Σχόλιο (ή παράπονο;) για τον ΤΡΟΠΟ διεξαγωγής συζητήσεων για τη "γνωστή" Σχολή (αλλά όχι μόνο).

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Παίρνω ΜΟΝΟ ως αφορμή συγκεκριμένη παράθεση (θα μπορούσα να πάρω χιλιάδες άλλες), αλλά γράφω σε νέο θέμα με εμφανή διπλό στόχο: αφενός να αποδεσμεύσω τα λεγόμενά μου από τα συγκεκριμένα πρόσωπα που συζητούν εκεί, αφετέρου να δώσω στα λεγόμενά μου γενικότερη εμβέλεια εφαρμογής.
Τα πράγματα είναι απλά, πολύ απλά.
Αυτοί που ψάλλουν μέθοδο Καρά, δεν ψάλλουν παραδοσιακά, γιατί
απλούστατα, δεν υπάρχει άκουσμα παραδοσιακού ψάλτη που να ψάλλει έτσι.
Πάει και τελείωσε.
Μπορεί κατά βάθος να συμφωνώ με το παραπάνω, αλλά όπως είναι διατυπωμένο με απωθεί. Όχι, δεν είναι τελικά τόσο απλά τα πράγματα. Ξέρετε, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ. Διότι και οι πιο μεγάλες αλήθειες μπορούν να εκφραστούν με τον πλέον απωθητικό τρόπο. Απωθητικό με όλη τη σημασία της λέξης = απωθούν αυτόν που διαβάζει ή ακούει. Σαν να του στερούν το οξυγόνο - παρά την «αλήθειά» τους.

Στις περισσότερες σχετικές συζητήσεις για το «γνωστό» θέμα με τη «γνωστή» σχολή πολύ λίγοι άνθρωποι κι από τις δύο πλευρές (λίγοι = μετρημένοι, όλοι μαζί, στα δάκτυλα των δυο χεριών) έχουν τη δεξιότητα να ΣΥΖΗΤΟΥΝ.
Η συζήτηση εδώ πέρα (συνήθως) γίνεται με ατάκες, με συνθήματα, με θόρυβο και με εμφανή στόχο να απευθυνθεί κανείς στο δικό του ακροατήριο - ακριβώς όπως οι πολιτικοί, όταν μιλάνε σε συνέδρια ή τις κοινοβουλευτικές ομάδες. Γράφει έχοντας υπόψη τους ομοϊδεάτες τους, αυτούς που εσωτερικά, είτε δημόσια θα επιδοκιμάσουν, και όχι τους σκεπτόμενους που με ορθή κρίση και λογική θα ακούσουν τις απόψεις και θα κρίνουν. Εκείνους, τέλος πάντων, που δεν έχουν τη διάθεση να ανήκουν σε ΚΑΝΕΝΑ ακροατήριο.

Έχουμε ξε-μάθει να συζητάμε, γιατί έχουμε ξε-μάθει να ακούμε. Έχω μιλήσει σε αμέτρητα τσατ με φίλο από την ΕΛΒΥΧ διαφωνώντας μαζί του σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Αλλά χαιρόμουν να συζητάω. Και στο τέλος ομολογούσα, όπως και αυτός, ότι ήμουν ωριμότερος. Μέσα από τη βάσανο της ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ μπορούσα να αποκαθάρω και να βελτιώσω τα ίδια μου τα επιχειρήματα. Και να διαπιστώσω ποιες από τις απόψεις μου ήταν αποτέλεσμα μελέτης και λογικής και ποιες αποτέλεσμα άκριτης και ανεξέταστης αποδοχής.
"Ωριμότερος", κι ας μην άλλαζα άποψη. Ή μάλλον ουσιαστικά άλλαζα, γιατί η ΙΔΙΑ ακριβώς άποψη αλλά πάνω σε μεγαλύτερη ωριμότητα εδρασμένη είναι μια ΑΛΛΗ άποψη. Σαν τους ταξιδιώτες του Έλιοτ (The dry salvages):
Fare forward, travellers [ ... ]
You are not the same people who left that station
Or who will arrive at any terminus,
While the narrowing rails slide together behind you;​
Αλλά η συζήτηση όπου έχει κανείς πίσω του «φανς», έχει αυτό το κακό: γίνεται για να ικανοποιήσει κανείς το κοινό του. Και για να αυτο-επιβεβαιώσει την ορθότητα της θεωρίας του, της «σχολής» του - σαν αυτόν που ψέκαζε για .. κροκόδειλους και όταν του είπαν «Μα. δεν υπάρχουν κροκόδειλοι» είπε: «Δεν υπάρχουν, γιατί ψεκάζω».
Αυτοί οι διάλογοι δεν έχουν καμιά σχέση με την απαλλαγμένη από στερεότυπα και στεγανά ελεύθερη κρίση και μόνο απωθούν όσους διαβάζουν έχοντας προϋποθέσεις ελεύθερης κρίσης. Και τους κάνουν να μη θέλουν να συμμετέχουν καθόλου. Η ελεύθερη κρίση είναι το οξυγόνο του νου.

Να αγωνιστούμε με όλη μας την ψυχή για αυτό που είναι σωστό, ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ.
Και οι πιο μεγάλες αλήθειες μπορούν να εκφραστούν με τον πλέον απωθητικό τρόπο.
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Παίρνω ΜΟΝΟ ως αφορμή συγκεκριμένη παράθεση (θα μπορούσα να πάρω χιλιάδες άλλες), αλλά γράφω σε νέο θέμα με εμφανή διπλό στόχο: αφενός να αποδεσμεύσω τα λεγόμενά μου από τα συγκεκριμένα πρόσωπα που συζητούν εκεί, αφετέρου να δώσω στα λεγόμενά μου γενικότερη εμβέλεια εφαρμογής.

Μπορεί κατά βάθος να συμφωνώ με το παραπάνω, αλλά όπως είναι διατυπωμένο με απωθεί. Όχι, δεν είναι τελικά τόσο απλά τα πράγματα. Ξέρετε, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ. Διότι και οι πιο μεγάλες αλήθειες μπορούν να εκφραστούν με τον πλέον απωθητικό τρόπο. Απωθητικό με όλη τη σημασία της λέξης = απωθούν αυτόν που διαβάζει ή ακούει. Σαν να του στερούν το οξυγόνο - παρά την «αλήθειά» τους.

Στις περισσότερες σχετικές συζητήσεις για το «γνωστό» θέμα με τη «γνωστή» σχολή πολύ λίγοι άνθρωποι κι από τις δύο πλευρές (λίγοι = μετρημένοι, όλοι μαζί, στα δάκτυλα των δυο χεριών) έχουν τη δεξιότητα να ΣΥΖΗΤΟΥΝ.
Η συζήτηση εδώ πέρα (συνήθως) γίνεται με ατάκες, με συνθήματα, με θόρυβο και με εμφανή στόχο να απευθυνθεί κανείς στο δικό του ακροατήριο - ακριβώς όπως οι πολιτικοί, όταν μιλάνε σε συνέδρια ή τις κοινοβουλευτικές ομάδες. Γράφει έχοντας υπόψη τους ομοϊδεάτες τους, αυτούς που εσωτερικά, είτε δημόσια θα επιδοκιμάσουν, και όχι τους σκεπτόμενους που με ορθή κρίση και λογική θα ακούσουν τις απόψεις και θα κρίνουν. Εκείνους, τέλος πάντων, που δεν έχουν τη διάθεση να ανήκουν σε ΚΑΝΕΝΑ ακροατήριο.

Έχουμε ξε-μάθει να συζητάμε, γιατί έχουμε ξε-μάθει να ακούμε. Έχω μιλήσει σε αμέτρητα τσατ με φίλο από την ΕΛΒΥΧ διαφωνώντας μαζί του σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Αλλά χαιρόμουν να συζητάω. Και στο τέλος ομολογούσα, όπως και αυτός, ότι ήμουν ωριμότερος. Μέσα από τη βάσανο της ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ μπορούσα να αποκαθάρω και να βελτιώσω τα ίδια μου τα επιχειρήματα. Και να διαπιστώσω ποιες από τις απόψεις μου ήταν αποτέλεσμα μελέτης και λογικής και ποιες αποτέλεσμα άκριτης και ανεξέταστης αποδοχής.
"Ωριμότερος", κι ας μην άλλαζα άποψη. Ή μάλλον ουσιαστικά άλλαζα, γιατί η ΙΔΙΑ ακριβώς άποψη αλλά πάνω σε μεγαλύτερη ωριμότητα εδρασμένη είναι μια ΑΛΛΗ άποψη. Σαν τους ταξιδιώτες του Έλιοτ (The dry salvages):
Fare forward, travellers [ ... ]
You are not the same people who left that station
Or who will arrive at any terminus,
While the narrowing rails slide together behind you;​
Αλλά η συζήτηση όπου έχει κανείς πίσω του «φανς», έχει αυτό το κακό: γίνεται για να ικανοποιήσει κανείς το κοινό του. Και για να αυτο-επιβεβαιώσει την ορθότητα της θεωρίας του, της «σχολής» του - σαν αυτόν που ψέκαζε για .. κροκόδειλους και όταν του είπαν «Μα. δεν υπάρχουν κροκόδειλοι» είπε: «Δεν υπάρχουν, γιατί ψεκάζω».
Αυτοί οι διάλογοι δεν έχουν καμιά σχέση με την απαλλαγμένη από στερεότυπα και στεγανά ελεύθερη κρίση και μόνο απωθούν όσους διαβάζουν έχοντας προϋποθέσεις ελεύθερης κρίσης. Και τους κάνουν να μη θέλουν να συμμετέχουν καθόλου. Η ελεύθερη κρίση είναι το οξυγόνο του νου.

Να αγωνιστούμε με όλη μας την ψυχή για αυτό που είναι σωστό, ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ.
Και οι πιο μεγάλες αλήθειες μπορούν να εκφραστούν με τον πλέον απωθητικό τρόπο.

Δὲν ἀποδίδεις πιστὰ τὴν εἰκόνα γιατὶ σοῦ διαφέυγει ἅλλος ἕνας παράγοντας.

Τὸ συμφέρον.
 

PanagiotisK

ως άνωθεν^
κ. Γιώργο είδαμε και τι αποτέλεσμα έχουν οι διπλωματίες...

Σε μερικά πράγματα δεν υπάρχει διαλακτικότητα. Ή είναι έτσι, ή δεν είναι.

Εγώ δεν απευθύνομαι σε κανένα φαν, εξάλλου δε με συμπαθούν και πολλοί.

Λέω τη γνώμη μου. Χωρίς σάλτσες.

Οι απόψεις και τα επιχειρήματα έχουν κατατεθεί ΟΛΑ, είναι εκεί προς κοινήν

ανάγνωσιν, με ωραίο, ευγενικό και επιστημονικό τρόπο. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Αλλάζουμε θέματα, παραπέμπουμε σε "ειδήμονες/αυθεντίες", μπερδεύουμε

τα πνευματικά, το Χριστό, το γέροντα Παΐσιο

και δε ξέρω γω τι και μόνο στα συγκεκριμένα ερωτήματα δεν απαντάμε.

Και ωραία, συζήτησες με τον κύριο της ελβυχ που λες, τόσην ώρα, και συμφώνησες ότι διαφωνείς.

Αυτό μας κάνει ωριμότερους; Δεν καταλαβαίνω τη λογική σου.

Εκτός κι αν εννοείς ότι εξάσκησες λίγο τη πειθώ σου αν και χωρίς αποτέλεσμα.

Θες να σε πω γιατί ποτέ δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα;

Γιατί το ανθρώπινο μυαλό πήζει. Δεν είναι εύκολο να απαγκιστρωθεί

κάποιος από μια ιδεολογία στην οποία έφαγε τα χρόνια του. Έτσι είναι.

Θέλει μεγάλη ψυχική δύναμη για να παραδεχθείς τέτοιο πράγμα και χίλια

μπράβο σε αυτούς που το κατάφεραν. Ο άνθρωπος έχει την τάση να ομαδοποιείται

και να υπερασπίζεται άχρι θανάτου την ομάδα του. Ειδικότερα όταν εκεί

περνάει καλά, το κλίμα φιλικότατο, συνομοτικό (κάνουμε πράγματα που οι άλλοι οι άσχετοι δεν τα ξέρουν) και και και.

Περάσαμε κι από κει και ξέρουμε. Δεν υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός των

"πατριαρχικών", αυτή η φαγωμάρα. Είναι όλοι σαν μια γροθιά. Ο ένας βοηθάει τον άλλο.

Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν ζητάμε να σταματήσουν να ψάλλουν έτσι

και να κάψουν τα βιβλία τους. Θέλουμε να σταματήσουν να διακυρήττουν

ότι φέρουν την αρχαία παράδοση! Δε γίνονται αυτά, είναι παλαβά.

Ένας θείος μια μέρα ξεκίνησε να ψάλλει έτσι επειδή το θεώρησε σωστό!

Τι να κάτσεις να συζητήσεις; Είπαμε. Ότι και να αντιπαραβάλεις, όσα χειρόγραφα

κιαν ξεσηκώσεις, αν δεν το ακούσεις να στο λέει ο Δάσκαλος, ΔΕΝ θα το μάθεις.

Τέλος.
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Προς Domesticus:

Η ανάγκη ή επιθυμία να μην "πιστεύει" κάποιος σφόδρα τις απόψεις του, αλλά να τις ανακαθαίρει μέσα από τη διαφωνία είναι ανεξάρτητη από επικαιρικά δεδομένα.
Πέραν αυτού το κείμενό μου δεν είναι αναζήτηση αιτίων, αλλά αυτό που λέει ο τίτλος του: ένα σχόλιο (ή παράπονο) για τον τρόπο διεξαγωγής συζητήσεων (ή αλλιώς η εξήγηση γιατί ΜΕ απωθει ως σκεπτόμενο άνθρωπο αυτός ο τρόπος). Τίποτε άλλο.
Φύσει και θέσει υποκειμενικό γεγονός, αναμφίβολα, το οποίο ωστόσο μοιράζομαι με την κοινότητα με την ελπίδα ότι ίσους κάποιους προβληματίσει.


Προς PanagiotisK:

Όσα λέτε δεν είναι του νήματος αυτού, αλλά αναφέρονται στη συζήτηση από την οποία πήρα αφορμή (και από την οποία αφαίρεσα το σχόλιό μου). Εδώ δεν μιλώ για το καραϊκο και το αντικαραϊκό φαινόμενο, αλλά για την ελεύθερη κρίση και τον διάλογο. Θα σταθώ μόνο σε ένα που λέτε.
Και ωραία, συζήτησες με τον κύριο της ελβυχ που λες, τόσην ώρα, και συμφώνησες ότι διαφωνείς. Αυτό μας κάνει ωριμότερους; Δεν καταλαβαίνω τη λογική σου.
Δεν είπα ότι "συμφώνησα ότι διαφωνώ", αλλά κάτι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο (υπομνηματίζοντάς το και με εξαίρετο χωρίο του Έλιοτ), το οποίο ελπίζω οτι απλώς δεν κατανοήσατε. Αλλιώς θα σας έλεγα ότι η στάση που εκφράζετε (ότι δηλ. νόημα έχει μια συζήτηση μόνο όταν καταλήξει σε συμφωνία) δεν συνάδει με την ελληνική παιδεία της οποίας καυχιέστε ότι είστε φορέας.
 

PanagiotisK

ως άνωθεν^
Προς PanagiotisK:

Όσα λέτε δεν είναι του νήματος αυτού, αλλά αναφέρονται στη συζήτηση από την οποία πήρα αφορμή (και από την οποία αφαίρεσα το σχόλιό μου). Εδώ δεν μιλώ για το καραϊκο και το αντικαραϊκό φαινόμενο, αλλά για την ελεύθερη κρίση και τον διάλογο. Θα σταθώ μόνο σε ένα που λέτε.

Δεν είπα ότι "συμφώνησα ότι διαφωνώ", αλλά κάτι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο (υπομνηματίζοντάς το και με εξαίρετο χωρίο του Έλιοτ), το οποίο ελπίζω οτι απλώς δεν κατανοήσατε. Αλλιώς θα σας έλεγα ότι η στάση που εκφράζετε (ότι δηλ. νόημα έχει μια συζήτηση μόνο όταν καταλήξει σε συμφωνία) δεν συνάδει με την ελληνική παιδεία της οποίας καυχιέστε ότι είστε φορέας.

Κατάλαβα, τι θέλετε να πείτε κύριε Γιώργο.

Δεν έχει νόημα να το συζητάμε αυτό γιατί κινούμαστε σε διαφορετική βάση.

Διότι κάποιος έχει δίκιο και κάποιος άδικο. Μέση λύση δεν

υπάρχει και τα επιχειρήματα, έχουν εξαντληθεί εδώ και καιρό.

Οι συνάδελφοι απλά αρέσκονται στο να περιφέρονται κυκλικώς γύρω

από τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια.

Και προφανώς, δεν μπορώ να δεχθώ ως επιχείρημα τη συνομιλία που είχατε,

διότι ούτε εσάς ξέρω, ούτε τον συνομιλητή σας, ούτε και τι λέγατε και πως

αυτή η κουβέντα στάθηκε διδακτική για εσάς τους δυο. Για κάποιον άλλο μπορεί να

ήταν χάσιμο χρόνου.

Επίσης, ο τρόπος έκφρασής μου είναι επιλογή μου και ίδιον του χαρακτήρα μου,

αφού θίγετε αυτό το θέμα.

Τώρα θα μπορούσα να πλατιάσω το θέμα με ψυχοσυνθετικές αναλύσεις

και αιτίες που μας ωθούν, σε δεδομένες στιγμές, να αντιδρούμε με συγκεκριμένο

τρόπο αλλά δεν είναι θέμα του ψαλτολογίου και βαριέμαι να γράφω.

Όπως και το θέμα που έχετε ανοίξει, ΔΕΝ είναι θέμα του ψαλτολογίου.

Γιατί ενώ από τη μια, με αποπαίρνετε που σχολιάζω στο εδώ post τη γνωστή σχολή

από την άλλη ξεχνάτε ότι την έχετε συμπεριλάβει στον τίτλο σας.

Τι θέλετε να σχολιάσετε κύριε; Το πως θα μιλάμε στους καραικούς ή

πως θα συζητάμε γενικώς μεταξύ μας και αν θα βγαίνουμε (αμπελο) φιλόσοφοι

μέσα από τη συζήτηση;

Άλλο φιλοσοφική συζήτηση και άλλο παράθεση επιχειρημάτων και γεγονότων.

Ένα κι ένα κάνει δυο. Ή συμφωνούμε ή διαφωνούμε.

Και θα πω για πολλοστή φορά: Καθήσανε παιδιά όπως ο Θεοτοκάτος και

γράψανε τεράστιες απαντήσεις, ευγενικά και όμορφα διατυπωμένες,

με τα επιχειρήματα για τα σφάλματα του θεωρητικού του Καρά.

Τι απαντήσεις είχαν;

Σας πείραξε που γράφουμε χωρίς σάλτσες μη και θίξουμε κανέναν.

Η ελληνική παιδεία δεν λέει πουθενά να κουβεντιάζεις με τις ώρες ανούσια.

Η ελληνική παιδεία διδάσκει να σεβόμαστε τη πλάνη του άλλου:p

Ε, τη σεβόμαστε!

Α! και που καυχήθηκα (!;) εγώ ότι είμαι φορεύς της ελληνικής παιδείας (;!) Σας παρακαλώ...

Γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι...
 

Nikolaos Giannoukakis

Παλαιό Μέλος
Αγαπητέ φίλε Γιώργο Μ.

Ο ώριμος διάλογος για τον οποίο γράφεις απαιτεί και ώριμους συζητητές. Και ωραίους συζητητές, διοτι το ώριμον είναι και ωραίο και το ωραίο είναι ώριμο. Το ώριμο και ωραίο χαρακτηρίζεται απο συστατικά πολλά.

Το ώριμον και το ωραίο φαίνεται απο πρώτη όψη. Απο τα πρώτα λόγια, απο την πρώτη φράση αυτού η αυτής που επιθυμεί τον διάλογο. Εκεί καταλαβαίνει τις εαν η αρχή του διαλόγου έχει ώριμο και ωραίο υπόβαθρο. Και απο κεί και πέρα, ο ώριμος και ωραίος άνθρωπος (σαν κι εσάς) καταλαβαίνει εαν υπάρχει βάση ωριμότητας και ωραιότητας να συνεχίσει ο διάλογος.

Η ωριμότητα απαιτεί και γνώση. Και αρετή. Και αυτοέλεγχο.

Πολύ καλά μας παρουσιάζετε τις ώριμες σκέψεις σας. Φοβάμαι μήπως, κατα την σύνθεση των σκέψεών σας, υποπέσατε στο ολίσθημα του παρτικιουλαρισμού, μια νέα τάση της μετα-μοντέρνας σκέψης και ιδεολογισμού.

ΝΓ.
 

βιλόπαιδο

Βιλόπαιδο
Αγαπητέ φίλε Γιώργο Μ.

Ο ώριμος διάλογος για τον οποίο γράφεις απαιτεί και ώριμους συζητητές. Και ωραίους συζητητές, διοτι το ώριμον είναι και ωραίο και το ωραίο είναι ώριμο. Το ώριμο και ωραίο χαρακτηρίζεται απο συστατικά πολλά.

Το ώριμον και το ωραίο φαίνεται απο πρώτη όψη. Απο τα πρώτα λόγια, απο την πρώτη φράση αυτού η αυτής που επιθυμεί τον διάλογο. Εκεί καταλαβαίνει τις εαν η αρχή του διαλόγου έχει ώριμο και ωραίο υπόβαθρο. Και απο κεί και πέρα, ο ώριμος και ωραίος άνθρωπος (σαν κι εσάς) καταλαβαίνει εαν υπάρχει βάση ωριμότητας και ωραιότητας να συνεχίσει ο διάλογος.

Η ωριμότητα απαιτεί και γνώση. Και αρετή. Και αυτοέλεγχο.

Πολύ καλά μας παρουσιάζετε τις ώριμες σκέψεις σας. Φοβάμαι μήπως, κατα την σύνθεση των σκέψεών σας, υποπέσατε στο ολίσθημα του παρτικιουλαρισμού, μια νέα τάση της μετα-μοντέρνας σκέψης και ιδεολογισμού.

ΝΓ.

Κε Γιαννουκάκη,

είναι πραγμάτικα πολύ σωστά τα όσα γράφετε και θέτουν τη βάση της όμορφης συζήτησης.

Πεστε μου παρακαλώ, συζητώντας τα περί του Καρά τόσα χρόνια πού είδατε αυτό το πνεύμα;

Αντιθέτως η βάση συζητήσεως είναι η καθ΄ εικασίαν ροη χρημάτων και οι παρασκηνιακές διεργασίες του κ. Αγγελόπουλου. Ως αναφορά τα μουσικά εξ αρχής είναι εκτός παραδόσεως οριζόντια και κάθετα. Και ξεκινάν οι αντεγκλίσεις σ΄ ένα κλίμα πολεμικό σχεδόν με σχόλια ειρωνικά εως και χυδαία τα οποία πολύ εύκολα οδηγούν στην υπερβολή. Και μετά μας ενοχλεί η υπερβολή. Βράσε όρυζα κατά το κοινώς λεγόμενο.

Τί λέτε, τηρούνται τα όσα λέτε ή με αυτές τις συνθήκες μπορούν να τηρηθούν;
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Προς ΠαναγιώτηΚ:

Δεν φιμώνω, ούτε αποπαίρνω κανέναν. Και τον τρόπο έκφρασής σας ουδαμώς σχολίασα. Το ύφος δεν με ενδιαφέρει κειμενικά. Ο διαλογικός τρόπος είναι που με ενδιαφέρει, ψυχικά και παιδευτικά. Και τον σχολιάζω (πόσο σαφέστερα να το δηλώσω από ό,τι με την εισαγωγή του αρχικού μου μηνύματος) ως φαινόμενο του φόρουμ και όχι συγκεκριμένων προσώπων.
Απλώς λέω ότι το παρόν νήμα αφορά τον ίδιο το διάλογο και τις προϋποθέσεις του, ασφαλώς με αφορμή τη γνωστή διαμάχη (όπως σαφέστατα δηλώνει ο τίτλος του). Αν θέλετε να το ακολουθήσετε σε αυτή την πτυχή του, καλώς. Αν όχι, πάλι καλώς. Ελευθερία γνώμης έχουμε, αλλά πρέπει κι εγώ να εξηγήσω τι ακριβώς γράφω ή εννοώ, για να μην παρανοούμαι.

Επιμένω επίσης στο φιλοσοφικότερο θέμα -αφού επιμένετε κι εσείς- ότι μια συζήτηση δεν χρειάζεται εξ ορισμού "μέση λύση", ωσάν να είναι μαθηματικό πρόβλημα. Καλή πίστη και ελεύθερη κρίση χρειάζεται. Δεν υπάρχει "καλός διάλογος" που να μην έχει παιδευτική επίδραση. Δεν είναι αυτό "εξαΰλωση" του διαλόγου, μακάρι να καταλήγει σε συμπέρασμα ο διάλογος. Είναι άρση των προϋποθέσεων. Το αντίθετο δεν σημαίνει ότι "κουβεντιάζει κανείς με τις ώρες ανούσια". Γιατί τότε θα σας το αντιστρέψω: εγώ που δεν ζητώ μέση λύση, έχασα την ώρα μου. Εσείς που τη ζητάτε (το εσείς είναι γενικό), και δη με "έντονο" διάλογο και οξείες αντιπαραθέσεις, τι κερδίσατε; (Φυσικά το ίδιο ερώτημα απευθύνεται και σε "αυτούς" - το (όποιο) απέναντι του "εσείς" μοιράζεται την ίδια αντίληψη).

Θα σας πω τι δεν κερδίσατε (εσείς και αυτοί): να πείσετε όσους επιθυμούν να σκέφτονται νηφάλια και εκτός παραταξιακής λογικής.

Κατά τ' άλλα, ασφαλώς και είναι θέμα του Ψαλτολογίου ένα θέμα που αναφέρεται - έστω και με άκρως υποκειμενική οπτική σαν τη δική μου- στον ίδιο τον τρόπο συζητήσεων του Ψαλτολογίου.

Προς κ. Γιαννουκάκη:

Συμφωνώ στην ταύτιση ωραίου και ώριμου. Ασφαλώς και απαιτεί ώριμους συνομιλητές ο ωραίος διάλογος και ασφαλώς και λείπουν εκατέρωθεν. Ίσως δεν θα είχαν βάση ή λόγο ύπαρξης τα παραπάνω που γράφτηκαν, αν δεν υπήρχαν κάποιοι (τους αρίθμησα εμπειρικά με τις παλάμες των δύο χεριών) που μας έδωσαν αρκετά τέτοια δείγματα γραφής εκατέρωθεν, αλλά η φωνή, ή μάλλον το παράδειγμά τους, χάθηκε μέσα στον γενικότερο θόρυβο. Λέμε λοιπόν το ίδιο πράγμα, απλώς για μένα η ωριμότητα δεν είναι στατική κατάσταση, αλλά διαδικασία, οπότε τη δική σας διαπίστωση τη διατυπώνω δεοντικά ως δική μου προτροπή για το μέλλον, έστω ταρακουνώντας λίγο άκομψα το παρόν.
Κατά τ' άλλα:
Φοβάμαι μήπως, κατα την σύνθεση των σκέψεών σας, υποπέσατε στο ολίσθημα του παρτικιουλαρισμού, μια νέα τάση της μετα-μοντέρνας σκέψης και ιδεολογισμού.
Αν και πιστεύω ότι η προσέγγισή μου έχει παιδευτική και ψυχολογική αφετηρία - όχι άσχετη βεβαίως με το παιδευτικό και ψυχολογικό μου υπόστρωμα - εκ των προτέρων δεν μπορώ να αποκλείσω καθόλου να συμβαίνει αυτό που λέτε, παρόλο που δεν παρακολουθώ ένθερμα τη μεταμοντέρνα σκέψη. Θα σας ήμουν ευγνώμων, και δεν είναι σχήμα λόγου, αν με πείθατε ή βοηθούσατε να καταλάβω ότι όντως συμβαίνει όπως το λέτε.
 

dimskrekas

Δημήτρης Σκρέκας
Ου μόνον αρχή, αλλά κ ευχαριστήρια άνδρας δείκνυσι...
 

PanagiotisK

ως άνωθεν^
Προς ΠαναγιώτηΚ:
μια συζήτηση δεν χρειάζεται εξ ορισμού "μέση λύση", ωσάν να είναι μαθηματικό πρόβλημα.

Κύριε Γιώργο,

δεν ζητώ μέση λύση, με παρανοήσατε εδώ, γράφω ότι δεν υπάρχει μέση λύση.

Υπάρχει αληθές ή ψευδές. Καταλαβαίνω, όμως, τι θέλετε να γράψετε.

Συμφωνώ με όλα όσα γράφετε, πλην της παράθεσης και εξηγούμαι.

Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο απλό όσο ένα απλό μαθηματικό

πρόβλημα. Εκεί είναι η διαφωνία μας.

Σύμφωνοι ότι με την ανταλλαγή απόψεων ενισχύουμε την κριτική μας

σκέψη και όλα τα θετικά που απορρέουν μέσα από έναν εποικοδομιτικό διάλογο.

Δεν προσφέρουν όμως, όλοι οι διάλογοι το ίδιο έδαφος.

Όταν ξεκινάμε με κακοκατασκευασμένα θεμέλια, αξίζει να συζητήσουμε αν το ρετιρέ είναι μονωμένο;
 

alexchrys

Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Παλαιότερα έγραψα κι εγώ κάτι σχετικά παράπονα/σχόλια... Οπότε δεν θα τα ξαναγράψω εδώ, για να μην γίνομαι κουραστικός. Απλώς να πω ότι συμφωνώ με το αρχικό σχόλιο, αλλά θεωρώ απαραίτητο και σωστό και το συμπλήρωμα του domesticus, και ας είναι σε λίγο διαφορετική κατεύθυνση από το αρχικό.
Απλώς συνδέθηκα για να γράψω το εξής, διαφωνώντας με τον κ. Κούβελο. Συγγνώμη που γίνομαι σχολαστικός.

Δεν είναι απαραίτητο (γενικά) σε μια συζήτηση να έχει ο ένας δίκιο και ο άλλος άδικο (αποκλειστική διάζευξη).
Οι περιπτώσεις είναι περισσότερες:
Να έχει ο Α δίκιο και ο Β άδικο
Να έχει ο Α άδικο και ο Β δίκιο
Να έχουν και ο Α και ο Β δίκιο
Να έχουν και ο Α και ο Β άδικο.
Ειδικά στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, η κόντρα μπορεί να ενταθεί ακριβώς επειδή ο καθένας δεν μπορεί να κατανοήσει την οπτική του άλλου. Μπορεί ο καθένας να είναι σωστός, αλλά να βλέπει άλλη όψη του ιδίου νομίσματος. Επίσης, μπορεί να αναγνωρίζει μέσα του ότι και ο άλλος έχει δίκιο, αλλά να μην πρέπει να το παραδεχτεί.

Υ.Γ.: Η παραταξιακή λογική είναι μεγάάάλο πρόβλημα, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και ειδικά στην Εκκλησία... και γίνεται όλο και πιο εμφανές. Ακόμα και σε εμένα που είμαι μικρός...
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Πάντως θα επιμείνω ότι η δική μου εστίαση ήταν όχι στο ποιος έχει δίκιο, αλλά στο πόσο καλόπιστα και ώριμα (συμφωνώ με τον κ. Γιαννουκάκη) εισέρχεσαι στον διάλογο.
Σε σχέση με το τι εννοώ λέγοντας ότι "μέσα από μια καλόπιστη διαφωνία μπορείς να ανακαθαίρεις και αναβαθμίζεις την άποψή σου, ακόμα κι αν τελικά δεν την αλλάζεις", έχω δημιουργήσει κι αυτό το θέμα -για όποιον ενδιαφέρεται.

Φυσικά η συζήτηση έτσι παίρνει λίγο θεωρητικό-φιλοσοφικό χαρακτήρα. Ξαναλέω ότι δεν εννοώ τον διάλογο ως κάτι ιδεαλιστικό και εξαϋλωμένο. Ούτε "διάλογο για τον διάλογο". Ασφαλώς και υπάρχει ανάγκη να καταλήξεις σε κάποιοο συμπέρασμα. Αλλά λέω κάτι άλλο: ότι και όταν αυτό δεν συμβαίνει ή δεν μπορεί να συμβεί (όπως στον διάλογο που δημοσιεύω), μπορείς ωστόσο να ωφεληθείς πολλά, ακόμα και χωρις να το περιμένεις.
 
Last edited:

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Προς ΠαναγιώτηΚ:

Δεν φιμώνω, ούτε αποπαίρνω κανέναν. Και τον τρόπο έκφρασής σας ουδαμώς σχολίασα. Το ύφος δεν με ενδιαφέρει κειμενικά. Ο διαλογικός τρόπος είναι που με ενδιαφέρει, ψυχικά και παιδευτικά. Και τον σχολιάζω (πόσο σαφέστερα να το δηλώσω από ό,τι με την εισαγωγή του αρχικού μου μηνύματος) ως φαινόμενο του φόρουμ και όχι συγκεκριμένων προσώπων.
Απλώς λέω ότι το παρόν νήμα αφορά τον ίδιο το διάλογο και τις προϋποθέσεις του, ασφαλώς με αφορμή τη γνωστή διαμάχη (όπως σαφέστατα δηλώνει ο τίτλος του). Αν θέλετε να το ακολουθήσετε σε αυτή την πτυχή του, καλώς. Αν όχι, πάλι καλώς. Ελευθερία γνώμης έχουμε, αλλά πρέπει κι εγώ να εξηγήσω τι ακριβώς γράφω ή εννοώ, για να μην παρανοούμαι.

Επιμένω επίσης στο φιλοσοφικότερο θέμα -αφού επιμένετε κι εσείς- ότι μια συζήτηση δεν χρειάζεται εξ ορισμού "μέση λύση", ωσάν να είναι μαθηματικό πρόβλημα. Καλή πίστη και ελεύθερη κρίση χρειάζεται. Δεν υπάρχει "καλός διάλογος" που να μην έχει παιδευτική επίδραση. Δεν είναι αυτό "εξαΰλωση" του διαλόγου, μακάρι να καταλήγει σε συμπέρασμα ο διάλογος. Είναι άρση των προϋποθέσεων. Το αντίθετο δεν σημαίνει ότι "κουβεντιάζει κανείς με τις ώρες ανούσια". Γιατί τότε θα σας το αντιστρέψω: εγώ που δεν ζητώ μέση λύση, έχασα την ώρα μου. Εσείς που τη ζητάτε (το εσείς είναι γενικό), και δη με "έντονο" διάλογο και οξείες αντιπαραθέσεις, τι κερδίσατε; (Φυσικά το ίδιο ερώτημα απευθύνεται και σε "αυτούς" - το (όποιο) απέναντι του "εσείς" μοιράζεται την ίδια αντίληψη).

Θα σας πω τι δεν κερδίσατε (εσείς και αυτοί): να πείσετε όσους επιθυμούν να σκέφτονται νηφάλια και εκτός παραταξιακής λογικής.

Κατά τ' άλλα, ασφαλώς και είναι θέμα του Ψαλτολογίου ένα θέμα που αναφέρεται - έστω και με άκρως υποκειμενική οπτική σαν τη δική μου- στον ίδιο τον τρόπο συζητήσεων του Ψαλτολογίου.

