Χορωδία Ι. Ν. Αγ. Δαβίδ Τυφλίδας : Γεωργιανή ψαλμωδία από αγρυπνία στην Ι. Μ. Βατοπεδίου

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
Άρθρο με ηχητικό στο http://vatopaidi.wordpress.com εδώ. Ψάλλει η χορωδία από την Γεωργία, του ιερού ναού Αγίου Δαβίδ Τιφλίδας. Διευθυντής χορωδίας είναι ο Malkhaz Erquanidze.
 

Shota

Παλαιό Μέλος
Μετά την δοξολογία (από 08:13) ψάλλουν το «Σήμερον σωτηρία».
 

Shota

Παλαιό Μέλος
Η ίδια χορωδία ψάλλει εδώ το χερουβικό στα γεωργιανά* και το βυζαντινό/πατριαρχικό** "Αξιον εστί" στα ελληνικά.

* το λένε 2 φορες, η πρώτη σύνθεση τελειώνει γύρο το 6:26 με το "μέριμναν", μετά αρχίζουν πάλι με το "Οι τα..." και ψάλλουν έως την λέξη "βιοτικήν" (~11:00), ακολουθεί ο είσοδος. Δεν είχα δει πουθενά αργά χερουβικά στα γεωργιανά κατάλληλα για το αρχιερατικό συλλείτουργο.

** λίγο πολύ.
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Δεν είχα δει πουθενά αργά χερουβικά στα γεωργιανά κατάλληλα για το αρχιερατικό συλλείτουργο.
Γι᾿ αὐτό κατακρίνονται; Ὄχι βέβαια. Νομίζω ἀπό τοῦ ΙΔ΄ αἰ. ἔχουμε καί τά χερουβικά τά λεγόμενα «μεγάλα καί ᾀσματικά» (ὅπως τό «ᾀσματικόν» τρισάγιον) ἤ τό «παλατινόν». Ὅπως ἔχει γράψει ὁ Διονύσιος κάπου στό φόρουμ καί ἔχω ἐπαναλάβει κι ἐγώ, τό χερουβικόν ψαλλόταν τρεῖς φορές, ὅπως ἔχει μείνει σέ μᾶς τούς ἱερεῖς νά τό λέμε τρεῖς φορές μετά τήν εὐχή στό ἱερό. Δές ΤΥΠ. ΜΧΕ (Τιμ. Σταυροῦ 40 τοῦ Ι΄ αἰ.) MATEOS I 94 καί ΤΥΠ. ΜΕΣΣΗΝΗΣ (Mess. gr. 115 τοῦ 1131), ARRANZ 246 - 247 καί 250. Τίς παραπομπές παίρνω ἀπό· Εὐαγγελίας Χ. Σπυράκου, Οἱ χοροί ψαλτῶν κατά τήν βυζαντινή παράδοση, σ. 407 - 409. Ἐνδιαφέρον ἄρθρο περί τοῦ χερουβικοῦ («μυστικοῦ») ἀπό τόν Διονύσιο, ΣΥΜΒΟΛΗ, 21, 8-15.

 
Last edited:

Emmanouil Giannopoulos

Emmanouil Giannopoulos
Γι᾿ αὐτό κατακρίνονται; Ὄχι βέβαια. Νομίζω ἀπό τοῦ ΙΔ΄ αἰ. ἔχουμε καί τά χερουβικά τά λεγόμενα «μεγάλα καί ᾀσματικά» (ὅπως τό «ᾀσματικόν» τρισάγιον) ἤ τό «παλατινόν». Ὅπως ἔχει γράψει ὁ Διονύσιος κάπου στό φόρουμ καί ἔχω ἐπαναλάβει κι ἐγώ, τό χερουβικόν ψαλλόταν τρεῖς φορές, ὅπως ἔχει μείνει σέ μᾶς τούς ἱερεῖς νά τό λέμε τρεῖς φορές μετά τήν εὐχή στό ἱερό. Δές ΤΥΠ. ΜΧΕ (Τιμ. Σταυροῦ 40 τοῦ Ι΄ αἰ.) MATEOS I 94 καί ΤΥΠ. ΜΕΣΣΗΝΗΣ (Mess. gr. 115 τοῦ 1131), ARRANZ 246 - 247 καί 250. Τίς παραπομπές παίρνω ἀπό· Εὐαγγελίας Χ. Σπυράκου, Οἱ χοροί ψαλτῶν κατά τήν βυζαντινή παράδοση, σ. 407 - 409. Ἐνδιαφέρον ἄρθρο περί τοῦ χερουβικοῦ («μυστικοῦ») ἀπό τόν Διονύσιο, ΣΥΜΒΟΛΗ, 21, 8-15.


Βλ. και http://psaltologion.com/showpost.php?p=24284&postcount=6
 
Σχετικό με το θέμα των χερουβικών (άσχετο με το θέμα για το Βατοπαίδι, γιαυτό και αν χρειάζεται ας μεταφερθεί στον οικείο τόπο στο forum). Παραθέτω από μικρό άρθρο του Ι.Θ.Σακελλαρίδη με τίτλο ''Χερουβικά'':

''Ἐν τοῖς παλαιοῖς μουσικοῖς χειρογράφοις τοῦ Πανεπιστημίου, φέρονται χερουβικὰ καὶ κοινωνικὰ συντομώτατα. Φαίνεται δὲ ὅτι τὰ χερουβικὰ ἐψάλλοντο τρὶς ὑπὸ τῶν χορῶν, ὅπερ παρέλαβον καὶ τηροῦσι μέχρι σήμερον καὶ οἱ Ρώσσοι. Ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ Ἱερεὺς τρὶς ἀπαγγέλλει τὸν Χερουβικὸν Ὕμνον ἐκ τοῦ Βήματος. Μόνον δὲ τὸ λεγόμενον Παλατιανὸν χερουβικὸν ἦτο μακρότερον, καὶ ᾒδετο ὅτε ὁ αὐτοκράτωρ παρίστατο ἐν τῷ ναῷ. Ἦν δὲ τοῦτο μακρότερον τῶν ἄλλων διότι ὁ αὐτοκράτωρ εἶχεν ἴσως νὰ κάμῃ διατυπώσεις τινάς, δι’ἅς ἐπήρχετο ἀναγκαίως ἡ βραδύτης. Ἡμεῖς τὰ χερουβικὰ ἐγράψαμεν σύντομα, ἀποφεύγοντες τὰς ἀρρυθμίας καὶ ταυτολογίας τῶν προκατόχων ἡμῶν. Ἄν δὲ ἡ δεισιδαιμονία καὶ ἡ ἀμάθεια τῶν πολλῶν μᾶς ἐπέτρεπον, θὰ ἐγράφομεν αὐτὰ ὡς τὰ δοξαστικὰ καὶ θὰ τὰ ἐξετελοῦμεν τρίς.''

Οξυδερκείς παρατηρἠσεις για την εποχή τους, ενός μεγάλου -αν μη τι άλλο- ερευνητή....
 

Shota

Παλαιό Μέλος
π. Μάξιμος;81254 said:
Γι᾿ αὐτό κατακρίνονται; Ὄχι βέβαια. Νομίζω ἀπό τοῦ ΙΔ΄ αἰ. ἔχουμε καί τά χερουβικά τά λεγόμενα «μεγάλα καί ᾀσματικά» (ὅπως τό «ᾀσματικόν» τρισάγιον) ἤ τό «παλατινόν». Ὅπως ἔχει γράψει ὁ Διονύσιος κάπου στό φόρουμ καί ἔχω ἐπαναλάβει κι ἐγώ, τό χερουβικόν ψαλλόταν τρεῖς φορές, ὅπως ἔχει μείνει σέ μᾶς τούς ἱερεῖς νά τό λέμε τρεῖς φορές μετά τήν εὐχή στό ἱερό. Δές ΤΥΠ. ΜΧΕ (Τιμ. Σταυροῦ 40 τοῦ Ι΄ αἰ.) MATEOS I 94 καί ΤΥΠ. ΜΕΣΣΗΝΗΣ (Mess. gr. 115 τοῦ 1131), ARRANZ 246 - 247 καί 250. Τίς παραπομπές παίρνω ἀπό· Εὐαγγελίας Χ. Σπυράκου, Οἱ χοροί ψαλτῶν κατά τήν βυζαντινή παράδοση, σ. 407 - 409. Ἐνδιαφέρον ἄρθρο περί τοῦ χερουβικοῦ («μυστικοῦ») ἀπό τόν Διονύσιο, ΣΥΜΒΟΛΗ, 21, 8-15.


Άλλο πράγμα αυτό, πάτερ (με το θέμα ασχοληθεί αναλυτικά ο Taft: R.F. Taft. A History of the Liturgy of St. John Chrysostom. Volume II. The Great Entrance: A History of the Transfer of Gifts and other Pre-anaphoral Rites. OCA 200. Roma 2004. Pp. 78-118). Η ψαλμώδηση του Μεγάλου Εισόδου πολύ πιθανός ήταν αντιφωνικη: κατά την αρχική φάση έψαλλαν τους στίχους του Ψαλμού 23 με τον εφύμνιο Αλληλούια, από το δεύτερο μισό του 6 αι. έγινε προσθήκη του χερουβικού ύμνου κατά τον τυπικό κωνσταντινουπολίτικο τρόπο (3x φορες από τον χορό των ψαλτών, 3x φορες από τον λαό, μετά οι στίχοι του ψαλμού με τον ακροτελεύτιο (εδώ: Αλληλούια), δόξα... και νυν, ακροτελεύτιον, πάλι χερουβικός από τον χορό και στο τέλος από τον λαό σαν περισσή). Το Τυπικό ΜΧΕ και το Τυπικό Μεσσήνης (και μερικά αλλα της Κάτω Ιταλίας) διατηρούν μονο τα λείψανα της παλαιάς πρακτικής κατά την περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδος (μερικά μάλιστα λένε ότι ο χερουβικός ψάλλεται δις γοργός και μια φορα αργός. Εδώ φαίνεται ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχε λειτουργική ανάγκη για την ψαλμώδηση του χερουβικού 3 φορες (η κυρια σύνθεση ήταν αργή, σε πιθανή αντίθεση με το παλαιό μελος του ύμνου), αλλα το έκαναν σαν ύστατο φόρο τιμής στη παλαιά παράδοση). Δηλαδή το χερουβικό έψαλλαν πολλές φορες όχι διότι ήταν μικρός και επόμενος υπήρχε ανάγκη να το πουν πολλές φορες, αλλα διότι η ψαλμώδηση του Μεγάλου Εισόδου ήταν αντιφωνικη. Αντίστροφα δηλαδή.
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
........(η κυρια σύνθεση ήταν αργή, σε πιθανή αντίθεση με το παλαιό μελος του ύμνου), ....
Ὅτι ὑπῆρχε καί ὑπάρχει χρονική διαφοροποίηση χερουβικῶν καί γιά ποιούς λόγους, αὐτό εἶναι γνωστό καί ἔχει γραφεῖ καί στό φόρουμ. Καί οἱ παραπάνω παραπομπές σεβαστές.
Τό ἐρώτημα (γιά νά ἔρθουμε στό θέμα) εἶναι τί παράδοση παρέλαβαν οἱ Γεωργιανοί; Γιατί δέν ἔχεις «δει πουθενά αργά χερουβικά στα γεωργιανά κατάλληλα για το αρχιερατικό συλλείτουργο»; Αὐτό πού κατάλαβα εἶναι ὅτι αὐτό πού παρέλαβαν στά χρόνια πού παρέλαβαν, δέν ὑπῆρχαν προφανῶς τόσο ἀργές συνθέσεις. Καί ἔχουμε πεῖ ὅτι στούς Σλαύους γενικότερα καί στούς Ρώσους εἰδικότερα, μέχρι σήμερα βλέπουμε κάποιες ἰδιαιτερότητες τυπικοῦ ἤ ἀκόμη καί ψαλμωδίας (χορός), πού ἀποδεικνύεται ὅτι ἔτσι ἦταν τά πράγματα στό Βυζάντιο τήν ἐποχή πού παρέλαβαν.
Τέλος πάντων· τό θέμα ξεκίνησε ἀπό τήν δική σου παρατήρηση, πού κάτι σημαίνει ἤ ἐξήγησέ μας τί θέλεις νά πεῖς ἤ τί νομίζεις ὅτι συμβαίνει «στα γεωργιανά».


