Στιχηρό "Εις το μνήμα σε επεζήτησεν"

Π. Δαβίδ

Γενικός συντονιστής
Τελικά πάντα κάτι ενδιαφέρον προκύπτει από το "ρεπερτόριό" μας :)
Το αναστάσιμο στιχηρὀ των αίνων του γ΄ ήχου "Εις το μνήμα σε επεζήτησε" είναι το Νο 7 των στιχηρών και κανονικά ψάλλεται μόνο όταν έχουμε και τα 8 στιχηρά αναστάσιμα. Προσωπικώς μέχρι τα 18-19 το είχα ακούσει ελάχιστες φορές, δεδομένου ότι οι ψάλτες που άκουγα παιδί ήταν α) κολλημένοι με το τυπικό όπως ακριβώς περιγραφόταν (χωρίς αντιρρήσεις!) και β) συγκεκριμένης μουσικής σχολής (και φυσικά όταν το άκουγα ήταν στην εκτέλεση του αναστασιματαρίου) μέχρι που ψάλλοντας με κάποιον φίλο άλλων μουσικών απόψεων άκουσα τη "γνωστή" εκτέλεση.
Εγώ προσωπικώς πιστός στις ως άνω α & β αρχές :rolleyes: δεν το έχω ψάλλει ποτέ σε αυτήν την εκτέλεση.
Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς ξεκίνησε η χρήση του σχετικά άσημου στιχηρού αυτού και έγινε τέτοιο σουξέ... :confused: και κατά πόσον έχουμε το δικαίωμα αλλάζοντας τη σειρά των στιχηρών να το ψάλλουμε...
 

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς ξεκίνησε η χρήση του σχετικά άσημου στιχηρού αυτού και έγινε τέτοιο σουξέ... :confused: και κατά πόσον έχουμε το δικαίωμα αλλάζοντας τη σειρά των στιχηρών να το ψάλλουμε...

Δεν είναι το μόνο... Με ανάλογο τρόπο ψάλλεται και το μετ'αυτό "Ἑβραίοι συνέκλεισαν...", όπως επίσης και άλλα Στιχηρά Αίνων σε άλλους Ήχους, των οποίων πιο "ἐντεχνες" εκτελέσεις απαντώνται συχνά. Αναφέρω π.χ. το "Επεθύμησαν γυναίκες" του Δ΄ Ἠχου καθώς και μερικά ακόμα, άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο έντεχνα (τα σκήπτρα ωστόσο κατέχει μακράν το "Εις το μνήμα").
Κατά μια έννοια δε, και ο εμπλουτισμός του γ' στίχου των Αίνων του Β' Ήχου με κάποιες πιο "έντεχνες" διατονικές θέσεις που εξετάζουμε στο θέμα "Κυριακή 6η Ιουλίου" έχει να κάνει με αυτό το θεματάκι εδώ...
Για το πώς ξεκίνησε αυτή η συνήθεια, να γίνουν δλδ. πιο "σουξέ" (όπως λέει ο αγαπητός Παναγιώτης) δεν γνωρίζω, ίσως μπορούν κάποιοι παλαιότεροι να μας βοηθήσουν με τη γνώμη τους.
Παρατηρούμε όμως εύκολα ότι όλα όσα έχουν γίνει πιο έντεχνα περιλαμβάνουν διαλόγους, μονολόγους, λόγους που αποδίδονται σε ορισμένα πρόσωπα (Γυναίκες, Άγγελος, Ληστής) οπότε το φαινόμενο αυτό ίσως θα έπρεπε να εξετασθεί παράλληλα με την παρουσία του φαινομένου των μονοφωνιών στα Δ ο ξ α σ τ ι κ ά , όπου κι εκεί συχνά τα αποδιδόμενα σε κάποιο πρόσωπο λόγια τυγχάνουν πάντα σχεδόν έντεχνης (συνήθως κατά νόημα) απόδοσης. Στο φαινόμενο αυτό οφείλουμε δεκάδες αριστοτεχνικές γραμμές από πολλούς συνθέτες και εκτελεστές...
Για το αν έχουμε δικαίωμα να αλλάζουμε τη σειρά των Αίνων, χμμμμμ, δεν ξέρω, παρόλο που ομολογώ πως το έχω κάνει πολλές φορές (είναι βλέπετε και το καλλιτεχνικό δαιμόνιο που πρέπει να ικανοποιούμε που και που....:D)
Πάντως πιστεύω πως θα πρέπει να βάλουμε μια άνω τελεία εδώ, να σφήσουμε τους συναδέλφους να γράψουν τι θα ψάλλουν/τι έψαλλαν και να επανέλθουμε από εβδομάδα στο ενδιαφέρον νέο θέμα ώστε να μην γίνει ανακάτεμα, ή να μεταφέρουμε τη συζήτηση σε νέο θέμα.
 

