Ἡ ἀνάγνωση εἰς τριπλοῦν ἔχει σαφέστατα καὶ συμβολικὸ χαρακτήρα, ἡ δὲ πολλαπλὴ ἀπαγγελία του προσδίδει ἔμφαση σὲ πολὺ σημαντικὸ στοιχεῖο τῆς κατήχησης, τῆς ὁμολογίας στὴν πίστη τῶν πατέρων.
Ἀκόμη κι ἄν γίνεται δι᾿ ἀναδόχου, ἐν τούτοις δὲν ἀκυρώνεται ἡ σημασία γιὰ τὸ καθῆκον ποὺ ὁ τελευταῖος ἀναλαμβάνει.
Τώρα πῶς καταφέρνετε νὰ συχετίσετε τὴν ἀπαγγελία τοῦ συμβόλου τῆς πίστεως μὲ τὰ κατηχούμενα, σὲ δύο Μυστήρια ποὺ πλέον εἶναι διαχωρισμένα, δὲν μπορῶ νὰ πῶ.
Τὰ περὶ «λειτουργικῆς ἀναγεννήσεως» δὲν μὲ ἀγγίζουν καὶ δὲν τὰ σχολιάζω.
Περὶ εὐσυνειδησίας τώρα. Ἡ μὴ πολλαπλὴ ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως πιθανότατα δὲν ὀφείλεται στὴν ἔλλειψη συνείδησης τοῦ ἐφημερίου, ἀλλὰ στὴν προσπάθεια γιὰ κατ᾿ οἰκονομίαν συντόμευση τῆς άκολουθίας λόγω ἀναμονῆς καὶ ἄλλης βάπτισης στὴν συνέχεια, ἰδίως στὶς μεγάλες ἀστικὲς ἑνορίες.
Βέβαια, σὲ ἀντίθετη περίπτωση θεωρῶ, προσωπικά, ὅτι κακῶς δὲν γίνεται καὶ ὄντως ὑπάρχει φαινόμενο ἀσυνειδησίας στὴν ἐκτέλεση τοῦ καθήκοντος τοῦ ἐφημερίου.