[Ερώτηση] Φως Ιλαρόν και το "Στερεώσαι"

parianos

Νίκος Γαβαλάς
Γειά σας και χαιρετισμούς απο την Πάρο.
Ειμαι αριστερός στην ενορία του χωριού μας.
Πρόσφατα αλλάξαμε Δεξιό ψάλτη ο οποίος λέει οτι στον Εσπερινό οταν δεν ψαλλεί το Φως Ιλαρόν δεν λέγεται το Στερεώσαι στην απόλυσιν.
Τα σχολιά σας, σεβαστοί κύριοι ειναι....;
 

chriskont

Παλαιό Μέλος
η επιλυχνιος ευχαριστία ψάλλεται η διαβάζεται πάντοτε άνευ εξαρέσεως στον εσπερινό είτε με είσοδο είτε χωρίς. Ομοίως και το στερεώσαι στην Απόλυση του εσπερινού. Η διαφορά είναι αν γίνεται είσοδος ή όχι οπότε αν γίνεται είσοδος συνυπάρχει και η εκτενής στην απόλυση. Εάν εγένετο αρτοκλασία αντι του Σοφια ο ων ευλογητός λέγεται Ευλογία Κυρίου και έλεος αυτού. Σε ειδικές περιπτώσεις όπως αν είναι αγρυπνία μετά το Ευλογία Κυρίου ακολουθεί ανάγνωσις και άρχεται ο όρθρος. Επίσης όταν υπάρχει εσπερινός μετα προηγιασμένης ή ακολουθεί παράκλησις κ.α.
(Σύστημα τυπικού Κ. Παπαγιάννη εκδ αποστ διακονιας)
 

parianos

Νίκος Γαβαλάς
η επιλυχνιος ευχαριστία ψάλλεται η διαβάζεται πάντοτε άνευ εξαρέσεως στον εσπερινό είτε με είσοδο είτε χωρίς. Ομοίως και το στερεώσαι στην Απόλυση του εσπερινού.

Συγνώμη, αλλα δεν διευκρίνισα κατι στην ερωτησή μου¨-
Σαφώς και λεγέται το Φως Ιλαρον παντα- προς Θεού. Εκείνος λεει οτι αν διαβαστεί "χυμα" οτι μετα δεν λεγεται το Στερεώσαι........
Ειναι έμπειρος ψάλτης 40 χρονια σε διάφορους ναους της Αθήνας, ισως εχει μπερδέψει τα πραγματα. Εμεις πάντως ανέκαθεν το λέγαμε ασχέτως αν γινόταν εισοδος η οχι.
Σχόλια...
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος


Ὁ ὕμνος Φῶς ἱλαρὸν πάντοτε ψάλλεται (Συμβολὴ τ. 13 σ. 45) κατὰ τὴν φράσιν του «ὑμνοῦμεν...φωναῖς αἰσίαις», ὅπως καὶ τὸ Στερεῶσαι (ὅπ.πρ. τ. 10 σ. 14).
 

Lampadarios

Καλαφάτης Θανάσης
Στον Πατριαρχικό Ναό, που παρεβρέθηκα επανηλημένως τις τελευταίες μέρες αλλά και παλιότερα, δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να εψάλλη. Θα το ελέγξω και θα επανέλθω.
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Τό θέμα ἐδῶ δέν εἶναι τό πότε ψάλλουμε τό «Φῶς ἱλαρόν...» γιά νά τό συνεχίσουμε. Ὁ Μανόλης τό ἔγραψε, ὅπως τό ἔχει γράψει, ἀναφερόμενος στήν σαφῆ ἀρχαία πράξη. Σήμερα ἄλλως ἔχουν τά πράγματα.