Μιχάλης Τζωρτζής

Παλαιό Μέλος
Κάι πάλι ο λογος περί Καραμάνη [αυτό (νομίζω ότι) ξέρω αυτό λέω)] και για το "Εις το μνήμα σε επεζήτησε". Ωραία η θέση του με σπάθη στο "ότι ήραν τον κύριον μου" (παραπονεμένο έως πονεμένο το ύφος εκ μέρους της Μυροφόρας) και πανωραία η αποκορύφωση της έκπληξης, της απορίας, της χαράς στο "ο Κύριος μου και ο Θεός μου" (συνειδητοποίηση ότι αυτός που της ομιλεί είναι ο ίδιος ο Κύριος (λύτρωση και απολύτρωση της Μυροφόρας). Με μικρή παραλλαγή του μέλους καταλήγει σε κορώνα στον άνω Γα στο ΚύριοοοοοΟς μου για να κάνει μια γρήγορη κατάβαση στον Γα της Μέσης στο "και ο θεός μου δόξα ΣΟΙ"! Πολύ πιο εκφραστικές θέσεις από ότι στα κλασικά κείμενα, που κινούνται λίγο πολύ στις γνωστές θέσεις του τρίτου ήχου. Δεν είμαι σίγουρος εάν πρόκειται για τό ίδιο κομάτι γιατί δεν έχω τα βιβλία μαζί μου, αλλά εκτός από τον "Όρθρο" του το περιλαμβάνει και στο Παράρτημα της σειράς μαζί με άλλες συνθέσεις (καταβασίες, τρισάγιον σε δ’ ήχο κτλ.) ως ειδική σύνθεση. Έτσι που λέτε, Γέροντας και πάλι Γέροντας...
 

Π. Δαβίδ

Γενικός συντονιστής
Για την ποιότητα των συνθέσεων του Καραμάνη δεν διαφωνώ.
Ας μείνουμε όμως στο ιστορικό του θέματος.
 

Μιχάλης Τζωρτζής

Παλαιό Μέλος
Παρατηρούμε όμως εύκολα ότι όλα όσα έχουν γίνει πιο έντεχνα περιλαμβάνουν διαλόγους, μονολόγους, λόγους που αποδίδονται σε ορισμένα πρόσωπα (Γυναίκες, Άγγελος, Ληστής) οπότε το φαινόμενο αυτό ίσως θα έπρεπε να εξετασθεί παράλληλα με την παρουσία του φαινομένου των μονοφωνιών στα Δ ο ξ α σ τ ι κ ά , όπου κι εκεί συχνά τα αποδιδόμενα σε κάποιο πρόσωπο λόγια τυγχάνουν πάντα σχεδόν έντεχνης (συνήθως κατά νόημα) απόδοσης. Στο φαινόμενο αυτό οφείλουμε δεκάδες αριστοτεχνικές γραμμές από πολλούς συνθέτες και εκτελεστές... .

Τρανό παράδειγμα οι μονωδίες στο υπό λόγο δοξαστικό των Αγ. Πατέρων στα σημεία "Αστέρες πολύφωτοι", "τα μυρίπνοα άνθη του παραδείσου" κτλ. Τι κομάτι κι αυτό! Με πιάνει δέος!
 

apostolos

Απόστολος Κομπίτσης
Σχετικά με το "Εις το μνήμα", εγώ σηνυθίζω να το λέω. Εάν ψαλλούν μόνο 4 Αναστάσιμα, βγάζω το "Χαράς τα πάντα" και λέω το "Εις το μνήμα". Το ξεύρω ότι είναι παράβασις και το ξεύρω ότι ουδέποτε ψαίλνετε στο Οικ. Πατριαρχείο με αυτή την χρωματισμένη απαγγελία του Στανίτσα ή του Χατζημάρκου. Όμως, αυτό το τροπάριο είναι μια μικρή ιστορία η οποία, κατά την γνώμη μου, ΠΡΕΠΕΙ να ακουστή. Βεβαίως, το λέω αναλόγως τον χρόνο που θα έχω. Μεθαύριο έχουμε μεγάλο Δοξαστικό. Οι Αίνοι των Αγίων... ε... δεν είναι και "Οίκος του Εφραθά"... θα πάρουνε ώρα να τα πούμε.

Απόστολος
 
Last edited:

petrosgrc

Πέτρος Γαλάνης
Κανονικά το κομμάτι ψάλλεται 7ο στη σειρά όταν ψάλλονται όλα τα αναστάσιμα στιχηρά. Ας προσέξουμε όμως μια υποσημείωση του τυπικού όταν υπάρχουν και στιχηρά αγίου: Δε λέει λοιπόν το τυπίκο «τρία των αναστασίμων και εν εκ των ανατολικών» χωρίς να ορίζει συγκεκριμένα; Άρα μπορεί να λεχθεί ως τελευταίο το κομμάτι αυτό (ανήκον στα ανατολικά στιχηρά αναστάσιμα) και όταν υπάρχουν στιχηρά αγίων.

σημ. Για να είμαστε βέβαια σωστοί απέναντι στο τυπικό πρέπει να το πει ο αριστερός ψάλτης και όχι ο δεξιός όπως συνηθίζεται.
 
Last edited:

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
Ας προσέξουμε όμως μια υποσημείωση του τυπικού όταν υπάρχουν και στιχηρά αγίου: Δε λέει λοιπόν το τυπίκο «τρία των αναστασίμων και εν εκ των ανατολικών» χωρίς να ορίζει συγκεκριμένα; Άρα μπορεί να λεχθεί ως τελευταίο το κομμάτι αυτό (ανήκον στα ανατολικά στιχηρά αναστάσιμα) και όταν υπάρχουν στιχηρά αγίων.

Νομίζω όμως ότι εννοεί μεν "εν εκ των ανατολικών" αλλά κατά σειράν και όχι κατ' επιλογήν.
 
Last edited by a moderator:

petrosgrc

Πέτρος Γαλάνης
Εγώ αυτό το θεωρώ argumentum ex silentio δηλ. επιχείρημα συναγόμενο εκ της σιωπής. Εφ' όσον θα ήθελε να λεχθεί το 5ο στη σειρά δε θα το διατύπωνε διαφορετικά; Με αυτή τη διατύπωση εγώ τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι αυτό. Βέβαια οι πιο ειδικοί θα μας το εξηγήσουν καλύτερα όπως είπες και εσύ Σταύρο. Κ. Ανατολικιώτη σας χρειαζόμαστε πάραυτα!
 