Προς κ. Γιαννουκάκη:

Συμφωνώ στην ταύτιση ωραίου και ώριμου. Ασφαλώς και απαιτεί ώριμους συνομιλητές ο ωραίος διάλογος και ασφαλώς και λείπουν εκατέρωθεν. Ίσως δεν θα είχαν βάση ή λόγο ύπαρξης τα παραπάνω που γράφτηκαν, αν δεν υπήρχαν κάποιοι (τους αρίθμησα εμπειρικά με τις παλάμες των δύο χεριών) που μας έδωσαν αρκετά τέτοια δείγματα γραφής εκατέρωθεν, αλλά η φωνή, ή μάλλον το παράδειγμά τους, χάθηκε μέσα στον γενικότερο θόρυβο. Λέμε λοιπόν το ίδιο πράγμα, απλώς για μένα η ωριμότητα δεν είναι στατική κατάσταση, αλλά διαδικασία, οπότε τη δική σας διαπίστωση τη διατυπώνω δεοντικά ως δική μου προτροπή για το μέλλον, έστω ταρακουνώντας λίγο άκομψα το παρόν.
Κατά τ' άλλα:

Αν και πιστεύω ότι η προσέγγισή μου έχει παιδευτική και ψυχολογική αφετηρία - όχι άσχετη βεβαίως με το παιδευτικό και ψυχολογικό μου υπόστρωμα - εκ των προτέρων δεν μπορώ να αποκλείσω καθόλου να συμβαίνει αυτό που λέτε, παρόλο που δεν παρακολουθώ ένθερμα τη μεταμοντέρνα σκέψη. Θα σας ήμουν ευγνώμων, και δεν είναι σχήμα λόγου, αν με πείθατε ή βοηθούσατε να καταλάβω ότι όντως συμβαίνει όπως το λέτε.

Μιᾶς καὶ ἀνέφερες περὶ κέρδους θὰ σοῦ πῶ κάποια κέρδη.

Πολλοὶ ἐδῶ μέσα μακρὰν τῆς Ἀθήνας καὶ τῶν διεργασιῶν της πληροφορηθήκαμε διάφορες πτυχὲς τοῦ προβλήματος ποὺ δὲν ἦταν εὐρύτερα γνωστές. Θὰ μοῦ πεῖς σὲ πολλὰ θέματα ἔγινε καὶ χαμὸς, ἔπεσαν μπινελίκια, χαλάσαμε τὶς καρδιές μας ... δὲν διαφωνῶ. Αὐτὰ συμβαίνουν στὸ διάλογο, ἁπλὰ ἐδῶ ἐπειδὴ γράφονται ἀποκτοῦν μεγαλύτερη ἔμφαση ἀπ' ὅτι ἄν λέγονταν προφορικά.

Ἔγὼ πάντως πληροφορήθηκα γιὰ πρόσωπα καὶ καταστάσεις ποὺ δὲν γνώριζα καὶ πολλὰ πράγματα ἐξηγοῦν.

Τὰ ὑπόλοιπα δὲν μὲ πολυσκοτίζουν forum εἴμαστε, δὲν τὸ πολυψάχνω, σὰν forum ὁ σκοπὸς τῆς ἐνημέρωσης καὶ τῆς ἐπικοινωνίας ἐπιτυγχάνεται καὶ μὲ τὸ παραπάνω, φιλοσοφικὲς ἀναζητήσεις δὲν μὲ ἐνδιαφέρουν ἐδω μέσα οὕτε θεωρῶ πὼς ἕνα forum εἶναι ἐνδεικτικὸ παιδείας. Ὁ καθένας γράφει ὅ,τι θέλει μέσα σὲ χαλαρὰ πλαίσια.

Μέχρι τώρα μιὰ χαρὰ πάει, κόσμος συμμετέχει -λίγος ἤ πολύς, ἄλλος στενοχωριέται, ἄλλος γουστάρει τζέρτζελο, ἄλλος παρακολουθεῖ ἀμέτοχος, ἄλλος κατεβάζει, ἄλλος προβάλει τὸν ἑαυτό του, ἄλλος ἀπειλεῖ, ἄλλος εἶναι κομπλεξαρισμένος, ἄλλος θρησκόληπτος, ἄλλος ἀμανετζῆς, ἄλλος τρελαμένος, ἄλλος κανταδόρος, ὅ,τι θέλεις ὑπάρχει κὰι ἀπὸ ἀκρα καὶ ἀπὸ μέση.

Μέσα σ' αὐτὸν τὸν διαδικτυακὸ κυκεώνα μόνο κάποιοι πολὺ βασικοὶ καὶ χαλαροὶ κανόνες μποροῦν νὰ ἐφαρμοστοῦν, ὅπως πολὺ καλὰ ἔχει καταφέρει ὁ Δημ. Κουμπαρούλης καὶ ὅσοι τὸν βοηθοῦν στον Συντονισμό κι ἔτσι τὸ forum συνεχίζει. Ἀλλὰ κι ἄν δὲν συνεχίσει πάλι ὅλα καλά γιὰ ὅσο κρατήσει.

Σκέψου το περισσότερο σὰν ρωμαϊκὸ forum, παρὰ σὰν ἑλληνικὴ ἀγορά.
 
Last edited:
Ειδικά στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, η κόντρα μπορεί να ενταθεί ακριβώς επειδή ο καθένας δεν μπορεί να κατανοήσει την οπτική του άλλου. Μπορεί ο καθένας να είναι σωστός, αλλά να βλέπει άλλη όψη του ιδίου νομίσματος. Επίσης, μπορεί να αναγνωρίζει μέσα του ότι και ο άλλος έχει δίκιο, αλλά να μην πρέπει να το παραδεχτεί.

Υ.Γ.: Η παραταξιακή λογική είναι μεγάάάλο πρόβλημα, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και ειδικά στην Εκκλησία... και γίνεται όλο και πιο εμφανές. Ακόμα και σε εμένα που είμαι μικρός...