 

Shota

Παλαιό Μέλος
Αὐτό πού κατάλαβα εἶναι ὅτι αὐτό πού παρέλαβαν στά χρόνια πού παρέλαβαν, δέν ὑπῆρχαν προφανῶς τόσο ἀργές συνθέσεις.

Μάλιστα, διότι η προσκομιδή κατά την διάρκειά του χερουβικού είναι τόσο μεταγενέστερή πράξη, ότι έμεινε άγνωστή μεταξύ τους Ρώσους μέχρι του καιρού του πατριάρχου Νίκωνος. Επόμενος, δεν υπήρχε ανάγκη για τον πολύ αργό χερουβικό.
 

Shota

Παλαιό Μέλος
''Ἐν τοῖς παλαιοῖς μουσικοῖς χειρογράφοις τοῦ Πανεπιστημίου, φέρονται χερουβικὰ καὶ κοινωνικὰ συντομώτατα.

Ζητω συγγνώμη, αλλα ποια χερουβικά και κοινωνικά εννοεί ο μεγάλος ερευνητής εδώ; Ευχαριστώ.

Φαίνεται δὲ ὅτι τὰ χερουβικὰ ἐψάλλοντο τρὶς ὑπὸ τῶν χορῶν, ὅπερ παρέλαβον καὶ τηροῦσι μέχρι σήμερον καὶ οἱ Ρώσσοι.

Μα δεν το κάνουν, η δεν το κάνουν συστηματικά, η ψάλλουν δις, η κάνουν επανάληψη των διαφορων τμημάτων του χερουβικού κτλ.

Ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ Ἱερεὺς τρὶς ἀπαγγέλλει τὸν Χερουβικὸν Ὕμνον ἐκ τοῦ Βήματος.

«Η τριττη επανάληψης του χερουβικού προήλθεν, ως εμφαίνεται, εκ παρερμηνείας του σχετικού τμήματος της Διατάξεως του Φιλοθέου διατετυπωμενου μετά τίνος στριφνότητος (είδε όπισθεν σελ. 9). Ως εμφαίνεται και εκ της Διατάξεως της Πατριάρχου λειτουργίας και εκ του υ επρόκειτο περί τριπλών προσκυνημάτων γινόμενον, καθ' ον χρόνον το χερουβικόν ελέγετο άπαξ.» (Παν. N. Τρεμπέλα, Αι τρεις λειτουργιαι, σελ. 78).

Μόνον δὲ τὸ λεγόμενον Παλατιανὸν χερουβικὸν ἦτο μακρότερον, καὶ ᾒδετο ὅτε ὁ αὐτοκράτωρ παρίστατο ἐν τῷ ναῷ.

Μόνον; :eek:

Ἦν δὲ τοῦτο μακρότερον τῶν ἄλλων διότι ὁ αὐτοκράτωρ εἶχεν ἴσως νὰ κάμῃ διατυπώσεις τινάς, δι’ἅς ἐπήρχετο ἀναγκαίως ἡ βραδύτης.