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
ΙΟΥ ΙΟΥ ΙΟΥ!!! ΕΠΕΙΓΟΝ! :D
 

Bασίλης

Παλαιό Μέλος
Κάι πάλι ο λογος περί Καραμάνη [αυτό (νομίζω ότι) ξέρω αυτό λέω)] και για το "Εις το μνήμα σε επεζήτησε". Ωραία η θέση του με σπάθη στο "ότι ήραν τον κύριον μου" (παραπονεμένο έως πονεμένο το ύφος εκ μέρους της Μυροφόρας) και πανωραία η αποκορύφωση της έκπληξης, της απορίας, της χαράς στο "ο Κύριος μου και ο Θεός μου" (συνειδητοποίηση ότι αυτός που της ομιλεί είναι ο ίδιος ο Κύριος (λύτρωση και απολύτρωση της Μυροφόρας). Με μικρή παραλλαγή του μέλους καταλήγει σε κορώνα στον άνω Γα στο ΚύριοοοοοΟς μου για να κάνει μια γρήγορη κατάβαση στον Γα της Μέσης στο "και ο θεός μου δόξα ΣΟΙ"! Πολύ πιο εκφραστικές θέσεις από ότι στα κλασικά κείμενα, που κινούνται λίγο πολύ στις γνωστές θέσεις του τρίτου ήχου. Δεν είμαι σίγουρος εάν πρόκειται για τό ίδιο κομάτι γιατί δεν έχω τα βιβλία μαζί μου, αλλά εκτός από τον "Όρθρο" του το περιλαμβάνει και στο Παράρτημα της σειράς μαζί με άλλες συνθέσεις (καταβασίες, τρισάγιον σε δ’ ήχο κτλ.) ως ειδική σύνθεση. Έτσι που λέτε, Γέροντας και πάλι Γέροντας...


Στο παράρτημα έχει τη δική του σλυνθεση ενώ στον Όργρο έχει του Πρίγγου....αν δε κάνω λάθος. Εννοείτε σα το Γέροντα κανείς....

Αλλά το καλύτερο είναι του Χρύσανθου με γραμμή στον Άνω Γα στο οτι ήραν και μετά σπάθη και πλΑ.... και όταν το λεεί ο ίδιος είναι ανεπανάληπτο...

Το χω πει κατεπανάληψη... αλλά τα τελευταία χρόνια το χω κόψει (εκτοσ και αν πέσει παραγγελιά) και λέω της Ζωής..... Ενδείκνυται όμως για τραπέζι, συναυλία και γενικώς εξωεκκλησιαστικές μουσικές συνάξεις.....νομίζω εντός εκκλησίας πάει πολύ
 

Dionysios

Διονύσιος Ἀνατολικιώτης, «γηράσκω ἀεὶ διορθούμενο
Κανονικά το κομμάτι ψάλλεται 7ο στη σειρά όταν ψάλλονται όλα τα αναστάσιμα στιχηρά. Ας προσέξουμε όμως μια υποσημείωση του τυπικού όταν υπάρχουν και στιχηρά αγίου: Δε λέει λοιπόν το τυπίκο «τρία των αναστασίμων και εν εκ των ανατολικών» χωρίς να ορίζει συγκεκριμένα; Άρα μπορεί να λεχθεί ως τελευταίο το κομμάτι αυτό (ανήκον στα ανατολικά στιχηρά αναστάσιμα) και όταν υπάρχουν στιχηρά αγίων.

σημ. Για να είμαστε βέβαια σωστοί απέναντι στο τυπικό πρέπει να το πει ο αριστερός ψάλτης και όχι ο δεξιός όπως συνηθίζεται.

Εγώ αυτό το θεωρώ argumentum ex silentio δηλ. επιχείρημα συναγόμενο εκ της σιωπής. Εφ' όσον θα ήθελε να λεχθεί το 5ο στη σειρά δε θα το διατύπωνε διαφορετικά; Με αυτή τη διατύπωση εγώ τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι αυτό. Βέβαια οι πιο ειδικοί θα μας το εξηγήσουν καλύτερα όπως είπες και εσύ Σταύρο. Κ. Ανατολικιώτη σας χρειαζόμαστε πάραυτα!

