Στην πρώτη ωδή του αναστάσιμου κανόνα β΄ήχου «Ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων»

[π. Μάξιμος]

Στην πρώτη ωδή του β΄ήχου " Ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων ἀγαθέ, ᾧ ἀπεγραψάμεθα, τῇ ἐντολῇ τῇ σῇ μὴ πειθαρχήσαντες, τῷ Σταυρῷ σου κέκριται· προσβαλὼν γάρ σοι ὡς θνητῷ, περιπέπτωκε τῷ τῆς ἐξουσίας κράτει σου, καὶ ἀσθενὴς διήλεγκται", ο "του κόσμου άρχων ποιος είναι;

Εἶπεν ὁ Κύριος: «νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω» (Ἰω. ιβ΄ 31). «οὐκέτι πολλὰ λαλήσω μεθ' ὑμῶν· ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν» (Ἰω. ιδ΄ 30). «περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται» (Ἰω. ις΄ 11). Δηλαδή ὁ σατανᾶς.

 

[π. Μάξιμος]

Ως προς το "Ο του κόσμου άρχων Αγαθέ κ.λπ" έχω την εντύπωση ότι, με τον τρόπο που το ψάλλουμε οι περισσότεροι (όρα αναστασιματάριον), σαν να εκλαμβάνουμε ως άρχοντα του κόσμου τον Αγαθό Κύριο.

Δέν νομίζω. Εἶναι προσόμοιο τροπάριο στόν εἱρμό «Ἐν βυθῷ κατέστρωσε ποτέ». Πῶς νά ψαλλόταν; Εἶναι σαφές τό νόημα σέ ὅλο τό τροπάριο.
Ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, τῷ Σταυρῷ σου κέκριται, ἀγαθέ...
Δέν γράφει· Ὦ τοῦ κόσμου ἄρχον ἀγαθέ... (κλητική-κλητικόν ἐπιφώνημα).