayer.com/#fileIds...UW5QT0tYU2ExWkZJ&userId=115853591834612980729
 

Attachments

  • 10584072_10204432210592366_5059188518686749687_n.jpg
    10584072_10204432210592366_5059188518686749687_n.jpg
    4.3 KB · Views: 30
Top