Αγαπητοί,
Ο Πλάγιος δεύτερος δεν είναι στατικός και τα διαστήματα του τις περισσότερες φορές είναι ανάποδα από αυτό που νομίζουμε:
Tο παράδειγμα του χερουβικού του αγίου Ιωάννη Κουκουζέλη καθώς και άλλα παραδείγματα όπως είναι κανόνας της μεγάλης Παρασκευής
"Προς σε ορθρίζω" (έχει αναρτηθεί ανάλυση μου εδώ ) καταρρίπτουν πολλά από όσα νομίζουμε για την πορεία του μέλους του πλαγίου δευτέρου ήχου.
Έψαλα και πιο πάνω το χερουβικό χωρίς να έχω υπ' όψι μου την "εκ του βου" εξήγηση. Δεν ξέρω κατά πόσο σας έχουν προβληματίσει όσα έχω αναλύσει για τον πλάγιο δεύτερο,
δεν ξέρω αν έχει κάνει κανένας καμία δοκιμή να ψάλλει τον εκ του πα πλάγιο δεύτερο με μικρή διφωνία πα-βου-γα σαν να είναι βου-γα-δι και μεγάλη διφωνία το γα-δι-κε σαν να είναι δι-κε-ζω του ειρμολογικού. Γνωρίζετε εκ των προτέρων από τις υπάρχουσες θεωρίες ότι ο κε-ζω στον ειρμολογικό πλάγιο δεύτερο είναι υπερμείζων τόνος τουλάχιστον 14ων μορίων.
Έχουμε πει σε άλλο θέμα σχετικό (Το σημαντικότερο θέμα στο ψαλτολόγιο ) ότι ο διατονικός δι- κε είναι όπως και ο νη- πα, υπερμείζων (14 ή 15 μόρια) κι όχι απλός μείζων 12 μορίων.
Ο β ήχος νεανές εναλλάσσεται με τον πλάγιο β νεχέανες. Το μέλος στον ίδιο φθόγγο πα(βου) ή γα(δι) ή κε(δι) όταν επιστρέφει γίνεται πλάγιος δεύτερος και όταν ανεβαίνει γίνεται δεύτερος :
Καταλαβαίνουμε ( ; ) λοιπόν ότι το σενάριο που προβλέπεται για το μέλος σε κάθε φθόγγο όποιας διφωνίας είναι το ίδιο: νεανές=κύριος β ήχος=μεγάλη διφωνία ανεβαίνοντας και νεχέανες=πλάγιος β ήχος= μικρή διφωνία κατεβαίνοντας.
Γιατί το νεχέανες του πλαγίου δευτέρου είναι η μικρή διφωνία; θα ρωτήσει κάποιος
Απάντηση: Γιατί από την παραλλαγή του Κουκουζέλη και του Πλουσιαδηνού γνωρίζουμε ότι ο πλάγιος του δευτέρου προκύπτει όταν παραλλαγίζεται ο με τον πρώτο ήχο. Η παραλλαγή έχω παρατηρήσει γίνεται μέσα σε μία κοινή διφωνία όπου φαίνεται πότε ο ένας ήχος και πότε ο άλλος. Ο πρώτος ήχος δεν δύναται να επιτευχθεί με διφωνία πα-γα μεγαλύτερη των 19 μορίων. Σε αυτήν την διφωνία του πρώτου ήχου προσαρμόζονται και ο β ήχος με το να κρατούμε σταθερό το πα και τον γα και να κινείται μόνο ο ενδιάμεσος βου. Το βου-γα-δι λοιπόν είναι ίσο με το πα-βου-γα:
Στα μαθήματα λοιπόν όπως αυτό το χερουβικό καθώς και στην διασωθείσα προφορική παράδοση μαθαίνουμε τα περί του μέλους συμβαινόντων και την λογική που τα διαστήματα μεταβάλλονται η οποία λογική είναι η συμφωνία πότε κατά πεντάχορδο(παραλλαγή) και πότε κατά τετράχορδο(διπλοπαραλλαγή) Ανεβαίνοντας λοιπόν το τετράχορδο πα-δι είναι τέλειο και η διφωνία πα-γα μεγάλη (β ήχος νεανές) και κατεβαίνοντας το ίδιο τετράχορδο μικραίνει
Μη σας φαίνεται βουνό, απλά είναι τα πράγματα, αρκεί να αλλάξετε τρόπο σκέψης.
Εδώ εξηγώ με την σειρά πως έχουν προκύψει όλα τα διαστήματα για όλους τους ήχους και πως προκύπτουν οι σωστές έλξεις για όλους τους ήχους