Πάντως, ἀγαπητό μέλος ἀπό τήν πανέμορφη Νάουσα τῆς Πάρου, γιά νά εἴμαστε δίκαιοι, ἐπειδή δέν μποροῦμε νά πιστέψουμε κάτι τέτοιο (ὄχι ὅτι λές ψέμματα) πρέπει ἀφενός νά διευκρινισθεῖ ἀπό τόν ἐν λόγῳ δεξιό σας, πότε θεωρεῖ ὅτι ψάλλεται ἤ δέν ψάλλεται τό «Φῶς ἱλαρόν...» καί ἀφετέρου τί ἐννοεῖ ὅτι δέν λέγεται τό «Στερεώσαι Κύριος ὁ Θεὸς...». Δέν λέγεται καθόλου ἤ ἀντικαθίσταται ἀπό κάτι ἄλλο, δηλαδή τό ἀντίστοιχο «Ἐπουράνιε Βασιλεῦ, τοὺς πιστοὺς βασιλεῖς ἡμῶν στερέωσον...»; Μήπως ἔχει καταλάβει κάτι ἐσφαλμένως ἀπό τό Ὡρολόγιον[1];
Σχετικά θέματα μπορεῖς νά διαβάσεις ἐδῶ κι ἐδῶ.

Σέ καμμία ἀπόλυση Ἑσπερινοῦ ἤ Ὄρθρου δέν καταλιμπάνεται ἡ στερέωση τῶν βασιλέων (εἴτε μέ τήν μία ἤ τήν ἄλλη μορφή), πού στό «Στερεώσαι Κύριος ὁ Θεὸς...» ἡ στερέωση τῶν βασιλέων ἀντικαταστάθηκε ἀπό τήν στερέωση τῆς «ἁγίας καί ἀμωμήτου (ὀρθοδόξου) πίστεως».

[1] Κάποιοι ἐσφαλμένως ἑρμηνεύοντες τό Ὡρολόγιον διατείνονται ὅτι τήν α΄ ἑβδομάδα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, τό Μ. Ἀπόδειπνον τό ἀρχίζουμε ἀπό τό «Ὁ Θεός, εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες...» καταλιμπάνοντες ὅλα τά προηγούμενα...!!!


 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Κατὰ τὴ διακαινήσιμο ἑβδομάδα παραλείπεται τὸ Στερεώσαι Κύριος ὁ Θεὸς (Dmitrievskij τ. 1 σσ. 560, 832, τ. 3 σσ. 126, 678).
Πῶς στό D III, σελ. 680, (Τυπικὸν συνοπτικὸν τῆς Μονῆς Γρηγορίου μεθ' ἑτέρων γραφῶν κατὰ τὸ συνοπτικὸν Τυπικὸν τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Παύλου) διάταξη ἀναφερόμενη στόν ἑσπερινό ἀνήμερα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα γράφει «Σοφία, Ὁ ὢν εὐλογητὸς, Στερεώσαι, Φωτίζου, Φωτίζου»;

Μα αν δεν κάνω λάθος η απόλυση της Διακαινησίμου Εβδομάδος δεν έχει την σύνηθη μορφή, ώστε να μπορείς να πεις το "Στερεώσαι"!
Δές Ἐγκόλπιον Ἀναγνώστου καί Ψάλτου, σελ. 74.


 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
π. Μάξιμε, εὐλογεῖτε!

Ἐπιτρέψτε μου νὰ συμπληρώσω ὅτι καὶ τὸ Τυπικὸ τῆς Διονυσίου (βλ. Τυπικὸν τῆς ἐν Ἄθῳ ἱερᾶς μονῆς τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, Ἄγιον Ὄρος 2004, σ. 499), τὸ ὁποῖο στὴ συγκεκριμένη ἔκδοση βασίζεται σὲ σαββαϊτικὰ Τυπικὰ τοῦ 16ου αἰ. ἀναφέρει γιὰ τὸν ἴδιο ἐσπερινό:

ὁ διάκονος {Σοφία}· ὁ ἱερεύς {ὁ ὤν εὐλογητὸς}. Τὸ {Στερεώσαι Κύριος ὁ Θεὸς}.Τὸ {Φωτίζου, φωτίζου}. Χριστὸς ἀνέστη γ΄καὶ γίνεται ἀπόλυσις.
 

parianos

Νίκος Γαβαλάς
π. Μάξιμος;30047 said:

Τό θέμα ἐδῶ δέν εἶναι τό πότε ψάλλουμε τό «Φῶς ἱλαρόν...» γιά νά τό συνεχίσουμε. Ὁ Μανόλης τό ἔγραψε, ὅπως τό ἔχει γράψει, ἀναφερόμενος στήν σαφῆ ἀρχαία πράξη. Σήμερα ἄλλως ἔχουν τά πράγματα.