Ίσως ναι, ίσως όχι; :D

Οξυδερκείς παρατηρἠσεις για την εποχή τους, ενός μεγάλου -αν μη τι άλλο- ερευνητή....

:D

ΥΓ. Τώρα σε αυτό το θέμα λείπει μονο η απολογία του Καρα (η ανάθεμα;), όλα τα υπόλοιπα τα έχουμε :D
 

Κων/νος Βαγενάς

Κωνσταντίνος
Ζητω συγγνώμη, αλλα ποια χερουβικά και κοινωνικά εννοεί ο μεγάλος ερευνητής εδώ; Ευχαριστώ.

Μα δεν το κάνουν, η δεν το κάνουν συστηματικά, η ψάλλουν δις, η κάνουν επανάληψη των διαφορων τμημάτων του χερουβικού κτλ.

«Η τριττη επανάληψης του χερουβικού προήλθεν, ως εμφαίνεται, εκ παρερμηνείας του σχετικού τμήματος της Διατάξεως του Φιλοθέου διατετυπωμενου μετά τίνος στριφνότητος (είδε όπισθεν σελ. 9). Ως εμφαίνεται και εκ της Διατάξεως της Πατριάρχου λειτουργίας και εκ του υ επρόκειτο περί τριπλών προσκυνημάτων γινόμενον, καθ' ον χρόνον το χερουβικόν ελέγετο άπαξ.» (Παν. N. Τρεμπέλα, Αι τρεις λειτουργιαι, σελ. 78).

Μόνον; :eek:

Ίσως ναι, ίσως όχι; :D

:D

ΥΓ. Τώρα σε αυτό το θέμα λείπει μονο η απολογία του Καρα (η ανάθεμα;), όλα τα υπόλοιπα τα έχουμε :D

Δεν νομίζω ότι το ύφος σας είναι το καλύτερο. Η ειρωνεία ποτέ δεν βοήθησε τον διάλογο. Για να απαντήσω λοιπόν, καταρχάς, στο ίδιο ύφος, ας φτάνατε πρώτα το δαχτυλάκι του Σακελλαρίδη και μετά ας κάνατε κριτική στις θέσεις του.

Αυτή ήταν η απάντηση στο ύφος. Απαντώντας επί της ουσίας, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας την εποχή κατά την οποία γράφει. Ας μην ξεχνάμε ότι στα τέλη του προ-προηγούμενου αιώνα που γράφονταν αυτά, τα επιλεγόμενα αργά Χερουβικά των διαφόρων συνθετών λέγονταν σε πολύ μεγαλύτερη συχνότητα απ' ό,τι λέγονται σήμερα (που μάλλον δεν λέγονται καθόλου), και βέβαια τα λεγόμενα σύντομα, των καθημερινών δηλαδή, που θα ήταν πολύ προτιμότερα κατά την κρίση του Σακελλαρίδη, είναι σαφώς πιο σύντομα. Άλλωστε και τα δικά του δεν είναι λιγότερο σύντομα, τουλάχιστον μέχρι το "μέριμναν". Δεν θα μπορούσαν στην πράξη να είναι. Το δε Παλατιανό είναι προφανώς πολύ εκτενές, ίσως το πιο εκτενές, και η ονομασία του μπορεί να δηλώνει την πιθανή εξήγηση που δίνει ο Σακελλαρίδης, αν και εσείς που τα ζήσατε από κοντά θα μας πείτε τί πραγματικά γινόταν.

Το ότι οι Ρώσοι δεν το κάνουν συστηματικά κ.λπ. μου θυμίζει το ρητό "δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης". Και εν τέλει, τί θέλετε να αποδείξετε, ότι δεν λεγόταν και τρις ή και διαβαστά; Σας διαψεύδουν οι κώδικες, αυτά που παρέθεσε ο π. Μάξιμος τα είδατε; Ένα από τα παραδείγματα:

"ΤΥΠ. ΜΕΣΣΗΝΗΣ (Mess. gr. 115 του 1131), ΑRRANZ 246-247 [Μέγα Σάββατο]: Και ψάλλομεν το χερουβικόν εκ γ΄. τας μεν β΄ γοργόν, την δε τρίτον αργόν."

