Στιχηρό "Εις το μνήμα σε επεζήτησεν"

[Tzanakos_B]

Συνάδελφοι το εν λόγω στιχηρό των αίνων τού Γ` ΉΧΟΥ , Πρώτος τροποποίησε και έψαλλε ο μακαριστός Κ Πρίγγος . Το εκτελεί με χρόνο και χωρίς περιττούς καλλωπισμούς... Δεύτερος ττροποποίησε το ίδιο ο μακαριστός Α. Καραμάνης , πιό απλό και κλασσικότερο από το τού Πρίγγου. Το έχει παρουσιάσει και σε συναυλία [ Δημήτρια ] , όπου συμμετέχει και γυναίκα.. Όσοι ψάλλουν το του Πρίγγου το πλατιαζουν πολύ...!!! Προσωπικά έχω αναρτήσει στο Φόρουμ , στον Τρίτο ήχο το του Καραμάνη Αυτούσιον.. Εχω ανεβάσει και το του Πρίγγου σε άλλη υποενότητα , τροποποιημένο που ανεβαίνει στον ΓΑ` δις διαπασών, μιμούμενος τον αείμνηστο Σπ. Περιστέρην ο οποίος το έψαλλε συχνότατα.... Β. ΤΖΑΝ.

 

[ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΛΙΑΚΟΣ]

Τό μοιρολόϊ τής ανοησίας...

Βαζει ο άλλος (εκ Κύπρου ορμώμενος) μιά ανάρτηση στό FB μέ τίτλο "Εις τό μνήμα σέ επεζήτη-σαν" (ψάλτης σού λέει καί δέν ξέρει άν είναι ενικός ή πληθυντικός) , άρχεται μοιρολογών καί κλαίων αχρόνως καί κακοφώνως, καί ιδού ποταμός θετικών αντιδράσεων αλλά καί αρκετών σχολίων από κάτω. Αλλά θά τό προσπεράσω αυτό καί θά σταθώ στό εξής: πόσο ορθόν είναι κατά τό Τυπικόν νά υπερπηδάς τά στιχηρά καί νά πηγαίνης στό 7ο μόνο καί μόνο γιά νά κάνης τήν επίδειξή σου; Καί μήν μου πής ότι δέν τό κάνεις γι αυτό γιατί θά σου βάλω πιπέρι στό στόμα!Το φαινόμενο δε αυτό (τής υπερπήδησης) τό έχω συναντήσει συχνά. Έλεος κύριοι, έλεος!

[Σημ. συντ. (π.Μ.)] Αυτό και τα επόμενα μηνύματα προστέθηκαν σε προϋπάρχον θέμα.

 

[vaiacum]

Αν και δεν έχω εικόνα για ποιον ομιλείτε (και δεν ενδιαφέρομαι να μάθω, τόσοι και τόσοι επώνυμοι και ανώνυμοι ...βαράνε κλαρίνο στο youtube εκτελώντας το αυτό μάθημα), εγώ θα σταθώ στην ανικανότητα των περισσοτέρων ψαλτών να κρατήσουν σταθερό χρόνο, ακόμα και σε έναν απλό ύμνο. Τα "εις το μνήμα" και "εξέδυσάν με" είναι η ...καλύτερή τους, οργιάζουν και αυτο-θαυμάζονται!!!!!! Όλοι τους, επώνυμοι κι ανώνυμοι, ζώντες τε και τεθνεώτες....

 

[dimitris]

Το ορθό (για μένα) είναι να τα λέμε τα στιχηρά με τη σειρά.
Αλλά δεν σημαίνει ότι μετά τά 4 πρώτα, τα υπόλοιπα υστερούν σε κάτι πνευματικό ή μουσικό.
Ο ίδιος υμνογράφος ύφανε όλους τους αναστάσιμους ύμνους των αίνων.
Το συγκεκριμένο το μάθαμε απ τον Πρίγγο στην συνήθη εκτέλεση. Αν προσέλθει κάποιος εμπειρικός θα του το υποδείξουμε γιατί πιθανώς θα το έχει ακούσει, γιατί αν πεί από τα υπόλοιπα...κλάφτα Χαράλαμπε.
Μέσω μουσικής μπορεί κάποιος να εκφράζεται με κλάμα, χαρά κ.α. συναισθήματα.
Λέμε η παθητική συμφωνία.
Χωρίς όμως χρόνο δέν υπάρχει μουσική, είτε πρόκειται γιά κορόνα σε άρια σε αμανέ ή
σόλο βιολί -κλαρίνο σε ταξιμ ντεκεμαντέμ.
Ακόμη και στά χύμα λεγόμενα εκκλησιαστικώς.

