συνθεση μουσικων μελων

χερουβιμ

Active member
Δε μιλώ για τέτοιες περιπτώσεις. Μιλώ για ψάλτες και χορωδίες πεπειραμένες και αναγνωρισμένες που εκτελούν όλα τα μαθήματα εξίσου καλά. Ωστόσο τα παλαιά τα συνιστούν μόνο για μάθημα και όχι για το αναλόγιο διότι οι εποχές έχουν αλλάξει και ο κόσμος δεν τα θέλει αυτά. Πχ πόσοι λένε χερουβικά Θεωδώρου Φωκαέως; Ή παλαιότερων; έως τον Πέτρο πάντα. Δεν μιλώ για προ του Πέτρου, εκεί πάμε αλλού.

Νομίζω μιλάμε ειδικά για τη μουσική παρακμή (τη ψαλτική πάντα). Ακούγεται από πολύ παλιά και αναλόγως το ποιος χρησιμοποιεί τον όρο περιλαμβάνει πολλούς και ίσως και μεγάλους ακόμα.
γιατι του φωκαεα τι κακο εχουν ?
 

giorgosgoudi

Νέο μέλος
Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο από πολλούς ψάλτες θεωρούνται πολύ κλασικά και συντηρητικά και αντ' αυτών προτιμούν τις νεώτερες συνθέσεις σε ύφος καλοφωνικού ειρμού. Ο μόνος γνωστός ψάλτης που μας λέει αυτή την εποχή μαθήματα κλασικά είναι ο Νεοχωρίτης.

Στο θέμα της κοπτοραπτικής των δοξαστικών τη δουλειά που θέλεις την έχουν κάνει ήδη διάφοροι παλαιότεροι και νεώτεροι δάσκαλοι, από τον Ιωάννη Πρωτοψάλτη μέχρι τον Αθανάσιο Καραμάνη.
 

Υάκινθος B

Well-known member
Για παράδειγμα σε πολλούς δεν αρέσει το βυζαντινό μέλος
Διαφωνώ μ αυτήν την προσέγγιση ! νομίζω ότι η Β Μουσική είναι η τέλεια μουσική ανώτερη της κλασικής. Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μας αλλά αυτό θα μπορούσα να το τεκμηριώσω απλά δεν θέλω να μακρηγορήσω. Αν αποδοθεί σωστά (καλή φωνή και γνώση) αρέσει και στους πλέον αδιάφορους , εκτός αν κάποιος είναι προκατειλημμένος. Υπάρχει και μιά άλλη βασική προϋπόθεση και σ αυτή επιμένω ,"ο ψάλτης δεν ψάλλει για αυτοπροβολή" όσο καλός και αν είναι αν κάνει φιγούρα εντυπωσιάζει μεν αλλά αφήνει κάποιο κενό στην ανθρώπινη ψυχή.
γενικά ΔΕΝ δέχονται να ακούσουν τέτοια πράγματα από κανέναν γιατί τα θεωρούν κατάλοιπα της τουρκοκρατίας!
Η μουσική των Ελλήνων με τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου διαδόθηκε σε ολόκληρη την ανατολή οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε για κατάλοιπα τουρκοκρατίας . Άλλωστε ο τέος άρχων πρωτοψάλτης της ΜΧΕ κος Αστέρης είχε πεί ¨ οι Έλληνες μπορούν να παραμένουν ήσυχοι γιατί την μουσική τους την διαφυλάττουν οι Τούρκοι¨
 

giorgosgoudi

Νέο μέλος
Μα τον προκατειλημμένο έχεις να αντιμετωπίσεις! Ο άλλος γιατί να έχει πρόβλημα; Και ειδικά σε φράσεις σαν αυτές του κ. Αστέρη βασίζονται οι "προκατειλημμένοι" στα επιχειρήματά τους.
 