για το αν μιλαμε για το ιδιο νομισμα , υπαρχουν στο ψαλτολογιο ηχογραφησεις του καρα και του πριγγου. καλω τα μελη να ακουσουν και να συγκρινουν αν ειναι το ιδιο πραγμα
μιλαμε για παραταξιακη λογικη...στη σημειολογια του ο Εκο αναφερει πως μια απλη διασπορα μιας οποιασδηποτε ειδησης αμεσως δημιουργει αποψη αναμεσα σε αυτους που την ακουν, αν διαφωνουν ή συμφωνουν με αυτη ακομη και διχως να ψαξουν την αληθεια ή την ορθοτητα της
ο καρας εβλαψε σοβαρα τη μουσικη της ανατολικης κρητης, διαβαστε το σχετικο στο forum. σαν σητειακος επρεπε να βγω σε πολιτισμενο διαλογο οταν εκεινος κατεστρεφε και χαρασε τους δισκους της μουσικης αυτης?
περασαν εικοσι χρονια για να καταλαβει -προς τιμην του- το λαθος του και να ζητησει συγνωμη, αφου πρωτα το βιολι ειχε εξοβελιστει απο τα ραδιοφωνα και τα κρατικα μεσα.
μακαρι να προλαβαινε να καταλαβει το λαθος του και για τη βυζαντινη.
τελος, αφου υπαρχει αποφαση για το θεμα απο το πατριαρχειο νομιζω το θεμα τελειωσε. τα θεματα πιστης και ορθου δογματος της εκκλησιας τα υπερασπιζομαστε ανυποχωρητα.το ιδιο κανουμε και για την πατρωα παραδοθεισα μουσικη
 

Nikos L.

Παλαιό Μέλος
μόνοι σας τα λέτε, μονοι σας διαφωνείτε...
αλλά το θέμα είναι οι ΑΛΛΟΙ.
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Βλέπω πάντως να "μπατάρει" το θέμα, το οποίο άλλη στόχευση και άλλες βάσεις είχε από το να γίνει ακόμα ένα thread για αναπαραγωγή γνωστών αντεγκλήσεων.
 
Βλέπω πάντως να "μπατάρει" το θέμα, το οποίο άλλη στόχευση και άλλες βάσεις είχε από το να γίνει ακόμα ένα thread για αναπαραγωγή γνωστών αντεγκλήσεων.
Ως εμπειρότερος όλων , έπρεπε να το χες προβλέψει:D:cool:...
 

alexchrys

Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Κύριε Δασκαλάκη, το μήνυμά μου ήταν γενικό όσον αφορά τη συζήτηση και το διάλογο (μπορεί ακόμα και να το θεωρήσει κάποιος εκτός θέματος, λόγω της γενικότητάς του). Δεν ασχολήθηκα με Καρά-Πρίγγο κλπ. :wink: Ομοίως, ούτε το ίδιο το θέμα όπως τοποθετήθηκε εξαρχής, σχετίζεται με την γνωστή κόντρα καθαυτή, αλλά με τη "διαχείριση" της κόντρας, από την οπτική του διαλόγου. :) Είναι δύο ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικά πράγματα.

Όσον αφορά την παραταξιακή λογική, δεν έχω κάτι να προσθέσω σε όσα είπα και έχω πει κατά καιρούς.

Όντως το θέμα φεύγει από την αρχική του στόχευση και μάλλον σε αυτό φταίω κι εγώ, οπότε ζητώ συγγνώμη από τον... θέσαντα.
 
τι ειναι διαλογος τελικα? τι και ποιος οριζει το υφος του και τους κανονες του?
διαλογος γινεται για τα απλα ,τα πιο συνθετα, για θεματα μεγαλης ή μικρης σημασιας.το υφος σε καθε περιπτωση και ο τονος ειναι απο τη φυση τους διαφορετικα. αλλιως θα διαλεγομουν πχ για μια διαφωνια στο τυπικο μιας εορτης και αλλιως για την ουσια και την επιβιωση της πατρωας μουσικης.
αν ζουσα την εποχη που ο Καρας εκανε την επιθεση στην τοπικη μου μουσικη τι επρεπε να κανω? ΄ελατε να το συζητησουμε, μηπως εχετε αδικο? ΄οταν καταστρεφει καποιος τον σταματας παση θυσια, δεν διαλεγεσαι ΄γονιμα ΄και ήρεμα. σταματας τη ζημια, και μετα διαλεγεσαι οσο θελεις, οχι αφου χαθουν τα ακουσματα δεκαετιων. που θα ξαναβρεθουν...
οταν ερχεται καποιος και αλλοιωνει τη μουσικη του πυθαγορα, του θαλη, της σαπφους, των λυδιων κλπ μουσικη βγαλμενη απο φιλοσοφους, μεσα απο την αρμονια και την παρατηρηση της φυσης, μουσικη που κρατηθηκε για εκατονταδες αιωνες, που οι αραβες την κρατησαν, την σεβαστηκαν την ανεπτυξαν τοσο ομορφα και πλουσια, τι πρεπει να κανω? οταν ερχεται και αλλοιωνει ΟΛΟΥΣ τους ηχους, τα διαστηματα τις ελξεις.. ολοι οι λαοι , ο χρονος που περασε εκαναν λαθος? ολοι? και βρεθηκε προσφατα ο ενας σωστος? και αυτο που προτεινει ειναι σαφως καλυτερο? ξανακαλω τα μελη να ακουσουν τον ιδιο τον Καρα.να κανουν ΔΙΑΛΟΓΟ (για να μη φευγω απο το θεμα) με τον εαυτο τους, τι ακουσμα προσφερει..ποσο μπορει να κατσει καποιος και να ακουσει αυτο το μουσικο αποτελεσμα..και μετα να ακουσει και πατριαρχειο..ας κανετε αυτο το πειραμα. και αυτο επιστημη ειναι που τοσο πολυ την επικαλειται η συγκεκριμενη σχολη..
οταν απειλειται βαναυσα η παραδοση που εχω παραλαβει, και θα υψωσω τον τονο, και θα φωναξω, και θα γκρινιαξω για να την υπερασπιστω. αυτην την παραδοση θα δωσω και στα παιδια μου. και ολοι οι συναδελφοι ως φορεις ζωντες της παραδοσεως και της πατρωας μουσικης ας σκυψουν πανω στο ζητημα, να μη λεει κανεις δεν ακουσα, δεν ασχοληθηκα,δεν συνδιαλεχτηκα, αυτοι ειναι φατριασμοι, εριδες...στο στασιδι κρατιεται μερος της μουσικης παραδοσης του τοπου μας. ο καθενας να αναλαβει την ευθυνη που του αντιστοιχει.
ευχαριστω και ζητω συγνωμη αν στεναχορω ή θιγω καποιον
 
Top