Το περιστατικό με τον Πορθητή

E

emakris

Guest
Μήπως μπορεί κάποιος να μεταφράσει το απόσπασμα; Μου αρέσει αυτό με το "δεκανίκι" του πρωτοψάλτη και το "Σωπάτε θεοκατάρατοι"! (Καταλαβαίνω περίπου τι λέει, αλλά δεν είμαι καλός στα Γαλλικά...)
 

Shota

Παλαιό Μέλος
Μήπως μπορεί κάποιος να μεταφράσει το απόσπασμα; Μου αρέσει αυτό με το "δεκανίκι" του πρωτοψάλτη και το "Σωπάτε θεοκατάρατοι"! (Καταλαβαίνω περίπου τι λέει, αλλά δεν είμαι καλός στα Γαλλικά...)

Έχει και συνεχεια, βλ. επομενη σελίδα. Όσον αφορά τη μετάφραση, ο ικανότερος είναι ο κ. Μάρκελλος.
 

Shota

Παλαιό Μέλος
Λίγο άσχετο, αλλα ένα άλλο κομμάτι από το χφ. British Library Add 19456, "Νάϊ ορέον ὁσὰν παρὰ χαβασί".

ΥΓ. Φαίνεται να είναι πολύ ενδιαφέρον χφ., ιδιαιτερα τα μέρη με σύντομες μελωδίες, βλ. εδώ και εδώ (το χφ. δεν είναι γραμμένο από ένα γραφέα, άλλα αυτό το μέρος υποθέτω πως έγραψε ο Κυρίλλος ο Μαρμάρινος).
 

Shota

Παλαιό Μέλος
Μπα...

Με την γραφή του Μαρμαρινου από φωτογραφίες που εδημοσίευσε η Popescu-Judetz δεν ομοιάζει. Κι όμως περιέχει ένα μεγάλο αριθμό συνθέσεων του. Η γραφή μπορεί να αλλάζει λογω ηλικίας, ασθενειας κτλ.
 
Last edited:

Shota

Παλαιό Μέλος
Δημοτικό τραγούδι από το γνωστό κώδικα 1203 της Μονης Ιβήρων του ιστ' αι. (από το βιβλίο του Bertrand Bouvier).

Υπάρχει μεταγραφη από τον Τσικνοπουλο, αλλα όπως φαίνεται και από τον Σακελλαρίδη (ωχ... :D).
 

Attachments

  • Bouvier_Asma7.pdf
    288.7 KB · Views: 32

Shota

Παλαιό Μέλος
Δημοτικό τραγούδι από το γνωστό κώδικα 1203 της Μονης Ιβήρων του ιστ' αι. (από το βιβλίο του Bertrand Bouvier).

Και ένα άλλο.

ΥΓ. Το πρόβλημα με αργή εξήγηση είναι ότι όχι μονο εκκλησιαστικά κομμάτια, άλλα και εξωτερικά γίνονται πολύ αργά :eek: Και εάν οι μεγάλες υποστάσεις δίνουν ολόκληρες φράσεις μεγάλης διαρκειας, τότε και η εξωτερική μουσική εχρησιμοποιούσε ίδιες θέσεις όπως και η εκκλησιαστική. Και όχι μονο η Ελληνική, αλλά και η ανατολική μουσική :confused:
 

Attachments

  • Bouvier_Asma5.pdf
    304.6 KB · Views: 22
Last edited:
E

emakris

Guest
Ξέρετε, το πρόβλημα με αυτά τα κομμάτια, όπως και με τα βυζαντινά παπαδικά μέλη, είναι ο ρυθμός. Όσον αφορά τους παλαιούς ειρμούς και τα στιχηρά (βυζαντινής εποχής) έχουμε βρει μιαν άκρη, χάρη στη δουλειά του Λαοσυνάκτη και κάποιων ξένων ερευνητών. Από κει και πέρα, όμως, είναι δύσκολο να καταλήξει κανείς κάπου, διότι ο ρυθμός ενυπήρχε στις θέσεις, όπως και η έκφραση ή τα ποικίλματα που πιθανόν τις συνόδευαν, και δεν παρασημαινόταν λεπτομερειακά. [Εκεί υπάρχει ένα σπέρμα αλήθειας στη στενογραφική θεωρία, η οποία όμως τελικά οδηγείται σε παράλογες γενικεύσεις και αναγωγές]. Οι προσεγγίσεις που γίνονται σε αυτό το θέμα είναι εν πολλοίς υποκειμενικές και υποθετικές. Είναι λοιπόν μια χαμένη υπόθεση η σχετικά ακριβής μεταγραφή αυτών των μελών; Δεν θα ήθελα να είμαι τόσο απαισιόδοξος. Καμιά φορά οι λύσεις έρχονται από κει που δεν το περιμένει κανείς.
 
Top