Φίλε Πέτρο, τὸ τυπικὸν εἰς τοὺς αἴνους ὁρίζει 4 ἀναστάσιμα καὶ 4 τῶν πατέρων (ΤΜΕ σ. 289, ΗΟΠ σ. 320, ΕΕΚ σ. 313, Δ σ. 189), καὶ βεβαίως δὲν ἐννοεῖ τὰ 4 τελευταῖα ἀναστάσιμα ἢ κατ᾿ ἐπιλογὴν ὅποια θέλει ὁ ψάλλων, ἀλλὰ τὰ 4 πρῶτα κατὰ σειράν. τὸ ΗΟΠ μάλιστα ἀναγράφει ποῖα εἶναι αὐτὰ τὰ 4 ἀναστάσιμα ἀκριβῶς πρὸς ἄρσιν τῶν νεωτέρων παρεξηγήσεων, τὰ ὁποῖα βεβαίως εἶναι τὰ 4 πρῶτα ἀναστάσιμα τῆς παρακλητικῆς.
῾Η φράσις ποὺ ἀναφέρεις, «τρία των αναστασίμων και εν εκ των ανατολικών», εἶναι διὰ τὸν ἑσπερινόν· δὲν θυμοῦμαι ἂν σημειώνεται κάπου καὶ διὰ τοὺς αἴνους. δὲν ἠξεύρω εἰς ποῖον σύγχρονον τυπικὸν ὑπάρχει, ἀλλὰ ἀσφαλῶς δὲν εἶναι ἐπίσημον τυπικόν καὶ δὲν πρέπει νὰ λαμβάνεται ὑπόψιν. αὐτὰ τὰ τυπικὰ δὲν τὰ δεχόμεθα κατὰ γράμμα, ἀλλὰ μόνον βοηθητικῶς εἰς τὸν βαθμὸν ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὸ ἐπίσημον τυπικόν. ἡ φράσις αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ παλαιὰ χειρόγραφα καὶ ἀναφέρεται εἰς ἀρχαιοτάτην ἐποχήν, ὅταν ἀκόμη δὲν εἶχε σχηματισθῆ ἡ Παρακλητικὴ ὅπως τὴν ἔχομεν σήμερα. ἔχει ἄλλην ἔννοιαν καὶ ἄλλην χρησιμότητα, ἡ ὁποία σήμερον ἴσως νὰ εἶναι καὶ περιττή. ἡ ἑρμηνεία ποὺ ἀνέφερες εἶναι κλασσικὸν παράδειγμα παρερμηνείας λόγῳ ἀγνοίας τῶν πραγματολογικῶν δεδομένων, ὅταν μεταφέρωμεν παλαιὰ κείμενα εἰς τὴν σύγχρονον ἐποχὴν καὶ νομίζομεν ὅτι άναφέρονται εἰς τὰ σημερινὰ δεδομένα, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι. δὲν τὰ γράφω αὐτὰ διὰ νὰ σὲ ἐλέγξω, ὄχι καθόλου, ἀλλὰ ἐπειδὴ νομίζω ὅτι ὡς μέλλοντικὸν φιλόλογον θὰ σὲ ἐνδιαφέρῃ αὐτὴ ἡ φιλολογικὴ θεώρησις.
῾Η σειρὰ τῶν ἀναστασίμων στιχηρῶν εἶναι στοιχεῖον τῆς ἐκκλησιαστικῆς καὶ ὑμνογραφικῆς παραδόσεώς μας καὶ δὲν πρέπει νὰ μεταβάλλεται ἄνευ λόγου, καὶ μάλιστα προβλεπομένου ὑπὸ τοῦ τυπικοῦ. μποροῦμε δηλαδὴ νὰ ἀνιχνεύσωμεν καὶ θεολογικοὺς καὶ ποιητικοὺς λόγους ἐναντίον τῆς αὐθαιρέτου ἀλλαγῆς τῆς σειρᾶς τῶν στιχηρῶν. πάντως δὲν πρέπει νὰ προτιμᾶται τὸ «Εἰς τὸ μνῆμα». προσφάτως ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ περιοδικὸν Παράδοσις ἁγιολογικὸν ἄρθρον μου περὶ τῆς Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, ἐνῷ σχετικῶς εἶχα ὁμιλήσει καὶ εἰς τὴν ῥαδιοφωνικὴν ἐκπομπὴν τοῦ 3ου προγράμματος τῆς ᾿Αριέττας Παλιατσάρα περὶ τῆς Κασσιανῆς καὶ τοῦ «Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις» (τὴν ἐκπομπὴν τὴν ἔχει προσφέρει εἰς τὸ Ψαλτολόγιον ὁ ἀγαπητὸς Βαγγέλης Λιναρδάκης). ἐκεῖ ἐπισημαίνω πολλὰς παρεξηγήσεις διὰ τὸ πρόσωπον τῆς ἁγίας καλλιπαρθένου καὶ μυροφόρου ὀγδοντάχρονης Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, οἱ ὁποῖες παρεξηγήσεις ἔχουν προέλευσι ἐκτὸς ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ἔχουν μεταφερθῆ ἀνεπισήμως καὶ ἐπηρεάζουν πολλοὺς ὀρθοδόξους διὰ τῶν μυθιστορημάτων καὶ τῶν αἰσχροτάτων καὶ φαντασιωτικῶν κινηματογραφικῶν σεναρίων. μέσα σὲ ἕνα τέτοιο περιβάλλον παρεξηγήσεων δίδεται ἰδιαιτέρα σημασία καὶ προτεραιότης εἰς ἓν ὀρθὸν καὶ ὀρθόδοξον κατὰ τὰ ἄλλα στιχηρόν, ἀλλὰ ὄχι μὲ ὀρθὴν χρῆσιν καὶ ἑρμηνείαν. εἰδάλλως δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ἐπιθυμῶμεν τὴν ἀκρόασιν τοῦ συγκεκριμένου ὕμνου. καὶ διατί νὰ προτιμήσωμεν τὸ «Εἰς τὸ μνῆμα» καὶ ὄχι τὸ 8ον στιχηρὸν «῾Εβραῖοι συνέκλεισαν», τὸ ὁποῖον εἶναι καὶ θεολογικώτατον; καὶ διατί μόνον εἰς τὸν γ΄ ἦχον καὶ ὄχι εἰς τοὺς ἄλλους; σημειωτέον ἐπίσης ὅτι εἰς ὡρισμένους ἤχους τὸ 8 στιχηρὸν τῶν αἴνων ἑρμηνεύει ὡραιότατα τὰς ἀποδείξεις καὶ τὰ τεκμήρια τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ ἀνασκευάζει τὰς συκοφαντίας καὶ ἀντιρρήσεις τῶν ἐχθρῶν τῆς ἀναστάσεως. διατί λοιπὸν δὲν προτιμῶνται αὐτὰ τὰ στιχηρά;
Οἱ παλαιοὶ πρωτοψάλται εἰς ὡρισμένας περιπτώσεις, μίαν φορὰν εἰς τὰ 3-5 χρόνια, εἰς μίαν πανήγυριν ἢ εἰδικὴν περίπτωσιν ἔκαναν μία τέτοια μικρὰν παρατυπίαν (κατ᾿ ἐμὲ ἀδικαιολογήτως πάντως) καὶ ἔλεγαν τὸ «Εἰς τὸ μνῆμα» μελῳδικώτερον (ἂν καὶ κατὰ τὴν σύγχρονον ἐποχὴν τὸ μέλος του κατήντησεν ὑπερβολικῶς περιπαθὲς καὶ ἐξωεκκλησιαστικόν). λές, δὲν πειράζει, ἂς κάμῃ κι αὐτὸς λίγο τὸ κομμάτι του! ὄχι ὅμως νὰ γίνῃ καὶ συνήθεια καὶ κάθε φορὰ ποὺ ἔχομε γ΄ ἦχον νὰ θέλωμε νὰ ψάλωμε τραγουδιστικῶς τὸ «Εἰς τὸ μνῆμα». ἔχω ἀκούσει νὰ λένε μόνον δύο ἀναστάσιμα στιχηρὰ (τἄλλα δύο ἦσαν τοῦ μὴ ἑορταζομένου ἁγίου ἐκ τοῦ μηναίου, δηλαδὴ ἐν ὅλῳ στιχηρὰ αἴνων 4!!!!! ἀντὶ 8), καὶ ἐξ αὐτῶν τὸ 1ον τὸ «Εἰς τὸ μνῆμα»!!! ἂς μὴ γράψω ξανὰ ὅσα ἔχω ἀναφέρει ἀλλοῦ περὶ αὐτῆς τῆς νοοτροπίας, ἡ ὁποία ξεκινᾷ ἴσως ἀπὸ εὐλαβῆ ἐλατήρια, ἀλλὰ εἶναι εἰς τὴν πραγματικότητα ἀντιεκκλησιαστική. νὰ δῆτε ὁ ἅγιος ᾿Αθανάσιος ὁ Πάριος τί λέγει γι᾿ αὐτὴν τὴν νοοτροπίαν εἰς κείμενόν του ποὺ ἐκδίδω ἀπὸ χειρογράφου αὐτὰς τὰς ἡμέρας (θὰ σᾶς εἰδοποιήσω σχετικῶς).
᾿Εν κατακλεῖδι.
1. ᾿Αγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, θερμῶς σᾶς παρακαλῶ νὰ μὴν ὑπερβάλλετε καὶ νὰ μὴν καινοτομῆτε καὶ νὰ μὴν προτιμᾶτε τὸ «Εἰς τὸ μνῆμα», ὅπως ἔχει καταντήσει σήμερον. ὁσάκις ψάλλετε αὐτὸ νὰ τὸ ψάλλετε κατὰ τὸ ἁπλοῦν καὶ κλασσικὸν μέλος αὐτοῦ, διότι τὸ ἁπλοῦν εἶναι καὶ τὸ ἐπισημότερον (ἔχει καὶ αὐτὸ θεολογίαν, ἀλλὰ ἄλλη φορά). ἡ ὅποια ἐξαίρεσις ἂς μένῃ ἐξαίρεσις, δηλαδὴ ἂς γίνεται σπανιώτατα, καὶ νὰ μὴ γίνεται καταχρηστικὸς κανών.
2.Νὰ μὴν ἀντικαθιστᾶτε αὐθαιρέτως τὰ 4 τελευταῖα ἀναστάσιμα, ὅταν τὸ τυπικὸν ὁρίζῃ 8 ἀναστάσιμα. τότε εἰς τὸν γ΄ ἦχον θὰ ψάλλετε καὶ θὰ ἀκούετε καὶ τὸ «Εἰς τὸ μνῆμα» καὶ ὅλα τὰ ἀναστάσιμα στιχηρά, ὁπότε δὲν θὰ ὑπάρχῃ ψυχολογικὴ ἀνάγκη διὰ παράκαιρον ψαλμῴδησιν τοῦ ὅποιου ὕμνου.


[Πάλιν ὁλόκληρον πραγματείαν ἔγραψα «καὶ ἐκτίθεμαι». καὶ δὲν ἔγραψα οὔτε τὰ μισά... νὰ μὲ συγχωρῆτε, ἀλλὰ δὲν φταίω μόνον ἐγώ, μὲ προκαλέσατε κιόλας!]
 
Last edited:

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
Διονύσιε, σε ευχαριστούμε πολύ για την εμπεριστατωμένη απάντηση. Όσο για την "πραγματεία" είναι αναγκαία σε τέτοια θέματα κάποιες φορές.

Σε ευχαριστούμε.
 
Last edited by a moderator:

Dionysios

Διονύσιος Ἀνατολικιώτης, «γηράσκω ἀεὶ διορθούμενο
... Επανέρχομαι όμως στην παραπάνω μου ερώτηση από περιέργεια. Τι γνωρίζουμε για την αλλαγή της σειράς που προανέφερα; Τυπογραφικό λάθος; Συνειδητή επιλογή ώστε να προταθούν κάποια άλλα έναντι άλλων λόγω των ημερών;...

᾿Αγαπητὲ Σταῦρο, αὐτὸ τὸ ἐρώτημά σου ξεκίνησε μὲν ἐξ ἀφορμῆς τοῦ παρόντος, ἀλλὰ εἶναι ἄλλο θέμα καὶ πρέπει νὰ μεταφερθῇ στὴν ἑνότητα τοῦ τυπικοῦ. ἂν δὲν ὑπάρχῃ ἀντίρρησις, θὰ κάμω τὴν μεταφορά, μόλις μπορέσω καὶ βρῶ λίγο χρόνο. τὰ τελευταῖα μηνύματα πρὶν ἀπὸ τὸ δικό σου ἐπίσης ἀφοροῦν τὸ τυπικόν, ἀλλὰ ἂς μείνουν ἐδῶ, γιὰ νὰ ἔχῃ πληρότητα τὸ θέμα. δὲν μποροῦμε νὰ τὰ διαχωρίζωμε ὅλα, διότι τυπικὸν καὶ ψαλτικὴ εἶναι πράγματα ἀρρήκτως συνδεδεμένα.

[Σημείωσις συντονιστοῦ. ἔγινε ἡ μεταφορὰ τῶν σχετικῶν μηνυμάτων σὲ νέο θέμα στὶς 13/7/2008. Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης]
 
Last edited:

Μιχάλης Τζωρτζής

Παλαιό Μέλος
Bασίλης;10726 said:
Στο παράρτημα έχει τη δική του σλυνθεση ενώ στον Όργρο έχει του Πρίγγου....αν δε κάνω λάθος. Εννοείτε σα το Γέροντα κανείς....

Αλλά το καλύτερο είναι του Χρύσανθου με γραμμή στον Άνω Γα στο οτι ήραν και μετά σπάθη και πλΑ.... και όταν το λεεί ο ίδιος είναι ανεπανάληπτο...

Το χω πει κατεπανάληψη... αλλά τα τελευταία χρόνια το χω κόψει (εκτοσ και αν πέσει παραγγελιά) και λέω της Ζωής..... Ενδείκνυται όμως για τραπέζι, συναυλία και γενικώς εξωεκκλησιαστικές μουσικές συνάξεις.....νομίζω εντός εκκλησίας πάει πολύ

Αγαπητέ Βασίλη,
έχεις απόλυτο δίκαιο. Το "Εις το μνήμα" που παραθέτει ο άρχ. Καραμάνης στον "Όρθρο" του είναι του Κων. Πρίγγου (χωρίς να μας πληροφορεί όμως με υποσημείωση όπως κάνει για τόσα άλλα), ενώ δική του σύνθεση παραθέτει στο Παράρτημα της Μουσικής Συλλογής μετά τις καταβασίες (και εκεί είναι που διευκρινίζει ότι το του "Όρθρου" δεν είναι δικό του).

Παιδιά, έχει κανείς απάντηση γιατί δεν υπάρχει στη συλλογή του Προγάκη αργή δοξολογία του γ ήχου? (των λοιπών ήχων υπάρχουν κατά σειρά ήχων). Λείπει επίσης αντίστοιχα και από τον Καραμάνη! Υπάρχει κάποιος λόγος ή έτυχε? Γνωρίζει κανείς ποια δοξολογία γ ήχου λέγεται στην περίπτωση του πατριαρχικού ναού?

[Σημ. συντ. (π.Μ.)] Μετά από αυτό κάποια μηνύματα μεταφέρθηκαν σέ νέο θέμα: Γιατί δεν υπάρχει στη συλλογή του Πρωγάκη αργή δοξολογία του γ ήχου; Επίσης και άλλα μηνύματα μεταφέρθηκαν στο θέμα: Μεταβολές στήν διάταξι τῶν στιχηρῶν τῶν αἴνων.

-
 
Last edited by a moderator:

ilias nektarios

Παλιο-μέλος... και μισό!
Διαλέγω ή Καραμάνη, ή Χρύσανθο!...Αριστουργηματικές θέσεις υπαρχουν κ΄στα δυο κειμενα!..:)
Τους ειμαστε αιωνιως ευγνώμονες γι'αυτά που μας παρέδωσαν!...
 

filomousos

Παλαιό Μέλος
Έχει μήπως κάποιο μέλος του φόρουμ στοιχεία αν της επισυναπτόμενης σύνθεσης του ''ΕΙΣ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΣΕ ΕΠΕΖΗΤΗΣΕΝ'' που παρουσιάζει ο αείμνηστος πρωτοψάλτης Δ.Κουτσαρδάκης στο Αναστασιματάριό του (έτος έκδοσης 1929) προηγήθηκε κάποια αντίστοιχη εκ των Γ.Βινάκη , Γ.Ραιδεστηνού ;

Ευχαριστώ
 

Attachments

  • NeonAnastasimatarion_Koutsardaki_1929_sel.107.jpg
    158.1 KB · Views: 310
  • NeonAnastasimatarion_Koutsardaki_1929_sel.108.jpg
    63.8 KB · Views: 155
Top