Σύντομη Δοξολογία πλ. β΄ κατά την παράδοση της ΜΧΕ

[tsak77]

Ο Αγαπητός κ. Δημήτριος Ζαγκανάς κατέγραψε από παλαιά ηχογράφηση του Πατριαρχικού Ναού, την παρακάτω δοξολογία σε πλάγιο του δευτέρου και μας την παραχωρεί εις κοινόν όφελος. Κάποια ιστορικά στοιχεία που αφορούν στο κείμενο καταγράφονται στο τέλος του. Άλλη μία απόδειξη του πως από την απλότητα του μέλους, μπορούμε να έχουμε μεγαλοπρεπείς εκτελέσεις. Μακάρι και έχουμε κι άλλες τέτοιες καταγραφές!

Θερμά τον ευχαριστούμε.

 

[DELLOPOULOS]

υπαρχει γραμενη σε μελωδό

 

[tsak77]

υπαρχει γραμενη σε μελωδό

Ανέβηκε και το αρχείο mel.

 

[panos__s]

Επιμελήθηκα κι εγώ της Δοξολογιας όπως ζητήθηκε απο τον αγαπητό Αναστάσιο...

 

[emakris]

Ευχαριστούμε πολύ τον καταγραφέα και τους επιμελητές.
Μία μόνο σημείωση. Στα σημεία που η μελωδία ανεβαίνει στον Δι (Δι-Βου-Δι-Δι ή Πα-Βου-Δι-Δι, π.χ. στο "δείξαντι το φως"), είναι σωστότερο να γραφεί Βου-Γα-Δι. Ακούγεται επανάληψη του Δι λόγω της υπερβολικής έλξεως του Γα, ο οποίος "κολλάει" στον Δι, όπως διδάσκει και ο Άρχων Δημήτριος Ιωαννίδης. Λεπτομέρεια μεν, σημαντικό δέ.

 

[ybulbu]

Μα, πρόκεται περί καταγραφής!

 

[emakris]

Μα, πρόκεται περί καταγραφής!

Σύμφωνοι. Ο καταγραφέας, ωστόσο, "ερμηνεύει" αυτό που ακούει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (αυτό ισχύει γενικά για τις καταγραφές αυτού του είδους, είτε σε βυζαντινή, είτε σε ευρωπαϊκή σημειογραφία). Εγώ πρότεινα έναν τρόπο γραφής που μου φαίνεται πιο ορθογραφημένος, με βάση τα κλασικά μουσικά κείμενα. Το ακουστικό αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, εάν εκτελέσει κανείς τις γραμμές όπως πρέπει.
Από την άλλη μεριά, πιθανόν να επιθυμεί κανείς να διασφαλίσει ότι αυτός που θα το ψάλλει, θα το αποδώσει όπως πρέπει, ανεξάρτητα από την εμπειρία (ή το δάσκαλο) που έχει. Τότε σαφώς θα προτιμήσει τη γραφή Βου-Δι-Δι. Είναι δύο διαφορετικές "φιλοσοφίες" καταγραφής. Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης, αλλά δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να το συζητήσουμε.

 

[dimitrios.zaganas]

Ευχαριστούμε πολύ τον καταγραφέα και τους επιμελητές.
Μία μόνο σημείωση. Στα σημεία που η μελωδία ανεβαίνει στον Δι (Δι-Βου-Δι-Δι ή Πα-Βου-Δι-Δι, π.χ. στο "δείξαντι το φως"), είναι σωστότερο να γραφεί Βου-Γα-Δι. Ακούγεται επανάληψη του Δι λόγω της υπερβολικής έλξεως του Γα, ο οποίος "κολλάει" στον Δι, όπως διδάσκει και ο Άρχων Δημήτριος Ιωαννίδης. Λεπτομέρεια μεν, σημαντικό δέ.

Σύμφωνοι. Ο καταγραφέας, ωστόσο, "ερμηνεύει" αυτό που ακούει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (αυτό ισχύει γενικά για τις καταγραφές αυτού του είδους, είτε σε βυζαντινή, είτε σε ευρωπαϊκή σημειογραφία). Εγώ πρότεινα έναν τρόπο γραφής που μου φαίνεται πιο ορθογραφημένος, με βάση τα κλασικά μουσικά κείμενα. Το ακουστικό αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, εάν εκτελέσει κανείς τις γραμμές όπως πρέπει.
Από την άλλη μεριά, πιθανόν να επιθυμεί κανείς να διασφαλίσει ότι αυτός που θα το ψάλλει, θα το αποδώσει όπως πρέπει, ανεξάρτητα από την εμπειρία (ή το δάσκαλο) που έχει. Τότε σαφώς θα προτιμήσει τη γραφή Βου-Δι-Δι. Είναι δύο διαφορετικές "φιλοσοφίες" καταγραφής. Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης, αλλά δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να το συζητήσουμε.

Σύμφωνα με τη "φιλοσοφία" των Πατριαρχικών εκδόσεων του 20ού αιώνα (Πρίγγος, Στανίτσας, Νικολαίδης), υπάρχουν δύο (ορθοί) τρόποι (κατα)γραφής όταν θέλουμε να δείξουμε ότι ένας φθόγγος "κολλάει" στον αμέσως ανώτερό του (πχ ο Γα στον Δι του πλ.Β ή ο Πα στον Βου του λεγέτου): είτε "εξισώνονται" οι δύο φθόγγοι (Δι-Δι αντί Γα-Δι στον πλ.Β, Βου-Βου αντί Πα-Βου στο λέγετο) όπως προτείνουν συχνά οι Πρίγγος-Νικολαίδης, είτε τίθεται μονόγραμμη ή δίγραμμη δίεση στον ελκόμενο φθόγγο (Στανίτσας). Εν προκειμένω, η ορθότερη (όχι η μόνη ορθή) θεωρητικά, σημειογραφικά κ εκτελεστικά απόδοση-καταγραφή του ακούσματος είναι, κατ'εμέ, η εξίσωση των δύο φθόγγων.

 

[alex7305]

Θα μπορούσατε να με παραπέμψετε στην εν λόγω ηχογράφηση; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

[Beatle]

Η εκτέλεση της εν λόγω δοξολογίας από τους Πατριαρχικούς χορούς (Κυριακή της Ορθοδοξίας του 1963) υπάρχει εδώ.

 

[alex7305]

Ευχαριστώ πολύ.