Το ομοούσιο της Τριάδος στον ιαμβικό κανόνα της Πεντηκοστής

[Γιώργος Μ.]

Αγαπητοί φίλοι, σημείωσα για δική μου χρήση (με έντονα γράμματα παρακάτω) όλα τα σημεία του ιαμβικού κανόνος τα οποία δηλώνουν το ομοούσιο του αγίου Πνεύματος με τον Πατέρα ή/και τον Υιό. Δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι η ανάδειξη ακριβώς του ομοοουσίου είναι ο βασικός άξονας αυτού του πραγματικά μεγαλόπνοου ποιήματος.
Χρόνια Πολλά, καλή Πεντηκοστή!

ᾨδὴ γ'​

Ἦν ἐκπορευτὸν ἐξ ἀγεννήτου φάους,​

Τὸ πανσθενουργόφωτον ἄφθιτον σέλας,​

Οὗ τὴν δι' Υἱοῦ πατρικῆς ἐξουσίας,​

Νῦν ἐμφανίζει συμφυῆ φρυκτωρίαν,​

Πυρῶδες ἦχος ἐν Σιὼν τοῖς ἔθνεσιν.​

​

ᾨδὴ δ'​

«Ἄναξ ἀνάκτων, οἶος ἐξ οἴου μόνος,​

Λόγος προελθών, Πατρὸς ἐξ ἀναιτίου.​

Ἰσοσθενές σου Πνεῦμα τοῖς Ἀποστόλοις,​

Νημερτὲς ἐξέπεμψας ὡς εὐεργέτης,​

ᾌδουσι· Δόξα τῷ κράτει σου, Κύριε».​

​

Κάμπτει τὰ πάντα τῷ Παρακλήτῳ γόνυ,​

Γόνῳ τε Πατρός, Πατρὶ συμφυεστάτῳ.​

Ἐν γὰρ προσώποις οἶδε τριττοῖς οὐσίαν,​

Νημερτές, ἀπρόσιτον, ἄχρονον, μίαν.​

Ἔλαμψε φῶς γὰρ ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος.​

​

Τελεῖσθε πάντες τῇ θεαρχικωτάτῃ,​

Ὅσοι λατρευταὶ τῆς τριφεγγοῦς οὐσίας.​

Ὑπερφυῶς τελεῖ γὰρ ὡς εὐεργέτης,​

Καὶ πυρσολαμπεῖ Χριστὸς εἰς σωτηρίαν,​

Ὅλην πορίζων τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος.​

​

ᾨδὴ ε'​

Καθώς περ εὐδόκησεν αὐτεξουσίως,​

Ἀδέσποτον κάτεισι Πνεῦμα πατρόθεν,​

Σοφίζον ἐν γλώσσησι τοὺς Ἀποστόλους,​

Ἐπισφραγίζον τὸν φερέσβιον Λόγον,​

Πατροσθενὲς ξύμμορφον, ὃν Σωτὴρ ἔφη.​

​

Ἰῆτο τὰς φρένας μὲν ἐξ ἁμαρτίας,​

Χ' αὐτῷ κατεσκεύαζε τῶν Ἀποστόλων,​

Θεὸς Λόγος πάνταρχος, ἄχραντον δόμον.​

Ὁμοσθενοῦς δὲ καὶ συνουσιουμένου,​

Νῦν ἐγκατοικίζεται Πνεύματος φάος.​

​

ᾨδὴ ς'​

Ἱμερτὸν ἡμῖν εὐθὲς ἐν τοῖς ἐγκάτοις,​

Αἰωνίως ἕξουσι Πνεῦμα καινίσαις,​

Πατροπροβλήτως πάντοτε ξυνημμένον,​

Ὕλης ἀπεχθοῦς καυστικῶν μολυσμάτων,​

Ῥύπου τε φρενῶν ῥυπτικὸν Παντοκράτορ.​

​

​

ᾨδὴ ζ'​

«Σύμφωνον ἐθρόησεν ὀργάνων μέλος,​

Σέβειν τὸ χρυσότευκτον ἄψυχον βρέτας.​

Ἡ τοῦ Παρακλήτου δὲ φωσφόρος χάρις,​

Σεβασμιάζει τοῦ βοᾶν· Τριὰς μόνη,​

Ἰσοσθενής, ἄναρχος, εὐλογητὸς εἶ».​

​

Θέσπιν κατεβρόντησεν ὁ βλέπων ὄπα,​

Ἔνθους Ἰωὴλ τοῦ θεαρχικωτάτου​

Οἷς ἐκχεῶ, φήσαντος οἷά περ Λόγου,​

Τοῦ Πνεύματός μου, συμβοήσουσι· Φύσις,​

Ἡ τρισσοφεγγόφωτος, εὐλογητὸς εἶ.​

​

ᾨδὴ η'​

«Λύει τὰ δεσμὰ καὶ δροσίζει τὴν φλόγα,​

Ὁ τρισσοφεγγὴς τῆς θεαρχίας τύπος,​

Ὑμνοῦσι Παῖδες, εὐλογεῖ δὲ τὸν μόνον,​

Σωτῆρα καὶ παντουργόν, ὡς εὐεργέτην,​

Ἡ δημιουργηθεῖσα σύμπασα κτίσις».​

​

ᾞσε Προφητῶν πνευματέμφορον στόμα,​

Σὴν σωματωδῶς, ὦ μέδων, ἐνδημίαν,​

Καὶ Πνεῦμα κόλπων πατρικῶν προηγμένον,​

Ἀκτιστοσυμπλαστουργοσύνθρονον σέθεν,​

Ἱεὶς ἐνανθρωπήσεως πιστοῖς σέβας.​

​

ᾨδὴ θ'​

Ὅσοις ἔπνευσεν ἡ θεόρρυτος χάρις,​

Λάμποντες, ἀστράπτοντες, ἠλλοιωμένοι,​

Ὀθνείαν ἀλλοίωσιν εὐπρεπεστάτην​

Ἰσοσθενοῦσαν τὴν ἄτμητον εἰδότες,​

Σοφὴν τρίφεγγον οὐσίαν δοξάζομεν.​

 

[Shota]

Στον Γεωργιανό Τροπολόγιον ο ιαμβικός κανόνας τίθεται τη Δευτέρα του Αγ. Πνεύματος (τη Πεντηκοστή προβλέπεται μόνο ο σημερινός α´).