 

[tsak77]

Ὅταν κάτι θεωρεῖται (πλέον) παράδοση, αὐτὸς ποὺ τὴν συνεχίζει ἀποκτᾶ καλῶς ἢ κακῶς αὐτόματα ἐλαφρυντικά. Ὅταν ὅμως προσπαθήσεις νὰ ἀναδείξεις τὴν ρίζα μίας τέτοιας ἀνούσιας ἂν ὄχι ἐνοχλητικῆς λειτουργικὰ παραδόσεως, τὸν λόγο ἢ καὶ τὶς συνθῆκες ποὺ τὴν δημιούργησαν, χαρακτηρίζεσαι ἀπὸ ἐγκρατεῖς ὑποστηρικτὲς τῆς τέχνης βλάσφημος, ἀσεβεῖς πρὸς τὰ ἱερὰ τέρατα τῆς τέχνης καὶ περιθωριοποιεῖσαι, χωρὶς νὰ παίρνεται ὑπ' ὄψιν ὅτι μπορεῖς κάλλιστα νὰ χρωστᾶς τεράστια εὐγνωμοσύνη σὲ κάποιον, ἐνῶ παράλληλα σὲ κάποιους τομεῖς νὰ ἐπιλέγεις συνειδητῶς καὶ μὲ λογικὴ ἐπιχειρηματολογία νὰ ἀποφύγεις τὸ παράδειγμά του. Τὸ συναίσθημα πολλὲς φορὲς περιορίζει τὸ εὔρος τῆς κρίσης.

Ο ίδιος υμνογράφος ύφανε όλους τους αναστάσιμους ύμνους των αίνων.

Ἀγαπητὲ Δημήτρη, ἂν καὶ γίνεται κατανοητὸ τὸ πνεῦμα τῆς προτάσεως, ὡς πληροφορία δὲν ἰσχύει (Γεωργίου Παπαδόπουλου «Συμβολαῖ εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς παρ' ἡμῖν ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς» σελ. 199) πέραν τοῦ ὅτι διαχωρίζονται στὴν Παρακλητική.

 

[dimitris]

Σημείωσα ευχαριστώ για την πληροφορία, αλλά δεν θα εναντιωθώ με τόν Πρίγγο για το εις το μνήμα Σε, με τόν Νικόλαο Σμύρνης για το εξεδυνσάν με , με τον Μπερεκέτη που ἐχει χαρακτηριστεί εξωπαραδοσιακός για το Πατριαρχείο κ.α.
Αυτούς έψελναν οι πατριαρχικοί εν Ελλάδι και είναι προσβολή να πούμε εμείς ότι ήσαν εκτός παραδόσεως.
Για να καταδικάσουμε κάποιον πρέπει νά υπάρχει κάποιος νόμος κάποιο μέτρο.
Ποιό μέτρο υπάρχει για καταδίκη του Πρίγγου στο συγκεκριμένο;
(Κάτι ανάλογο με την καταδίκη του Κολοκοτώνη από τούς καλαμαράδες
Αυτά ,τά έψελναν και τα ψάλλουν σχεδόν όλοι στην Ελλάδα.
Θέλε Λαμπαδάριο;
Ψάλτε Λαμπαδάριο.
Θέλετε Πρίγγο;
Ψάλτε Πρίγγο.

 

[Γιώργος Μ.]

Ὅταν κάτι θεωρεῖται (πλέον) παράδοση, αὐτὸς ποὺ τὴν συνεχίζει ἀποκτᾶ καλῶς ἢ κακῶς αὐτόματα ἐλαφρυντικά. Ὅταν ὅμως προσπαθήσεις νὰ ἀναδείξεις τὴν ρίζα μίας τέτοιας ἀνούσιας ἂν ὄχι ἐνοχλητικῆς λειτουργικὰ παραδόσεως, τὸν λόγο ἢ καὶ τὶς συνθῆκες ποὺ τὴν δημιούργησαν, χαρακτηρίζεσαι ἀπὸ ἐγκρατεῖς ὑποστηρικτὲς τῆς τέχνης βλάσφημος, ἀσεβεῖς πρὸς τὰ ἱερὰ τέρατα τῆς τέχνης καὶ περιθωριοποιεῖσαι, χωρὶς νὰ παίρνεται ὑπ' ὄψιν ὅτι μπορεῖς κάλλιστα νὰ χρωστᾶς τεράστια εὐγνωμοσύνη σὲ κάποιον, ἐνῶ παράλληλα σὲ κάποιους τομεῖς νὰ ἐπιλέγεις συνειδητῶς καὶ μὲ λογικὴ ἐπιχειρηματολογία νὰ ἀποφύγεις τὸ παράδειγμά του. Τὸ συναίσθημα πολλὲς φορὲς περιορίζει τὸ εὔρος τῆς κρίσης.

Αγαπητέ Χρήστο, με πόση διαύγεια και ευθυκρισία γράφεις... Συμφωνώ σε κάθε λεπτομέρεια.
Ειδικά στο σημείο ότι μπορεί να είναι κάποιος ιερό τέρας για το α, αλλά να έσφαλε στο β. Αν το καταλαβαίναμε καλά αυτό, θα είχαν εκλείψει και πολλές ανούσιες διαμάχες, και θα παίρναμε από τον καθένα το καλύτερο. Σε ευχαριστούμε!

 

[tsak77]

Δημήτρη.
Ἡ ἀναφορὰ σὲ καταδίκες ἀποδεικνύει τὸ προηγούμενο μήνυμά μου.
«Μπηχτὲς» δὲν γράφω ποτέ, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀναφερόμενος σὲ ἕνα ἔργο ποὺ ἔκατσα καὶ δακτυλογράφησα νότα – νότα καὶ τὸ δώρησα στὴν κοινότητα, ἀπαλλαγμένο ἀπὸ τὰ δεκάδες παροράματα τοῦ Παπανδρέου.
Τὰ περὶ Κολοκοτρώνη θὰ τὰ ἀφήσω ὰσχολίαστα...
Νόμος καὶ μέτρο στὴν μουσικὴ ὑπάρχει, καὶ εἶναι τὰ ξεχωριστὰ γνωρίσματα τοῦ κάθε ἤχου. 2 πρόχειρα λοιπὸν θέματα στὴν συγκεκριμένη σύνθεση.
1ον στὰ συλλαβικὰ μέλη ὅλων τῶν ἤχων ποτὲ οἱ συλλαβὲς δὲν ἔχουν τέτοια διάρκεια.


2ον ὁ τρίτος ἦχος στὰ συλλαβικά του μέλη δὲν ἔχει οὔτε δεσπόζοντα φθόγγο, οὔτε κατάληξη στὸν ἄνω Ζώ (Θεωρητικὸ Χρυσάνθου παρ. 333).

γνωρίσματα ποὺ ὁ Πρίγγος δὲν τὰ ἔχει στὴν προηγηθείσα ἁπλῆ σύνθεση τοῦ ὕμνου.
Ἂν τὴν μουσικὴ τὴν μελετᾶς ἀγαπητὲ Δημήτρη, καὶ ὁ Πέτρος ο Λαμπαδάριος ἔχει λάθη, ὅπως αὐτό:


Ἡ τέχνη μας ἔχει τέτοιο βάθος, ποὺ δὲν περιορίζεται στὰ πρόσωπα (εὐτυχῶς).

 

[π. Μάξιμος]

[Σημείωμα συντονιστή] Συζήτηση από εδώ προστέθηκε σε προϋπάρχον θέμα.

 

[neoklis]

....
1ον στὰ συλλαβικὰ μέλη ὅλων τῶν ἤχων ποτὲ οἱ συλλαβὲς δὲν ἔχουν τέτοια διάρκεια.
(...)
2ον ὁ τρίτος ἦχος στὰ συλλαβικά του μέλη δὲν ἔχει οὔτε δεσπόζοντα φθόγγο, οὔτε κατάληξη στὸν ἄνω Ζώ (Θεωρητικὸ Χρυσάνθου παρ. 333).

