Σκοπεύω του χρόνου να ξεκινήσω μαθήματα για παραδοσιακό όργανο....
Άριστη σκέψη! Μακάρι όλοι οι ενασχολούμενοι με την βυζαντινή μουσική να το έκαναν αυτό.
Πρέπει να ξέρω κάποιες προαπαιτούμενες γνώσεις; (μόνο βυζαντινή μουσική ξέρω)...
Ανάλογα με τον δάσκαλο. Άλλοι (δυστυχώς οι περισσότεροι) χρησιμοποιούν πεντάγραμμο (ευρωπαϊκό ή τούρκικο), άλλοι βυζαντινή γραφή (*) και άλλοι σου τα μαθαίνουν πρακτικά και πρέπει να μάθεις το μεγαλύτερο μέρος του ρεπερτορίου του οργάνου απέξω. Πάντως για να ξεκινήσετε δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, ασχέτως της μεθόδου του δασκάλου, γιατί τα πρώτα βασίζονται σε πρακτική εκμάθηση του οργάνου και όχι σε σοβαρό ρεπερτόριο.
Επίσης, ποια παραδοσιακά όργανα θεωρείτε λίγο εύκολα στην εκμάθηση;
Θεωρώ πως αυτή είναι μια κακή βάση για να ξεκινήσει κάποιος ένα όργανο. Κριτήριο είναι το ποιο όργανο μας δίνει άκουσμα που μας αρέσει. Ποιό όργανο μας αρέσει να ακούμε. Αν επιλέξουμε ένα όργανο με βάση την ευκολία εκμάθησής του υπάρχει περίπτωση αργά ή γρήγορα να το βαρεθούμε γιατί ΟΛΑ τα όργανα θέλουν αρκετή ενασχόληση. Άλλο περισσότερο και άλλο λιγότερο, αλλά πάντως και στις δύο περιπτώσεις οι ώρες ενασχόλησης θα πρέπει να είναι από αρκετές έως πάρα πολλές!!! Συνεπώς, εάν δεν μας «τρελαίνει» ο ήχος και το αποτέλεσμα που βγάζει ένα όργανο για να έχουμε κίνητρο μίμησής του, σε λίγο διάστημα θα γίνει πάρεργο και μετά απλό διακοσμητικό του σαλονιού μας! Και αυτό γιατί (το ξαναλέω) όλα τα όργανα θέλουν ενασχόληση. Μπορεί ένα πιο απαιτητικό όργανο να μας αρέσει περισσότερο και να έχουμε εσωτερικό κίνητρο να ασχοληθούμε, ενώ ένα άλλο «πιο εύκολο» να μην μας λέει και πολλά και τελικά να μην μάθουμε ποτέ να παίζουμε καλά.
Πέρα από τα ανωτέρω, πολύ σημαντικό είναι η επιλογή δασκάλου (σε περιπτώσεις που έχουμε δυνατότητα επιλογής, π.χ. Αθήνα). Από προσωπική πείρα σας λεω πως επειδή δεν έμεινα ευχαριστημένος με την τεχνική ενός δασκάλου μου, μετά από αρκετά χρόνια βρήκα άλλον που μου δίδαξε αυτά που άκουγα να παίζουν άλλοι και που εγώ δεν τα είχα διδαχθεί, χάνοντας έτσι αρκετά χρόνια (από την μάθηση και εξέλιξή μου). Η λάθος, λοιπόν, επιλογή δασκάλου μπορεί να φέρει πάλι το ίδιο αποτέλεσμα: να παρατήσουμε τελικά το όργανο.
Συνεπώς:
1. Επιλέγουμε ένα όργανο που μας ΑΡΕΣΕΙ να το ακούμε, που μας αρέσει ο ήχος του.
2. Κάνουμε έρευνα για δάσκαλο και δεν πάμε στον πρώτο που θα βγει μπροστά μας. Δεν είναι όπως στη βυζαντινή που μπορεί να πούμε: «δεν βαριέσαι, θα κάνω με αυτόν τώρα για τα βασικά και μετά θα πάω σε άλλον». Στα όργανα τα πράγματα είναι πιο περιορισμένα ως προς τον αριθμό των δασκάλων και την διάθεσή μας να αρχίσουμε από την αρχή.
3. Μελετάμε, ασχέτως της δυσκολίας του οργάνου.
4. Μελετάμε, ασχέτως της δυσκολίας του οργάνου.
5. Μελετάμε, ασχέτως της δυσκολίας του οργάνου.
Ευχαριστώ.
(*) Σημ.: Πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει «μέθοδος» οργάνου που θα δείχνει πως δεν είναι το πεντάγραμμο το μοναδικό μέσο γραφής μιας ἐντεχνης μελωδίας, αλλά και η βυζαντινή σημειογραφία.