Υάκινθος B

Well-known member
Μα τον προκατειλημμένο έχεις να αντιμετωπίσεις! Ο άλλος γιατί να έχει πρόβλημα; Και ειδικά σε φράσεις σαν αυτές του κ. Αστέρη βασίζονται οι "προκατειλημμένοι" στα επιχειρήματά τους.
Συνήθως οι προκατειλημμένοι είναι "ου με πείσεις καν με πείσεις" οπότε τους προσπερνάς και τους αφήνεις να πιστεύουν αυτό που θέλουν χωρίς να σπαταλάς την πολύτιμη ενέργειά σου. Αν κάποιος νομίζει ότι η Β Μουσική είναι κατάλοιπο της τουρκοκρατίας και ότι πρέπει οι μουσικές φράσεις να εκμοντερνιστούν ,τι να συζητήσεις !
 

giorgosgoudi

Νέο μέλος
Δεν είναι ένας και δύο όμως, αλλά μια πλατιά μάζα είτε είναι προκατειλημμένη, είτε βρίσκεται υπό τη δυνητική επίδραση τέτοιων απόψεων.
 

Υάκινθος B

Well-known member
Αν όντως έτσι είναι τα πράγματα ,όπως τα περιγράφει ο G... τότε νομίζω ότι κάπου έχουμε αρχίσει να το χάνουμε το παιχνίδι και θα πρέπει να κάνουμε όλοι μια σοβαρή αυτοκριτική αν βέβαια είμαστε σοβαροί . Θέλω όμως να υπενθυμίσω ότι όταν ο Ταλιαδώρος προσλήφθηκε στην Άγια Σοφιά τη δεκαετία του 50 στη λειτουργία έψαλλε πολυφωνική χορωδία. Ο Ταλιαδώρος όμως με την εργατικότητα, την συνέπεια του και αναμφισβήτητα το ταλέντο του, κατάφερε να καθιερωθεί και να γίνει αποδεκτός σε τέτοιο βαθμό που μέχρι τα βαθειά του γεράματα δεν τον κούνησε κανείς. Νομίζω κάτι αντίστοιχο έγινε και στη μητρόπολη Αθηνών με τον Περιστέρη. Όμως τότε ήταν άλλες εποχές τις θέσεις τις έπαιρναν οι άξιοι και όχι οι αρεστοί.
 

giorgosgoudi

Νέο μέλος
Το παιχνίδι απέναντι στην αμιγώς ευρωπαϊκή ψαλτική της εποχής εκείνης έχει μάλλον πια κερδηθεί. Ωστόσο τα διάφορα είδη ύφους οι ακροατές εξακολουθούν να τα αξιολογούν με ευρωπαϊκά κριτήρια.

Ας δούμε και τα παραδείγματά σου: ο Ταλιαδώρος ποιου αιώνος μέλη έψαλε; 18ου; 19ου; 20ου; Ο Περιστέρης;

Θα σου πω κάτι χαρακτηριστικό που άκουσα κάποτε από ενορίτες: ερχόμαστε εδώ, διότι τα λένε ευρωπαϊκά! κι όμως επρόκειτο για αυστηρότατο περί τα παραδοσιακά ψάλτη, ο οποίος όμως είχε ύφος Περιστερικό. Δε συμφωνώ με την άποψη, απλά λέω τι σκέφτεται ο ανυποψίαστος κόσμος. Ίσως η πολλή αυστηρότητα να τους φαινόταν ευρωπαϊκή.

Άλλο παράδειγμα είναι ο ενθουσιασμός πολλών ενοριτών σε συγκεκριμένα μέλη, ιδίως Λειτουργικά, αλλά και στον Ακάθιστο ύμνο, αν το μέλος γίνει μινόρε ή και ματζόρε. Το "Αγνή Παρθένε Δέσποινα", το "Εξομολογείσθε", το "Ευλογήσω".. για όλα μπορεί να υπάρχει ήχος ή μακάμι που να τα προσδιορίζει αλλά του ακροατή του αρέσουν επειδή του θυμίζουν την ευρωπαϊκή.
 