Το αν οι ιερείς το λένε γ΄ ή άπαξ, εγώ δεν μπορώ να το απαντήσω, ούτε ο Σακελλαρίδης ήταν λειτουργιολόγος για να γνωρίζει τέτοια πράγματα. Αλλά είναι μια κατάσταση απ' την οποία βγάζεις συμπεράσματα. Ασφαλή ή όχι; Αυτό το δείχνει η έρευνα.
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Μάλιστα, διότι η προσκομιδή κατά την διάρκειά του χερουβικού είναι τόσο μεταγενέστερή πράξη, ότι έμεινε άγνωστή μεταξύ τους Ρώσους μέχρι του καιρού του πατριάρχου Νίκωνος. Επόμενος, δεν υπήρχε ανάγκη για τον πολύ αργό χερουβικό.
Ἐννοεῖς στίς βυζαντινές λειτουργίες, πού ἤδη γιά λόγους πρακτικούς ἡ ἀκολουθία τῆς προθέσεως μετατέθηκε πρίν ἀπό τή θεία λειτουργία. Τό θυμίαμα ὅμως τί σημαίνει; Τί δείχνει; Καί τί χρειάζεται σήμερα;

«Η τριττη επανάληψης του χερουβικού προήλθεν, ως εμφαίνεται, εκ παρερμηνείας του σχετικού τμήματος της Διατάξεως του Φιλοθέου διατετυπωμενου μετά τίνος στριφνότητος (είδε όπισθεν σελ. 9). Ως εμφαίνεται και εκ της Διατάξεως της Πατριάρχου λειτουργίας και εκ του υ επρόκειτο περί τριπλών προσκυνημάτων γινόμενον, καθ' ον χρόνον το χερουβικόν ελέγετο άπαξ.» (Παν. N. Τρεμπέλα, Αι τρεις λειτουργιαι, σελ. 78).
Δέν λέμε γιά τά χρόνια Φιλοθέου. Τό ὅτι ἀπό τῆς εἰσαγωγῆς του (6ος αἰ.) ψαλλόταν τρίς δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία (Ἰ. Κογκούλη, Χ. Οἰκονόμου, Π. Σκαλτσῆ, Ἡ θεία λειτουργία, Θεσσαλονίκη 1995, σ. 156).
Γιατί δέ λές καί γιά τό θυμίαμα πού τό κάνει ὁ διάκονος ἐνῶ ὁ ἱερεύς λέει μυστικῶς τήν εὐχή (ὅπως γίνεται μέχρι σήμερα σέ ὅλες τίς Σλαυικές Ἐκκλησίες); Καί μάλιστα «θυμιᾷ ἔμπροσθεν τῆς ἁγίας τραπέζης καί μόνον» ἤ «τό ἱερατεῖον ὅλον καί τόν ἱερέα (μόνον)» (Φιλοθέου ὅ.π.). Τί χρόνος κερδίζεται! Τί χρειάζεται αὐτό τό νωχελικό θυμίαμα ὑπό ἱερέως ἤ ἀρχιερέως;

Ζητω συγγνώμη, αλλα ποια χερουβικά και κοινωνικά εννοεί ο μεγάλος ερευνητής εδώ; Ευχαριστώ.
Ὅ,τι ὑπῆρχε στό Πανεπιστήμιο καί τήν ΕΒΕ ἀπό μουσικούς κώδικες τά εἶχε μελετήσει.

 
Last edited:

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
Κων/νος Βαγενάς;81299 said:
ας φτάνατε πρώτα το δαχτυλάκι του Σακελλαρίδη και μετά ας κάνατε κριτική στις θέσεις του.

