MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Προτεινόμενη μορφή:
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεοῦ. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὅν ὁ κόσμος ἑορτάζει»
(χφφ. Σινὰ 863 ὡρολόγιο θ’ αἰ. φ. 99r-v, 30 ψαλτήριο θ’ αἰ. φ. 396r-v, Bodleian Auctar. D. 4. 1, ψαλτήριο τοῦ ἔτους 950 φ. 314r).
Ὁ ὕμνος ψαλλόταν ἀνέκαθεν στὸν ἑσπερινὸ τοῦ Μ. Σαββάτου (Γεωργιανὸ-Ἱεροσολυμιτικὸ κανονάριο ζ’ αἰ. (Νέα Σιὼν τ. 14 (1914) σ. 311, τυπικὸ τοῦ ναοῦ τῆς ᾿Αναστάσεως Ἱεροσολύμων τοῦ ἔτους 1122 ἀναγόμενο στὸν ι’ αἰ. ἔκδ. Ἀθ. Παπαδοπούλου-Κεραμέως σ. 182), «ὀψὲ Σαββάτων» (Ματ. κη’ 1), γιὰ τὴν ἀφὴ τοῦ ἁγίου φωτὸς (χφφ. ψαλτήρια Ambrosiana F 12 sup. τοῦ ἔτους 961 φ. 302r, Barb. gr. 285 ια’ αἰ. φ. 155r, Dmitrievskij τ. 3 σ. 660), τῆς ἁγίας δόξης τοῦ ἀναστάντος Κυρίου καὶ ζωὴν διδόντος (Ἰω. ιζ’ 2), δι’ ὅν ὁ κόσμος ἑορτάζει τὸ Πάσχα αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ὕμνος ἐπεκτάθηκε στοὺς ἀναστάσιμους ἑσπερινοὺς τῶν Σαββάτων ἤδη ἀπὸ τὸν στ’ αἰ. (Διήγηση ὁσίου Νείλου Σιναΐτου μεταξὺ τῶν ἐτῶν 584-594 ἔκδ. Δ. Τσάμη Τὸ γεροντικὸν τοῦ Σινὰ 1991 σ. 290), κατὰ δὲ τὸν θ’ αἰ. εἶχε γενικευθεῖ γιὰ ὅλη τὴν ἑβδομάδα, «κατὰ τὸν κανόνα τῆς λαύρας τοῦ ἁγίου πατρὸς ἡμῶν Σάβα» (χφφ. Σινὰ 863 ὡρολόγιο θ’ αἰ. φ. 99r-v, 30 ψαλτήριο θ’ αἰ. φ. 396r-v), πρὸ τῆς τραπέζης (λύση νηστείας).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεοῦ. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὧν ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφφ. Ambrosiana F 12 sup. ᾀσματικὸ ψαλτήριο τοῦ ἔτους 961 φ. 302r, Σινὰ ΜΓ 19 ψαλτήριο ι’ αἰ., Paris. Suppl. gr. 343 ψαλτήριο τοῦ ἔτους 1026 φ. 169v).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν αἰνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεέ. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ἧν ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. ΕΒΕ 7 ψαλτήριο ι’ αἰ. φ. 252r).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεοῦ. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὅ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. Vat. gr. 619 ψαλτήριο τοῦ ἔτους 1015 φ. 13r).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὧν ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. Erlangen A 2 ὡρολόγιο τοῦ ἔτους 1025 φ. 46v).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὧν ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. Βατοπαιδίου 1248 ὡρολόγιο τοῦ ἔτους 1077 φ. 33r).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὅ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφφ. Dumbarton Oaks 3 ψαλτήριο τοῦ ἔτους 1083 φ. 84v, Φλωρεντίας Plutei 05.05 ὡρολόγιο ια’-ιβ’ αἰ. φφ. 274v-275r).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὅ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. Barb. gr. 285 ψαλτήριο ια’ αἰ. φ. 155v).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεοῦ. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὅν ὁ κόσμος ἑορτάζει»
(χφφ. Σινὰ 863 ὡρολόγιο θ’ αἰ. φ. 99r-v, 30 ψαλτήριο θ’ αἰ. φ. 396r-v, Bodleian Auctar. D. 4. 1, ψαλτήριο τοῦ ἔτους 950 φ. 314r).