Μέχρι τώρα ίσως δεν είχαν. Από δω και πέρα μπορεί και να έχουν. Αυτό λέγεται εξέλιξη. Δεν είναι γραμμένοι οι κανόνες της βυζαντινής μουσικής πάνω σε πέτρα. Η εξέλιξη δεν είναι πάντοτε για καλό, μπορεί να είναι και για κακό. Πάντως είναι αναπόφευκτη.
Αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι το επιχείρημα "οι κανόνες της μουσικής σύνθεσης λένε ότι..." δεν ευσταθεί. Εϊναι σχολαστικό επιχείρημα, όχι μουσικό. Και το "εις το μνήμα.." (και το "Εξέδυσάν με ...) ανήκουν στην παράδοσή μας πλέον. Την νέα παράδοση. Κι ένα κλασικό μουσικό κείμενο του Πέτρου μπορείς να το πεις χωρίς αίσθηση χρόνου ή ρυθμού, με επίδειξη φωνητικών ικανοτήτων.

 

[dimitris]

Ευχαριστώ για την δακτυλογράφηση διότι την χρησιμοποιώ συχνά στο αναλόγιό μου.

Εμείς δεν είμαστε τεχνίτες αλλά κριτικοί τέχνης.
Εάν ζούσε ο Νικόλαος, ο Πρίγγος και άλλοι θα μας εξηγούσαν.
Οπότε μπορούμε να έχουμε διαφορετική άποψη και όλες είναι καλοδεχούμενες όπως η δική σου.

Ο Πρίγγος στο .. πάντων Βασιλεύ , θέτει κατάληξη μιά φωνή κάτω του δεπόζοντος φθόγγου διότι κάνει ερώτηση. Οπως στην εμελή απαγγελία αποστόλου. Δείτε εδώ μάθημα αποστόλου από τον δάσκαλό μου (στο 1:40).

Για το ... οίμοι του Πρίγγου , γίνεται κάποια αναπαράσταση ανθρώπινου πάθους. Και ενώ τα πάθη δεν είναι αρετές, χρησιμοποιούνται από αρχαιοτάτων χρόνων , μύθος, παραβολές κ.α. σαν διδασκαλία, και φυσικά καί στην μουσική.
Ο Π. Λαμπαδάριος στό... δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων, αλλάζει δύο ήχους καί θέτει σπάθη για να δακρύσουν τα μάτια του ακροατή που πιστεύω πολύ καλά το μεταφράζουν δεξιοτέχνες μουσικοί με συναίσθημα= συναισθανόμεθα καί την Κασσιανή και την Μαρία.
Πρὲπει ο ψάλτης να παραχωρεί μικρόφωνο στην Μαρία και την Κασσιανή.
Μεγάλος παλαιός ψάλτης έψελνε Μ. Εβδομάδα και πήγαινε το δάκρυ κορόμηλο.
Δέν καταλάβαινε εάν είχε 10-20 άτομα χορωδία ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
Εάν λάβουμε υπόψη την χαρμολύπη, ας λάβουμε υπόψη και το... πάσα η φύσις συμ-πάσχει.

 

[John31]

Κάι πάλι ο λογος περί Καραμάνη [αυτό (νομίζω ότι) ξέρω αυτό λέω)] και για το "Εις το μνήμα σε επεζήτησε". Ωραία η θέση του με σπάθη στο "ότι ήραν τον κύριον μου" (παραπονεμένο έως πονεμένο το ύφος εκ μέρους της Μυροφόρας) και πανωραία η αποκορύφωση της έκπληξης, της απορίας, της χαράς στο "ο Κύριος μου και ο Θεός μου" (συνειδητοποίηση ότι αυτός που της ομιλεί είναι ο ίδιος ο Κύριος (λύτρωση και απολύτρωση της Μυροφόρας). Με μικρή παραλλαγή του μέλους καταλήγει σε κορώνα στον άνω Γα στο ΚύριοοοοοΟς μου για να κάνει μια γρήγορη κατάβαση στον Γα της Μέσης στο "και ο θεός μου δόξα ΣΟΙ"! Πολύ πιο εκφραστικές θέσεις από ότι στα κλασικά κείμενα, που κινούνται λίγο πολύ στις γνωστές θέσεις του τρίτου ήχου. Δεν είμαι σίγουρος εάν πρόκειται για τό ίδιο κομάτι γιατί δεν έχω τα βιβλία μαζί μου, αλλά εκτός από τον "Όρθρο" του το περιλαμβάνει και στο Παράρτημα της σειράς μαζί με άλλες συνθέσεις (καταβασίες, τρισάγιον σε δ’ ήχο κτλ.) ως ειδική σύνθεση. Έτσι που λέτε, Γέροντας και πάλι Γέροντας...

Καλημέρα! Υπάρχει μῆπως το κείμενο με την θέση στο άνω γα;