Πάντως, ἀγαπητό μέλος ἀπό τήν πανέμορφη Νάουσα τῆς Πάρου, γιά νά εἴμαστε δίκαιοι, ἐπειδή δέν μποροῦμε νά πιστέψουμε κάτι τέτοιο (ὄχι ὅτι λές ψέμματα) πρέπει ἀφενός νά διευκρινισθεῖ ἀπό τόν ἐν λόγῳ δεξιό σας, πότε θεωρεῖ ὅτι ψάλλεται ἤ δέν ψάλλεται τό «Φῶς ἱλαρόν...» καί ἀφετέρου τί ἐννοεῖ ὅτι δέν λέγεται τό «Στερεώσαι Κύριος ὁ Θεὸς...». Δέν λέγεται καθόλου ἤ ἀντικαθίσταται ἀπό κάτι ἄλλο, δηλαδή τό ἀντίστοιχο «Ἐπουράνιε Βασιλεῦ, τοὺς πιστοὺς βασιλεῖς ἡμῶν στερέωσον...»; Μήπως ἔχει καταλάβει κάτι ἐσφαλμένως ἀπό τό Ὡρολόγιον[1];
Σχετικά θέματα μπορεῖς νά διαβάσεις ἐδῶ κι ἐδῶ.

Σέ καμμία ἀπόλυση Ἑσπερινοῦ ἤ Ὄρθρου δέν καταλιμπάνεται ἡ στερέωση τῶν βασιλέων (εἴτε μέ τήν μία ἤ τήν ἄλλη μορφή), πού στό «Στερεώσαι Κύριος ὁ Θεὸς...» ἡ στερέωση τῶν βασιλέων ἀντικαταστάθηκε ἀπό τήν στερέωση τῆς «ἁγίας καί ἀμωμήτου (ὀρθοδόξου) πίστεως».

Πάτερ Ευλογείτε,
Οπως τα είπατε, έτσι τα ξέρω και εγω απο προηγούμενα χρόνια. Σύγουρα εχει γίνει κάποιο "μπέρδεμα" στην υπόθεση.
Σας ευχαριστώ,
Νίκος
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
Στὸ ἑορταστικὸ λυχνικὸ «Σοφία. Ὀρθοί», γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ πρώτου ἑσπερινοῦ φωτὸς στὸ σκοτεινὸ ναὸ καὶ τὴν ἀφὴ τῶν λυχνιῶν -κανδηλῶν κατὰ τὴν «ἀρχαία φωνή», τὴν ἐπιλύχνιο εὐχαριστία «Φῶς ἱλαρόν» ψαλλομένη πάντοτε, ἀκόμα καὶ ὅταν δὲν εἶναι ἑορτή, ὁπότε ἡ προσφορὰ φώτων εἶναι λιτότερη, χωρὶς «Σοφία. Ὀρθοί», ἀλλὰ μὲ τὸ διακονικὸ στίχο «Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι» (ἀρχαϊκὸς ἑσπερινὸς-προηγιασμένη).

Ὀρθοί, διότι «ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδεν μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (Ματ. δ’ 16), «φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν» (Λκ. β’ 32). Ὑποδοχὴ μὲ ὕμνο τοῦ φωτός, ποὺ λέγει «ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ» (Ἰω. ιβ’ 46), «διὸ ὁ κόσμος ἑορτάζει» (παλαιὸ Φῶς ἱλαρόν).

Ἡ ὑποδοχὴ τοῦ φωτὸς εἶναι ὁ πυρήνας τοῦ λυχνικοῦ (Ν. Οὐσπένσκυ-π. Δ. Βακάρου Ὁ ὀρθόδοξος ἑσπερινός-λειτουργική ἱστορία 1998 σσ. 45-46, Α. Κορακίδη ῾Η ἐπιλύχνιος εὐχαριστία ᾿Αθῆναι 1979 σσ. 162-167).
 
Top