Η πρώτη αναφορά για μία μη εκκλησιαστική μουσική δραστηριότητα των Ρωμηών μουσικών βρίσκεται στο χρονικό ''Έκθεσις Χρονική'',πιθανώς του Θεοδοσίου Ζυγομαλά(Λάμπρος Σ.,1969),που πρωτοεκδόθηκε το 1584 και αναφέρεται στο βίο ορισμένων αυτοκρατόρων,σουλτάνων και πατριαρχών.
Σύμφωνα με αυτό το χρονικό,όταν γύρω στα 1480 ο Πορθητής έμαθε ότι οι Ρωμηοί έχουν σύστημα γραφής και καταγράφουν τις μελωδίες,κάλεσε δύο ψάλτες,τον Γεώργιο,τον οποίο κακώς ο Παπαδόπουλος ταυτίζει με τον Γρηγόριο Μπούνη Αλυάτη(Πατρινέλης,1969),και τον Γεράσιμο.
«Έμαθε δε και όπως οι Ρωμαίοι οι ψάλται γράφουσι τας των μελωδούντων φωνάς΄ ώρισε γουν ίνα τραγωδήση τις Πέρσης όνπερ είχεν αυτόν εκλεκτόν επιστήμονα΄ετραγώδει ουν εκείνος το τεσνήφι [tasnif], o δε Κυρ-Γεράσιμος και Γεώργιος ο ψάλτης έγραφον τας φωνάς΄τελειώσαντες δε και σχηματίσαντες αυτό,ώρισεν όπως ψάλλωσι και αυτοί έμπροσθεν του αυθέντη το αυτό τεσνήφιον ,όντος και του Πέρσου εκέι.Έψαλλαν γαρ και αυτοί και υπέρ τον τραγωδήσαντα πρώην΄ήρεσε τω βασιλεί και απεδέχθη και εθαύμασε της των Ρωμαίων λεπτότητα΄έδωκε δε αυτοίς δωρεάς και ώρισεν ό,τι ο αν αιτήσωνται δούναι αυτοίς.Ο δε Πέρσης πεσών προσεκύνησεν εκπλαγείς το παράδοξων».
Σε ένα χειρόγραφο της εποχής εκείνης,το οποίο βρίσκεται στην εθνική βιβλιοθήκη Αθηνών με τον αριθμό 2401,στο κάτω μέρος του 122v φύλου,βρίσκεται μια σύνθεση με τίτλο Περσικόν,σε πέρσικη γλώσσα γραμμένη με ελληνικούς χαρακτήρες.Μπορούμε δηλαδή να συμπεράνουμε ότι η καταγραφή που έκαναν οι δυο ψάλτες ήταν πραγματοποιήσιμη με τη σημειογραφία με τη σημειογραφία άρα το γεγονός είναι αληθινό.
Σύμφωνα με αυτό το χρονικό,όταν γύρω στα 1480 ο Πορθητής έμαθε ότι οι Ρωμηοί έχουν σύστημα γραφής και καταγράφουν τις μελωδίες,κάλεσε δύο ψάλτες,τον Γεώργιο,τον οποίο κακώς ο Παπαδόπουλος ταυτίζει με τον Γρηγόριο Μπούνη Αλυάτη(Πατρινέλης,1969),και τον Γεράσιμο.
«Έμαθε δε και όπως οι Ρωμαίοι οι ψάλται γράφουσι τας των μελωδούντων φωνάς΄ ώρισε γουν ίνα τραγωδήση τις Πέρσης όνπερ είχεν αυτόν εκλεκτόν επιστήμονα΄ετραγώδει ουν εκείνος το τεσνήφι [tasnif], o δε Κυρ-Γεράσιμος και Γεώργιος ο ψάλτης έγραφον τας φωνάς΄τελειώσαντες δε και σχηματίσαντες αυτό,ώρισεν όπως ψάλλωσι και αυτοί έμπροσθεν του αυθέντη το αυτό τεσνήφιον ,όντος και του Πέρσου εκέι.Έψαλλαν γαρ και αυτοί και υπέρ τον τραγωδήσαντα πρώην΄ήρεσε τω βασιλεί και απεδέχθη και εθαύμασε της των Ρωμαίων λεπτότητα΄έδωκε δε αυτοίς δωρεάς και ώρισεν ό,τι ο αν αιτήσωνται δούναι αυτοίς.Ο δε Πέρσης πεσών προσεκύνησεν εκπλαγείς το παράδοξων».
Σε ένα χειρόγραφο της εποχής εκείνης,το οποίο βρίσκεται στην εθνική βιβλιοθήκη Αθηνών με τον αριθμό 2401,στο κάτω μέρος του 122v φύλου,βρίσκεται μια σύνθεση με τίτλο Περσικόν,σε πέρσικη γλώσσα γραμμένη με ελληνικούς χαρακτήρες.Μπορούμε δηλαδή να συμπεράνουμε ότι η καταγραφή που έκαναν οι δυο ψάλτες ήταν πραγματοποιήσιμη με τη σημειογραφία με τη σημειογραφία άρα το γεγονός είναι αληθινό.