Κ

Κωσταντής1

Guest
Ὁ χωρισμὀς τῆς μουσικῆς σὲ ἀνατολικὴ καὶ δυτικὴ εἶναι καὶ ἀποτέλεσμα ἐξωμουσικῶν παραγόντων. Ἡ βασικὴ διαφορὰ εἶναι ἂν ὑπάρχει πολυφωνία ἢ ὄχι, καὶ ἂν ὑπάρχει ἢ ὄχι ἀλλαγὴ τονικῆς βάσης ἐν μέσῳ τῆς ἐκτέλεσης τοῦ ἴδιου μέλους. Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι τὸ 1800 τουλάχιστον οἱ μαρτυρίες δείχνουν ὅτι δὲν ὑπάρχει, στὴν ὀρθόδοξη παράδοση ἐκτὸς δυτ. ἐπιῤῥοῶν (λ.χ. Ἑπτάνησα), καὶ οἱ ἀλλαγὲς στὸν ἦχο (ὅπως καὶ σὲ ἄλλες μουσικὲς παραδόσεις) γίνονται πάνω στὴν ἴδια τονική, δηλ. μὲ δυτικοὺς ὅρους ὑπάρχει μετατροπία μόνο πάνω στἠν ἴδια τονική. Αὐτὴ ἡ ἀρχὴ θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ ὁρίσῃ τὴν διαφορὰ μεταξὺ "βυζαντινῆς" μουσικῆς καὶ δυτικῆς ἢ δυτικίζουσας, διότι εἴτε παραβιάζεται εἴτε ὄχι. Ἅπαξ καὶ παραβιαστῇ αὐτὴ ἡ ἀρχὴ (μονοφωνία, σταθερὴ τονικὴ) γιατὶ νὰ μὴν παραβιαστῇ τὸ ὁ,τιδήποτε. Αὐτὴ ἡ ἀρχὴ ἐπιτρέπει στὸ ἐκκλησίασμα (ἢ τὸ ἀκροατήριο) νἀ ἀποκωδικοποιήσῃ μὲ τὰ δικά του νοητικὰ ἐργαλεῖα ὁποιαδήποτε σύνθεση, ὅσο πολύπλοκη καὶ ἂν εἶναι. Αὑτὰ ἀπὸ ἐξωτερικὸ παρατηρητὴ μὲ ὅσα λίγα ξέρει.
 
Last edited by a moderator:

χερουβιμ

Active member
Το παιχνίδι απέναντι στην αμιγώς ευρωπαϊκή ψαλτική της εποχής εκείνης έχει μάλλον πια κερδηθεί. Ωστόσο τα διάφορα είδη ύφους οι ακροατές εξακολουθούν να τα αξιολογούν με ευρωπαϊκά κριτήρια.

Ας δούμε και τα παραδείγματά σου: ο Ταλιαδώρος ποιου αιώνος μέλη έψαλε; 18ου; 19ου; 20ου; Ο Περιστέρης;

Θα σου πω κάτι χαρακτηριστικό που άκουσα κάποτε από ενορίτες: ερχόμαστε εδώ, διότι τα λένε ευρωπαϊκά! κι όμως επρόκειτο για αυστηρότατο περί τα παραδοσιακά ψάλτη, ο οποίος όμως είχε ύφος Περιστερικό. Δε συμφωνώ με την άποψη, απλά λέω τι σκέφτεται ο ανυποψίαστος κόσμος. Ίσως η πολλή αυστηρότητα να τους φαινόταν ευρωπαϊκή.

Άλλο παράδειγμα είναι ο ενθουσιασμός πολλών ενοριτών σε συγκεκριμένα μέλη, ιδίως Λειτουργικά, αλλά και στον Ακάθιστο ύμνο, αν το μέλος γίνει μινόρε ή και ματζόρε. Το "Αγνή Παρθένε Δέσποινα", το "Εξομολογείσθε", το "Ευλογήσω".. για όλα μπορεί να υπάρχει ήχος ή μακάμι που να τα προσδιορίζει αλλά του ακροατή του αρέσουν επειδή του θυμίζουν την ευρωπαϊκή.
καλα οσο για το αγνη παρθενε κ το εξομολογησθε εχουν ρυθμο βαλσ.αυτα δεν πρεπει να ψαλλονται στην εκκλησια παρα μονο σε τουρ και θρησκευτικες εκδρομες.
 
Κ

Κωσταντής1

Guest
Θυμίζουν τὸ πῶς μελοποιεῖ ὁ Μαρκόπουλος τὰ ῥιζίτικα.
 

giorgosgoudi

Νέο μέλος
καλα οσο για το αγνη παρθενε κ το εξομολογησθε εχουν ρυθμο βαλσ.αυτα δεν πρεπει να ψαλλονται στην εκκλησια παρα μονο σε τουρ και θρησκευτικες εκδρομες.

Καλά, αν το πεις έτσι ακριβώς αυτό θα πέσουνε να σε φάνε.


Κωνσταντή, αυτό με την τονική βάση τι ακριβώς είναι; και πού αναφέρεται ότι απαγορεύεται;
 
Κ

Κωσταντής1

Guest
Στὸ βιβλίο τοῦ Βιγιωτὼ (https://books.google.gr/books?id=JUv0AAAAMAAJ&printsec=frontcover&dq=villoteau+musique+grecque&hl=el&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=villoteau musique grecque&f=false), ποὺ εἶχε ἀκολουθήσῃ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Ναπολέοντα στἠν Αἴγυπτο ἂν κατάλαβα καλἀ καἰ κατέγραψε τὴν μουσικὴ τῶν διαφόρων ἐκεῖ ἐθνοτήτων - τὸ ἀντίστοιχο τῆς ἀποστολῆς ποὺ βρῆκε τὴν πέτρα τῆς Ῥοζέττας ἀπόπου ὁ Σαμπολιὸν ἀποκρυπτογράφησε τὰ ἱερογλυφικά. Ἑκει πᾶνε μὲ τὸν σύντροφό του καὶ ἔρχονται σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν δραστήρια ἑλλ. κοινότητα καὶ ζητοῦν νὰ μάθουν τὴν μουσική τους. Τοὺς πᾶνε σὲ μιὰ ἐκκλησία καὶ ἀκοῦν μέχρι τέλους δύο ψάλτες - ποὺ ΔΕΝ τοὺς ἀρέσουν ἢ μᾶλλον τοὺς ξενιζει πῶς ψέλνουν -πάντως βλέπουν ὅτι ἐνῷ ὁ ἕνας ψέλνει, ὁ ἄλλος κρατάει τὸ ἴσον καὶ νιώθουν ὅτι ὁ ἱσοκρατητής σὰν νὰ κρατάει τὸν ἄλλον ἐντὸς τοῦ πλαισίου τῆς τονικῆς - λέει συνέχεια τὸν ἴδιο φθόγγο - καὶ κάθε φορὰ ποὺ ὁ "σολίστ" πάει νὰ ξεφύγῃ τὸν ἐπαναφέρει στὴν τάξη. Μετὰ τοὺς λένε ὅτι ὑπάρχουν βιβλία καὶ τοὺς δίνουν μιὰ Παπαδικὴ τοῦ 17ου αἰώνα. Καὶ τέλος παίρνουν γιὰ δάσκαλο τὸν πρωτοψάλτη τῆς Ἀλεξανδρείας Γαβριὴλ καὶ αὐτὸς ἐπιμένει στὸ πρῶτο μάθημα καὶ τοὺς μαθαίνει νὰ κρατοῦν τὸ ἴσο, ὑποτονθορίζοντας - κάτι ποὺ τοὺς δημιουργεῖ νευρικὸ γέλιο. Δηλαδὴ ὁ ὑποτονθορισμὀς εἶναι αὐτὸ ποὺ λέγεται στὰ ἀγγλ. drone, τὸ ἴδιο κάνουν οἱ ἱνδοὶ μουσικοὶ μὲ τὸν ῥ. Σανκάρ (καὶ ἄλλοι λαοί) - ὁ καθένας μἐ τὀ ὄργανό του, σὲ μᾶς, μὲ τὴν... μύτη. Τοὺς λένε ὅτι ὁ κάθε ψάλτης μὲ τόνομα εῑναι σἐ θέση νἀ αὐτοσχεδιάσῃ πάνω σὲ ἕναν δοσμένο ἦχο, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ τί εἶναι καταγεγραμμένο στὸ βιβλίο. Τί συνάγω. Δὲν ὑπάρχει ἡ λογικὴ τοῦ ἀκομπανιαμέντου, περισσότερο ὁ ψάλτης συνοδεύει τὸ "ἴσον" παρὰ τὸ ἀντίθετο δυτικό - ὅπως στὰ παραπάνω κομμάτια - ὑπάρχει μιὰ διαλεκτική, ἴση σχέση μεταξὺ ἱσοκράτη καὶ ψάλτη - ἡμιαυτοσχεδιαστῆ. Πρβλ. τὸ χαρακτηριστικὸ στιγμιότυπο μὲ σεβασμὸ στοὺς ἐμφανιζομένους, μακαρῖτες καὶ μή.
 
