Ιανουάριος 1970 (τόσο ... πρόσφατα) καί μόλις έχω έλθει στην Αθήνα από τη ΣΕΑΠ, για να συνεχίσω στη Σχολή Εφ. Αξκών Στρατολογικού. Στις 26.1.1970 ήταν προγραματισμένη εκδήλωση στη Λυρική Σκηνή, προς τιμή του Οικουμενικού Πατριάρχη, τότε εν ζωή, κυρού Αθηναγόρα, με χορωδίες παντός είδους και προελεύσεως εκκλησιαστικής μουσικής, με κορύφωση τη χορωδία της Β.Μ. υπό τη διεύθυνση του αείμνηστου Στανίτσα, αποτελούμενη από 50 ψλάλτες εκ της Πόλεως. Η είσοδος είναι χωρίς αντίτιμο μεν, αλλά με αριθμημένες προσκλήσεις δε, που έγιναν, βεβαίως, ανάρπαστες. Κι εγώ που επιθυμώ διακαώς να πάω δεν έχω πρόσκληση, λόγω της καθυστερημένης επιστροφής μου στην Αθήνα.
Όμως το καλό το παληκάρι... Βάζω τη στολή μου και νωρίς είμαι μπροστά από τη Λυρική, χωρίς να έχει ανοίξει ακόμα η είσοδος. Απέξω ο κόσμος λεφούσι σαν διαδήλωση, έχει κλείσει την Ακαδημίας. Όταν άνοιξαν ο κόσμος άρχισε να μπαίνει, το στριμωξίδι πολύ. Περιμένω και μόλις αραιώνει αποφασίζω να επιχειρήσω την "ηρωική" ... είσοδο. Όμως ο Υπαστυνόμος που επιβλέπει την τάξη μου λέει ευγενικά: ¨Την πρόσκλησή σας κ. Δόκιμε". Απάντηση σταράτη: "κ. Υπαστυνόμε πρόσκληση δεν έχω. Αν με αφήσετε θα μπω, αν όχι χαίρετε και σας ευχαριστώ!!" -"Οχι προς Θεού, περάστε". Και πέρασα. Περίμενα στο φουαγιέ, μέχρι να αρχίσει γιατί κάθισμα ελεύθερο ήταν πολυτέλεια. Ξαφνικά βλέπω τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α' να μπαίνει στα θεωρεία των επισήμων και παίρνω τη δεύτερη "ηρωική" απόφασή μου. Ξεκινώ δυναμικά και θράσος επιχειρώ τη νέα μεγάλη είσοδο. Ο υπάλληλος της Λυρικής με σταματάει ρωτώντας με (ο αδιάκριτος!) "ο κύριος;" Και του απαντώ σιγανά, δήθεν για να μη μας ακούσουν άλλοι: " ασφάλεια επισήμων!!" Και αυτός "παρακαλώ, περάστε!!!" Έτσι απόλαυσα την εκδήλωση σε επίσημο θεωρείο, δίπλα σε αυτό που ήταν ο Ιερώνυμος.
Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω, πώς έκανα τέτοια αποκοτιά και ανατριχιάζω. Όμως μπροστιά στη σπάνια μουσική απόλαυση...