Ὁ ὕμνος ψαλλόταν ἀνέκαθεν στὸν ἑσπερινὸ τοῦ Μ. Σαββάτου (Γεωργιανὸ-Ἱεροσολυμιτικὸ κανονάριο ζ’ αἰ. (Νέα Σιὼν τ. 14 (1914) σ. 311, τυπικὸ τοῦ ναοῦ τῆς ᾿Αναστάσεως Ἱεροσολύμων τοῦ ἔτους 1122 ἀναγόμενο στὸν ι’ αἰ. ἔκδ. Ἀθ. Παπαδοπούλου-Κεραμέως σ. 182), «ὀψὲ Σαββάτων» (Ματ. κη’ 1), γιὰ τὴν ἀφὴ τοῦ ἁγίου φωτὸς (χφφ. ψαλτήρια Ambrosiana F 12 sup. τοῦ ἔτους 961 φ. 302r, Barb. gr. 285 ια’ αἰ. φ. 155r, Dmitrievskij τ. 3 σ. 660), τῆς ἁγίας δόξης τοῦ ἀναστάντος Κυρίου καὶ ζωὴν διδόντος (Ἰω. ιζ’ 2), δι’ ὅν ὁ κόσμος ἑορτάζει τὸ Πάσχα αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ὕμνος ἐπεκτάθηκε στοὺς ἀναστάσιμους ἑσπερινοὺς τῶν Σαββάτων ἤδη ἀπὸ τὸν στ’ αἰ. (Διήγηση ὁσίου Νείλου Σιναΐτου μεταξὺ τῶν ἐτῶν 584-594 ἔκδ. Δ. Τσάμη Τὸ γεροντικὸν τοῦ Σινὰ 1991 σ. 290), κατὰ δὲ τὸν θ’ αἰ. εἶχε γενικευθεῖ γιὰ ὅλη τὴν ἑβδομάδα, «κατὰ τὸν κανόνα τῆς λαύρας τοῦ ἁγίου πατρὸς ἡμῶν Σάβα» (χφφ. Σινὰ 863 ὡρολόγιο θ’ αἰ. φ. 99r-v, 30 ψαλτήριο θ’ αἰ. φ. 396r-v), πρὸ τῆς τραπέζης (λύση νηστείας).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεοῦ. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὧν ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφφ. Ambrosiana F 12 sup. ᾀσματικὸ ψαλτήριο τοῦ ἔτους 961 φ. 302r, Σινὰ ΜΓ 19 ψαλτήριο ι’ αἰ., Paris. Suppl. gr. 343 ψαλτήριο τοῦ ἔτους 1026 φ. 169v).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν αἰνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεέ. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ἧν ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. ΕΒΕ 7 ψαλτήριο ι’ αἰ. φ. 252r).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεοῦ. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὅ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. Vat. gr. 619 ψαλτήριο τοῦ ἔτους 1015 φ. 13r).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὧν ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. Erlangen A 2 ὡρολόγιο τοῦ ἔτους 1025 φ. 46v).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὧν ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. Βατοπαιδίου 1248 ὡρολόγιο τοῦ ἔτους 1077 φ. 33r).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὅ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφφ. Dumbarton Oaks 3 ψαλτήριο τοῦ ἔτους 1083 φ. 84v, Φλωρεντίας Plutei 05.05 ὡρολόγιο ια’-ιβ’ αἰ. φφ. 274v-275r).
«Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου πατρός, οὐρανίου ἁγίου μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν ὑμνοῦμεν Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιός εἶ ἐν πᾶσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς ὁσίαις Υἱὲ Θεοῦ ζωὴν ὁ διδούς, δι’ ὅ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει»
(χφ. Barb. gr. 285 ψαλτήριο ια’ αἰ. φ. 155v).
Last edited:
