Τετράδιο εργασίας καταλογογράφησης αρχαιοελληνικών μουσικών θεμάτων

[Zambelis Spyros]

''Τα ελληνικά μουσικά περιοδικά του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και του πρώτου μισού του 20ού αιώνα αποτελούν για τους ερευνητές της Ελληνικής έντεχνης μουσικής μια από τις βασικότερες πηγές πληροφόρησης για την εξέλιξή της. Μέσα από την αρθρογραφία μπορεί κανείς να πληροφορηθεί για τη συνέχιση της βυζαντινής και της δημοτικής παράδοσης, για την πορεία των Ελλήνων καλλιτεχνών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για τη δημιουργία των πρώτων ωδείων και μουσικών χώρων και γενικότερα για τις μουσικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

Η συλλογή των περιοδικών της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» αριθμεί 170 τίτλους.

Από την πλούσια αυτή συλλογή έχουν μέχρι στιγμής ψηφιοποιηθεί τα περιοδικά «Μουσικά Χρονικά» και «Μουσική Κίνησις»:

α) Τα Μουσικά Χρονικά, με εκδότη των Ιωσήφ Παπαδόπουλο, εκδόθηκαν από το 1928 έως το 1933 με μηνιαία περιοδικότητα. Στα τεύχη που κυκλοφόρησαν δημοσιεύτηκαν άρθρα των σημαντικότερων μουσικών και μουσικοκριτικών της εποχής, όπως ο Μ. Καλομοίρης ο Δ. Λαυράγκας και ο Θ. Πολυκράτης.

β) Η «Μουσική Κίνησις» κυκλοφόρησε από το 1949 έως το 1956 από το Ελληνικό Ωδείο και η αρθογραφία του περιοδικού αφορούσε τόσο θέματα γενικού μουσικολογικού ενδιαφέροντος όσο και θέματα που σχετίζονταν με τη δραστηριότητα του Ωδείου.''

digma.mmb.org.gr > Περιοδικά

http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=14&la=1&st673=16

 

[Zambelis Spyros]

Phōnaskia for singers and orators
by Andrew Barker
Philomusica on-line, 7 2008 – 9-18

http://riviste.paviauniversitypress.it/index.php/phi/article/view/07-02-Moisa-01/07-02-MOISA-01a

«Philomusica on-line» – Rivista del Dipartimento di Scienze musicologiche e paleografico-filologiche – e-mail: philomusica@unipv.it

<http://philomusica.unipv.it> – ISSN 1826-9001 – Copyright © 2009 Philomusica on-line – Università degli Studi di Pavia

Ηλεκτρονικά Περιοδικά
http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=4244&la=1

~~~~~~~

http://analogion.com/forum/showthread.php?t=20496

~~~~~~~~

φωνασκός
τὸ φωνασκικὸν βιβλίον πάγκαλον
φωνασκία
ἀναφώνησις
δενδρυάζουσα φωνή
ληκυθίζειν
διάτραμις
τράγος
φωνασκικοί
οἱ φωνασκοῦντες
φωνασκικός
ὀργανικοί
ἀναφωνήσεις
ἀνδρώδεις
ἀναφωνήσεις
ἀναφωνεῖν
ἀναφωνείτω
τὸν ἀναφωνοῦντα
τὴν τῶν ὀξυτέρων φθόγγων γυμνασίαν
παραυξήσεως φιλοτεχνίαν
εὐμέλεια
χρηστοφωνία
διαστηματικὴ κίνησις
συνεχὴς κίνησις
πανάκης

~~~~~~

Η φωνασκία στην Αρχαία Ελλάδα
ΜΠΑΤΖΙΟΥ , ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ - 2008
Περιέχεται στο: , Μουσικός Ελληνομνήμων (2008) , τχ. 1, σσ. 14-17.



http://www.ionio.gr/~GreekMus/mousel/issues/me001

 

[Zambelis Spyros]

Κύκλος διαλέξεων 2004: Σύγχρονη Αγγλική Μουσικολογία

'Μουσική μαγειρική: η τέχνη του συνοδού στην Αρχαία Ελλάδα'

Περίληψη

Οι σύγχρονοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για τη φύση και το ρόλο της οργανικής συνοδείας στη μουσική πράξη της Αρχαίας Ελλάδας. Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει σαν οι ίδιοι οι αρχαίοι συγγραφείς να μην έδιναν πολλή σημασία σε αυτήν τη μορφή της τέχνης και ότι τη θεωρούσαν αυτονόητη μουσικά και χωρίς ενδιαφέρον. Στην παρούσα διάλεξη θα επιχειρηθεί να δειχθεί πρώτα ότι η εντύπωση αυτή είναι λανθασμένη. Η συμβολή του συνοδού στην μουσική εμπειρία του ακροατηρίου είναι πολύ πιο ουσιώδης απ’ ό,τι είχε θεωρηθεί γενικά, ενώ μια καινούργια προσέγγιση στα κείμενα μπορεί να αποκαλύψει πληροφορίες οι οποίες συχνά είχαν αγνοηθεί. Κατά δεύτερο λόγο, θα εξεταστούν μερικές από τις ενδείξεις που υπάρχουν στα κείμενα για τις μουσικές λειτουργίες της συνοδείας καθώς και σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο αυτές σχετίζονται με τη φωνή. Οι μαρτυρίες συνηγορούν με την άποψη, ότι παρά το γεγονός ότι η συνοδεία δεν θεωρούνταν σημαντική για το μουσικό «νόημα» ή τη «λογική» μιας σύνθεσης, έπαιζε κεντρικό ρόλο σ’ αυτό το οποίο θα ονομάζαμε «ρητορική» των μουσικών εκτελέσεων. Είναι αλήθεια, ότι οι αρχαίοι συγγραφείς σπάνια αναφέρονται ρητά και με λεπτομέρειες σε αυτό το συναρπαστικό θέμα, παρά τη μεγάλη μουσικολογική σημασία του· η ομιλία θα τελειώσει με μερικές σκέψεις πάνω στους λόγους που συμβαίνει αυτό.

http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=2366&la=1

Το περιεχόμενο των διαλέξεων έχει ηχογραφηθεί και βρίσκεται στη συλλογή της Βιβλιοθήκης.

 

[Zambelis Spyros]

Πέμπτη 13.3.2003.

Restani Donatella. Μέγας Αλέξανδρος και Αδριανός: δύο φιλόμουσοι ταξιδιώτες

Το περιεχόμενο των διαλέξεων έχει ηχογραφηθεί και βρίσκεται στη συλλογή της Βιβλιοθήκης.

~~~~~~~

Titolo: Musica per Governare: Alessandro, Adriano, Teoderico
http://v02.jiia.it/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=33

~~~~~~~~



Restani, Donatella, ed., Musica e mito nella Grecia antica, Polifonie: Musica e spettacolo nella storia (Bologna: Il Mulino, 1995)

Συλλογή άρθρων, παλαιών και νεώτερων, σε ιταλική μετάφραση. Η επιλογή και η θεματική διάρθρωση του τόμου, όπως εξηγεί η επιμελήτρια στην “Εισαγωγή” της, τοποθετούνται - σε διαφοροποίηση από την παραδοσιακή ιστορική μουσικολογική οπτική- στο πλαίσιο μιας ανθρωπολογικής προσέγγισης της ΑΕΜ. Περιέχονται άρθρα των H. Abert, H. Koller, G. Dumezil, J.-P. Vernant, A. Belis, M. Detienne κ.ά.

~~~~~~~~

ei bouletai ten Alexandrou lyran idein
elahista phrondizein ekeines ephe
ten d' Achilleos zetein, hei ta klea kai tas praxeis hymenei ton agathon andron ekeinos


Plutarch. Plutarch's Lives. with an English Translation by. Bernadotte Perrin. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1919. 7.

Plutarch, Alexander

Plut. Alex. 15

[4] ἀναβὰς δὲ εἰς Ἴλιον ἔθυσε τῇ Ἀθηνᾷ καὶ τοῖς ἥρωσιν ἔσπεισε. τὴν δὲ Ἀχιλλέως στήλην ἀλειψάμενος λίπα καὶ μετὰ τῶν ἑταίρων συναναδραμὼν γυμνὸς, ὥσπερ ἔθος ἐστίν, ἐστεφάνωσε, μακαρίσας αὐτόν ὅτι καὶ ζῶν φίλου πιστοῦ καὶ δὲ τελευτήσας μεγάλου κήρυκος ἔτυχεν. ἐν δὲ τῷ περιϊέναι καὶ θεᾶσθαι τὰ κατὰ τὴν πόλιν ἐρομένου τινὸς αὐτόν εἰ βούλεται τὴν Ἀλεξάνδρου λύραν ἰδεῖν, ἐλάχιστα φροντίζειν ἐκείνης ἔφη, τὴν δὲ Ἀχιλλέως ζητεῖν, ᾗ τὰ κλέα καὶ τὰς πράξεις ὕμνει τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἐκεῖνος.

Ἀχιλλέως
λύραν

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:2008.01.0129:chapter=15

~~~~

Aelian, Varia Historia

Ael. VH 9.39

ὁ μὲν Ἀλέξανδρος ἐς τὴν Ἴλιον ἦλθεν. ἀνασκοποῦντι δὲ αὐτῷ φιλοπόνως τῶν τις Τρώων προσελθὼν τὴν λύραν ἐδείκνυεν Ἀλεξάνδρου. ὃ δὲ ἔφη ῾προτιμησαίμην ἂν μᾶλλον ἰδεῖν τὴν Ἀχιλλέως.᾿ ὑπέρευγε τοῦτο Ἀλέξανδρος: ἐπόθει γὰρ κτῆμα ἀγαθοῦ στρατιώτου, ᾧ συνῇδεν ἐκεῖνος τὰ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν κλέα. τοῦ δὲ Πάριδος τί ἄρα ᾖσεν ἡ λύρα, εἰ μὴ μέλη μοιχικὰ καὶ οἷα αἱρεῖν γυναῖκας καὶ θέλγειν;

πῶς δὲ οὐκ ἂν φαίη τις γελοίους ἅμα καὶ παραδόξους τούσδε τοὺς ἔρωτας; τὸν μὲν Ξέρξου, ὅτι πλατάνου ἠράσθη. νεανίσκος δὲ Ἀθήνησι τῶν εὖ γεγονότων πρὸς τῷ πρυτανείῳ ἀνδριάντος ἑστῶτος τῆς Ἀγαθῆς Τύχης θερμότατα ἠράσθη. κατεφίλει γοῦν τὸν ἀνδριάντα περιβάλλων, εἶτα ἐκμανεὶς καὶ οἰστρηθεὶς ὑπὸ τοῦ πόθου, παρελθὼν ἐς τὴν βουλὴν καὶ λιτανεύσας ἕτοιμος ἦν πλείστων χρημάτων τὸ ἄγαλμα πρίασθαι. ἐπεὶ δὲ οὐκ ἔπειθεν, ἀναδήσας πολλαῖς ταινίαις καὶ στεφανώσας τὸ ἄγαλμα καὶ θύσας καὶ κόσμον αὐτῷ περιβαλὼν πολυτελῆ εἶτα ἑαυτὸν ἀπέκτεινε, μυρία προκλαύσας. Γλαύκης δὲ τῆς κιθαρῳδοῦ οἳ μέν φασιν ἐρασθῆναι κύνα, οἳ δὲ κριόν, οἳ δὲ χῆνα. καὶ ἐν Σόλοις δὲ τῆς Κιλικίας παιδὸς Ξενοφῶντος ἠράσθη κύων, ἄλλου δὲ ὡραίου μειρακίου ἐν Σπάρτῃ κολοιός.

Claudii Aeliani de natura animalium libri xvii, varia historia, epistolae, fragmenta, Vol 2. Aelian. Rudolf Hercher. In Aedibus B.G. Teubneri. Lipsiae. 1866. Keyboarding.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:2008.01.0591:book=9:chapter=39


~~~~~~~~~~
[Plutarco Vit.Alex. 15,7-9 ?]> 15.4-9!

~~~~~~~~~

Homer, Iliad

Hom. Il. 9.186

στὰν δὲ πρόσθ᾽ αὐτοῖο: ταφὼν δ᾽ ἀνόρουσεν Ἀχιλλεὺς
αὐτῇ σὺν φόρμιγγι λιπὼν ἕδος ἔνθα θάασσεν.

Homer. Homeri Opera in five volumes. Oxford, Oxford University Press. 1920

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Hom.+Il.+9.186&fromdoc=Perseus:text:1999.01.0133

~~~~~~~~~~~~~~~

Restani, Donatella, Musica per governare. Alessandro, Adriano, Teoderico. Le tessere 9.
Ravenna: Longo Editore, 2004.

Restani, Donatella, Musica per governare. Alessandro, Adriano, Teoderico. Le tessere 9.
Ravenna: Longo Editore, 2004.

'' 'Tre personaggi, senza particolari legami storici tra loro, sono i protagonisti di tre
momenti – non gli unici – di rinascimento della musica dei Greci oltre la Grecia e di
rappresentazione della musica come parte di un'identità culturale e politica, nelle capitali
della cultura e della politica del Mediterraneo, dal II al VI sec. d.C.'[7].
I. Il Canto di Alessandro [11-29]. Secondo Diodoro Siculo (17,17-18), Plutarco (Vit.
Alex., 15,7-9) e Arriano (Anab. Alex., 1,11-12), Alessandro, dopo lo sbarco in Asia
minore, salì in cima alla collina di Ilio, per compiere sacrifici e onorare le tombe degli
eroi. In quella occasione, gli fu chiesto se desiderava vedere la lyra di Paride; Alessandro
rispose di essere interessato piuttosto a quella su cui Achille aveva celebrato le imprese
gloriose degli eroi: è evidente che per il condottiero macedone lo strumento musicale
dell'eroe rievocava quei valori del mondo omerico ai quali Alessandro aveva ispirato le
proprie scelte individuali e, nel misurarsi con le gesta di Achille, intendeva realizzare
nella sua vita il paradigma poetico ideato da Omero nell'Iliade, conosciuta da Alessandro
attraverso il suo maestro Aristotele.
Secondo Plutarco (Vit. Alex., 7,4), la presenza di Aristotele nella vita di Alessandro fu
decisiva: oltre a trasmettergli amore per la medicina, il filosofo gli insegnò alcuni
elementi delle scienze pratiche, etica e politica. In quegli anni, Aristotele stava
elaborando il superamento del modello educativo platonico verso uno cognitivo in cui 'la
risposta all'analisi delle emozioni giungeva attraverso la scienza dimostrativa delle
Categorie e, soprattutto, degli Analitici secondi' [15]. Le emozioni provate dall'ascolto
della musica e gli effetti per l'educazione e per la società erano trattate da Aristotele dal
punto di vista logico, etico e politico, come nell'VIII libro della Politica. La musica da un
lato doveva far parte della formazione dei giovani futuri politici e governanti, dall'altro
'Aristotele approfondiva la natura della potenza della musica, riconoscendo che non è
facile da determinare, e indirizzava la ricerca verso il problema dell'influsso sul carattere
e sull'anima esercitato dalla musica (Aristotele, Politica, VIII, 5, 1340a 3-14; 1339a 23-
26)' [17]. Il filosofo considerava l'esercizio strumentale, limitato agli anni giovanili e mai
a scopo professionale, un mezzo privilegiato per la formazione del gusto artistico e di
giudizio dei futuri governanti.
Alessandro, oltre ad essere un buon ascoltatore, era promotore di eventi sonori. Le sue
conquiste furono tutte caratterizzate dall'istituzione di gare musicali; egli aveva al suo
seguito musicisti che, in qualche caso, ricevettero incarichi diplomatici. Gli eventi sonori
nella vita di Alessandro divenivano manifestazione 'non silenziosa' [22] del divino sia
attraverso gli animali che gli uomini: solo dopo aver ascoltato e visto i segni inviati dal
dio Ammone, il suo esercito trovò la direzione verso il tempio; analogamente, per
manifestare l'acquisito status divino, nell'estate del 325 a.C., Alessandro, rientrando dalla
Carmania, diede vita ad un vero e proprio corteo dionisiaco caratterizzato dal vino e dai
suoni. Un rilievo diverso ebbero gli eventi sonori nel contesto delle nozze collettive
celebrate a Susa, trasmesse in due diverse rielaborazioni. Nel X libro delle Historiai pros
Alexandron, Carete di Mitilene enfatizzava l'aspetto musicale e spettacolare della
cerimonia durante la quale gli auleti proposero il nomos pitico, banco di prova nel
repertorio dei virtuosi (125F4 FGrHist apud Athen. 12,538b-539a). L'altra versione
dell'avvenimento ci è pervenuta attraverso La fortuna o la virtù di Alessandro Magno di...''

http://www.moisasociety.org/sites/default/files/Restani2004_abstract.pdf

~~~~~~~~

Alessandro Paride

<<<<<In quella occasione, gli fu chiesto se desiderava vedere la lyra di Paride; Alessandro...

Paris, lyre

Museum Collection: Antikenmuseen, Berlin, Germany
Name vase of the Painter of Berlin 2536
Date: ca 440 BC


http://www.theoi.com/Gallery/K4.5.html

Catalogue Number: Berlin F2291

~~~~~~~

(2nd century BC) Achilles Educated by the Centaur Chiron, wall painting, Museo Archeologico, Napoli, Inv 9109.

AYERS BAGLEY, Univetrsity of Minnesota, prepared the following review of
Chiron the Educator

>>Although John was aware that animal slaughter did not mark the limits of Achilles' education, he had trouble reconciling music instruction in the curriculum. Somewhat reticently he reports: "In the cave of the Centaur Chiron, if entire credence is to be given the Greeks, Achilles was taught to play the lyre and cithera." <<

>>''Machiavelli, full of Aesop, seeing vividly the animal in man, described a steely vision of the political facts of life. Alciato and his translators of the Chiron emblem, alerted readers to the ambiguities of court life and to the reprehensible conduct of semicivilized ministers of the crown. Barthélemy Aneau and subsequent commentators excoriated them. All this is much removed from the meanings assigned to Chiron in texts and imagery surviving from Greek antiquity. Erasmus had recalled the lyre in Chiron's curriculum. And Castiglione's Count Ludovico asked: "Have you not read that music was among the first accomplishments which the worthy old Chiron taught Achilles in tender youth . . .?"32 But John of Salisbury had reluctantly admitted reports of Chiron's music. Alciato and those who prepared the icons for his text neglected it. There is no music in Alciato's Chiron or his students. "He reads much . . . he hears no music," Caesar says of the conspirator Cassius.33 And Lorenzo warns in The Merchant of Venice : "The man that hath no music in himself . . . is fit for treasons, stratagems, and spoils . . . Let no such man be trusted."<<

''Close to nature, Chiron as a metaphor of emergent urban man, shelters not yet in architecture but in a cave on the slopes of Mount Pelion. He is master of hunting (i.e., food-gathering) and medicine (i.e., healing), which is to say, the survival technologies requisite to life in the wilderness. Imagery from the sixth century B.C. corresponds to those motifs. On a vase in the British Museum, we see Chiron with his hunting dog.49 The branch resting on Chiron's shoulder and the small tree nearby may "symbolize the 'pharmaka' taken from the sylvan garden of Pelion."50 According to the oldest written sources--Homer, Hesiod, Pindar--pharmacy is part of Chiron's medical knowledge; so are surgery and incantations believed conducive to healing. The latter presuppose musical skills.''


http://notes.utk.edu/bio/unistudy.nsf/0/89c480cad9c6173485256ab8006da500?OpenDocument

Iliad 18.490-496 (on the Shield of Achilles): a wedding song, hymenaios, with pipes, lyres, and dancing

~~~

This gemstone depicts Cheiron resting on his hind legs underneath a tree on the right. He wears a long beard, and his hair is arranged in a thick roll around his head. A loose piece of cloth or animal skin hangs over his right shoulder. He reaches out to grasp the lyre that the nude boy holds in his right arm in order to instruct him. The musical education of Achilles by Cheiron is a particularly popular theme on gems. The first literary reference to the theme is Roman (Ovid, Ars Amatoria 1.11), but Achilles' lyre-playing is already mentioned in the Iliad (9.186-89).

2nd century BC
Walters Art Museum
42.1161

http://commons.wikimedia.org/wiki/F...ith_Achilles_and_Cheiron_-_Walters_421161.jpg

~~~~~~~~

A lyre for Achilles: Education, music, and war in Flavian Epicmore

by Antonio Río Torres-Murciano

This paper is aimed at studying to what extent the references to Achilles’ musical education found in Ovid (Ars 1.11-2; Fast. 5.385) and Seneca (Tro. 832-5) can explain the noteworthy recurrence of the topic in Flavian epic. Whereas Ovid’s Chiron uses the lyre as a means of softening the violent nature of his disciple, the chorus of Seneca’s Troades states that, by playing his instrument, the Centaur has sharpened Achilles’ innate fierceness. The opposition thus established between the view of the Augustan author and that of the Neronian one reveals itself as a literary stylization of ancient doctrines about the moral effects and pedagogical value of music, and leaves open a question to which each of the three Flavian epicists will provide his own answer. While Silius Italicus refers to Chiron’s lyre as he depicts the enervating power exerted by the chant of the bard Teuthras over Hannibal and his men (11.449-52), Valerius Flaccus poses a more Senecan approach that, by combining an allusion to the traditional stringed instrument (1.408-9) with an innovative reference to the clarions of war (1.268-9), tends to identify the Centaur’s song with epic poetry, a kind of ‘music’ undoubtedly suited for stimulating a child who has to become the greatest of Homeric heroes. The metaliterary implications of this Valerian innovation will be developed in Statius’ Achilleid, where Achilles, after having misused the heroic music learned from his master (1.118, 186-94; 2.157-8) to seduce Deidamia at the sound of the lyre (1.572-9), discloses himself as the future warrior at the sound of the trumpet (2.200-11).

More Info: International Conference Flavian Epic and the World of Ideas (Warsaw, Poland, 24-25 May 2012).
http://www.academia.edu/1108331/A_lyre_for_Achilles_Education_music_and_war_in_Flavian_Epic

~~~~~~~~~

Camilla R. Norman presented "The Myth of the Ransom of Hector on the Daunian Stelai." These enigmatic objects (late 7th-mid 5th centuries BCE) were almost single-handedly saved -- and interpreted -- by Silvio Ferri during the 1950's and 60's, coinicident with the introduction of the deep plow in Apulian agriculture. Ferri's Classical training led him to describe many of the figural scenes as illustrations of Greek myths or Homeric episodes rather than on their own terms. His interpretation of a recurring scene as the "Ransom of Hector," based on the identification of the central object as the Lyre of Achilles, required him to assert that the actual body of Hector was implied but not depicted, and that Achilles was painted in, rather than engraved like the rest of the figures! Achilles' lyre is not even described in connection with Priam's recovery of his son's body. Norman posits instead that the scene shows some aspect of women's life, perhaps connected with the production of textiles. The "lyre of Achilles" may in fact be a hand loom, a wool basket, or a hanging cloth, among other possibilities.


http://triacorda.blogspot.gr/2008/01/aiaapa-chicago-report-no-3.html

~~~~~~~~

Phorminx
Forthcoming in Finkelberg, M. (ed.), The Homer Encyclopedia (Blackwell, in press).

http://www.kingmixers.com/FranklinPDFfilescopy/FinkelbergPhorminx.pdf

Phorminx. Forthcoming in Finkelberg, M. (ed.), The Homer Encyclopedia (Blackwell, in press).
Φόρμιγξ, Homer’s usual word for “lyre”, having two symmetrical arms (πήχεις, Merc. 50, Mycenaean/Geometric
representations), joined by a crossbar (ζυγόν, Il. 9.187, Merc. 50) and inserted into a hollow (γλαφυρή, formulaic,
verse-initial: Od. x 2, cf. 8.257, Ap. 183, Merc. 65) resonator; this was round-based until c.600 and generally
wooden, although tortoise-shells, typical of amateurs (Merc. 25–61, 453–5, 485f.), are known from Mycenaean
times (Phylakopi). Strings (χορδαί) were of (female?) sheepgut (Merc. 51), bound at the yoke around pegs/leather
strips (κόλλoπες: Od. 21.406 with Eust.), and secured to the resonator by a tailpiece (χορδοτόνον [Arist.] De audib.
803a41) of metal (excavated iron remains). Easily replaced (Od. 21.406–9) their sound, struck by a pick
(πλῆκτρον, Merc. 53) of bone, ivory (Menidi tholos) or even metal (gold, Ap. 185), was bright (λίγεια: formulaic,
verse-final: Od. x 7, cf. Merc. 478), almost metallic (καναχή, Ap.3.185; κονάβησε, Merc. 454), carried a distance
(βοή, Il. 18.495; ἰωή, Od. 17.261, ἠπύει Od. 17.271), and held its own amidst revellers, choruses, and double-pipes
(*αὐλός) — yet was still lovely (ἱμερόεσσαν, Ap. 185; ἐρατόν, Merc. 515). String-number remains controversial:
a palatial heptatonic tradition (Merc. 51) may have coexisted with epic song on a few pitches (Terp. 4 Gostoli
remains crucial); Geometric representations with three- or four-strings need not be taken literally for that hypothesis.
Depending on context (see below), a φόρμιγξ-player could sit (Od. 8.65, 473, 22.341, Pylos fresco, Geometric vases,
figurine), march (Ap. 3.182, 514-8 [leading procession], Minoan frescoes, Geometric vases), or dance (ὕψι βιβάς,
Ap. 202, Geometric vases); he was often centrally positioned (Il. 18.569, Od. 8.65 f., 473), and as a chorus-leader
impressively robed (Ap. 184, 203). Incised ivory remains from LBA Mycenae/Menidi confirm Homer’s testimony
that the φόρμιγξ could be an elaborate work of beauty (περικαλλέος, Il. 1.603, cf. Od. 1.153; καλῇ δαιδαλέῃ, Il.
9.187). Achilles’ silver-yoked lyre was worthy royal plunder (9.187f.). Such precious instruments were doubtless
typically “professional” — broadly speaking: Phemius and Demodocus may play instruments belonging to the
hosting palace (Od. 1.153, 8.255–7). A lyre might hang from a peg between songs (Od. 8.67 f., 105, Classical
vases). Phemius carefully stowes his on the ground before begging mercy from Odysseus (22.340f.).
Φόρμιγξ is of uncertain but somewhat musical etymology (σάλπιγξ, “trumpet” Il. 18.219; σῦριγξ,
“panpipe”, Il. 10.13, 18.606a). Homer’s preference is striking, since he must have known λύρα (already Mycenaean
Thebes: TH Av 106.7). Presumably this was generically motivated: epic song, and its patron Apollo, are almost
always connected with φόρμιγξ (Il. 1.603 [Apollo]; 9.186–9, 194 [Achilles]; Od. 1.155 [Phemius]; 8 passim
[Demodocus]). The occasional κίθαρις is apparently synonymοus (Il. 18.569f. φόρμιγγι . . . κιθάριζε; Od. 1.153–5:
κίθαριν . . . φορμίζων), but cross-generic nuances may lurk: Hector ranks κίθαρις among the “gifts of Aphrodite”
when rebuking Paris (Il. 3.54; cf. later contrast with “warlike deeds”, 13.730f.), while κιθαριστύν applies to Museoffending
Thamyris (Il. 2.600). Yet what of Hesiod’s κιθαριστής (Theog. 95, fr. 305.2)? Φόρμιγξ itself, like
ἀοιδός/ἀοιδή, occurs in non-epic contexts. On the Shield of Achilles φόρμιγγες, together with double-pipes,
accompany young men’s choral dance at a wedding (Il. 18.490–5); it supports the Linus-song at harvest, alongside
impromptu dancers (561–72). Apollo’s Muse-chorus (Il. 1.603f.) evokes terrestrial maiden dances, παρθένεια;
compare the goddess-dance of Ap. 182–206, and Artemis’ love of φόρμιγγές τε χοροί (Aphr. 5.18f.). Hence the
φόρμιγξ-singer at Hermione’s wedding (Od. 4.15-19), and Apollo at Peleus’ (Il. 24.63), probably imply choral
performance: thus Phemius accompanies a chorus of palace-maids in a mock wedding-dance (Od. 23.132–48), while
bridesmaids dance to the φόρμιγξ at Asp. 280. But on other celebratory occasions the φόρμιγξ was often played
alone. At Homeric feasts epic song is specified (Od. 1.155, 8.73) or may be presumed. So too on Geometric vases,
where funerary feasts are sometimes probable: Hesiod performed at the games of Amphidamas (Op. 654–9), and that
context underlies Achilles’ moody epic reflections (9.189). The φόρμιγξ is the divinely-appointed “companion of
the feast” (δαιτὶ θεοὶ ποίησαν ἑταίρην, Od. 17.271, cf. 8.99, 21.430); Hera reverses the festive trope by calling
Apollo “companion of evils, with your lyre” (ἔχων φόρμιγγα, κακῶν ἕταρ’, Il. 24.63). The tortoise-shell lyre is
equally a ἑταίρη at Merc. 31, 478, but this — and a sexual double-entendre (it arouses ἔρος . . . ἀμήχανος in Apollo,
434) — reflects the changing conventions of the Archaic symposium (Apollo was previously disinterested in young
men’s sympotic improvisations, 453–5).
SELECTIVE BIBLIOGRAPHY:
Aign, B., Die Geschichte der Musikinstrumente des ägäischen Raumes bis um 700 vor Christus (Frankfurt am Main,
1963).
Maas, M./Snyder, J., Stringed Instruments of Ancient Greece (New Haven and London, 1989).
Wegner, M., Musik und Tanz (Göttingen, 1968).
West, M. L., Ancient Greek Music (Oxford, 1992).
Younger, J. G., Music in the Aegean Bronze Age (Jonsered, 1998).


Φόρμιγξ
ζυγόν
γλαφυρή
χορδαί
κόλλoπες
χορδοτόνον
πλῆκτρον
λίγεια
κονάβησε
βοή
ἰωή
ἠπύει
αὐλός
ἱμερόεσσαν
ἐρατόν
ὕψι βιβάς
περικαλλέος
καλῇ δαιδαλέῃ
σάλπιγξ
σῦριγξ
κίθαρις
φόρμιγγι
κιθάριζε
κίθαριν
φορμίζων
κιθαριστύν
κιθαριστής
ἀοιδός
ἀοιδή
παρθένεια
φόρμιγγές τε χοροί
δαιτὶ θεοὶ ποίησαν ἑταίρην
ἔχων φόρμιγγα, κακῶν ἕταρ’
ἑταίρη
ἔρος . . . ἀμήχανος


Pylos fresco, Geometric vases,
figurine), march (Ap. 3.182, 514-8 [leading procession]
Minoan frescoes, Geometric vases), or dance (ὕψι βιβάς,
Ap. 202, Geometric vases)
chorus-leader impressively robed (Ap. 184, 203).
Incised ivory remains from LBA Mycenae/Menidi
Mycenaean Thebes: TH Av 106.7).

~~~~~~~

Gem of black glass paste engraved with Achilles seated on a rock, playing the lyre; behind him is a helmet; in front is a shield.

The Trustees of the British Museum
Department: Greek & Roman Antiquities
Registration number: 1923,0401.773
1stC-3rdC
Walters, H B, Catalogue of Engraved Gems & Cameos, Greek, Etruscan & Roman in the British Museum, London, BMP, 1926

http://www.britishmuseum.org/resear...dvanced_search.aspx&currentPage=1&numpages=10

 

[Zambelis Spyros]

[Οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και σε online βάσες δεδομένων, στις οποίες η Βιβλιοθήκη έχει συνδρομή. Διεθνής μουσική βιβλιογραφική βάση με τίτλους μουσικολογικών διδακτορικών διατριβών απ’ όλο τον κόσμο. Η βάση διατηρείται από το Πανεπιστήμιο της Indiana.]

Barbera, Charles André (Author)
The persistence of Pythagorean mathematics in ancient musical thought
1980


Pythagoras and early Pythagoreans such as Hippasus, Archytas, and Philolaus developed a mathematical way of knowing about the world in general and music in particular. This way was rendered mathematically obsolete by the Euclidean generalization of mathematics during the 4th c. B.C.E., but lived on in the musical treatises of antiquity for over a millennium. Pythagorean musical theory was threatened during the 4th c. B.C.E. also by the geometrically conceived musical theory of Aristoxenus, but withstood this threat on its own merits. The link between Pythagorean mathematical and musical theories - substantive number - was of sufficient philosophical strength to withstand the turn of events during the 4th c. B.C.E. Furthermore, because Pythagorean number is as corporeal as sound, Pythagorean musical theory distinguishes itself from the incorporeal harmonics of Plato. The major mathematical issues in the Pythagorean musical tradition include: the relation of reason to sensory perception; the myth of the Pythagorean hammers; the treatment of the semitone, the division of the tetrachord; the arithmetic, geometric, and harmonic means; and the assignment of numbers to notes and ratios to intervals. This tradition includes musical treatises and remarks by: Aristides Quintilianus, Boethius, Cassiodorus, Censorinus, Chalcidius, Euclid, Gaudentius, Iamblichus, Macrobius, Martianus Capella, Nicomachus, Porphyry, Proclus, Ptolemy, and Theon of Smyrna.

http://web.ebscohost.com/ehost/deta...JnNpdGU9ZWhvc3QtbGl2ZQ==#db=rih&AN=1980-00308

 

[Zambelis Spyros]

BUNDRICK, SHERAMY DEANNA
EXPRESSION OF HARMONY: REPRESENTATIONS OF FEMALE MUSICIANS IN FIFTH-CENTURY ATHENIAN VASE PAINTING (WOMEN, ICONOGRAPHY, GREECE)
1998

Abstract: Throughout the history of ancient Greek culture, music and song played an important role and inspired countless works of art. In Attic vase painting of the fifth century B.C., hundreds of scenes feature mortal women playing music, in a rich variety of contexts and social situations. One particular class of images, featuring women in a domestic setting, represents a significant departure from earlier scenes of female musicians, both in terms of their iconography and of the social status of the women shown. These scenes, which enjoy a brief but intense popularity in the period from c. 470-460 B.C. to c. 420-410 B.C., depict neither Muses nor prostitutes but rather privileged, mortal, Athenian women who engage in musical performance as a leisure activity within the home. The images suggest an important relationship between women and music in Classical Athenian society that is inadequately conveyed in the written record.

Working against the backdrop of contemporary Greek art, musical theory, philosophy, and history, I argue that the imagery of female musicians in a domestic setting contains several layers of meaning, referring both to the actual activities of women and to the symbolic aspects of music and gender as perceived by the Athenians in the fifth century B.C. As a starting point, I focus on composition and iconography, analyzing the formal qualities of the scenes and placing them within the artistic context of the Classical period. I consider the identity and social standing of the women represented and the general historicity of the scenes. Although these images are not photographic documents of daily life, the visual evidence nonetheless leads us to reassess the access that elite Athenian women had to musical education. The scenes also reflect contemporary attitudes concerning women and gender roles. They are part of a larger interest in female iconography at this time, which reflects an increased emphasis on the oikos and its relationship to the city as a whole.

The scenes of musical women appear to derive the most meaning from the portrayal of musical performance. Changes in musical iconography of the Classical period recall innovations in musical practice as well as new beliefs regarding the power of music and its influence in society. Musical references in the scenes of women suggest an atmosphere of concord, order, and harmony. This concept of harmonia, in both a musical and a social sense, seems to be an underlying theme of these images. I attempt to demonstrate that the scenes have allegorical meaning in the specific context of Classical Athens, with the musical women embodying fifth-century ideals of social, musical, and cultural harmony.

~~~~~~~

http://bilder.buecher.de/zusatz/22/22474/22474067_vorw_1.pdf
http://www.google.gr/books?hl=el&lr...dF3r1zR-FPivo&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false

 

[Zambelis Spyros]

Hermes or Clio? The transmission of ancient Greek music theory
Mathiesen, Thomas J.
Collected Work: Musical humanism and its legacy: Essays in honor of Claude V. Palisca.
Publication Date: 1992.

~~~~~

How to write about Music: the RILM manual of style. ( New York, RILM International Center, 2005).

Μια ολιγοσέλιδη, πλην όμως αρκούντως περιεκτική έκδοση, απαραίτητος σύμβουλος για όσους γράφουν κείμενα για τη μουσική στην αγγλική γλώσσα. Ο οργανισμός RILM (Répertoire International de Littérature Musicale) αρχικά από το 1967 με τις εκδόσεις των RILM Abstracts of Music Literature και πρόσφατα με τη βάση δεδομένων του, διαθέτει μουσική βιβλιογραφία από όλον τον κόσμο. Η παρούσα έκδοση είναι ένα έγκυρο και σύγχρονο εγχειρίδιο ύφους γραπτού λόγου για τη μουσική, βασισμένο στην πολυετή δραστηριότητα του οργανισμού.

Τα προβλήματα που απαντώνται κατά τη συγγραφή κειμένων για τη μουσική είναι επαναλαμβανόμενα και γνωστά σε όσους με την εκάστοτε ιδιότητα (του επιστήμονα, του κριτικού, του εκτελεστή, του καθηγητή ή ακόμα και του μαθητή) έχουν κατά καιρούς καταπιαστεί με το αντικείμενο. Μια απλή αναφορά των περιεχομένων του βιβλίου, ακούγεται σαν μια απειλητική απαρίθμηση όλων των σκοπέλων της συγγραφής για τη μουσική (και όχι μόνο). Ορισμένα θέματα για τα οποία προτείνονται λύσεις: συντμήσεις, αριθμήσεις, τίτλοι, παραθέματα, ευρετηρίαση, βιβλιογραφία, μουσικά παραδείγματα. Η εύστοχη δόμηση των κεφαλαίων, η σύντομη παρουσίαση του υλικού και ο εμπλουτισμός των κειμένων με χαρακτηριστικά παραδείγματα, είναι συστατικά που συνηγορούν υπέρ της χρηστικότητας του εγχειριδίου, πέρα από την αναμφισβήτητη χρησιμότητά του.

Ο αναγνώστης δεν θα πρέπει ασφαλώς να ξεχνά ότι οι κανόνες που παρουσιάζονται έχουν οριστεί από τον οργανισμό RILM, και κατ’ επέκταση αφορούν τα ισχύοντα δεδομένα στην Αμερική. Ενδεχομένως, πολλές από τις μεθόδους που προτείνονται εδώ δεν βρίσκουν εφαρμογή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αν κανείς επιλέξει να ακολουθήσει το πρότυπο της Αμερικής, οι τακτικές που ακολουθούνται στο παρόν βιβλίο μπορούν κάλλιστα να εφαρμοστούν και στην ελληνική γλώσσα.

Μαριάννα Αναστασίου

http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?la=1&id=29&pl=464&pk=164&ap=463

~~~~~~

Η πιο διαδεδομένη μουσική βιβλιογραφική βάση που αποτελεί βασικό εργαλείο έρευνας για τους μουσικολόγους, ερευνητές, φοιτητές και σπουδαστές, βιβλιοθηκάριους, καθηγητές αλλά και λάτρεις της μουσικής. Το RILM περιέχει πάνω από 620,000 εγγραφές, ενώ κάθε χρόνο εμπλουτίζεται με περίπου 30,000 νέες εγγραφές καλύπτοντας όλο το φάσμα των πηγών όπως: άρθρα, περιοδικά, βιβλιογραφίες, κατάλογοι, διδακτορικές διατριβές, Festschriften, εικονογραφίες, κριτικές εκδόσεις σε συλλογικά έργα, εθνογραφικές ηχογραφήσεις, πρακτικά συνεδρίων, ηλεκτρονικές πηγές, κριτικές και πολλά άλλα.

~~~~~~~

Η Βιβλιοθήκη συνεχίζει τη συνεργασία της με τη μουσική βιβλιογραφική βάση RILM (Repertoire International de la Literature Musicale). Πέραν από τη συνδρομή στη βάση, την οποία προσφέρει σε όλους τους επισκέπτες από τους χώρους της, η Βιβλιοθήκη, μέσω των συνεργατών της-μελών της εθνικής επιτροπής, ενημερώνει τη βάση με εγγραφές από την ελληνική μουσικολογική βιβλιογραφία.

Το RILM είναι μία αναλυτική βιβλιογραφική βάση που περιλαμβάνει αναφορές, περιλήψεις και ευρετήρια. Οι εκδόσεις προέρχονται από 151 χώρες και είναι σε 214 διαφορετικές γλώσσες. Αυτή τη στιγμή στο RILM περιλαμβάνονται 550.000 καταχωρίσεις εκδόσεων που αφορούν την παραδοσιακή, τη λαϊκή και την έντεχνη μουσική. Καλύπτει όλων των ειδών τις εκδόσεις από το 1967 και έπειτα, ενώ η κάλυψη των Πρακτικών Συνεδρίων ξεκινά από το 1835.

Περισσότερες πληροφορίες για τον οργανισμό, τη βάση και τη χρήση της μπορείτε να διαβάσετε στην μπροσούρα του 2009 όπου περιέχονται βασικά στοιχεία και τέσσερις ενδεικτικές εγγραφές και στην μπροσούρα του 2007 όπου περιέχονται πληροφορίες με σχετικά με τις θεματικές κατηγορίες που καλύπτει η βάση, συνοδευόμενες από γραφικά.

http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?la=1&id=44&ap=3470&pl=3471&pk=77

http://www.mmb.org.gr/files/2009/RILM_Brochure_2009.pdf
http://www.mmb.org.gr/files/2009/RILM_Brochure_2007.pdf

 

[Zambelis Spyros]

Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες βάσεις δεδομένων που διαθέτουν ψηφιοποιημένα άρθρα επιστημονικών περιοδικών. Στο JSTOR ο αναγνώστης μπορεί να ανατρέξει σε παλαιότερα άρθρα 47 εκ των σημαντικότερων μουσικολογικών και μουσικών περιοδικών του 19ού, 20ού και 21ου αιώνα. Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα στον χρήστη να περιηγηθεί στις σελίδες άλλων επιστημονικών περιοδικών που αφορούν ειδικότητες όπως της φιλοσοφίας, της τέχνης, της ιστορίας, της εκπαίδευσης κ.λπ.. Συνολικά, τα περιοδικά που ευρετηριάζονται στη βάση ανέρχονται σε 224.

http://www.jstor.org/discover/10.23...id=2134&uid=2&uid=70&uid=4&sid=21101357826717

http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=16&la=1

 

[Zambelis Spyros]

http://www.sfm.gr/ipotrofies3.aspx

 

[Zambelis Spyros]

Μία από τις νέες προσθήκες στη συλλογή ηλεκτρονικών πηγών της Βιβλιοθήκης είναι και τα ηλεκτρονικά βιβλία (eBooks).

Σκοπός είναι αυτή η συλλογή να διευρύνεται συνεχώς με την προσθήκη νέων τίτλων σε ηλεκτρονική μορφή. Τα βιβλία που περιλαμβάνονται σε αυτή τη συλλογή της Βιβλιοθήκης, καλύπτουν ευρύτερα γνωστικά αντικείμενα που δεν περιορίζονται μόνο στη μουσική αλλά και σε άλλες τέχνες, ενώ δεν λείπουν και βιβλία ιστορίας, φιλοσοφίας, γλωσσολογίας.

Library, Information Science & Technology Abstracts

Library, Information Science & Technology Abstracts (LISTA) indexes more than 560 core journals, nearly 50 priority journals, and nearly 125 selective journals; plus books, research reports and proceedings. Subject coverage includes librarianship, classification, cataloging, bibliometrics, online information retrieval, information management and more. Coverage in the database extends back as far as the mid-1960s.

http://web.ebscohost.com/ehost/sear...b-ad61-13b84565fb66@sessionmgr15&vid=1&hid=11

Book reviews.Detail Only Available By: Barbera, Andre; Germer, Mark. Notes, Jun1994, Vol. 50 Issue 4, p1359, 3p

Reviews the book `Ancient Greek Music,' by Martin L. West.

 

[Zambelis Spyros]

Naxos Music Library

Παρέχει πρόσβαση σε περισσότερες από 130.000 ηχογραφήσεις (8.800 CDs) της γνωστής δισκογραφικής εταιρείας Naxos καθώς και άλλων εταιρειών. Στον χρήστη δίνεται η δυνατότητα αναζήτησης με λέξεις-κλειδιά όπως το όνομα του συνθέτη, του έργου κ.λπ. ενώ μπορεί να επιλέξει και να ακούσει μόνο τα μέρη που τον ενδιαφέρουν. Η βάση ανανεώνεται μηνιαίως με καινούργιες κυκλοφορίες ενώ καλύπτονται και άλλα είδη μουσικής πέραν της κλασικής όπως η τζαζ και η έθνικ μουσική.

~~~~~~~~

Υπηρεσίες από απόσταση μέσω ιστοσελίδας

Κύριο μέλημα της Βιβλιοθήκης, από την ίδρυσή της το 1995, υπήρξε η διοχέτευση του πλούσιου υλικού της σε όλη την ελληνική περιφέρεια, γεγονός που μπορούσε να γίνει πραγματικότητα μόνο μέσω της ηλεκτρονικής οδού. Έτσι, υπήρξε μία από τις πρώτες Βιβλιοθήκες που εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο. Το 2002, όταν πια η Βιβλιοθήκη είχε αφουγκραστεί τις ανάγκες των αναγνωστών της και οι νέες τεχνολογίες του διαδικτύου μπορούσαν πλέον να τις ικανοποιήσουν, η ιστοσελίδα της Βιβλιοθήκης απέκτησε σύγχρονη και ευέλικτη εμφάνιση και έκανε διαθέσιμο στο διαδίκτυο έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών. Μάλιστα, η ιστοσελίδα της Βιβλιοθήκης σχεδιάστηκε και σε αγγλική έκδοση λειτουργώντας ως όχημα για την πληροφόρηση περί της ελληνικής μουσικής και πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας.

http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?la=1&id=16

 

[Zambelis Spyros]

Τι είναι η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη Της Ελλάδας “Λίλιαν Βουδούρη”;

Μάθημα:Ψηφιακές Βιβλιοθήκες

http://webcache.googleusercontent.c...g/Metsoviti-Ioannou_Boudouri.doc+&hl=el&gl=gr

http://phdtheses.ekt.gr/eadd/

Μπάτζιου, Ανρομάχη
Οι μαρτυρίες για τη χρήση μουσικής στα Ελευσίνια Μυστήρια
2007

Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι η ερμηνευτική προσέγγιση των σχετικών με τα Ελευσίνια Μυστήρια μαρτυριών εν γένει αποτελεί εγχείρημα παρουσιάζον σοβαρές δυσχέρειες? ο λόγος περί της αντικειμενικής αδυναμίας του σύγχρονου ερευνητή να κατανοήσει μηνύματα, των οποίων παραλήπτης είναι, κατ’ ουσίαν, ένα κοινό εντεταγμένο σε ένα διαφορετικό χωρο-χρονικό πλαίσιο, μεμυημένο και, συνεπώς, ευνοημένο ως προς την ικανότητα πρόσληψης. Προκειμένου, επομένως, να αποφευχθούν ατυχή ολισθήματα σε περιοχές ουτοπικών ή εσφαλμένων συμπερασμών, θα επιχειρηθεί ένας, τρόπον τινά, απολογισμός της έως το σημείο αυτό ερευνητικής διαδικασίας. Αρχής γενομένης οι μαρτυρίες αποδεικνύουν την αμφίδρομη σχέση θεάτρου - τελετουργίας? τα βασικά συστατικά του αρχαίου δράματος, λόγος, μουσική και όρχηση, καθορίζουν τον χαρακτήρα της ελευσινιακής λατρείας. Ο παράγων ‘ευφωνία’, υπό την έννοια είτε της ορθοφωνίας είτε της καλλιφωνίας, συνιστά βασικό κριτήριο για την εκλογή ιερέων, κυρίως δε του ιεροφάντη και του ιεροκήρυκα. Για τον λόγο αυτόν, αλλά και εκ της αποδεδειγμένης ενασχολήσεως πολλών μελών του ελευσινιακού ιερατείου με τη ρητορική και την πολιτική, είναι δυνατόν να υποστηριχθεί η υποβολή τους στη φωνασκία, ήτοι τη συστηματική άσκηση της φωνής. Βεβαίως, οι μαρτυρίες για την κοσμική δράση των ελευσινιακών ιερέων προέρχονται από πηγές των ρωμαϊκών χρόνων, γεγονός, ωστόσο, το οποίο δεν άρει την αναγκαία προϋπόθεση της ευφωνίας σε πρωιμότερες χρονικές περιόδους. Τόσο οι Ευμολπίδες όσο και οι Κήρυκες, τα δύο ιερά γένη των Ελευσινίων Μυστηρίων, αντλούν από μακρές παραδόσεις τα πρότυπά τους, ήτοι εκείνο του ποιητή, του μουσικού - αοιδού, του επιδέξιου ομιλητή? η εκμετάλλευση, όμως, των εν λόγω προτύπων είναι εκ των πραγμάτων εφικτή μόνον δια της αντιγραφής τους, όπερ σημαίνει συστηματική καλλιέργεια φωνής και λόγου. Η καλλιέπεια και η ευφωνία, βασικές αρετές εφ’ ενός μεν του ρήτορα, αφ’ ετέρου δε του υποκριτή, συνδυασμένες με την κατάλληλη κινησιολογία ή ακόμη και την όρχηση, αλλά και με τη θεατροπρεπή ενδυματολογία των ιερέων, συνιστούν στοιχεία, τα οποία δηλώνουν, εμμέσως πλην σαφώς, την αμοιβαιότητα στη σχέση Δράματος - Μυστηρίων. Κατά πάσα πιθανότητα τα ελευσινιακά δρώμενα δεν είναι άλλο από την αναπαράσταση του θείου δράματος των δύο θεαινών, της Δήμητρας και της Κόρης, όπως αυτό παραδίδεται κατά κύριο λόγο από την ιερή παράδοση του ψευδο-ομηρικού ύμνου? ως εκ τούτου, η μουσική, οργανική και φωνητική, η απαγγελία και η όρχηση αποτελούν τα βασικά μέσα αφηγήσεως των θεϊκών παθών.

http://phdtheses.ekt.gr/eadd/handle/10442/18725

 

[Zambelis Spyros]

Η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ

ONLINE RESOURCES FOR MUSIC SCHOLARS

Όσοι ενδιαφέρονται για ψηφιοποιημένες παρτιτούρες, μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την ελεύθυερα προσφερόμενη στο διαδίκτυο βάση. Η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ προσφέρει μια πολύ χρήσιμη εφαρμογή όπου οι σημαντικότερες διαδικτυακές πηγές για τη μουσικολογική έρευνα (353 αυτή τη στιγμή) φιλοξενούνται σε μια σελίδα και είναι μάλιστα σχολιασμένες, ευρετηριασμένες και αναζητήσιμες με λέξεις κλειδιά. Επιπλέον, υπάρχει δυνατότητα για επιμέρους αναζήτηση μόνο για ψηφιοποιοημένες παρτιτούρες, κυρίως από σπάνιες συλλογές χειρογράφων και παλαιότερων έντυπων εκδόσεων ανά τον κόσμο. Η βάση ενημερώνεται συνεχώς.

http://www.hcl.harvard.edu/research/guides/biblio/onmusic/hclweb

 

[Zambelis Spyros]

Η ημερίδα θα φιλοξενηθεί στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Harvard στο Ναύπλιο (Αίθουσα διαλέξεων «Οικογενείας Νίκου Μαζαράκη») την Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012 και ώρα 6.30 μ.μ.

Για περισσότερες πληροφορίες:

http://www.admin.upatras.gr/node/506

μιλήσουν:

ΕΥΑΝΘΙΑ ΝΙΚΑ-ΣΑΜΨΏ
ΝΙΚΟΣ ΜΑΛΙΑΡΑΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΟΥΛΙΑΣ

 

[Zambelis Spyros]

Τα μουσικά ευρήματα από τον «Τάφο του ποιητή» και η ερμηνεία τους

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών > Εκδήλωση

MEGARON PLUS

Ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα ήρθε στο φως πριν από τριάντα περίπου χρόνια στη Δάφνη Αττικής. Ο «Τάφος του ποιητή» χρονολογείται στην Κλασική Εποχή (περ. 430 π.Χ.) και η καλή κατάσταση των κτερισμάτων επέτρεψε στους αρχαιολόγους να αντλήσουν σημαντικές πληροφορίες, μεταξύ άλλων, για τη μουσική και τα μουσικά όργανα στην αρχαιότητα.

Στο πλαίσιο του Megaron Plus παρουσιάζεται στο κοινό το μοναδικό εύρημα και τα πορίσματα των μελετητών προκειμένου να αναδειχθεί η αξία του στην ιστορία της μουσικής του τόπου μας.

Ομιλητές:

Ευτυχία Λυγκούρη-Τόλια, Αρχαιολόγος, Πρώην προϊσταμένη ΚΣΤ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (ΕΠΚΑ)

Egert Pöhlmann, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Erlangen και Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών

Martin West, Ερευνητής Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και Εταίρος της Ακαδημίας Αθηνών

Στέλιος Ψαρουδάκης, Επίκουρος Καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής, Τμήμα Μουσικών Σπουδών – Τομέας Ιστορικής & Συστηματικής Μουσικολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Χρήστος Τερζής, Διδάκτωρ της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών

Αίθουσα
Δημήτρης Μητρόπουλος

14 Νοεμβρίου 2012/19:00

Ελεύθερη είσοδος
με δελτία προτεραιότητας.

Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5:30 μ.μ.

(... ζωντανή αναμετάδοση για τα μέλη της Ερευνητικής και Ακαδημαϊκής Κοινότητας.)

~~~~~
Stelios Psaroudakes (University of Athens),
Musical instruments at Daphni 1: The Lyre and the Aulos.


"The Daphni Grave 2 excavation of 1981 brought to light three musical instruments (430-20 BC). Besides the frame harp, the carapace-sound box of a lyre and one pipe of a wooden aulos together with its bulb was retrieved from the grave. Although part of the wall of the tube has perished, enough survives for the original length to be established. With it, loose plaques of a tortoise carapace were collected during the excavation, and later assembled in the Peiraias Museum. Both items are on exhibit in the museum’s collection. The present paper studies the instrumental remnants, compares them with similar finds, seeks to reconstruct the original form of the instruments as much as possible, and attempts to recover the tonal behaviour of the aulos."

~~~~~~

http://www.megaron.gr/default.asp?pid=5&la=1&evID=951

~~~~~~~

Οργανολογική μελέτη και ανακατασκευή των μουσικών ευρημάτων (χέλυς-αυλός- άρπα) από τον "Τάφο του Ποιητή" - Δάφνη Αττικής

Ομάδα Μελέτης: Ψαρουδάκης Στυλιανός (Συντονιστής, Πανεπιστήμιο Αθηνών), Τερζής Χρήστος

"Την Άνοιξη του 1981 στο Δήμο της Δάφνης (οδός Όλγας 33) βρέθηκαν σε σωστική ανασκαφή από τον αρχαιολόγο Άγγελο Λιάγκουρα δύο γειτονικοί, αρχαίοι, ασύλητοι τάφοι. Ο πρώτος περιείχε σκελετό και τέσσερις λευκές, ταφικές ληκύθους. Ο δεύτερος τάφος ήταν πλούσια κτερισμένος (περιείχε σπαράγματα παπύρου, πολύπτυχο, εργαλεία γραφής και 3 μουσικά όργανα). Το σύνολο των ευρημάτων εκτίθεται σε ειδική προθήκη του Αρχαιολογικού Μουσείου του Πειραιά. Οι ταφές χρονολογούνται στην Κλασική εποχή, περί το 430 πΧ. Το υλικό, αξιολογήθηκε ως ιδιαιτέρως σημαντικό, καθώς, αφενός αποτελεί κλειστό σύνολο, αφετέρου εμπεριέχει μοναδικά στοιχεία τόσο για τη γραφή όσο και για τη μουσική της κλασσικής εποχής. Με τη σχετική άδεια της ΚΣΤ΄ Εφορείας Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων, η ομάδα ανέλαβε τη μελέτη και δημοσίευση των τριών μουσικών οργάνων (άρπα-λύρα-αυλός). Λόγω της μοναδικότητάς των οργάνων, η εν λόγω οργανολογική μελέτη συμπεριλαμβάνει και τη φυσική μοντελοποίηση και ανακατασκευή πιστών αντιγράφων των προαναφερθέντων μουσικών ευρημάτων."

λύρα
τρίγωνον
αυλός

http://www.latsis-foundation.org/default.asp?pid=115&la=1#1.3


~~~~~~~~~

Καύκαλο χελώνας που χρησίμευε ως ηχείο της λύρας και αυλός, από τον «Τάφο του ποιητή» στη Δάφνη Αττικής, (περίπου 430 π.Χ.).

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2249164

~~~~~~~~~
Hes. Th. 96
''Ὄλβιος ὅντινα Μοῦσαι φίλωνται Μακάριος είναι αυτός που τον αγαπούν οι Μούσες Ησίοδος, «Θεογονία»

«Ο τάφος του ποιητή» Τα σπουδαία μουσικά ευρήματα της Κλασικής Εποχής στη Δάφνη Αττικής και η ερμηνεία τους

Το ελληνικό κοινό θα έχει τη σπάνια ευκαιρία να παρακολουθήσει, την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου (ώρα έναρξης: 19.00) στο Μέγαρο Μουσικής, την παρουσίαση των ευρημάτων του «Τάφου του ποιητή» από πέντε Έλληνες και ξένους ειδικούς. Πρόκειται για μια μείζονος σημασίας αρχαιολογική ανακάλυψη της Κλασικής Εποχής που έγινε πριν από 30 περίπου χρόνια στην Δάφνη Αττικής. Η παρουσίαση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Megaron Plus υπό την αιγίδα των Τμημάτων Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμμετέχουν οι: Ευτυχία Λυγκούρη-Τόλια, Αρχαιολόγος, πρώην Προϊσταμένη ΚΣΤ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Έγκερτ Πέλμαν, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Έρλανγκεν και Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Mάρτιν Γουέστ, Ερευνητής Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και Εταίρος της Ακαδημίας Αθηνών, Στέλιος Ψαρουδάκης, Επίκουρος Καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών (Τομέας Ιστορικής & Συστηματικής Μουσικολογίας) του Πανεπιστημίου Αθηνών και Χρήστος Τερζής, Διδάκτωρ της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι ομιλητές, μέσα από τα πορίσματα των μελετών τους, θα επιχειρήσουν να αναδείξουν την αξία των ευρημάτων του «Τάφου του ποιητή» για την ιστορία της μουσικής του τόπου μας. Η εκδήλωση θα αρχίσει με σύντομο χαιρετισμό του Επίκουρου Καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής (Τμήμα Μουσικών Σπουδών) Στέλιου Ψαρουδάκη.

Ο «Τάφος του ποιητή», το σημαντικότατο αυτό μουσικό εύρημα στην Δάφνη Αττικής, χρονολογούμενο στην Κλασική Εποχή (περ. 430 π.Χ.), μετά την πάροδο τριάντα ετών περίπου από την ημέρα που το έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, μελετάται για πρώτη φορά από κορυφαίους ερευνητές και αξιοποιείται επιστημονικά. Πρόκειται για δύο συναφείς ασύλητους αρχαίους τάφους, οι οποίοι βρέθηκαν στην οδό Όλγας 53 από τον αρχαιολόγο Άγγελο Λιάγκουρα και ανεσκάφησαν από την Β΄ Εφορεία Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων. Ο ένας από τους τάφους ήταν πλούσια κτερισμένος. Αριστερά και δεξιά του νεαρού νεκρού, ίσως θύματος του λοιμού των Αθηνών, είχαν τοποθετηθεί προσφιλή του αντικείμενα. Γύρω από το σκελετό βρέθηκαν τρία μουσικά όργανα: «τρίγωνον» (είδος άρπας), κέλυφος χελώνας (ηχείο λύρας) και αυλός. Εκτός αυτών ανακαλύφθηκαν σπαράγματα παπύρου, τέσσερα ξύλινα κηρωμένα πινακίδια, ξύλινη κασετίνα, χάλκινος κονδυλοφόρος, έξι οστέινοι αστράγαλοι και δύο χάλκινα ομοιώματα αστραγάλων, σιδερένια ξύστρα και σιδερένιο πριόνι. Η καλή κατάσταση των ευρημάτων μάς επιτρέπει αφενός να διαβάσουμε μέχρι ενός σημείου τα κείμενα, αφετέρου να ανακατασκευάσουμε τα μουσικά όργανα (λύρα, άρπα και αυλός). Η άρπα, μάλιστα, γνωστή μόνον από τη σύγχρονή της εικονογραφία, αποτελεί μοναδικό εύρημα του συγκεκριμένου είδους οργάνου. Τα αντικείμενα της ανασκαφής εκτίθενται, στο σύνολό τους, σε ειδική προθήκη του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά.

Η οικογενειακή ταφή στη Δάφνη του 430 π.Χ. και η ανασκαφή της το 1981 είναι το θέμα της ομιλίας της κυρίας Ευτυχίας Λυγκούρη-Τόλια, τέως Προϊσταμένης της ΚΣΤ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Η ομιλήτρια θα περιγράψει λεπτομερώς όλα τα στάδια της ανασκαφής, από τον εντοπισμό των ευρημάτων έως την τοποθέτησή τους στην προθήκη του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιώς. Η διακεκριμένη αρχαιολόγος, η οποία έχει δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα της στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει διενεργήσει πολυάριθμες σωστικές ανασκαφές σε διάφορες περιοχές των Αθηνών που αποκάλυψαν αξιόλογες αρχαιότητες, οι οποίες επιχειρήθηκε, σε πολλές περιπτώσεις, να διατηρηθούν ορατές και επισκέψιμες από το κοινό. Οι ανασκαφές αυτές εμπλούτισαν τις γνώσεις μας κυρίως σε θέματα της οχύρωσης και σε τοπογραφικά θέματα της αρχαίας πόλης γενικότερα, ενώ ανέδειξαν σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας και της ευρύτερης περιοχής (Πεισιστράτειο Υδραγωγείο, παλαίστρα του Γυμνασίου του Αριστοτελείου Λυκείου, Ακαδημία Πλάτωνος, Κεραμεικός-Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας, αποκατάσταση Καλλιμαρμάρου Σταδίου, κ.ά.).

Στη συνέχεια, τον λόγο θα πάρει ο Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Έρλανγκεν-Νυρεμβέργης (Γερμανία) Έγκερτ Πέλμαν. Ο Γερμανός ακαδημαϊκός διδάσκαλος και μελετητής είναι Διδάκτωρ Κλασικής και Γερμανικής Φιλολογίας και Φιλοσοφίας και έχει διδάξει, μεταξύ άλλων, στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (επίτιμος διδάκτωρ) και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (επισκέπτης καθηγητής με αντικείμενο την αρχαία ελληνική μουσική). Οι επιστημονικές έρευνές του επικεντρώνονται κυρίως στην αρχαιοελληνική μετρική και μουσική, στην αρχαιοελληνική και λατινική γραμματεία και στο αρχαίο δράμα. Ο κ. Πέλμαν έχει στο ενεργητικό του περισσότερες από 170 επιστημονικές δημοσιεύσεις και 8 μονογραφίες. Στη διάλεξή του στο Μέγαρο θα προσεγγίσει τα θέματα του Περιεχομένου των Τάφων Ι και ΙΙ και της χρονολόγησης της ταφής. Ο κ. Πέλμαν θα αναφερθεί διεξοδικά σε όλα τα ευρήματα, κάνοντας ειδικότερη μνεία στα στάδια συντήρησης και αποκατάστασης του παπύρου, τα οποία και θα περιγράψει αναλυτικά.

Ο Ομότιμος Ερευνητής Ελληνικής Φιλολογίας στο Κολέγιο All Souls της Οξφόρδης Μάρτιν Γουέστ θα μιλήσει στη συνέχεια. Ο έγκριτος Βρετανός μελετητής, που έχει διδάξει και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, είναι μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας, καθώς και άλλων τεσσάρων ακαδημιών του εξωτερικού. Είναι επίσης κάτοχος του διεθνούς βραβείου Κλασικής Αρχαιότητας Balzan. Έχει εκδώσει πληθώρα συγγραμμάτων, αρκετά από τα οποία αναφέρονται στην «Ιλιάδα», αλλά και σε ποιητικά κείμενα της ελληνικής αρχαιότητας και στη μουσική της. Ο κ. Γουέστ θα μιλήσει για Τα γραπτά και το πολιτισμικό τους πλαίσιο επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στον αρχαιότερο –έως τώρα γνωστό– ελληνικό πάπυρο και τα αρχαιότερα κέρινα πινακίδια με ελληνική γραφή (ιωνικό αλφάβητο) που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στον «Τάφο του ποιητή». Σε ένα από τα κέρινα πινακίδια αναγνωρίζεται, πιθανότατα, μεταγραφή γνωστού αποσπάσματος από τον Ησίοδο: Ὄλβιος ὅντινα Μοῦσαι φίλωνται [Μακάριος είναι αυτός που τον αγαπούν οι Μούσες].

Ακολουθεί η ομιλία του Επίκουρου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Στέλιου Ψαρουδάκη με θέμα Ο αυλός της Δάφνης: ένας αντιπρόσωπος του πρώιμου τύπου του οργάνου. Ο κ. Ψαρουδάκης θα περιγράψει τον ξύλινο αυλό και θα αναφερθεί στη λεπτομερή καταγραφή των διαστάσεών του από ειδικούς, προκειμένου το όργανο να αποκατασταθεί στην αρχική του μορφή και να διερευνηθεί η τονική του συμπεριφορά. Ο καταξιωμένος αρχαιομουσικολόγος έχει ειδικευθεί στη θεωρία, σημειογραφία και οργανολογία της αρχαίας ελληνικής μουσικής και στην προσωδιακή εκφορά του αρχαίου ελληνικού έμμετρου λόγου. Επίσης, ανακατασκευάζει όργανα της αρχαιότητας και εκτελεί επιλεγμένα σωζόμενα αρχαιοελληνικά μέλη. Είναι ενεργό μέλος των αρχαιομουσικολογικών εταιρειών Moisa της Ραβέννας και International Study Group on Music Archaeology του Βερολίνου. Τον κ. Ψαρουδάκη θα διαδεχθεί στο βήμα ο Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρήστος Τερζής. Η διάλεξή του τιτλοφορείται Η άρπα της Δάφνης: μοναδικό δείγμα του τριγώνου της Κλασικής Περιόδου. Ο κ. Τερζής θα δώσει έμφαση στα στοιχεία που προκύπτουν από την ενδελεχή εξέταση και μέτρηση των διαστάσεων αυτού του μοναδικού σωζόμενου μάρτυρα του συγκεκριμένου τύπου οργάνου (είδους αρχαίας άρπας που παιζόταν μάλλον από γυναίκες), έτσι ώστε εν τέλει να συγκεντρωθούν τα απαραίτητα δεδομένα που θα οδηγήσουν στην ανακατασκευή του πρώτου αντιγράφου του «τριγώνου» από τον «Τάφο του ποιητή». Η επιστημονική έρευνα του επίσης αρχαιομουσικολόγου κ. Τερζή εστιάζεται στην αποκατάσταση και ερμηνεία των αρχαιοελληνικών μουσικοθεωρητικών συγγραμμάτων, στη σημειογραφία, στη χειρόγραφη παράδοση και κριτική των κειμένων των εν λόγω έργων, στη μελέτη των αρχαίων ελληνικών μουσικών οργάνων και στην απόδοση των αρχαίων μελών. Έχει διδάξει Αρχαία Ελληνική Μουσική στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά.''

http://camerastyloonline.wordpress.com/2012/11/14/o_tafos_tou_poiiti_sto_megaro_mousikis/

~~~~~~~~

http://maccunion.wordpress.com/2012/11/14/πολύτιμα-στοιχεία-για-τη-μουσική-γραφ/

[Θερμού Μαρία, tovima.gr]
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=483025

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012


Ο ποιητής από τον Δήμο Αλωπεκής


''Αγαπούσε τα μουσικά όργανα, γι’ αυτό και τον συνόδευσαν στον θάνατο. Η λύρα, ο αυλός, η τρίγωνος (άρπα), ο πάπυρος, οι ξύλινες κηρωμένες πινακίδες και η γραφίδα, όλα τοποθετήθηκαν δίπλα του – προσωπικά αντικείμενα πολύτιμα και στον Κάτω Κόσμο. Γύρω στο 430 π.Χ. πέθανε αυτός ο μουσικός και ποιητής από τον Δήμο Αλωπεκής (σημερινή Δάφνη) και κατά τις συνήθειες της εποχής η ταφή του έγινε δίπλα στον δρόμο.

Θα έμενε εκεί για πάντα, χαμένος στη λήθη της αιωνιότητας, αν κάποιες σύγχρονες εργασίες του δήμου δεν έφερναν στο φως, την άνοιξη του 1981, την ταφή που ασμένως ονομάστηκε «Ο τάφος του ποιητή». Αλλωστε σε ένα από τα κέρινα πινακίδια οι ερευνητές αναγνωρίζουν με μεγάλη πιθανότατα ένα γνωστό απόσπασμα του Ησίοδου: «Ολβιος όν τινα Μούσαι φίλωνται» («Ευτυχής εκείνος που αγαπούν οι Μούσες»). Ενας μύθος, δηλαδή, είχε ήδη γεννηθεί. Ωστόσο τα κτερίσματα που συνόδευαν τον νεκρό δεν αποτέλεσαν μόνον έκθεμα του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά, όπου μπορεί κανείς να τα δει σήμερα. Αποδείχθηκαν πολυτιμότερα.

Η άρπα, γνωστή μας μόνο από παραστάσεις σε αγγεία, είναι η μοναδική που έχει διασωθεί από την αρχαιότητα, έστω και αν λείπει ένα τμήμα της. Το εξίσου σημαντικό: ο πάπυρος και τα πινακίδια περιέχουν άγνωστα στοιχεία κειμένων στο ιωνικό αλφάβητο του 430 π.Χ. αλλά και τεκμήρια μουσικής γραφής. Πρόκειται για ένα σύνολο το οποίο μελέτησαν ερευνητές της Αρχαιολογίας, της Κλασικής Φιλολογίας και της Αρχαιομουσικολογίας και τώρα, 30 χρόνια από την αποκάλυψή του, παρουσιάζουν τα πορίσματά τους στο κοινό σε μια εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής. Γιατί η αρχαία ελληνική μουσική αποτελεί ένα μεγάλο όσο και γοητευτικό ερωτηματικό για τους συγχρόνους, που αναζητούν απαντήσεις για τα μουσικά όργανα και τον ήχο τους αλλά και για την προσωδιακή εκφορά του έμμετρου λόγου.


Δύο ήταν στην πραγματικότητα οι παρόδιοι τάφοι που είχαν ανακαλυφθεί στην οδό Βασιλίσσης Ολγας 33. Θεωρείται μάλιστα ότι ο σύγχρονος δρόμος ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό την πορεία του αρχαίου, που οδηγούσε από την Πύλη Διομέων (κοντά στο Ολυμπιείο) προς το Σούνιο. «Ηταν γειτονικοί, κιβωτιόσχημοι και ασύλητοι» επισημαίνει η αρχαιολόγος κυρία Έφη Λυγκούρη, μία εκ των ερευνητών σήμερα.

Ο ένας τάφος περιείχε μόνο σκελετό και τέσσερις λευκές ταφικές ληκύθους, ενώ ο άλλος ήταν αυτός που με τα κτερίσματά του επέτρεψε στους αρχαιολόγους να αντλήσουν σημαντικές πληροφορίες για την αρχαία ελληνική μουσική και τα μουσικά όργανα. Αλλά και τα εργαλεία ήταν συναφή με τα όργανα καθώς συχνά τα κατασκεύαζαν ή τα συντηρούσαν οι ίδιοι οι μουσικοί.

Η άρπα, το κέλυφος χελώνας που ήταν ηχείο λύρας και ο αυλός βρέθηκαν γύρω από τον νεκρό μαζί με σπαράγματα παπύρου, τέσσερα ξύλινα κηρωμένα πινακίδια, θραύσματα πινακιδίων και ξύλου, μια ξύλινη κασετίνα και έναν χάλκινο κονδυλοφόρο, ένα χάλκινο φιαλίδιο, μια σιδερένια ξύστρα και ένα σιδερένιο πριόνι, έξι οστέινους αστραγάλους και δύο χάλκινα ομοιώματά τους.

Πρόκειται για ένα σπουδαίο και καλά χρονολογημένο κλειστό σύνολο που επέτρεψε την ανάγνωση – μερικώς – των κειμένων, έργο που ανέλαβαν δύο σημαντικοί επιστήμονες, ο κ. Εγκερτ Πέλμαν, ομ. καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ερλάνγκεν και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, και ο κ. Μάρτιν Γουέστ, ερευνητής καθηγητής Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και εταίρος στην Ακαδημία Αθηνών.

Ταυτόχρονα δύο Έλληνες ερευνητές ειδικευμένοι στη μελέτη και ανακατασκευή αρχαίων μουσικών οργάνων, ο κ. Στέλιος Ψαρουδάκης, αρχαιομουσικολόγος, επίκουρος καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και ο κ. Χρήστος Τερζής, διδάκτωρ της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής στο ίδιο Πανεπιστήμιο, στοχεύουν στην εκ νέου κατασκευή των τριών οργάνων του «Τάφου του ποιητή» με την αξιοποίηση και των νέων δεδομένων.

Λεπτομερή αναφορά και περιγραφή των ευρημάτων των δύο τάφων πρόκειται να κάνει ο καθηγητής Πέλμαν χρονολογώντας τα μεταξύ 430 και 420 π.Χ. Ενδιαφέρουσες πληροφορίες προέκυψαν εξάλλου από τη μελέτη των κειμένων, που έγινε από τον κ. Γουέστ (πλην της επισήμανσης του αποσπάσματος του Ησίοδου). «Πρόκειται για τον αρχαιότερο ως τώρα γνωστό ελληνικό πάπυρο και για τα αρχαιότερα πινακίδια με ελληνική γραφή» λέει.

Καθαρό και μικροσκοπικό χαρακτηρίζει ο ίδιος τον γραφικό χαρακτήρα των κειμένων, κάτι που σημαίνει ότι ο γραφέας ήταν εξοικειωμένος με τη γραφή. Και κάτι ακόμη: παντού είχε χρησιμοποιηθεί το ιωνικό αλφάβητο, ενώ οι φόρμες των στοιχείων απηχούν τον τύπο γραφής που εμφανίζεται σε επιγραφές της ίδιας περιόδου. Είναι πιθανόν μάλιστα ένα μέρος του κειμένου να ήταν γραμμένο σε στίχους.

Η μοναδικότητα της αρχαίας άρπας από τον «Τάφο του ποιητή», αφού παρόμοιο εύρημα δεν έχει υπάρξει ως τώρα, αποτελεί την πιο ενδιαφέρουσα πρόκληση για τους επιστήμονες. «Η άρπα παίζεται με τα δάχτυλα και ο ήχος της είναι λεπτός και εσωτερικός. Την έπαιζαν συνήθως κορίτσια, που τη στόλιζαν με κορδέλες ή ζωγράφιζαν το δέρμα, ενώ τοποθετούσαν διακοσμητικά ελάσματα στη ράχη του ηχείου, όπως αυτό που έχει αφήσει τα ίχνη του στην άρπα του “Τάφου του ποιητή”» λέει ο αρχαιομουσικολόγος κ. Χρήστος Τερζής, ο οποίος στοχεύει στην ανακατασκευή της, σε συνεργασία με τον καθηγητή κ. Στέλιο Ψαρουδάκη, χρησιμοποιώντας ξύλο φλαμουριάς αντί για καρυδιά, από την οποία μάλλον ήταν φτιαγμένη η άρπα του ποιητή. Κιθάρα, αυλός, πλαγίαυλος, χέλυς (είδος λύρας) είναι τα όργανα που ανακατασκευάζει και μελετά ο κ. Ψαρουδάκης, ο οποίος διευκρινίζει ότι ο ξύλινος αυλός που βρέθηκε στον τάφο ανήκει στον πρώιμο τύπο αυτού του οργάνου, που δεν περιλαμβάνει μηχανισμούς για κλείσιμο των οπών. Να σημειωθεί, εξάλλου, ότι η πρότασή τους για την κατασκευή και των τριών οργάνων – και της λύρας, δηλαδή, που είναι περισσότερο γνωστή – χρηματοδοτείται για το έτος 2013 από το Ιδρυμα Λάτση.''

~~~~~~~~~

''Οι ειδικοί τον αποκάλεσαν, λόγω έλλειψης σχετικών πληροφοριών, «ποιητή». Στο ταξίδι του για τον Αδη άλλωστε τα αντικείμενα που τον συνόδευαν, τα μουσικά όργανα αυλός και άρπα, αλλά και τα πινακίδια στα οποία αναγράφονταν στίχοι, φανέρωναν από μόνα τους την προέλευση του ιδιοκτήτη τους. Τώρα, για πρώτη φορά έπειτα από 30 χρόνια, τα μοναδικά ευρήματα από τον περίφημο «Τάφο του ποιητή» που ήρθαν στο φως το 1981 στη Δάφνη θα αποκαλύψουν τα μυστικά τους. Μέσα από μια αξιόλογη παρουσίαση, η οποία θα πραγματοποιηθεί αύριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, πέντε διακεκριμένοι Ελληνες και ξένοι ερευνητές θα μιλήσουν για τα πορίσματά τους επιχειρώντας να αναδείξουν την αξία των ευρεθέντων.
Εκείνο που κάνει τη συγκεκριμένη διοργάνωση περισσότερο ενδιαφέρουσα είναι το γεγονός ότι μέσα στο διάστημα των 30 χρόνων από την ανακάλυψή τους είναι η πρώτη φορά που το σύνολο των αντικειμένων μελετάται από τους ειδικούς και αξιοποιείται επιστημονικά.
Ο «τάφος του ποιητή», το σπουδαίο αυτό μουσικό εύρημα, χρονολογημένο από την Κλασική Εποχή, βρέθηκε στην οδό Ολγας 33 στη Δάφνη από τον αρχαιολόγο Αγγελο Λιάγκουρα. Πρόκειται για δύο συναφείς ασύλητους αρχαίους τάφους. Ο πρώτος περιείχε σκελετό και τέσσερις λευκές ληκύθους.
Ο δεύτερος ωστόσο ήταν εκείνος που αιφνιδίασε ευχάριστα τους αρχαιολόγους. Και αυτό διότι μέσα σε αυτόν ανακαλύφθηκαν δεξιά και αριστερά του νεαρού νεκρού -ίσως θύματος του λοιμού των Αθηνών- τρία μουσικά όργανα: το τρίγωνον (είδος άρπας), κέλυφος χελώνας (ηχείο λύρας) αλλά και ένας αυλός. Δίπλα σε αυτά υπήρχαν σπαράγματα παπύρου, τέσσερα ξύλινα πινακίδια, δύο χάλκινα ομοιώματα καθώς και πολλά ακόμη αντικείμενα που διατηρούνταν σε καλή κατάσταση, επιτρέποντας στους επιστήμονες να σχηματίσουν μια ολοκληρωμένη άποψη για τον ρόλο του προσώπου, που για αρκετούς αιώνες έμενε στα αζήτητα.
Ο ελληνικός πάπυρος άλλωστε -ο αρχαιότερος που έχει βρεθεί έως τώρα- αλλά και τα πινακίδια σε ένα από τα οποία αναγνωρίστηκε το γνωστό απόσπασμα του Ησιόδου «Ολβιος όντινα Μούσαι φίλωνται» (Μακάριος είναι αυτός που τον αγαπούν οι Μούσες) δεν άφηναν πολλά περιθώρια για παρερμηνεία. Ο σκελετός ανήκε σε έναν από τους ποιητές της εποχής, ο οποίος δεν αποχωρίστηκε ούτε στον θάνατο τα βασικά... εργαλεία του.
Πώς έγιναν οι ανασκαφές στη Δάφνη αλλά και πώς τοποθετήθηκαν τα ευρήματα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιώς, όπου και φυλάσσονται έως και σήμερα σε ειδική προθήκη;
Τι αναγράφεται επάνω στα κέρινα πλακίδια που βρέθηκαν στους τάφους και από πού προέρχονται; Τι στοιχεία δίνει η μελέτη των αρχαίων αυτών των οργάνων για την ιστορία της μουσικής του τόπου μας;
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που θα κληθούν να απαντήσουν μέσα από τις διαλέξεις τους η αρχαιολόγος Ευτυχία Λυγκούρη - Τόλια, ο ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου του Ερλανγκεν και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Εγκερτ Πέλμαν, ο ερευνητής καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και εταίρος της Ακαδημίας Αθηνών Mάρτιν Γουέστ, ο διδάκτωρ της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρήστος Τερζής αλλά και ο επίκουρος καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών (Τομέας Ιστορικής & Συστηματικής Μουσικολογίας) του Πανεπιστημίου Αθηνών Στέλιος Ψαρουδάκης. Ο τελευταίος μάλιστα θα μιλήσει ενδελεχώς και για την ανακατασκευή του ξύλινου αυλού στην αρχική του μορφή, ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη χρονιά με τη χρηματοδότηση του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση. Μάλιστα η οργανολογική μελέτη προβλέπει την ανακατασκευή και των τριών μουσικών οργάνων που εντοπίστηκαν.
Μετά την ολοκλήρωση της παρουσίασης θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό. Για τα μέλη της Ερευνητικής και Ακαδημαϊκής Κοινότητας έχει προβλεφθεί ζωντανή αναμετάδοση μέσω του Εθνικού Δικτύου Ερευνας και Τεχνολογίας.''

Γιώτα Βαζούρα

http://www.dimokratianews.gr/content/11249/τα-μυστικά-για-τον-«τάφο-του-ποιητή»

~~~~~~~
... πολύ κόσμο. ένα βίντεο θα ανεβαίνει στο ίντερνετ, μου είπε ο Στέλιος Ψαρουδάκης. Θα σας ενημερώσω που, πότε και πώς.

~~~~~

Ενημερωτικό Δίπτυχο και Αφίσα εκδήλωσης

~~~~~~

*Κτερίσματα του τάφου (από αριστερά προς τα δεξιά): ξύλινη κασετίνα με χάλκινη γραφίδα και ξύλινος αυλός, κέλυφος χελώνας, το οποίο αποτελούσε το ηχείο λύρας, τέσσερα ξύλινα πινακίδια που ήταν επιχρισμένα με κερί, χάλκινη ξύστρα.

 

[Zambelis Spyros]

achordos

ἄχορδος, ον,
A. without strings, μέλος Poet. ap. Arist.Rh.1408a6: φόρμιγξ ἄ., metaph. of a bow, Thgn.Trag.1 (= Lyr.Adesp.127).
Henry George Liddell. Robert Scott.


achoreutos

ἀχόρευτος , ον,
A. not trained in the dance or chorus, Pl.Lg.654a; not joining in the dance, Nonn.D.44.125, al.
II. not attended with the dance, “γάμος” Musae.274; esp. in bad sense, ill suiting it, joyless, “ὀνείδη” S.El.1069 (lyr.); “ἆται” E.Tr.121 (lyr.); “φάμα” Telest.1.8.
Henry George Liddell. Robert Scott. achoros

ἄχορος , ον,
A. without the dance, epith. of Ares, to mark the horrors of war, A.Supp.681 (lyr.); of death, “μοῖρ᾽ . . ἄλυρος, ἄ.” S.OC1222 (lyr.); ἄ. στοναχαί v.l. in E.Andr.1037 (lyr.).
Henry George Liddell. Robert Scott.


adein, ado

ᾁδειν

ἀείδω , Ion. and poet. form used by Hom., Pi., and sometimes in Trag. and Com. (even in trim., A.Ag.16, E.Fr.188; intetram., Cratin. 305), also in Ion. Prose; contr. ᾁδω (also Anacr.45, Theoc.), Trag., Pl., etc.: impf.

Adonia

ἀδώνια


aedon

ἀηδ-ών , όνος, ἡ （ὁ, v. infr.), (ἀείδω)
A. songstress, i.e. the nightingale, Hes.Op.203, etc.; Πανδαρέου κούρη, χλωρηὶς ἀ., i.e. living in the greenwood, Od.19.518; “χλωραύχην ἀ.” Simon.73:—metaph., of a poet, B.3.98, cf. E.Fr.588 (lyr.), AP7.44 (Ion), Hermesian.7.49; also of the poet's song, τεαὶ ἀηδόνες thy strains, Call.Epigr.2.5; “ζωούσας ἔλιπες γὰρ ἀηδόνας” IG14.2012.
2. metaph., cicada, AP7.190 (Anyte).
II. mouthpiece of a flute, E.Fr.556; the flute itself, ib.931.
2. metaph., of shuttle, AP6.174 (Antip. Sid.).—Masc., only Ion l.c.; “Ἀττικὸς ἀνὴρ τὸν αἴγα λέγει ὥσπερ καὶ τὸν ἀηδόνα” Eust.376.24.


aelinos


αἴλι^νος , ὁ,
A. cry of anguish, dirge, “αἴλινον αἴλινον εἰπέ” A.Ag.121 (lyr.), cf. S.Aj.627 (lyr.), E.Or.1395; of an epitaph, AP6.348 (Diod.); said to be from αἶ Αίνον ah me for Linos! cf. Paus.9.29.8.
2. Adj., αἴλινος, ον, mournful, plaintive, “αἰλίνοις κακοῖς” E.Hel.171; “βρέφος αἴ.” unhappy, IG14.1502: neut. pl. αἴλινα as Adv., Call.Ap.20, Mosch.3.1: hence αἰλινέω sing a dirge, cj. in Dosiad.Ara15.


Aeolia harmonia

Αἰολίς

aelinos nomos

Αἰόλιος , α, ον, in the Aeolian mode, “νόμος” Plu.2.1132d:—fem.

aeolis

αἰολίς

aeolomolpos

αἰολό-μολπος , ον,
A. of varied strain, “σῦριγξ” Nonn.D.40.223.

aelophonos

αἰολό-φωνος , ον,
A. with changeful notes, “ἀηδών” Opp.H.1.728.


aeora

αἰώρα , ἡ, (ἀείρω)
A. swing, hammock, chariot on springs, Pl.Lg. 789d.


Aechylous

Αἰσχύλος


Agathocles

Ἀγαθοκλῆς

Agathon

Ἀγάθων

Agathoneios aulesis

agechoros

ἀγέχορος

Agelaus of Thegea

Άγέλαος Τεγεάτης


Agenor of Mytilene

Ἀγήνωρ


Agoge

ἀγωγή , ἡ, (ἄγω)

tempo, in music, Pl.R.400c (pl.), Aristox.Harm. p.34 M., Aristid.Quint.1.19; sequence, of a melody, Aristox.Harm. p.29 M.; musical style, Str.14.1.41, Plu.2.1141c.


agonistes

ἀγων-ιστής


akariaeos

ἀκαριαῖος , α, ον, (ἀκαρής)
A. momentary, brief, “πλοῦς” D.56.30, cf. Arist. HA590a3, Phld.Ir.p.80 W., etc.; τὸ ἀ. S.E.P.3.79; of a locus, “ἀ. τόπος” Aristox.Harm.p.55 M. Adv. “-ως” Alciphr.1.39 (cj).


akinetoi phthongoi

ἀκίνητοι

aklineis

(εστώτες και ακλινείς)

akoe

ἀκοή , ἡ, Ep. ἀκουή: (ἀκοϝ, cf. ἀκούω):—
A. hearing, sound heard, “ἕκαθεν δέ τε γίγνετ᾽ ἀ.” Il.16.634.


akousma

ἄκου-σμα , ατος, τό,
A. thing heard, such as music, “ἥδιστον ἄ.” X.Mem.2.1.31, Men.660; “ἀ. καὶ ὁράματα” Arist.Pol.1336b2, cf. EN1174b28, Posidon.23, Plu.Crass.33.
2. rumour, report, S.OC518 (lyr.), Jul.Or.3.110d.
3. oral instruction, in the Pythag. school, Iamb. VP18.82.


akusmation

ἀκου-σμάτιον , τό, Dim. of ἄκουσμα, Ps.-Luc.Philopatr. 18.

akroama

ἀκρό-α_μα , ατος, τό,
A. anything heard, esp. with pleasure, piece read, recited, played or sung, X.Smp.2.2, Hier.1.14; “ἀ. καὶ ὁράματα” Arist.EN1173b18; “ἀ. καὶ πότοι” Plb.31.25.4.
II. pl. for concrete, lecturers, singers, or players, esp. during meals, Phylarch.62, BCH30.272 (Delph.), Plb.4.20.10, 16.21.12; soin Lat., acroama Cic.Sest.54.116, etc.

akroasis

ἀκρό-α_σις , εως, ἡ,
A. hearing, hearkening or listening to, Antipho 5.4, Th.1.21,22, etc.; ἀ. ποιεῖσθαί τινος, = ἀκροᾶσθαι, And.1.9; κλέπτειν τὴν ἀ. ὑμῶν to cheat you into hearing, Aeschin.3.35.
2. obedience, “τῶν ἐν ἀρχῇ” Th.2.37.
II. thing listened to, recitation, lecture, Hp. Praec.,12, Plb.32.2.5, IG2.466, etc.:—φυσικὴ ἀ., title of work by Arist.
III. = ἀκροατήριον, Plu.2.58c.

akroaterion

ἀκρο-α_τήριον , τό,
A. place of audience, Act.Ap.25.23; lecture-room, Ph.1.528 (pl.), Plu.2.45f, etc.
II. audience, Id.Cat.Ma.22.

akroates

ἀκρο-α_τής , οῦ, ὁ,
A. hearer, of persons who come to hear a public speaker, Th.3.38, Pl.R.536c, D.18.7, Men.286, etc.; disciple, pupil, Arist.Pol.1274a29, cf. EN 1095a2.
II. reader, Plu.Thes.1, Lys.12.


akros

ἄκρος , α, ον

akrotetos

ἀκρότητος , ον

aleter

ἀλητ-ήρ , ῆρος, ὁ, name of a
A. dance in Ithaca and at Sicyon, Aristox. Hist.Fr. 50.

aletis

ἀλῆτις

Alkaeus

Ἀλκαῖος

Alkeides or Alceides

'Αλκείδης

Alkman

Ἀλκμάν, gen.: Ἀλκμᾶνος

alogos

ἄλογος , ον in Rhythm, irrational, of feet or syllables whose time-relations cannot be expressed by a simple ratio, “χορεῖος” Aristox.Rhyth.2.20; ἄλογοι, sc. συλλαβαί, D.H. Comp.20:—in Music, “ἄ. διαστήματα” Plu.2.1145d:—of the pulse, unrhythmical, Herophil. ap.Ruf.Syn.Puls.4.3.

alopex

ἀλώπηξ [α^], εκος, kind of dance, dub. in S.Fr.419 (prob. in sense v), cf. Hsch.s.v. ὄρχησις.

Alypius

Αλύπιος

alyros

ἄλυ^ρος , ον,
A. without the lyre, unaccompanied by it, ὕμνοι ἄ., i.e. wild dirges (accompanied by flute, not lyre), E.Alc.447; “ἄ. ἔλεγος” Hel. 185; μέλος Poet. ap. Arist.Rh.1408a7; Ἄϊδος μοῖρ᾽ ἄ., of death, S.OC 1223 (lyr.); ἄ. φθόγγοι sad talk, Alexis 162.6 (anap.); “ἄ. μαθήματα ποιητῶν” Pl.Lg.810b.

amelodetos

ἀμελῴδητος , ον,
A. unmelodic, διαστήματα Aristox.Harm.p.25M.

ametabolos

ἀμετά-βολος , ον, = foreg., Plu.Mar.42.
2. Music, without modulation, “σύστημα” Aristid.Quint.1.8, Bacch.Harm.74; “ἁρμονία” Plu.2.437d ἀμετά-γνωστος , ον, unalterable, implacable, “μῖσος” J.AJ16.10.1.
2. not to be repented of, “ἡδονή” Max.Tyr.1.4.

Amoebeus

Ἀμοιβεύς

amousos

ἄμουσ-ος , ον,
A. without song, of fishes, Emp. 74; but usu. without the Muses, i.e. without taste or refinement, rude, E.Ion526, Ar.V.1074; “ἄ. καὶ ἀφιλόσοφος” Pl.Sph.259e; ἄ. ἡδονή, ἁμαρτήματα, gross pleasure, faults, Pl.Phdr.240b, Lg.863c; ἄ. ἐστι, c. inf., it is incongruous, Ar.Th.159; τῶν Λειβηθρίων ἀμουσότερος, prov. for lowest degree of mental cultivation, Zen.1.79: Sup., “γλῶττα -οτάτη” Agath.2.28. Adv. “-ως” Pl.Hp.Ma.292c.
II. of persons, unmusical, Id.Sph.253b, al.
2. of sounds, unmusical, discordant, “ἄμουσ᾽ ὑλακτεῖν” E.Alc.760; “ἀμουσόταται ᾠδαί” Ph.807, etc. Adv. “-ως” Jul.Or.8.247d.

ampeira

ἄμπειρα

Amphion

'Αμφίων

anabasis

ἀνάβασις , poet. ἄμβασις , εως, ἡ, (ἀναβαίνω)

anabole

ἀναβολή

Anacreon

Ἀνακρέων

Anacreonteion metron

anadrome

ἀναδρομ-ή , ἡ

anagoge

ἀναγ-ωγή , ἡ

anaklesis

ἀνάκλη-σις , εως, ἡ, (ἀνακαλέω)

anakrousis, or anacrusis

ἀνάκρου-σις , εως, ἡ, in Music, first beginning of a tune, Str.9.3.10.

analysis

ἀνάλυσις , εως, ἡ, (ἀναλύω)

anamelpein

ἀναμέλπειν

anaminyrizein

ἀναμινυρίζειν

anapestos

ἀνά-παιστος , ον, (cf. sq.)
A. hammered, forged, “κλείς” IG2.678B64, al., 11.161A94 (Delos, iii B. C.).
II. struck back, rebounding:—as Subst., anapaest (i. e. a dactyl reversed), D.H.Comp. 25, Heph.8, etc.; “ἀ. ἀπὸ μείζους” dactyl, Aristid.Quint.1.15.
2. anapaestic verse, Arist.Po.1452b23, D.H.1.25, etc.: in pl., of the Comic parabasis, Ar.Eq.504, Pax735, al.; “ἀνάπαιστοι σύμπτυκτοι” Pherecr.79, cf. Sch.metr.Pi.O.4.1; ἀνάπαιστόν τι something in anapaestic metre, Aeschin.1.158: ἀνάπαιστα, τά, anapaestic verses, Alciphr. 3.43; esp. of ribald or satirical songs, D.C.66.8, Plu.Per. 33.

anapale

ἀναπάλη [πα^], ἡ, name of a
A. dance, Ath.14.631b.
II. ἀναπάλαι χειρῶν, a form of exercise, Ruf.Ren.Ves.2.33.

anapeira

ἀνά-πειρα , ἡ

anaphysesis

ἀναφυσησις , εως, ἡ, prelude in flute-playing, Hsch. s.v. γρόνθων, Eust.1406.50.

anaploke

ἀναπλοκή , ἡ, (ἀναπλέκω), in Music, progression of notes ascending in the scale, opp. καταπλοκή, Ptol.Harm.2.12.

anapmostos or anharmostos

ἀνάρμοστ-ος , ον

anatretos tropos

ἀνά-τρητος , ον,

anaulos

ἄναυλος (A), ον,
A. without the flute, κῶμος -ότατος a procession unaccompanied by flutes, i.e. joyless, E.Ph.791; “ἔρωτες” Plu.2.406a: neut. pl. as Adv., “ἄναυλα ὀρχεῖσθαι” Babr.9.9; “θύειν” Plu.2.277f.
2. unmusical, μέλη βοῶν ἄναυλα (as Bgk. for ἄναυδα) S.Fr.699.
II. unskilled in flute-playing, Luc.Halc.7.

Andreas of Corinth

Ανδρέας ο Κορίνθιος

aneimenos

ἀνειμένος

anekoos

ἀνήκο-ος , ον

anesis

ἄνεσις , gen. εως, Ion. ιος, ἡ: (ἀνιημι):— , of musical pitch, Aristid.Quint.1.5; of an unaccented syll., Phld.Po.2.18.

angelike

ἀγγελικὴ

anisotonoi

'ανισότονοι

ankones

ἀγκῶνες

anomos

ἄνομος , ον, (“νόμος” 11) unmusical, “νόμος ἄ.” A.Ag.1142 (lyr.).

antapodosis

ἀνταπό-δοσις , εως, ἡ

antechema

ἀντήχ-ημα , ατος, τό,
A. echo, Sch.Philostr.Her.19.12.

antepyrrhema

ἀντεπί-ρρημα , ατος, τό

anthema

ἄνθεμα , ατος, τό,
A. v. ἀνάθεμα.
II. name of dance, in Ath.14.629e, unless this be neut. pl. of ἄνθεμον.

Anthes of Anthedon

Άνθης ο εξ Ανθηδόνος

Anthippus

Ἄνθιππος

antichordos

ἀντίχορδος , ον,
A. concordant, Hsch.


Antigenidas or - ides

΄Αντιγενήδης

antimolpos

ἀντίμολπος μέλπω

sounding instead of, differing in sound from, c. gen., Eur.; ὕπνου ἀντίμολπον ἄκος song, sleep's substitute, Aesch.

antiphon

ἀντίφων-ος , ον, (φωνή)
A. sounding in answer, concordant, as in the octave, “ὀξύτητα βαρύτητι σύμφωνον καὶ ἀ.” Pl.Lg.812d: abs., “ἁρμονίαι” Ph.2.485.
2. responsive to, c. gen., “στεναγμάτων” E.Supp.800 (lyr.).
II. discordant, contradictory, Plu.2.361a, Corp.Herm.16.1: c. gen., “τῶν γενησομένων” Plu.2.412b.
III. as Subst., ἀντίφωνον, τό, concord in the octave, “τὸ ἀ. σύμφωνόν ἐστι διὰ πασῶν” Arist. Pr.918b30, 921a8.

antiphthongos

ἀντί-φθογγος , ον,
A. of answering sound, concordant, c. gen., Pi.Fr.125; imitative, AP7.191 (Arch.).

antipsalmos

ἀντί-ψαλμος , ον,
A. responsive, harmonious, “ᾠδάς” E.IT179 (lyr.).

antipastos

ἀντί-σπαστος , ον, ἀντίσπαστος (sc. πούς), ὁ, in Prosody, antispast, a foot made up of an iambus and trochee, ^ - - ^, Heph. 3, Aristid.Quint.1.22.
2. = ἀντίφθογγος, ἀντίσπαστα μέλη Phryn. Trag.11; “ἀντίσπαστα ἐφυμνεῖ πηκτίδος συγχορδίᾳ” S.Fr.412 (unless 'doubly twanged', of an instrument with two registers).

antistrophe

ἀντιστροφ-ή , ἡ,
A. a turning about:
I. in choruses and dances, strophic correspondence, D.H.Comp.25; in later writers, = ἀντίστροφος, ἡ (q.v.), Sch.Ar.Nu.595,al.
II. Rhet., repetition of closing words in successive members, Phld.Rh.1.195 S., Hermog.Id.1.12, cf, 2.1, Eust.945.60; “ἀ. τὸ ἐναντίον τῆς ἐπαναφορᾶς” Alex.Fig.2.4.

antistrophos

ἀντίστροφ-ος , ον, in lyrics, antistrophic, Arist.Pr.918b27, etc.: esp. Subst. ἀντίστροφος (sc. ᾠδή), ἡ, antistrophe, Id.Rh.1409a26, D.H, Comp.19, etc.; also of members in a rhet. period, ἐν στροφῇ καὶ ἀντιστρόφῳ Hermog.Id.1.11.

antyx

ἄντυξ , υ^γος, ἡ, bridge of the lyre, E. Hipp.1135(lyr.).

aoede

ἀοιδ-ή [α^], Att. contr. ᾠδή (q. v.), ἡ, : (ἀείδω):—
A. song, whether:
1. art of song, “αὐτὰρ ἀοιδὴν θεσπεσίην ἀφέλοντο” Il.2.599; “ὡς ἄρα τοι . . θεὸς ὤπασε θέσπιν ἀ.” Od.8.498.
2. act of singing, song, “οἱ δ᾽ εἰς ἱμερόεσσαν ἀ. τρεψάμενοι” 18.304; “ὑπ᾽ ὀρχηθμῷ καὶ ἀοιδῇ” Hes.Sc.282.
3. thing sung, song, “στονόεσσαν ἀ. οἱ μὲν ἄπ᾽ ἐθρήνεον” Il.24.721, cf. Od. 1.351, Hdt.2.79, Alc.Supp.4.24, Pi.N.11.18 (pl.), etc.; whether of joy or sorrow, cf. A.Eu.954 (lyr.) with S.Ant.883; “λύρας ἀ.” E.Med. 425(lyr.).
4. theme of song, person sung of, “ἵνα ᾖσι καὶ ἐσσομένοισιν ἀ.” Od.8.580, cf. Thgn.252, Theoc.12.11; στυγερὴ δέ τ᾽ ἀ. ἔσσετ᾽ ἐπ᾽ ἀνθρώπους [Κλυταιμήστρα] Od.24.200.
5. = ἐπψδή, spell, incantation, “ὀχῆες ὠκείαις . . ἀναθρῴσκοντες ἀοιδαῖς” A.R.4.42, cf. 59. Cf. ᾠδή. [Dissyll. in Hes.Th.48 (unless λήγουσί τ᾽ ἀοιδῆς be read) and in Pi. l.c. (unless μελίζεν be read).]

aoedimos

ἀοίδ-ιμος , ον,
A. sung of, famous in song or story, Hdt.2.79,135, Pi.P.8.59, etc.; “προφάταν” Id.Pae.6.6; from Pi. (Fr.76) downwds. a favourite epith. of Athens; ἀ. πόμα a glorious draught, Id.N.3.79, etc.; ἀ. εὐνομίῃσιν famous for his justice, IG7.94 (Nisaea), cf. Luc.Tim.38, App.BC2.82, etc.: Sup., Plu.Ant.34:—only once in Hom., and in bad sense, notorious, infamous, “ὡς . . ἀνθρώποισι πελώμεθ᾽ ἀοίδιμοι” Il.6.358.
II. won by song, ἄγρα, of the Sphinx's victims, E.El.471 (lyr.).

aoedos

ἀοιδός [α^], ὁ, (ἀείδω)
A. singer, minstrel, bard, Il.24.720, Od.3.270, al., Hes.Th.95, Op.26, Sapph.92, etc.; “ἀ. ἀνήρ” Od.3.267; “θεῖος ἀ.” 4.17, 8.87, al.; “τοῦ ἀρίστου ἀνθρώπων ἀ.” Hdt.1.24; “πολλὰ ψεύδονται ἀ.” Arist.Metaph.983a4: c.gen., γόων, χρησμῶν ἀοιδός, E.HF110, Heracl. 403; πρᾶτος ἀ., of the cock, Theoc.18.56.
2. fem., songstress, “πολύϊδρις ἀ.” Id.15.97; of the nightingale, Hes.Op.208; of the Sphinx, S.OT36, E.Ph.1507 (lyr.); “ἀοιδὸς Μοῦσα” Id.Rh.386 (lyr.).
3. enchanter, S.Tr.1000.
II. as Adj., tuneful, musical, “ἀοιδοτάταν ὄρνιθα” E.Hel.1109 (lyr.), cf. Theoc.12.7, Call.Del.252, IG12(2).443.
2. Pass., = ἀοίδιμος, famous, “πολλὸν ἀοιδοτέρη” Arcesil. ap. D.L.4.30.
III. = εὐνοῦχος, Hsch.; cf. δοῖδος.

apadein

ἀπᾴδειν

apechema

ἀπήχ-ημα , ατος, τό,
A. echo: metaph. of sayings repeated by rote, Pl.Ax.366c; faint echo, “τῆς ἐκεῖ ζωῆς” Procl.in Alc.p.99C., cf. p.135C.
2. echo, 'ring', “μεγαλοφροσύνης” Longin.9.2.
3. Medic., fracture from contre-coup, Sor. Fract.8.

aphonos

ἄφων-ος , ον, (φωνή)
A. voiceless, dumb, Thgn.669, Hdt.1.85, D.18.191; “ῥήτωρ” Antiph.196.14; “κακὸν ἄ.” Com.Adesp.8 D.; stronger than ἄναυδος (q.v.), Hp.Epid. 3.17.“γ́; εἴδωλα” 1 Ep.Cor.12.2; unable to speak, of a child, Sapph.118: c.gen., ἄ. τῆσδε τῆς ἀρᾶς unable to utter it, S.OC865. Adv.-νωςib.131 (lyr.): neut. pl. as Adv., ἄφωνα σημανοῦσιν . . ὡς . . A.Pers.819.
2. with a poor voice, “τραγῳδός” D.T.631.21.
3. intestate, Tab.Heracl.1.151.
4. ἄφωνα (sc. γράμματα, στοιχεῖα) consonants, ἄ. καὶ φωνοῦντα (fort. ἄ. φωνήεντα) E.Fr.578.2; “τοῖς ἄλλοις φωνήεσί τε καὶ ἄ.” Pl.Cra.393e; “τὸ σῖγμα τῶν ἀ. ἐστί” Id.Tht.203b: but esp. of mutes, “τὰ ἄφθογγα καὶ ἄ.” Id.Phlb.18c, cf. Cra.424c; opp. ἡμίφωνα, Arist. Po.1456b28, cf. Phld.Po.2.16, Herc.994.28, D.H.Comp.14, D.T.631.20, S.E.M.1.102.

aphormiktos

ἀφόρμικτος , ον,
A. without the lyre, of melancholy music, A.Eu.332 (lyr.).

aplastos

άπλαστος, ον [?]

aplates

ἀπλα^τής , ές,
A. without breadth, “γραμμή” Arist.APr.49b36; μῆκος ἀ., opp. πλάτος ἔχον, Id.Top.143b14: metaph., Gal.7.410; ἀ. ὑγίεια without latitude, i.e. variation, Id.6.28. Adv. “-τῶς” Iamb.in Nic.p.56P.

apochordos

ἀπόχορδος

apodos

ἀπῳδ-ός , όν,
A. out of tune, E.Cyc.490 (lyr.), Ph.1.375, Luc.Icar.17: metaph., out of harmony with, c. gen., Id.Salt.65: abs., Ph.2.170, Luc.Pisc.34, A.D. Synt.307.14.
II. having ceased to crow or sing, “ἀλεκτρυών” Luc. Lex.6; of a person, Him.Or.22.5.

apokinos

ἀπόκι_νος , ὁ, (κινέω)
A. comic dance, of an indecent nature, Cratin.120, Ar.Fr.275, Poll.4.101, Ath.14.629c: metaph., ἀπόκινον εὑρέ find some way of dancing off or off or escaping, Ar.Eq.20.

apolelymena

ἀπολελυμένα

apomousos

ἀπόμουσος , ον,
A. away from the Muses, untutored, rude, E.Med. 1089. Adv., κάρτ᾽ ἀπομούσως ἦσθα γεγραμμένος wast unfavourably painted, A.Ag.801.

apopsalma

απόψαλμα

aposeisis

ἀπό-σεισις , εως, ἡ,
A. shaking off: licentious dance, Poll.4.101.


apostolika

ἀποστολικὰ

apostrophos

ἀπό-στροφος , ον, turning away of chorus from stage in Comic parabasis, Platon.Diff.Com.8.

apothetos

ἀπό-θετος , ον, (ἀποτίθημι) , ἀπόθετος, ὁ (sc. νόμος), name of an aulodic nome, Plu.2.1132d, Poll. 4.79.

apotome

ἀποτομ-ή , ἡ, in Music, difference between λεῖμμα and τόνος, Gaud.Harm.14; τοῖς ἡμιτόνιοις τῷ τε ἐλάσσονι καὶ τῷ μείζονι, τουτέστι τοῦ τε λείμματος καὶ τῇ ἀ. ib.16.
c. Math., compound irrational straight line equivalent to binomial surd with negative sign, Euc.10.83, al.


apycnon

άπυκνον

arche

ἀρχή , ἡ, (v. ἄρχω)

Archylochus

Ἀρχίλοχος

Architas

Ἀρχύτας

Ardalus

Ἄρδαλος

Argas

Ἀργᾶς

Arion

Αρίων

Aristides Quintilianus

Ἀριστείδης Κοϊντιλιανός

Ariston

᾽Αρίστων

Aristonicus of Argos

Αριστόνικος ο Αργείος

Aristophanes

Ἀριστοφάνης

Aristoteles, Aristotle

Ἀριστοτέλης

Aristoxenus

Ἀριστόξενος

Arrhythmos

ἄρρυθμος , ον, of sounds,
A. unrhythmical, opp. εὔρυθμος, Pl.R.400d; “λέξις . . μήτ᾽ ἔμμετρος μήτ᾽ ἄ.” Arist.Rh.1408b22. Adv. -mws, badi/zein step out of time, Alex.263.2; ungracefully, Plu.Ant.29.
II. metaph., in undue measure, E.Hipp.529 (lyr.); ill-proportioned, “σώματα” X. Mem.3.10.11; of persons, “ἄ. ἐν τοῖς συγγράμμασιν” Phld.Rh.2.135 S.

arsis-thesis

ἄρσις-θέσις

asigmos

ἄσιγμος , ον,
A. without sigma, “ᾠδαί” D.H.Comp.14; ἄ. ᾠδή, name of a poem of Lasus without a sigma in it, Ath.10.455c:—hence ἀσιγμοποιέω , compose such a poem, ibid.

askaros

ἄσκαρος , ὁ, a kind of
A. castanet, Poll.4.60, Hsch.; also a kind of shoe, Id.

Asklepiadeios stichos

Ασκληπιάδειος στίχος

asma

ᾆσμα , ατος, τό, (ᾁδω)
A. song, esp. lyric ode, hymn, Pl.Prt.343csq., Alex.19, Luc.Salt.16; “ᾆ. μετὰ χοροῦ” SIG648B7 (Delph., ii B. C.).

asmatokamptes

ᾀσμα^το-κάμπτης , ου, ὁ,
A. twister of song, of Trag. and Dithyrambic poets, Ar.Nu.333:—hence ᾀσμα^το-καμπέω , Tz. in An.Ox.3.339.

asymmetros

ἀσύμ-μετρος , Att. ἀξ-, ον

asymphonos

ἀσύμφων-ος , Att. ἀξ-, ον,
A. not harmonious, Pl.R.402d; “χορδή” D.H. Comp.11.
2. metaph., discordant, at variance, “ἐμαυτῷ” Pl.Grg. 482c; “ἕξεις” Ocell.4.13; “πρὸς ἀλλήλους” Act.Ap.28.25, Arr.An.Prooem. (Comp.). Adv. “-νως” Pl.Lg.860c; τοῖς αὐτοῖς Arg.Str.I.

asynthetos

ἀσύν-θετος , ον, (συντίθημι)

Athena

Ἀθηνᾶ

Athenaeus

Ἀθήναιος

athlothetes

ἀθλο-θέτης , ου, ὁ,
A. one who awards the prize, the judge or steward in the games, Pl. Lg.764d, Arist.EN1095b1, IG1.188, etc.

aude

αὐδή , Dor. αὐδά , ἡ

aulema

αὔλημα


auleter

αὐλ-ητήρ , ῆρος, ὁ,
A. = αὐλητής, Hes.Sc.283,298, Archil.123, Thgn.825, Ar.Fr.566.

auletes

αὐλητής

auletike

αὐλητικῇ

aulodia

αὐλῳδ-ία , ἡ,
A. song to the flute, Pl.Lg.700d, Plu.2.1132f.

aulodikoi nomoi

αὐλῳδικοὶ, αὐλῳδ-ικός , ή, όν,
A. belonging to αὐλῳδία, νόμοι ib.1132c, etc.

auloboas

αὐλο-βόας , ὁ, ἡ,
A. sounding the flute, flute-playing, IG3.82.


aulodoke and aulotheke

αὐλο-δόκη , ἡ,
A. flute-case, AP5.205 (Leon.).

aulodos

αὐλῳδ-ός , ὁ,
A. one who sings to the flute, SIG457.19 (Thespiae, iii B. C.), Plu.2.150a, Ath.14.621b; cf. αὐλαϝυδός.


aulopoeos

αὐλο-ποιός , ὁ,
A. flute-maker, Pl.R.399d, 601d, Arist.Pol.1277b29, Dsc.2.75.

aulos

αὐλός , ὁ,
A. pipe, flute, clarionet, Il.10.13, 18.495, h.Merc.452; “Λύδιος” Pi.O.5.19; Ἔλυμος, i.e. Φρύγιος (q. v.), S.Fr.398; “Λίβυς” E.Alc.347; αὐ. γυναικήιος, ἀνδρήιος, Hdt.1.17; αὐ. ἀνδρεῖοι, παιδικοί, παρθένιοι, Ath.4.176f, Poll.4.81; “ὁ παρθένιος αὐ. τοῦ παιδικοῦ ὀξύτερος” Arist. HA581b11; “διδύμοις αὐλοῖσιν ἀεῖσαι” Theoc.Ep.5.1; “ἐμφυσᾶν εἰς αὐλούς” D.S.3.59; αὐ. Ἐνυαλίου, i.e. a trumpet, AP6.151 (Tymn.); ὑπ᾽ αὐλοῦ to the sound of the flute, Hdt. l. c.; πρὸς τὸν αὐ., ὑπὸ τὸν αὐ., X.Smp.6.3, etc.: pl., αὐλοὶ πηκτίδος pipes of the πηκτίς, IG4.53 (Aegina).
2. hollow tube, pipe, groove, περόνη τέτυκτο αὐλοῖσιν διδύμοισι the buckle was furnished with two pipes or grooves (into which the tongue fitted), Od.19.227; ἐγκέφαλος παρ᾽ αὐλὸν ἀνέδραμε spirted up beside the vizard (cf. αὐλῶπις), or beside the socket of the spear-head into which the shaft fitted, Il.17.297; but in Od. 22.18 αὐλὸς παχύς means the jet of blood through the tube of the nostril; αὐλὸς ἐκ χαλκείου the smith's bellows, Hp.Art.47,77, cf. Th.4.100; tube of the clepsydra, Arist.Pr.914b14; “βλέπειν δι᾽ αὐλοῦ” Id.GA780b19.
3. in animals, blow-hole of cetacea, Id.HA589b19, PA697a17; funnel of a cuttle-fish, Id.HA524a10; conus arteriosus in fishes, ib.507a10, Resp.478b8; duct, prob. in Id.GC322a28.
4. stadium (cf. δίαυλος), Lyc.40.
5. haulm of grain, Sch. Theoc.10.46.
6. cow-bane, Cicuta virosa, Ps.-Plu.Fluv.10.3.
7. εἶδος ἀκολάστου σχήματος, EM170.28.
II. razor-shell, = σωλήν (q.v.), Diph.Siph. ap. Ath.3.90d, Plin.HN32.103.

aulotrypes

αὐλο-τρύπης [υ_], ου, ὁ,
A. flute-borer, Stratt.3, Arist.Pr.919b7.

autokabdalos

αὐτο-κάβδα^λος , ον,
A. done carelessly, slovenly, Arist. Rh.1415b38; αὐ. σκάφος a bark built offhand, Lyc.745. Adv. -λως extempore, “περὶ εὐόγκων λέγειν” Arist.Rh.1408a12.
II. αὐτοκάβδαλοι, οἱ, buffoons, improvisers, Eup.2co, Semus 20, Luc.Lex.10.






[Συνεχίζεται]

 

[Zambelis Spyros]

baccheios

Βακχεῖος (sc. πούς), ὁ, the bacchius, a metrical foot of three syllables, _ _ ^, D.H.Comp.17 (opp. ὑποβ. ^ _ _); but later ^ _ _, Heph.3 (opp. παλιμβ. _ _ ^), etc.; also β. ἀπὸ τροχαίου (_ ^ ^ _), ἀπ᾽ ἰάμβου (^ _ _ ^), Aristid.Quint. 1.17, cf. Anon.Rhythm.Oxy.9 iii 12; = ^ ^ _ _, Bacch.Harm. 101.

Bacchius the Old Bacchylides

Βακχεῖος ὁ γέρων

Bacchylides

Βακχυλίδης

baktriasmos

βακτριασμός , ὁ, f.l. in Poll.4.101 for μακτρισμός.

bakilion or baboulion

βακύλιον ή βαβούλιον

balaneon ode

βαλανέων

βα^λα^ν-εύς , έως, ὁ,
A. bath-man, Ar.Eq.1403, Ra.710, Pl.R.344d, etc.: prov., “βαλανεὺς ἐπὶ τῶν πολυπραγμόνων” Diogenian.3.64.


ballismos

βαλλισμός , ὁ,
A. jumping about, dancing, Alex.107, Ath.8.362b.

barbitos or barbiton

βάρβιτος
A. musical instrument of many strings (“πολύχορδος” Theoc.16.45), invented by Terpander, Pi.Fr.125; freq. used for the lyre, Anacr.143, B.Scol.Oxy.1361.1.1, E.Cyc.40, Ar.Th.137, etc.: fem. in Anacreont.23.3, but masc. in 14.34: in earlier Poets the gender is not determined:—later βάρβι^τον , τό, as in Latin, Neanth. 5, D.H.7.72, Ath.4.175e, etc. (Prob. a foreign word, Str.10.3.17.)

bariaches and baryeches

βαρυαχής

barychordos

βαρύχορδος
βα^ρυ?́-χορδος , ον,
A. deep-toned, “φθόγγος” AP12.187 (Strat.).

baryllika

βαρύλλικα

barypycnos

βαρύπυκνος
βα^ρύ-πυκνος , ον,
A. in the lower part of the πυκνόν (q.v.), “φθόγγοι” Aristid.Quint.3.10, Cleonid.Harm.4, etc.

barys, baryte

βαρύς
1. of sound, strong, deep, bass, opp. to ὀξύς, Od.9.257, S.Ph.208, Pl.Prt.332c, Arist.EN1125a14, etc.; “βαρὺ ἀμβόασον” A.Pers. 572 (lyr.); “φθέγγονται βαρύτατον ἀνθρώπων” Hp.Aër.15; βαρύτατα ὑπακούειν, of diseases, Id.Prorrh.2.39; “πενθεῖν” Ael.VH12.1; esp. of musical pitch, low, opp. “ὀξύς, βαρυτάτη χορδή” Pl.Phdr.268e; ἆχος, φωνά, Archyt. I, cf. Arist.EE1235a28, Aristox.Harm.p.3 M.; of accent, grave, “ἀντὶ ὀξείας τῆς μέσης συλλαβῆς βαρεῖαν ἐφθεγξάμεθα” Pl. Cra.399b; “ὀξείᾳ καὶ βαρείᾳ καὶ μέσῃ φωνῇ” Arist.Rh.1403b30, etc.: hence ἡ βαρεῖα (sc. προσῳδία) accentus gravis, D.T.630.1, etc.; “β. τάσις” D.H.Comp.11, A.D.Synt.307.13; “β. τόνος” D.T.674.13, cf.A.D.Pron. 36.5; “β. συλλαβή” unaccented, Id.Synt.100.8, al. Adv. “βαρέως” with the accent thrown back, Id.Pron.51.1, Ath.2.53b: Comp.-ύτερον, opp. ὀξύτερον （ου) opp. οὗ), Arist.SE178a3 (but, on a lower note, “αὐλεῖν” Id.GA 788a22).
2. of smell, strong, offensive, Hdt.6.119.

basis

βάσις
measured stepor movement, “β. χορείας” Ar.Th.968, cf. Pi.P.1.2: hence, rhythmical or metrical movement, Pl.R.399e, Lg.670d: in Rhet., rhythmical close of a sentence, Hermog.Id.1.6, al.; clause forming transition from πρότασις to ἀπόδοσις, Id.Inv.1.5: and in Metric, metrical unit, monometer, Arist.Pol.1263b35, Metaph.1087b36, Heph.11, Longin.Proll.Heph.3, Mar. Vict.p.47.3 K., etc.
3. order, sequence, “θέσις καὶ β.” Epicur.Ep.1p.10U.

batalon

βάταλον

bater

βατήρ
bridge of a lyre, Nicom.Harm.6; also, part of flute, ib.10.

Bathyllus

Βάθυλλος

batrachiskoi

βατραχίσκοι
βα^τραχ-ίσκοι , οἱ,
A. part of the κιθάρα, Hsch.

baukalema

βαυκάλημα
βαυκα?́λ-ημα , ατος, τό,
A. lullaby, Socr.Ep.27.

baukismos

βαυκισμός
βαυκ-ισμός , ὁ, kind of
A. dance, Poll.4.100, Hsch.

bechia

βηχία

blityri

βλίτυρι

Boeotios nomos

Βοιώτιος

bombos

βόμβος
βόμβος , ὁ,
A. booming, humming, Pl.Prt.316a, Arist.Resp.475a16; β. ἀνέμου κατιόντος its booming sound, Hld.5.27; of thunder, Epicur. Ep.2p.46U.; buzzing in the ears, Hp.Coac.189; rumbling in the intestines, Gal.7.241:—βόμβο , τό, barbarism in Ar. Th.1176. (Onomatop.)

bombykias

βομβυκίας


bombyx

βόμβυξ

borimos

βώριμος

boucoliasmos

βουκολιασμός
βουκολ-ιασμός , ὁ,
A. singing of pastorals, Ath.14.619a (v.l. -ισμός).brachys

brachys

βραχύς

bromos

βρόμος
of the flute, h.Merc.452

bryallicha

βρυαλλίχα

Bryennious, Manuel

Βρυέννιος, Μανουήλ

bycane

βυκάνη
βυ_κα?́ν-η , ἡ,
A. spiral trumpet, horn, Id.15.12.2, al., D.H.2.8. (From Lat. būc[icaron]na.）

 

[Zambelis Spyros]

calamaules and calamauletes
καλαμαύλης
κα^λα^μ-αύλης , ου, ὁ,
A. one who plays on a reed-pipe, Ath.4.176d.

calamus
κάλαμος
κάλα^μος [κα^], ὁ,
A. reed, used for thatching or wattling, Hdt.5.101, al., Th.2.76; for wreaths, “κ. λευκός” Ar.Nu.1006 (anap.); for bedding, Plu.Lyc.16; for fuel, PCair.Zen.85 (iii B.C.); various species, κ. εὐώδης, ἀρωματικός, sweet flag, Acorus Calamus, Thphr.HP4.8.4, 9.7.1, Od.33, Dsc.1.18; κ. αὐλητικός pole-reed, Arundo Donax, Thphr.HP4.11.1, 9; κ. εἰλετίας marram, Ammophila arundinacea, ib.13; κ. ἐπίγειος bush-grass, Calamagrostis epigeios, ibid.; κ. Ἰνδικός bamboo, Bambusa arundinacea, ibid., Dsc.5.92, PLond.2.191.11 (ii A.D.), Gp.2.6.23, cf. Hdt.3.98; κ. Ἰνδικὸς ὁ ἄρρην male bamboo, Dendrocalamus strictus, Thphr.HP4.11.13; κ. κύπριος, = δόναξ, Asclep. ap.Gal.12.414; κ. πλόκιμος spear-grass, Phragmites communis, Thphr.HP4.11.1; κ. Χαρακίας, Arundo Donax, ibid.
II. applied to various uses,
1. reed-pipe, flute, Pi.O.10(11).84, N.5.38, E. El.702 (lyr.), IT1126 (lyr.).


canon
in Music, monochord, κατατομὴ κανόνος, title of work by Euc., cf. Phld.Mus.p.100K., Ptol.Harm. 1.8, 2.12; ὀκτάχορδος, πεντεκαιδεκάχορδος κ., ib.2.2, 3.1 tit.

chalaros
χαλαρός
χα^λα^ρ-ός , ά, όν,
X.Eq.7.6; χ. ἁρμονίαι loose, languid, effeminate music, Pl.R.398e; χαλαρωτέραν . . ἐποίησε χορδαῖς δώδεκα (sc. τὴν μουσικήν) Pherecr.145.5

cheirokalatiskos
χειροκαλαθίσκος

cheironomia
χειρονομία
χειρονομ-ία , ἡ,
A. shadow-boxing, Hp.Vict.2.64, Antyll. ap. Orib.6.30.1, Gal.6.324(pl.), etc.
II. pantomimic movement, gesticulation, Ath. 14.631c, Plu.2.997c, Luc.Salt.78, Plot.5.9.11.
III. ἐν χειρονομίαις, = ἐν χειρῶν νόμῳ (v. “χείρ” 11.6d), LXX 3 Ma.1.5 (v.l. ἐν χειρῶν νομαῖς).

cheironomos
χειρονόμος
χειρόνομ-ος (parox.), ὁ,
A. one who moves the hands in pantomimic gestures, posture-master, Hsch.


cheirourgia
χειρουργεία

chelidonisma
χελιδόνισμα
χελιδόνισμα 1

the swallow-song, an old song sung at the return of the swallows, cf. Ar. Av. 1410 sq.
1 χελι_δόνισμα, ατος, τό,

chelys
χέλυς
χέλυς , υ^ος, ἡ,
A. tortoise, h.Merc.33.
2. lyre (since Hermes made the first lyre by stretching strings on a tortoise's shell, which acted as a sounding-board), ib.25,153, Sapph.45, A.Fr.314; “καθ᾽ ἑπτάτονον ὀρείαν χ.” E.Alc.448 (lyr.), cf. HF683 (lyr.).

chiazein
χιάζειν

choliambos
χωλίαμβος
χωλ-ίαμβος [ι^], ὁ,
A. a lame or halting iambic, i.e. one that has a spondee for an iambus in the last place, said to have been invented by Hipponax, Demetr.Eloc.251, Sch.Heph.p.101 C.

chora
χώρα

choroaules
χοραύλης
χοραύλης 1 αὐλός
one who accompanies a chorus on the flute, Anth., Plut.
1 χορ-αύλης, ου, ὁ,

chorde
χορδή
χορδ-ή , ἡ, pl.,
A. guts, tripe, Batr.222, Pherecr.130.9 (anap.), Ar.Fr.687 (anap.), 461 (sg).
II. that which is made from guts:
1. string of gut, “τὰ ὑποχόνδρια τελαμῶσι καὶ χορδαῖς διασφίγγει” Sor.2.29; in a loom, Arist.GA787b23: esp. string of a lyre or harp (not in A. or S., once in E., v. infr.), Od.21.407, h.Merc.51, etc.; “ἐν Αἰολίδεσσι χ.” Pi.P.2.69, cf. E.Hipp.1135 (lyr.); χορδὰς ἐπιτείνειν, opp. ἀνιέναι, Pl. Ly.209b; “ἐν τῇ ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει τῶν χ.” Id.R.349e; “ὀξυτάτην καὶ βαρυτάτην χορδὴν ποιεῖν” Id.Phdr.268e; “τὰς χ. ἀλλήλαις συνιστάντα” Id.R.412a: metaph., “κινοῦσα χ. τὰς ἀκινήτους φρενῶν” Trag.Adesp. 361.
b. musical note, Pl.Phlb.56a.

chordotonos
χορδοτόνος
χορδο-τόνιον , τό, = sq., Artemon Hist. 12 (pl.).

choregos
χορηγός
χορηγ-ός , ὁ (also ἡ), Dor. χορα_γός Alcm.23.44, Ar.Lys.1315 (lyr.): (χορός, ἡγέομαι):—
A. chorus-leader, like the later “κορυφαῖος, θεοὺς συγχορευτάς τε καὶ χορηγοὺς ἡμῖν δεδωκέναι τόν τε Ἀπόλλωνα καὶ τὰς Μούσας” Pl.Lg.665a: generally, leader of a train or band, πῦρ πνεόντων χ. ἄστρων, of Dionysus, S.Ant.1147 (lyr.); “χ. δελφίνων” E.Hel. 1454 (lyr.).
II. at Athens and elsewhere, one who defrays the costs for producing a chorus, “χορηγῶν ἀποδεικνυμένων ἑκατέρῃ τῶν δαιμόνων δέκα ἀνδρῶν” Hdt.5.83; “χορηγὸν καταστῆσαί τινα” IG22.141.34; “χ. κατεστάθην εἰς Θαργήλια” Antipho 6.11; “καταστὰς χ. τραγῳδοῖς” Lys.21.1, cf. 3; supplied by the φυλαί in turn, D.20.130, cf. Aeschin. 1.11; “χ. αἱρεθείς, ἱμάτια χρυσᾶ παρασχὼν τῷ χορῷ, ῥάκος φορεῖ” Antiph. 204.5 (troch.); used of a woman, Milet.1(7). No.265: generally, of liturgies other than the trierarchy, “εἰσποιεῖ χορηγοὺς εἰς ἐκείνας τὰς λῃτουργίας” D.20.19.


choreia
χορεία
χορ-εία , ἡ,
A. dance, esp. choral dance with music, E.Ph.1265 (pl., nowhere else in Trag., exc. Chaerem.14.3), Ar.Ra.336 (lyr.); “ῥυθμὸν χορείας ὕπαγε” Id.Th.956 (lyr.); εὔκυκλος χ.ib.968 (troch.); “χ . . . ὄρχησίς τε καὶ ᾠδὴ τὸ σύνολόν ἐστιν” Pl.Lg.654b; ὅλη . . χ. ὅλη παίδευσις ἦν ἡμῖν ib.672e; μιμήματα τρόπων ἐστὶ τὰ περὶ τὰς χ. ib. 655d; θυσίαι τε καὶ χ. ib.772b; ἐπάρχεσθαι . . τοὺς χοροὺς χορείας τῷ Διονύσῳ dub. in IG12(9).192.11 (Eretria).
2. of any circling motion, as of the stars, “χ. καλλίστην χορεύοντα” Pl.Epin.982e, cf. Arist.Fr.11 (pl.), Luc.Salt.17; “πλανήτων τε καὶ ἀπλανῶν χορείαις” Ph.1.16.
II. dance-tune, ἄκουε τὰν ἐμὰν Δώριον χ. Pratin.Lyr.1.17, cf. Ar.Ra. 247 (lyr.).

choreios
χορεῖος
χορ-εῖος , α, ον,
A. of or belonging to a chorus or dance, “ἀοιδή” A.R.2.714, cf. Ael.NA2.11; epith. of Dionysus, Plu.2.680b; of Antinous, IG22.1105 Ab10, Ac3; χορεῖοι (sc. ἀγῶνες) CIG5328 (Teuchira).
II. in metre, χορεῖος, ὁ, = τροχαῖος, Cic.de Or.3.50.193, Plu.2.1141b.
2. = τρίβραχυς, D.H.Comp.17,18, Aristid.Quint.1.22.
III. pl. χορεῖα, τά, thank-offerings for victory of a chorus, IG11(2).161B13 (Delos, iii B. C.), BCH35.260 (ibid.), Inscr.Délos 442A189 (ii B. C.).
2. fee for right of attendance at rites of ὑμνῳδοί, IGRom.4.353D21 (Pergam., ii A. D.).

choreuma
χόρευμα
χόρ-ευμα , ατος, τό,
A. choral dance, Pratin.Lyr.1.1 (pl.), E.Ph.655 (lyr.), Ion1474 (lyr., pl.), El.875 (lyr.); τὰ τῆς κακίας χ. dances representing . . , Pl.Lg.655c.

choreus
χορεύς


choriambos
χορίαμβος
χορι?́αμβ-ος , ὁ, in metre,
A. choriambus, i.e. foot of four syllables (- ^ ^ -), consisting of a chorius (- ^) and iambus (^ -), Heph.3.3, Aristid. Quint.1.22.

chorikos
χορικός
χορικός , ή, όν,
A. of or for a choral dance, “ἡ χ. μοῦσα” Pl.Lg.670a; αἱ ᾠδαὶ αἱ χ. the choral songs in Tragedy and Comedy, Arist.Pr.918b14; “χ. μέλη” Id.Po.1452b21; χορικά (sc. μέλη) Ar.Eq.589 (lyr.); χορικόν, τό, choral part of a drama, Arist.Po.1452b22; οἱ χ. (sc. αὐλοί) Poll.4.81. Adv. “-κῶς” Ael.NA2.11.

chorodia
χορωδία
χορῳδ-ία , ἡ,
A. choral song, opp. μονῳδία, Pl.Lg.764e.

chorodidaskalos
χοροδιδάσκαλος
χοροδι^δάσκα^λ-ος , ὁ,
A. trainer of the chorus, Ar.Ec.809, Pl.Lg.812e, 655a, SIG450.5 (Delph., iii B. C.), etc.

chorokale
χοροκάλη
χοροκάλη , ἡ, prob. an error for χορῷ κ. (Il.16.180), Hsch.

chorokithareus
χοροκιθαρεύς
χοροκι^θα^ρ-εύς , έως, ὁ,
A. one who plays the cithara to a chorus, CIG 2758f, al. (Aphrodisias); dat. sg. written χοροκιθαρι (sic) IG14.611 (Sardinia).

chorolectes
χορολέκτης
χορο-λέκτης , ου, ὁ,
A. conductor of a chorus, Hecat.Abd. ap. Ael.NA11.1, cf. 15.5, Poll.4.106.

chorostates
χοροστάτης
χορο-στάτης [α^], Dor. χορο-στάτας , ου, ὁ,
A. leader of a chorus, IG12(2).645.36 (Nesus, iv B. C.), Him.Or.9.3, Jul.Ep.186:—fem. χορο-στάτις , ἡ, Alcm.23.84.

chorus
χορός
χορός , ὁ,
A. dance, “αἰεὶ δ᾽ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρίς τε χοροί τε” Od.8.248; “μετὰ μελπομένῃσιν ἐν χορῷ Ἀρτέμιδος” Il.16.183; “τοὶ δ᾽ ἄνδρες ἐν ἀγλαΐῃς τε χοροῖς τε τέρψιν ἔχον” Hes.Sc.272, cf. 277; “εἰς χ. ἐλθέμεν” Il.15.508, cf. Od.18.194; “οὐδέ κε φαίης ἀνδρὶ μαχεσσάμενον τόν γ᾽ ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορόνδε ἔρχεσθ᾽ ἠὲ χοροῖο νέον λήγοντα καθίζειν” Il.3.393, 394; “χορῷ καλὴ Πολυμήλη” 16.180: later of the dance as a public religious ceremony, “Διόνυσον τιμώσας χοροῖς” E.Ba. 220; “φυλῆς Ἀκαμαντίδος ἐν χοροῖσιν” Simon.148, cf. Hdt.2.48, Isoc.9.1; χοροὺς ἀνῆγον αἱ πόλεις (sc. εἰς τὴν Δῆλον) Th.3.104; πεν- “ἀνδρῶν χ.” Simon.147, cf. Sch.Aeschin.1.10; κύκλιος χ. (v. κύκλιος）; θυσίῃσί σφεα (sc. Δαμίην καὶ Αὐξησίην）“ καὶ χοροῖσι γυναικηΐοισι κερτόμοισι ἱλάσκοντο” Hdt.5.83; “ἵστασαν χοροὺς παρθένων τε καὶ ἠϊθέων” Id.3.48; “παιδικὸς χ.” Is.7.40, etc.; “χ. ἀνδρικός” X.HG6.4.16, cf. Pl.Lg.665b; τραγικοὶ χοροί, at Sicyon, Hdt.5.67: hence of the chorus in the Attic drama, “οἱ χ. τῶν τραγῳδῶν” Ar.Av.787, cf. Pax 807 (lyr.); χ. τραγικός, κωμικός, Arist.Pol.1276b4; also χ. τρυγικός, τρυγῳδικός, Ar.Ach.628 (anap.), 886; arranged in six rows, Cratin. 173; ὃς οὐκ ἔδωκ᾽ αἰτοῦντι Σοφοκλέει χορόν (of the archon to whom the poet applied) Id.15; “χ. αἰτεῖν” Ar.Eq.513 (anap.); “διδόναι” Pl.R.383c, etc.; χορὸν λαβεῖν, ἔχειν, Ar.Ra.94, Pax 803, 807 (lyr.); χ. συλλέξαι, χοροὺς ἀθροίζειν (i.e. from the tribe), Antipho 6.11, X.Hier.9.4; [χοροὺς] διδάσκειν ibid.; “χορὸν εἰσάγειν” Ar.Ach.11: general phrases, “χοροὺς ἱστάναι” Hdt.3.48 (v. supr.), S.El.280; “ἔστασεν” Pi.P.9.114; “ἱερὸν χ. ἵστατε Νύμφαις” Ar.Nu.271 (anap.), cf. Av.220 (anap.); “ἅψαι” A.Eu.307 (anap.); “χορῶν κατάστασις” Id.Ag.23, cf. Ar.Th.958; “τοῖς χ. νικᾶν” X.Mem.3.4.3; χοροῦ προεστάναι ibid.; “χορῷ χορηγεῖν” Pl.Grg. 482b, etc.
II. choir, band of dancers and singers, h. Ven.118, Pi.N.5.23, Fr.199; “συμφωνία καὶ χοροί” Ev.Luc.15.25.
2. generally, choir, troop, “ἰχθύων” S.Fr.762; “μελιττῶν” Ael.NA5.13; “χ. καλλίμορφος τέκνων” E.HF925, cf. Pl.Prt.315b, Tht.173b, etc.; of things, “ἄστρων αἰθέριοι χ.” E.El.467 (lyr.), cf. Mesom.Sol.17; χ. σκευῶν row of dishes, X.Oec.8.20; χ. δονάκων row of reeds, i. e. Pan's pipe, Coluth.124; χ. ὀδόντων a row of teeth, Gal.UP11.8 (hence οἱ πρόσθιοι χοροί, for the front teeth, Ar.Ra.548); τὴν σοφίαν ποῦ χοροῦ τάξομεν; in what class shall we place it? Pl.Euthd.279c, cf. Chor.12.28 p.160 F.-R.
III. place for dancing, “ἐν δὲ χ. ποίκιλλε . . Ἀμφιγυήεις” Il. 18.590; “λείηναν δὲ χ.” Od.8.260, cf. 264; “ὅθι τ᾽ Ἠοῦς ἠριγενείης οἰκία καὶ χοροί εἰσι” 12.4; Νυμφέων καλοὶ χ. ἠδὲ θόωκοι ib.318; at Sparta the ἀγορά was called χορός, Paus.3.11.9; so perh. in Crete, Supp.Epigr.2.509.6 (Eltynia, prob. v B. C.): v. infr. (Acc. to Hsch. χορός = κύκλος, στέφανος, and therefore prop. denotes a ring-dance.）

chreon apokope
χρεῶν ἀποκοπή

chresis
χρῆσις

chresmodes
χρησμῳδός
χρησμῳδ-ός , όν, (ᾠδή) prop.
A. chanting oracles, or delivering them in verse; then, generally, prophesying, prophetic, χ. παρθένος, of the Sphinx, S.OT1200 (lyr.); epith. of Apollo, Epigr.Gr.1023.2 (Nubia).
2. oracular, “φάτις” S.Fr.573.
II. as Subst., soothsayer, oracle-monger, Pl.Ap.22c, Ion534d, al.


chroa
χρόα
in Music, nuance of a scale, Plu.2.1143e.—On the accent, v. Hdn.Gr.1.301, al.