:eek::eek::eek:

Γενικεύοντας, θα πρέπει να απευθυνθούμε παρομοίως σε όλους όσους έχουν κατά καιρούς σχολιάσει την εργασία Καρά, τα όσα έψαλε ο Στανίτσας, τα όσα συνέθεσε ο Καραμάνης κλπ κλπ κλπ (ο κατάλογος μακρύς και ατελειώτος).

Επιπλέον, θέσεις σαν αυτήν αποτελούν δυναμίτη στα θεμέλια της κριτικής, της έρευνας άρα και της επιστήμης ολόκληρης (εκτός και αν ισχύει ειδικά και μόνον για τον Ι.Θ.Σ., οπότε ΟΚ, να το πάρει το ποτάμι...) Ο Αριστοτέλης π.χ. είναι κορυφαίος στο είδος του, όμως αυτό δεν απέτρεψε πολλούς, ανά τους αιώνες, να σχολιάσουν, να κρίνουν, να αποτιμήσουν το έργο του, άσχετα αν δεν ήταν κορυφαίοι οι ίδιοι. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι για να ατενίσεις μια κορυφή (αν δεχτούμε ότι ο Ι.Θ.Σ. ήταν κορυφή...), δεν χρειάζεται απαραίτητα να είσαι πάνω σε μια άλλη...

Το (υγιές) χιούμορ του Shota (εκ των ιδρυτικών, επιφανών, αλλά και μοναδικά καταρτισμένων μελών του "Ψ".......) είναι γνωστό σε όλους όσους γνωρίζουν τον ίδιο προσωπικά αλλά και τον (λίαν εμπεριστατωμένο κατά τα άλλα) τρόπο γραφής του, και είναι ένα χαρακτηριστικό που ή το έχεις, ή όχι. Δεν περνιέται με παρακέντηση στο κύτταρο. Αν σε κάποιες φάσεις αυτό έρχεται σε αντίθεση με (προφανείς;;;) τοτεμισμούς και προσωπολατρίες, ταπεινά φρονώ ότι μπορούμε να του το συγχωρήσουμε αφού μεταξύ των παραπάνω φαινομένων, το χιούμορ έχει τον μικρότερο αρνητικό αντίκτυπο τόσο στην ψυχή του ανθρώπου όσο και στην έρευνα την ίδια, αλλά και στην ίδια την ουσία των πραγμάτων.
 
Last edited:

Κων/νος Βαγενάς

Κωνσταντίνος
Το (υγιές) χιούμορ του Shota (εκ των ιδρυτικών, επιφανών, αλλά και μοναδικά καταρτισμένων μελών του "Ψ".......) είναι γνωστό σε όλους όσους γνωρίζουν τον ίδιο προσωπικά αλλά και τον (λίαν εμπεριστατωμένο κατά τα άλλα) τρόπο γραφής του, και είναι ένα χαρακτηριστικό που ή το έχεις, ή όχι. Δεν περνιέται με παρακέντηση στο κύτταρο. Αν σε κάποιες φάσεις αυτό έρχεται σε αντίθεση με (προφανείς;;;) τοτεμισμούς και προσωπολατρίες, ταπεινά φρονώ ότι μπορούμε να του το συγχωρήσουμε αφού μεταξύ των παραπάνω φαινομένων, το χιούμορ έχει τον μικρότερο αρνητικό αντίκτυπο τόσο στην ψυχή του ανθρώπου όσο και στην έρευνα την ίδια, αλλά και στην ίδια την ουσία των πραγμάτων.