Last edited by a moderator:
Κ

Κωσταντής1

Guest
Στὸ βιβλίο τοῦ Βιγιωτὼ (https://books.google.gr/books?id=JUv0AAAAMAAJ&printsec=frontcover&dq=villoteau+musique+grecque&hl=el&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=villoteau musique grecque&f=false), ποὺ εἶχε ἀκολουθήσῃ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Ναπολέοντα στἠν Αἴγυπτο ἂν κατάλαβα καλἀ καἰ κατέγραψε τὴν μουσικὴ τῶν διαφόρων ἐκεῖ ἐθνοτήτων - τὸ ἀντίστοιχο τῆς ἀποστολῆς ποὺ βρῆκε τὴν πέτρα τῆς Ῥοζέττας ἀπόπου ὁ Σαμπολιὸν ἀποκρυπτογράφησε τὰ ἱερογλυφικά. Ἑκει πᾶνε μὲ τὸν σύντροφό του καὶ ἔρχονται σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν δραστήρια ἑλλ. κοινότητα καὶ ζητοῦν νὰ μάθουν τὴν μουσική τους. Τοὺς πᾶνε σὲ μιὰ ἐκκλησία καὶ ἀκοῦν μέχρι τέλους δύο ψάλτες - ποὺ ΔΕΝ τοὺς ἀρέσουν ἢ μᾶλλον τοὺς ξενιζει πῶς ψέλνουν -πάντως βλέπουν ὅτι ἐνῷ ὁ ἕνας ψέλνει, ὁ ἄλλος κρατάει τὸ ἴσον καὶ νιώθουν ὅτι ὁ ἱσοκρατητής σὰν νὰ κρατάει τὸν ἄλλον ἐντὸς τοῦ πλαισίου τῆς τονικῆς - λέει συνέχεια τὸν ἴδιο φθόγγο - καὶ κάθε φορὰ ποὺ ὁ "σολίστ" πάει νὰ ξεφύγῃ τὸν ἐπαναφέρει στὴν τάξη. Μετὰ τοὺς λένε ὅτι ὑπάρχουν βιβλία καὶ τοὺς δίνουν μιὰ Παπαδικὴ τοῦ 17ου αἰώνα. Καὶ τέλος παίρνουν γιὰ δάσκαλο τὸν πρωτοψάλτη τῆς Ἀλεξανδρείας Γαβριὴλ καὶ αὐτὸς ἐπιμένει στὸ πρῶτο μάθημα καὶ τοὺς μαθαίνει νὰ κρατοῦν τὸ ἴσο, ὑποτονθορίζοντας - κάτι ποὺ τοὺς δημιουργεῖ νευρικὸ γέλιο. Δηλαδὴ ὁ ὑποτονθορισμὀς εἶναι αὐτὸ ποὺ λέγεται στὰ ἀγγλ. drone, τὸ ἴδιο κάνουν οἱ ἱνδοὶ μουσικοὶ μὲ τὸν ῥ. Σανκάρ (καὶ ἄλλοι λαοί) - ὁ καθένας μἐ τὀ ὄργανό του, σὲ μᾶς, μὲ τὴν... μύτη. Τοὺς λένε ὅτι ὁ κάθε ψάλτης μὲ τόνομα εῑναι σἐ θέση νἀ αὐτοσχεδιάσῃ πάνω σὲ ἕναν δοσμένο ἦχο, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ τί εἶναι καταγεγραμμένο στὸ βιβλίο. Τί συνάγω. Δὲν ὑπάρχει ἡ λογικὴ τοῦ ἀκομπανιαμέντου, περισσότερο ὁ ψάλτης συνοδεύει τὸ "ἴσον" παρὰ τὸ ἀντίθετο δυτικό - ὅπως στὰ παραπάνω κομμάτια - ὑπάρχει μιὰ διαλεκτική, ἴση σχέση μεταξὺ ἱσοκράτη καὶ ψάλτη - ἡμιαυτοσχεδιαστῆ. Πρβλ. τὸ χαρακτηριστικὸ στιγμιότυπο μὲ σεβασμὸ στοὺς ἐμφανιζομένους, μακαρῖτες καὶ μή.
υγ. Μάλιστα ἂν κατάλαβα καλὰ τὀ σύστημα τῆς "παραλλαγῆς" στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται συχνὰ ὁ Βαγγέλης εἶναι ἡ συναρμογὴ τῶν διαφόρων τρόπων μὲ τέτοιον... τρόπο ὥστε νὰ τοποθετοῦνται πάνω στὴν ἴδια τονική, μὲ τὰ πολλὰ τὸν πρῶτο φθόγγο τοῦ Δωρίου. Ὁ κάθε καινούργιος τρόπος εἴτε ξεκινάει ἀπὸ τὴν πέμπτη (ἂν κατάλαβα καλὰ) τοῦ προηγουμένου, εἴτε ἀπὸ κάποια ἄλλη βαθμίδα ἀλλὰ μέ τρόπο ποὺ πάντοτε νὰ συναρμόζεται στὴν ἴδια κλίμακα, οὐσιαστικὰ ἔχεις μόνο μία κλίμακα μὲ διάφορους τρόπους, καὶ ἔτσι ὁ ἕνας ψάλτης τοῦ Βιγιωτὼ θὰ μποροῦσε νὰ κρατάει τὴν ἴδια νότα, λ.χ. Πα, καὶ ὁ ἄλλος νὰ διέλθῃ ὅλους τοὺς γνωστοὺς τρόπους καὶ ὅλοι οἱ φθόγγοι νὰ ταιριάζουν μὲ τὸ σταθερὸ ἴσον. Ἡ διαφορὰ μὲ τὴν Δύση εἶναι κραυγαλέα, ἂν σκεφτῆι κανεὶς ὅτι ὁ Σαίνμπεργκ προσπάθησε νὰ "διαλύσῃ" τὸ τονικὸ κέντρο καὶ νὰ βάλῃ στὴν θέση του 12 ἰσάξια. ΠΡΟΣΘΗΚΗ - Νὰ τὸ κάνω ἀκόμα πιὸ λιανά; Φαίνεται πὼς σὲ μᾶς τὸ "ἀκομπανιαμέντο", ἀπὸ δομικὴ ἄποψη, εἶναι αὐτὸ ἡ πρώτη φωνή. Δηλαδὴ τόσο ὁ συνθέτης ὅσο καὶ ὁ ψάλτης εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ λάβουν ὑπόψιν ἕναν ἀστάθμητο παράγοντα ποὺ θὰ εἶναι πάντοτε αὐτὸς ὁ "βασιλιᾶς".
 
Last edited by a moderator:

giorgosgoudi

Νέο μέλος
Ευρωπαϊκό ύφος μπορεί να έχεις ακόμα και τηρουμένων των δύο κανόνων που αναφέρεις, πχ με ένα έντονο μινόρε ή ματζόρε μέλος.
 
Κ

Κωσταντής1

Guest
Ναὶ ἐντάξει, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση κοπανᾷς τόσο πολὺ τὶς τρίτες ποὺ βγάζουν συγχορδίες ματζόρε-μινόρε. Πάντως ἐγὼ προσπαθῶ νὰ δῷ ἂν ὑπάρχει μιὰ βαθύτερη φιλοσοφία, ἐν τῷ προκειμένῳ εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο ἡ συλλογικὴ κοινότητα. Βέβαια γιὰ θρησκευτικὴ μουσικὴ τὸ θέμα δὲν ἐξαντλεῖται σὲ αὐτό, ἀλλὰ εἶναι ἕνας τρόπος γραφῆς- ἐκτέλεσης ποὺ φαίνεται ὅτι στηρίζεται στὸ συλλογικὸ ᾄσμα.
 
Last edited by a moderator:
Κ

Κωσταντής1

Guest
Ναὶ ἐντάξει, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση κοπανᾷς τόσο πολὺ τὶς τρίτες ποὺ βγάζουν συγχορδίες ματζόρε-μινόρε. Πάντως ἐγὼ προσπαθῶ νὰ δῷ ἂν ὑπάρχει μιὰ βαθύτερη φιλοσοφία, ἐν τῷ προκειμένῳ εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο ἡ συλλογικὴ κοινότητα. Βέβαια γιὰ θρησκευτικὴ μουσικὴ τὸ θέμα δὲν ἐξαντλεῖται σὲ αὐτό, ἀλλὰ εἶναι ἕνας τρόπος γραφῆς- ἐκτέλεσης ποὺ φαίνεται ὅτι στηρίζεται στὸ συλλογικὸ ᾄσμα.
...ὑπάρχει κάτι ἀντίστοιχο στὴν Δύση, εἰναι τὸ κουαρτέτο ἑγχόρδων. Συνοπτικά: τὸ ἔργο ἀπευθύνεται πρωτα στοὺς μουσικούς, οἱ μουσικοὶ εἶναι οἱ πρωτοι ἀκροατές. Ὁ δὲ σολίστ κάθε φορὰ προσπαθεῖ νὰ ταιριάξῃ κάτι στὸ σῶμα τῶν ὑπολοίπων, οἱ ὁποίοι δὲν τὸ δέχονται ἄκριτα, ἀλλὰ σὲ ἀνταπόκριση: ὑπάρχει ἕνα σχήμα ἐρώτηση-ἀπάντηση. Κάτι παρόμοιο πρέπει νὰ γίνεται μεταξὺ ψαλσίματος-ἴσου.
 

giorgosgoudi

Νέο μέλος
Ασχέτως τι κατάλαβαν οι Γάλλοι εξερευνητές, μεταξύ μέλους και ίσου δεν υπάρχει τέτοια διαλεκτική σχέση.
 
Κ

Κωσταντής1

Guest
Οκ. Ἑγὼ με αὐτὰ ποὺ βλέπω καὶ ἀκούω εἶμαι σίγουρος ὅτι ὑπῆρχε - ἐξάλλου ποιὸς ὁ λόγος ἀλλιῶς νὰ κρατιέται τὸ ἵσον; ἐξάλλου θυμιζω τὸ ἑξῆς - ἡ μουσική μας δὲν εἶναι θεαματικὴ -δηλαδὴ οἱ ἐκτελεστὲς ἀπὸ δῷ, οἱ ἀκροατὲς ἀπὸ κεῖ. Ἀκόμα καὶ στὴν Δύση αὐτὸ τὸ σχῆμα ἑδραιώθηκε τελείως μόλις στὰ τέλη τοῦ 18ου αἱ. καὶ τὴν τότε θεατρομανία, καὶ τὸ κουαρτέτο ἐγχόρδων εἶναι ἐκεῖ μιὰ ἐπιβίωση οὑσιαστικὰ μιᾶς πρότερης κατάστασης ὅπου τὸ ποιὸς εἶναι ἀκροατὴς καὶ ποιὸς ἐκτελεστὴς εἶναι ῥευστό.
 
Κ

Κωσταντής1

Guest
Ασχέτως τι κατάλαβαν οι Γάλλοι εξερευνητές, μεταξύ μέλους και ίσου δεν υπάρχει τέτοια διαλεκτική σχέση.
Γιὰ ἄκου ἐδῳ
 
Top