Πρὸ τοῦ «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον...» ψάλλεται
«Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν»
(χφφ. ὡρολόγια Σινὰ 863 θ’ αἰ. φ. 76v, Plutei 05.05 ια’-ιβ’ αἰ. φ. 331v, Σινὰ 49 τοῦ ἔτους 1120 φ. 170v, Bayerische Staatsbibliothek gr. 320 ιβ’ αἰ. φ. 76v, Βritish Library Additional 31214 ιβ’ αἰ. φ. 128v, Λειμῶνος 295 β’ ἥμισυ ιβ’ αἰ. σ. 160, Paris. gr. 329 α’ ἥμισυ ιγ’ αἰ. σ. 26, Paris. gr. 398 ιγ’ αἰ. φ. 87r, Vat. gr. 1867 ιγ’ αἰ. φ. 73r, Σινὰ 893 τοῦ ἔτους 1382 φ. 83r, Σινὰ 905 ιδ’ αἰ. φ. 160v, Σινὰ 868 ιδ’-ιε’ αἰ. φ. 70v, Pal. gr. 265 τοῦ ἔτους 1476 φ. 90v, Νέον Ἀνθολόγιον 1598 σ. 136),
τὸ ὁποῖο βαθμηδὸν ἀπὸ τὸν ιγ’ αἰ. ἀναπτύχθηκε στὴν εὐχὴ
«Ἁγία τριὰς ὁμοούσιε, τὸ ἄσχετον κράτος, ἡ ἀδιαίρετος βασιλεία, ἡ πάντων τῶν ἀγαθῶν αἰτία, εὐδόκησον ἐπ’ ἐμοὶ κατὰ τὴν παροῦσαν ὥραν καὶ πᾶσαν περίελέ μου τὴν βεβηλότητα καὶ φώτισόν μου τὴν διάνοιαν, ἵνα διαπαντὸς ὑμνῶ καὶ λέγω· Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν»
(χφ. Σινὰ 62 ὡρολόγιο ιγ' αἰ. φ. 177r).