Εγώ πάλι δεν διέκρινα κανένα υγιές χιούμορ, διέκρινα μία αδικαιολόγητη ειρωνεία, μία προσπάθεια γελοιοποίησης των θέσεων του μελετητή, οι οποίες σε τελική ανάλυση και στην ουσία στους είναι σωστές και αυτό το γνωρίζουμε όχι βέβαια απ' το Σακελλαρίδη αλλά από χίλια άλλα δυο, και μια παντελή απαξίωση και των θέσεων και αυτού που τις διατύπωσε, η οποία μπορεί να εδράζεται στις γενικότερες μουσικές επιλογές, αλλά όχι στο συγκεκριμένο θέμα. Είναι για μένα άξιο θαυμασμού να έχει κάποιος τις γνώσεις την εποχή εκείνη να διατυπώσει με ενάργεια και σαφήνεια πράγματα που αρκετά αργότερα άρχισαν να γίνονται αποδεκτά, κυρίως στον ελλαδικό χώρο.

Άλλωστε, ακόμα κι αυτή η ειρωνεία δεν συνοδευόταν από επιχειρήματα, αλλά έχασκε μόνη της, θυμίζοντάς μου το γνωμικό "γελά ο μωρός...".

ΥΓ. Πάντως, δεν θα το συνεχίσω άλλο. Δεν υπάρχει λόγος. Ο νοών νοείτω.
 

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
Εγώ πάλι δεν διέκρινα κανένα υγιές χιούμορ, διέκρινα μία αδικαιολόγητη ειρωνεία, μία προσπάθεια γελοιοποίησης των θέσεων του μελετητή, οι οποίες σε τελική ανάλυση και στην ουσία στους είναι σωστές και αυτό το γνωρίζουμε όχι βέβαια απ' το Σακελλαρίδη αλλά από χίλια άλλα δυο, και μια παντελή απαξίωση και των θέσεων και αυτού που τις διατύπωσε, η οποία μπορεί να εδράζεται στις γενικότερες μουσικές επιλογές, αλλά όχι στο συγκεκριμένο θέμα. Είναι για μένα άξιο θαυμασμού να έχει κάποιος τις γνώσεις την εποχή εκείνη να διατυπώσει με ενάργεια και σαφήνεια πράγματα που αρκετά αργότερα άρχισαν να γίνονται αποδεκτά, κυρίως στον ελλαδικό χώρο.

Άλλωστε, ακόμα κι αυτή η ειρωνεία δεν συνοδευόταν από επιχειρήματα, αλλά έχασκε μόνη της, θυμίζοντάς μου το γνωμικό "γελά ο μωρός...".

ΥΓ. Πάντως, δεν θα το συνεχίσω άλλο. Δεν υπάρχει λόγος. Ο νοών νοείτω.

Ψυχραιμία! Εντάξει, κι εγώ έχω το πορτρέτο του Στανίτσα στο γραφείο μου, αλλά δεν κάνω έτσι... :D
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Ψυχραιμία! Εντάξει, κι εγώ έχω το πορτρέτο του Στανίτσα στο γραφείο μου, αλλά δεν κάνω έτσι... :D
Τώρα μίλησες σωστά!
Ἀφοῦ οἱ παλιοί ξερενόμαστε (sic)· μή ψαρώνεις τούς νέους...​
 

dimskrekas

Δημήτρης Σκρέκας
π. Μάξιμος;81322 said:
Τώρα μίλησες σωστά!
Ἀφοῦ οἱ παλιοί ξερενόμαστε (sic)· μή ψαρώνεις τούς νέους...​

Μόνο τώρα; Και πριν και νωρίτερα, πάλιν και πολλάκις! Καλή ψαριά... απόψε κ αύριο

Ευχή!
Δ.
 

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
Τώρα μίλησες σωστά!
Ἀφοῦ οἱ παλιοί ξερενόμαστε (sic)· μή ψαρώνεις τούς νέους...​

Μα ακριβώς επειδή ξερενόμαστε (sic) οι παλιοί, γι' αυτό ψαρώνουμε τους νέους, οι οποίοι πολλές φορές λένε (από ζήλο) ό,τι δεν μπορούν (από σωφροσύνη) οι παλιοί. :D
 
Top