Chromatikon Genos, Chroma
χρωματικόν
in Music, chromatic (cf. χρῶμα IV. 3), “μελῳδία” D.H.Comp.19; μέλος, opp. διάτονον, ἐναρμόνιον, Alciphr.1.18, cf. Aristox(?).Oxy.667.1; τὸ -κὸν [γένος] the chromatic genus, Plu.2.744c, cf. Phld.Mus.p.63K., Ph.1.321.

chronos
χρόνος
in Rhythmic and Music, time, “διαιρεῖται ὁ χ. ὑπὸ τῶν ῥυθμιζομένων” Aristox.Rhyth.p.79 W., etc.; ὁ πρῶτος [χ.] time-unit, ibid., Aristid. Quint.1.14, etc.; χρόνος κενός ib.18: freq. in pl., “λέξις εἰς χρόνους τεθεῖσα διαφέροντας” Aristox.Rhyth.p.77 W., cf. Anon.Rhythm.Oxy. 9ii6; [“μέτρα] προχωρεῖ ἕως λ́ χρόνων” Aristid.Quint.1.23.

Cleonides
Κλεονείδης

Clonas
Κλονᾶς

comma
κόμμα

commos
κομμός
κομμός (A), ὁ, (κόπτω)
A. striking; esp. beating of the head and breast in lamentation, “ἔκοψα κομμὸν Ἄριον” A.Ch.423 (lyr.), cf. Bion 1.97 (pl.); hence,
2. in the Att. Drama, dirge, lament, sung alternately by one or more of the chief characters and the chorus, “κ. δὲ θρῆνος κοινὸς χοροῦ καὶ ἀπὸ σκηνῆς” Arist.Po.1452b24.

composition types
εἰδῇ συνθέσεως


Corinna
Κόριννα

cyclios
κύκλιος
κύκλιος χορός, ὁ, ci cular or cyclic chorus, prop. of any which were danced in a ring round an altar, chiefly used of dithyrambic choruses, opp. those which were arranged in a square (“τετράγωνοι” Timae.44), Ar.Nu.333, Ra.366, Fr.149.10, X.Oec. 8.20, Aeschin.3.232, etc.; “ἐν τῷ ἀγῶνι τῶν κ. χορῶν” Schwyzer 91.26 (Argos, iii B.C.); τῶν κ. (without χορῶν） Ἀρχ. Ἐφ. 1913.7 (Nisyros, iii B.C.), cf. Inscr.Cos13.4; “ἐν τοῖς κ. ἀγῶσιν” OGI213.38 (Didyma, iv/ iii B.C.); invented by Arion, Arist.Fr.677: hence “κύκλιον ὠρχήσαντο” Call.Del.313; “εἱλισσόμεναι κύκλια” E.IA1055 (lyr.).
2. κ. μέλη dithyrambs, Ar.Av.918; κύκλιος ἀναβολή Eup.l.c.
3. = κυκλικός 11, AP11.130 (Poll.).
4. = χορίαμβος, Sch.Heph.p.303 C.

Cymbala, cymbals
κύμβαλα
κύμβα^λον , τό, (κύμβος)
A. cymbal, X.Eq.1.3: mostly in pl., Pi.Fr.79 B., A.Fr.451 G, Men.245.3, PHib.1.54.13 (iii B.C.), LXX 1 Ki.18.6, Phld.Mus.p.49 K., D.S.2.38, Plu.2.144e, etc.

 

[Zambelis Spyros]

dactylikos
δακτυλικός

δακτυλικός
δακτυ^λ-ικός , ή, όν,
A. of or for the finger: αὐλὸς δ. a flute played with the fingers, Ath.4.176f; δ. ψῆφος a stone for calcuiating, AP11.290 (Pall.).
2. for the anus, “ἔμπλαστρος” Orib.Fr.83, Cass.Fel.74.
II. dactylic, “ῥυθμός” Longin.39.4, Heph.4. Adv. “-κῶς, ποδίζεσθαι” Eust.11.25.
III. = δακτυλιαῖος, διάστημα Theo Sm.p.125 H.

daktylos
δάκτυλος

metrical foot, dactyl, -^ ^, Pl.R.400b; “ῥυθμὸς κατὰ δάκτυλον” Ar.Nu.651; δ. κατ᾽ ἵαμβον, diiambus, Aristid. Quint.1.17.
2. δάκτυλοι, οἱ, a dance, Ath.14.629d.

Damon
Δάμον

Daphnephorika mele
δαφνηφορικά μέλη

deikelistes
δεικηλιστής

demetroulos
δημήτρουλος

Demodocus
Δημόδοκος

dendriazousa
δενδρυάζουσα

diaeidin
διαείδειν

Diagoras
Διαγόρας

diagramma
διάγραμμα
in Music, scale, Phan.Hist.17; but ἀφ᾽ ἑνὸς δ. ὑποκρέκειν on one note, Plu.2.55d, cf. Dem.13.

diagyios
διάγυιος

diakteria
διακτηρία

dialektos
διάλεκτος
of musical instruments, quality, 'idiom', Arist. de An.420b8.

dialepsis
διάληψις

dia pason
διὰ πασῶν

dia pente
διὰ πέντε

diaphonia
διαφωνία

διαφων-ία , ἡ,
A. discord, disagreement, Pl.Lg.689a, 691a, Str.2.1.7, Plu.2.861a, etc.; “δ. πρὸς ἑαυτόν” inconsistency, Phld. Po.994.4; esp. in Music, discord, Bacch.Harm.59, prob. in Cleonid. Harm.5.
diapsalma

diashisma
διάσχισμα

διά-σχισμα , ατος, τό,
A. interval, Sch.D.T.p.191 H. (Dind. for διάσχημα).
II. in Music, interval of half the δίεσις, Philol.6.

diastasis
διάστασις
interval, Pl.Ti.36a, etc.; in Music, Aristox.Harm.p.4 M.

diastema
διάστημα

διάστημα , ατος, τό, (διαστῆναι)
A. interval, freq. in Music, Archyt.2, Pl.R.531a, Aristox.Harm.p.4 M., al., Arist.Pr.922b6, Damox.2.57;

diastematike kinesis
διαστιματική κίνησις

diastole
διαστολή
in Music, distinctness, of notes, 1 Ep.Cor.14.7.

dia tessaron
διὰ τεσσάρον

diatome
διατομή
hole, perforation, in a pipe, D.S.2.10.

Diatonon genos
διάτονον γένος
in Music, διάτονον (sc. γένος), τό, the diatonic scale, opp. χρωματικόν, ἐναρμόνιον, Aristox.Harm.p.19M., etc.; “δ. μέλος” Alciphr.1.18; “δ. μελῳδία” D.H.Comp.19.

diatoros
διάτορος

διάτορ-ος , ον, (τείρω)
of sound, “δ. Τυρσηνικὴ σάλπιγξ” Id.Eu.567: neut. as Adv., “διάτορον φθέγγεσθαι” Plu.2.303e; “ἀναβοᾶν” Luc.Gall.1.

diaulia
διαυλία

διαυλ-ία , ἡ,
A. duet on the flute, Hsch., EM269.30.

diaulion
διαυλίον

διαύλ-ιον , τό, (αὐλός)
A. an air on the flute in the interval of the choral song, Sch.Ar.Ra.1282, Hsch.:

diaulos, or didymoi auloi
δίαυλος, δίδυμοι αὐλοί

δίαυλος [ι^], ὁ,
A. double pipe or channel: usu. in the race, double course, Pi.O.13.37, E.El.825, IG22.957, al.; compared with recurrent nerves, Gal.UP7.14.

diazeuxis
διάζευξις
Musical term, disjunction of two tetrachords, Plu.2.491a, Cleonid.Harm.10, etc.

dichordos
δίχορδος

δί-χορδος [ι^], ον,
A. two-stringed, “πηκτίς” Sopat.11:—Subst. δί-χορδον , τό, Euphro 1.34.
dichoria

Didymus
Δίδυμος

diesis
δίεσις
in Music, the smallest interval in the scale, [“ἡ ἀρχὴ] ἐν μέλει δ.” Arist.APo.84b39, cf. Metaph.1053a12, D.H.Comp.11, etc.; semi-tone in the diatonic scale, Philol.6, Arist.Pr.917b36; in enharmonic, quarter-tone, Aristox.Harm.p.21 M., etc., cf. Theo Sm.p.55 H.

Diktaeos hymnos
Δικταῖος ὕμνος

Diodorus
Διώδορος

Dionysius
Διονύσιος

Dionysodorus
Διονυσιόδωρος

Dionisodotus
Δυονυσόδοτος

diorismenoi, phtongoi
διωρισμένοι, φθόγγοι

dioxeia, and dioxeion
διοξεῖα
[Aristotelis opera omnia - Τόμος 14 - Σελίδα 171: Αιάτί δϊς μεν δι οξειων, χαι δις διά τεττάρων ον σνμφωνεϊ]

diploun, systema
διπλοῦν, σύστημα

dipodia
διποδία
II. a Lacedaemonian dance, Cratin.162.
III. in Metric, combination of two feet, Anon.Oxy. 220 viii 1, Heph.4.3, Aristid.Quint.1.24, etc.

discos
δίσκος
gong, S.E.M.5.28, al.

disemos
δίσημος

δί-σημος [ι^], ον,
A. of two times, “πούς” Aristid.Quint.1.14 (but in Music, of four times, acc. to Elias in Cat.189.9).
II. of doubtful quantity, Sch.D.T.p.38H.
III. in Rhythm, of two time-units, χρόνος, μέγεθος, Aristox.Rhyth.2.10,31, cf. Aristid.Quint.1.14.

distichia
διστιχία
couplet, distich, Heph.Poëm.1, Sch. Ar.Nu.1348.

dithyrambos
διθύραμβος

δι_θύραμβος [υ^], ὁ, metapl. acc. sg.
A. “διθύραμβα” Pi.Fr.86:—dithyramb, Archil.77, Epich.132, Hdt.1.23, Pi.O.13.19, Pherecr.145.11, Pl.Lg.700b, Arist.Pol.1342b7, Pr.918b18, etc.; “μιξοβόας δ.” A.Fr. 355: metaph. of bombastic language, “τοσουτονὶ δ. ᾁσας” Pl.Hp.Ma. 292c; “οὐκέτι πόρρω διθυράμβων φθέγγομαι” Id.Phdr.238d.
II. a name of Dionysus, E.Ba.526 (lyr.), Philod.Scarph.1:—hence Δι^θυραμβογενής , AP9.524. (Pi. is said to have written it λυ_θίραμβος (Fr.85）—as if from λῦθι ῥάμμα, the cry of Bacchus when sewn up in his father's thigh.)

ditonon
δίτονον

δι?́-τονος , ον,
A. of two tones, “διάστημα” Gaud.Harm.3; δίτονον, τό, the major third, Aristox.Harm.p.65 M., Cleonid.Harm.5, Plu.2.430a; also, περισπώμενον, prob. in Gramm. Lat.4.527

dizygoi, or dizyges auloi
διζυγοι, δίζυγες αὐλοί

dochmios
δόχμιος

δόχμιος , α, ον,
A. across, aslant, “δόχμια . . ἦλθον” Il.23.116, cf. E Or. 1261 (lyr.); “δ. κέλευθον ἐμβάνειν” Id.Alc.1000 (lyr.), cf. 575 (lyr.); “πέσε δ.” A.R.1.1169.
II. in Prosody, “ποὺς δ.” the dochmiac measure, Choerob. in Heph.p.219 C.; “ῥυθμὸς δ.” Aristid.Quint.1.17, Bacch. Harm.100:—hence Adj. forms, δοχμια^κός Aristid.Quint. l. c.: δοχμικός , δοχ-αϊκός , Sch.A.Th.128, Sch.Ar.Av.937. (Perh. cf. Skt. jihmá- 'oblique'.)

dodecachordon
δωδεκάχορδον σύστημα

dodecatemorion
δωδεκατημόριον

δωδεκα^τημόριον , τό,
A. twelfth part, [χώρας] Pl.Lg.848c, cf. IG12(7).237.56 (Amorgos, ii/i B. C.), Ph.1.673; sign of the zodiac, Hipparch. 2.1.7, Ptol.Tetr.93, etc.

donax
δόναξ

δόναξ , α^κος, ὁ, poet. gen. δούνακος AP (v. infr.), dat.
A. “δώνακι” Theoc. (v. infr.): (δονέω, 'a reed shaken with the wind'):—pole-reed, Arundo Donax, smaller than the κάλαμος (Eust.Il.1165.23), Il.10.467, Od. 14.474, Thphr.HP4.11.11, etc.; δόνακες καλάμοιο reed-stalks, h.Merc. 47.
2. bed of reeds, App.BC3.67, al.
II. anything made of reed,
1. shaft of an arrow, Il.11.584.
2. shepherd's pipe, Pi. P.12.25 (pl.), A.Pr.574 (lyr.), Theoc.20.29.
3. fishing-rod or limed reed, AP7.702 (Apollonid.).
4. bridge of the lyre, Ar.Ra. 232.
III. shell-fish, = σωλήν, Diph.Siph. ap. Ath.3.90d.

Dorion
Δώριον

Δώρ-ιος , α, ον, also ος, ον Pratin. Lyr.1.17, Arist.Pol.1276b9: —Dorian, Pi.O.3.5;
A. “ἁπλοῦν τε καὶ Δ.” Plu.Lys.5, etc.; esp. of the Dorian mode in music, Arist.Pol.l.c., 1290a22.

Dorios or Doristi harmonia
δώριος

Δώρ-ιος , α, ον, also ος, ον Pratin. Lyr.1.17, Arist.Pol.1276b9: —Dorian, Pi.O.3.5;
A. “ἁπλοῦν τε καὶ Δ.” Plu.Lys.5, etc.; esp. of the Dorian mode in music, Arist.Pol.l.c., 1290a22.

Dracon
Δράκοων

dynamis
δύναμις

dysaulia
δύσαυλία

δυ^σ-αυλία , ἡ,
A. ill or hard lodging, A.Ag.555 (pl.), Ph.1.195 (pl.).

dysaulos
δύσαυλος

δυ?́σ-αυλος , ον, ῾αὐλή)
A. bad for lodging, inhospitable, of frost, S.Ant.356 (lyr.).

dyseches
δυσηχής

δυ^σ-ηχής , Dor. δυ^σ-α_χής , ές, (ἠχέω)
A. ill-sounding, Phld.Po.2.16, v.l. in D.H.Comp.14; giving a dull sound, of metals, Plu.2.721c; “ἰσθμοῖο δ.” Emp.100.19:— in Hom., epith. of πόλεμος, Il.2.686 (cf. Anacr.107), al.; and of θάνατος, Il.16.442, al. (where it should perh. be taken, = bringer of great woe (ἄχος), cf. Apollon.Lex.), of “φόνος” Emp.136.1; of ill-repute, “δ. ἀνδράσιν” h.Ap.64.

 

[Zambelis Spyros]

http://nam.culture.gr/portal/page/portal/deam/virtual_exhibitions


Αρχαία αντικείμενα, τα οποία το κοινό έχει τη δυνατότητα να δει μόνο σε μουσεία - αν είναι εκτεθειμένα - ή καθόλου, αν βρίσκονται σε αρχαιολογικές αποθήκες, θα μπορεί στο μέλλον να τα γνωρίσει μέσω του Διαδικτύου, χάρη στην ψηφιοποίησή τους στο πλαίσιο προγράμματος, που θα υλοποιηθεί από το υπουργείο Πολιτισμού.

Περί τις 500.000 είναι αυτά τα έργα, μερικά από τα οποία δεν έχουν καταγραφεί ποτέ και καθένα τους θα συνοδεύεται από κείμενα γραμμένα από τους αρχαιολόγους σε γλώσσα εύληπτη για το ευρύ κοινό. Επιπλέον η καταγραφή τους θα συντελέσει στην καλύτερη προστασία τους και δεν αποκλείεται, βάσει αυτού του προγράμματος να εντοπισθούν κάποια κομμάτια, που ενδεχομένως τους λείπουν.

Το πρόγραμμα αποτελεί στην ουσία μία συνέχιση του Εθνικού Αρχείου Μνημείων «Πολέμων», που εκπονήθηκε από τη Διεύθυνση Αρχείου Μνημείων και Δημοσιευμάτων, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Πληροφορικής του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας, στο πλαίσιο του Γ' ΚΠΣ. Ετσι, έχουν καταγραφεί ψηφιακά περί τα 140.000 κινητά μνημεία ενώ το ίδιο έγινε, μέσω άλλων προγραμμάτων, για άλλα 120.000. Η σχετική μελέτη παρουσιάσθηκε την Τρίτη το βράδυ στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο το οποίο και την ενέκρινε και το πρόγραμμα θα ενταχθεί στο ΕΣΠΑ με προϋπολογισμό 8 εκατ. ευρώ. Η έναρξή του αναμένεται να γίνει την άνοιξη ενώ ορίζοντας ολοκλήρωσης είναι το 2014.

Η προβολή των κινητών μνημείων μέσω του Διαδικτύου, που θα επιτρέπει την πρόσβαση - ελεύθερη ή περιορισμένη, κατά περίπτωση - και βέβαια η προστασία τους είναι οι κύριοι στόχοι του προγράμματος, όπως επισήμανε κατά τη συνεδρίαση του συμβουλίου η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη. Αυτός είναι και ο λόγος που η καταγραφή θα αρχίσει από μικρές συλλογές αρχαιοτήτων, που ως τώρα δεν έχουν προβληθεί. Το βέβαιο είναι ότι το έργο αυτό μαζί με το Αρχαιολογικό Κτηματολόγιο και την ψηφιακή πλατφόρμα του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, που έχουν αρχίσει, θα βοηθήσουν το ΥΠΠΟ να περάσει στο μέλλον, τουλάχιστον όσον αφορά τη διαχείριση του υλικού.

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο , εκθέματα: