Σιγά και δυνατά

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
Σε αρκετά σύγχρονα μουσικά κείμενα π.χ. του Καραμάνη και άλλων παρατηρώ τις ενδείξεις "σιγά" και "δυνατά" και άλλες τέτοιες αναφερόμενες στις αυξομειώσεις της έντασης του ήχου σε ορισμένες φράσεις (χαρακτηριστικό παράδειγμα το "μυστικώς" στα Χερουβικά). Έχω την εντύπωση οτι αυτά δεν είναι και τόσο παραδοσιακά και μάλλον είναι επηρρεασμός από τη Δυτική μουσική. Μάλιστα αν θυμάμαι καλά στο παρελθόν έχω δεί και ευρωπαϊκές ενδείξεις (piano, forte, pianissimo κτλ) σε ψαλτικά κείμενα. Τί νομίζετε;
 

tb---

τσοπάνης
Αν και δεν είμαι γνώστης της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής μουσικής, θεωρώ λανθασμένες τέτοιες υποδείξεις.

Έχω την εντύπωση ότι ξεφέυγουν από το εκκλησιαστική προσέγγιση της μουσικής που έρχεται να επενδύσει πάνω στα γραφώμενα κείμενα.

Θεωρώ ότι πολύ συμαντικότερο είναι να καταλάβει το εκκλησίασμα το κείμενο, παρά να ακούσει μια συναυλία εντός ναού.

Αν δεν κάνω λάθος, αυτός δεν είναι και ο σκοπός των αναλογίων? Να βοηθούν δηλαδή στην συμπροσευχή?

Ίσως να εξερούνται τα αργά μουσικά θέματα που καλύπτουν χρονικά τις λειτουργικές ανάγκες και επεκτείνονται χρονικά , αλλά και πάλι θεωρώ ότι το βυζαντινό σύστημα μουσικής καλύπτει τα θέματα αυτά.

Σημαντικό ρόλο παίζουν και τα ακούσματα παλαιότερων ψαλτών και ο τρόπος χειρισμού της έντασης μέσα στο μουσικό κείμενο.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Χριστός Ανέστη ~
 

chanendes

Ιωάννης Π. Αχιλλιάς
Θεωρώ ότι πολύ συμαντικότερο είναι να καταλάβει το εκκλησίασμα το κείμενο...

Μα ακριβώς γι' αυτό το λόγο, επειδή δηλαδή η μελωδική γραμμή πρέπει να συνάδει και να συν-άδεται με το κείμενο, γι' αυτό θα ήταν νοηματικά "παράλογο" να ψάλλει κάποιος το "μυστικώς" με στεντόρεια φωνή και κορώνα, όπως θα έψαλλε π.χ. το "Τριάδι".
Δεν θεωρώ παράλογες τις εγγραφές των ενδείξεων αυτών στα μουσικά κείμενα, είναι αναγκαίες σε κάποιες περιπτώσεις.
Πιστεύω όμως ότι και οι παλαιότεροι που δεν τις είχαν, με κάποιο τρόπο το είχαν λύσει το θέμα...
Εδώ θα παρακαλούσα τους φίλους που είναι ειδικότεροι στις παλαιότερες μορφές της παρασημαντικής να μας δώσουν τα φώτα τους: υπήρχε στις παλαιότερες μορφές γραφής κάποιο(-α) σημαδόφωνο(-α) σχετικά με την ένταση της φωνής?
Ακόμα και αν δεν υπήρχε πάντως πιστεύω πως το πρόβλημα λυνόταν,

είτε με κάποιο σύμβολο "χειρονομίας" του διδασκάλου- πρωτοψάλτη,

είτε με την κάθοδο της μουσικής "γραμμής" σε χαμηλότερες νότες οπότε η ένταση μειωνόταν αναπόφευκτα ως ένα βαθμό,

είτε τέλος, με την από μνήμης αναπαραγωγή από το μαθητή της συγκεκριμένης "θέσεως" όπως την είχε ακούσει από το δάσκαλό του (μέσω της παραδόσεως δηλαδή...)

οι περισσότερο γνώστες ας συμπληρώσουν ή (/και) ας διορθώσουν....
 

tb---

τσοπάνης
Μα ακριβώς γι' αυτό το λόγο, επειδή δηλαδή η μελωδική γραμμή πρέπει να συνάδει και να συν-άδεται με το κείμενο, γι' αυτό θα ήταν νοηματικά "παράλογο" να ψάλλει κάποιος το "μυστικώς" με στεντόρεια φωνή και κορώνα, όπως θα έψαλλε π.χ. το "Τριάδι".


Όσον αφορα το "μυστικώς" , το λέει το ίδιο το κείμενο...

Τώρα, ποτέ δεν κατάλαβα γιατι πάντα στο "τριάδι" γκρεμίζονται οι εκκλησίες και τρίζουν τα θεμέλια των ναών.

Δηλαδή όταν φωνάζει κάποιος περισσότερο τί πετυχαίνει ? Μήπως να επικεντρώσει το νόημα στο "Τριάδι" ? Δεν το νομίζω.

Περισσότερο ατομική επίδειξη μου ακουγεται. Άλλο πράγμα να ακολουθώ μελωδικές γραμμές αρκετά υψηλά τονικά και άλλο όταν είναι ψηλα να φωνάζω. Πολλές φορές η τονικότητα μπερδέυεται με την ένταση.

τα λέμε~
 

vagelis

Antonia Xristoforaki Linardaki.
Σε αρκετά σύγχρονα μουσικά κείμενα π.χ. του Καραμάνη και άλλων παρατηρώ τις ενδείξεις "σιγά" και "δυνατά" και άλλες τέτοιες αναφερόμενες στις αυξομειώσεις της έντασης του ήχου σε ορισμένες φράσεις (χαρακτηριστικό παράδειγμα το "μυστικώς" στα Χερουβικά). Έχω την εντύπωση οτι αυτά δεν είναι και τόσο παραδοσιακά και μάλλον είναι επηρρεασμός από τη Δυτική μουσική. Μάλιστα αν θυμάμαι καλά στο παρελθόν έχω δεί και ευρωπαϊκές ενδείξεις (piano, forte, pianissimo κτλ) σε ψαλτικά κείμενα. Τί νομίζετε;

Η αποψη μου ειναι οτι σε καποιες περιπτωσεις (οχι πολλες) και αναλογα και με την λεξη να γινεται αυξομειωση της εντασης της φωνης . Π.χ. στην Κασσιανη
νομιζω οτι πρεπει να εχουμε αλλη ενταση φωνης στο ''οιστρος ακολασιας'' ή στο ''τις εξιχνειασει'' (δυνατα) και αλλη ενταση φωνης στο ''τω φοβω εκρυβη''
(σιγανα ή μαλακα ή ηπια , οτι προτιματε) . Ακομα οταν ψαλλει χορωδια , νομιζω οτι μπορουν να γινονται καπως πιο συχνα οι ''χρωματισμοι'' αυτοι .
Τελος αν θελουμε να σημειωνουμε στην παρτιτουρα τις σχετικες ενδειξεις , αντι να χρησιμοποιουμε τα ''piano, forte, pianissimo '' , να χρησιμοποιουμε τις ελληνικες λεξεις , οπως ''δυνατα , σιγα , μετρια'' κλπ .
 

apostolos

Απόστολος Κομπίτσης
Η αποψη μου ειναι οτι σε καποιες περιπτωσεις (οχι πολλες) και αναλογα και με την λεξη να γινεται αυξομειωση της εντασης της φωνης . Π.χ. στην Κασσιανη
νομιζω οτι πρεπει να εχουμε αλλη ενταση φωνης στο ''οιστρος ακολασιας'' ή στο ''τις εξιχνειασει'' (δυνατα) και αλλη ενταση φωνης στο ''τω φοβω εκρυβη''
(σιγανα ή μαλακα ή ηπια , οτι προτιματε) . Ακομα οταν ψαλλει χορωδια , νομιζω οτι μπορουν να γινονται καπως πιο συχνα οι ''χρωματισμοι'' αυτοι .
Τελος αν θελουμε να σημειωνουμε στην παρτιτουρα τις σχετικες ενδειξεις , αντι να χρησιμοποιουμε τα ''piano, forte, pianissimo '' , να χρησιμοποιουμε τις ελληνικες λεξεις , οπως ''δυνατα , σιγα , μετρια'' κλπ .

Και όμως! Ρίξ' τε μια ματιά στο Χερουβικό του Γ' ήχου του Γρηγορίου. Το "Τριάδι" στην αρχή είναι από το ΓΑ και η αρχική φράση του ανεβαίνει μόνο μέχρι το ΖΩ ύφεσις. Εννοώ ότι είναι μια γλυκή μελωδία, ήπια, ωραία, και χωρίς κραυγές. Μετά είναι που αρχίζει και ανεβαίνει με καινούργια βάση στο ΖΩ (ύφεσις) στην επανάληψη της λέξης "Τριάδι", και ανεβαίνει μέχρι το βου' (ύφεσις πάλι). Όπότε, όπως βλέπουμε, δεν είναι όλες τις φορές που το "Τριάδι" κάνει τρελλά και ξελαρυγγισματικά ανεβάσματα. (Μάλιστα, σ'αυτό το Χερουβικό, είναι στο "τον τριΣΑγιον ύμνον" που ανεβαίνει και κατακορυφώνετε το μέλος στο άνω γα', στην οκταφωνία, δηλαδή, από την αρχική βάση.)

Απόστολος
 

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
Οι εν λόγω υποδείξεις είναι πολύ καλές α λ λ ά όπως και κάθε τι πρέπει να χρησιμοποιούνται με μέτρο. Πολλές χορωδίες ή μέσα στο ναό ή και σε συναυλίες χρησιμοποιούν υπέρμετρα τις εναλλαγές της εντάσεως της φωνής. Το αποτέλεσμα είναι πολύ... πως να το πω.... οπερετικό αν θέλετε... Ιδίως εντός του ναού χτυπάει πολύ άσχημα με τόση επιτήδευση...
 

Hristakis

Παμπάλαιο φθορικό μέλος
Και όμως! Ρίξ' τε μια ματιά στο Χερουβικό του Γ' ήχου του Γρηγορίου. Το "Τριάδι" στην αρχή είναι από το ΓΑ και η αρχική φράση του ανεβαίνει μόνο μέχρι το ΖΩ ύφεσις. Εννοώ ότι είναι μια γλυκή μελωδία, ήπια, ωραία, και χωρίς κραυγές. Μετά είναι που αρχίζει και ανεβαίνει με καινούργια βάση στο ΖΩ (ύφεσις) στην επανάληψη της λέξης "Τριάδι", και ανεβαίνει μέχρι το βου' (ύφεσις πάλι). Όπότε, όπως βλέπουμε, δεν είναι όλες τις φορές που το "Τριάδι" κάνει τρελλά και ξελαρυγγισματικά ανεβάσματα. (Μάλιστα, σ'αυτό το Χερουβικό, είναι στο "τον τριΣΑγιον ύμνον" που ανεβαίνει και κατακορυφώνετε το μέλος στο άνω γα', στην οκταφωνία, δηλαδή, από την αρχική βάση.)

Απόστολος
Μακρυά πήγες...κοίτα άλλα χερουβικά (προ του Φωκαέα μάλλον-π.χ.Πέτρου της εβδομάδος) στα οποία το "τριάδι" έχει την ίδια μελική μεταχείρηση με το υπόλοιπο χερουβικό...δεν υπάρχει το σημερινό φαινόμενο...αντιθέτως οι βυζαντινοί και μεταβυζαντινοί μελοποιοί "τα δίναν" όσον αφορά τις βάσεις στο "ως τον βασιλέα"...όποιος έχει πρόσβαση σε παλιά κομμάτια θα μπορέσει να το διαπιστώσει αυτό...τα σημερινά δεν τα σχολιάζουμε..."ανανέωση της παράδοσης" θα το πούνε και άντε να καταλάβεις τι εννοεί ο καθένας μέσα στο μυαλό του...καλό ψάξιμο...:)
 

Stathis

Ευστάθιος Μεντζάς
Ειναι πολύ λογικο οταν εχουμε ψηλη μελωδικη γραμμη να ειμαστε και πιο ψηλά σε ενταση και αντιθετως.
Υπάρχουν και περιπτωσεις που για να τονισουμε κατι το λεμε πιο δυνατά ή πιο ηπια, ανεξάρτητα το υψος της μελωδικής γραμμης.
Ομως η αποτομη αλλαγη εντασης δεν ταιριαζει στη Βυζαντινη μουσικη... Καποιοι που το κανουν και κυριως χορωδιες, ειναι επηρεασμενοι απο την ευρωπαϊκη και "τρομαζουν" το εκκλησιασμα με τις αποτομες μεταβολές.

Σταθης Μεντζάς
 

tb---

τσοπάνης
Ειναι πολύ λογικο οταν εχουμε ψηλη μελωδικη γραμμη να ειμαστε και πιο ψηλά σε ενταση και αντιθετως.

Αυτή η λογική είναι προσωπική αν δεν κάμω λάθος.

Προκείπτει από κάπου το ότι υψηλή τονικότητα συμβαδίζει με μεγαλύτερη ένταση φωνής ?


Υπάρχουν και περιπτωσεις που για να τονισουμε κατι το λεμε πιο δυνατά ή πιο ηπια, ανεξάρτητα το υψος της μελωδικής γραμμης.
Ομως η αποτομη αλλαγη εντασης δεν ταιριαζει στη Βυζαντινη μουσικη... Καποιοι που το κανουν και κυριως χορωδιες, ειναι επηρεασμενοι απο την ευρωπαϊκη και "τρομαζουν" το εκκλησιασμα με τις αποτομες μεταβολές.


Συμφωνώ.

Χριστός Ανέστη~
 

petrosgrc

Πέτρος Γαλάνης
Το αν θα έχεις μεγάλη ένταση στις ψηλές ή όχι έχει νομίαω σχέση και με τη φωνή του καθενός. Ένας ο οποίος έχει ψηλές και βαριά φωνή (ιδίως αν είναι και τενόρος), λογικό είναι σε μια υψιφωνία να τραντάξει την εκκλησία. Κάποιος ο οποίος είναι πιο "σπινός", προφανώς δεν θα ακουστεί το ίδιο. Ο βαθύφωνος πάλι θα βγάλει ένταση χαμηλά, αλλά ψηλά θα ζοριστεί και δε θα ακουστεί δυνατά... Αν με ρωτήσετε εμένα τί προτιμώ, θα σας έλεγα κάποιον ο οποίος έχει βαριά φωνή και ψηλές νότες. Είναι ο ιδανικός συνδυασμός.
 

Τάσος Μπόκος

Παλαιό Μέλος
..αντιθέτως οι βυζαντινοί και μεταβυζαντινοί μελοποιοί "τα δίναν" όσον αφορά τις βάσεις στο "ως τον βασιλέα"...

Ακριβώς. Γιατί ο ύμνος αναφέρεται στον Χριστό,που "ως Βασιλέα των όλων" των υποδεχόμαστε,αυτοί που μυστικά εικονίζουμε τα Χερουβίμ και προσάδουμε (όπως και τα Χερουβίμ)τον Τρισάγιο ύμνο στη ζωοποιώ Τριάδα. Ο ύμνος δεν είναι Τριαδικός-όπως τονίζεται μουσικά απ'τον Φωκαέα και μετά- αλλά Χριστολογικός-όπως τονίζεται μουσικά από τον Πέτρο και προς τα πίσω.
Όσο για τη σήμανση των ενδείξεων "σιγά", "δυνατά" κτλ, παραθέτω ένα απόσπασμα από το συνοδευτικό βιβλίο της σειρά Μνημεία Εκκλησιαστικής Μουσικής του κ.Μ.Χατζηγιακουμή: "Η ισοσθενής εκφορά των φθόγγων. Πρόκειται και εδώ για ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της ιστορικής ερμηνείας, το οποίο μάλιστα περνά απαρατήρητο.Από μιαν άποψη,ενισχύει στην ψαλμωδία την κλασική, δωρική της διατύπωση, ενώ αυξάνει παράλληλα την αρχοντιά και τη μεγαλοπρέπειά της. Το πράγμα γίνεται περισσότερο φανερό,αν η ισοσθενής εκφορά αντιπαρατεθεί προς τη σύγχρονη αυξομειωτική,δυτικότροπη εκφώνηση."
Για την ιστορία θα'θελα να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι ο Σ.Καράς κάνει χρήση όχι των λέξεων "σιγά","δυνατά" κτλ αλλά των σημαδιών της ευρωπαϊκής μουσικής που δηλώνουν αύξηση ή μείωση της έντασης ( < , > ) .
 

Hristakis

Παμπάλαιο φθορικό μέλος
Ο ύμνος δεν είναι Τριαδικός-όπως τονίζεται μουσικά απ'τον Φωκαέα και μετά- αλλά Χριστολογικός-όπως τονίζεται μουσικά από τον Πέτρο και προς τα πίσω.
Πάρα πολύ καλό...μου άρεσε ο τρόπος σκέψης σου...
Για την ιστορία θα'θελα να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι ο Σ.Καράς κάνει χρήση όχι των λέξεων "σιγά","δυνατά" κτλ αλλά των σημαδιών της ευρωπαϊκής μουσικής που δηλώνουν αύξηση ή μείωση της έντασης ( < , > ) .
Ακριβώς...για να δηλώσει την δυτική καταγωγή τους...:rolleyes:
 

Stathis

Ευστάθιος Μεντζάς
Ειναι πολύ λογικο οταν εχουμε ψηλη μελωδικη γραμμη να ειμαστε και πιο ψηλά σε ενταση και αντιθετως.

Αυτή η λογική είναι προσωπική αν δεν κάμω λάθος.

Προκείπτει από κάπου το ότι υψηλή τονικότητα συμβαδίζει με μεγαλύτερη ένταση φωνής ?

δεν ειναι προσωπικη αποψη, το λενε οι καθηγητές φωνητικης...
Εννοω, οτι για να βγει αβίαστα η φωνη πρεπει να εχει λιγο μεγαλυτερη ενταση σε ψηλες νοτες, οχι να τρανταξει την Εκκλησια. Και για να βγει γλυκυτερη στις χαμηλές, χρειαζεται λιγη συγκρατηση.
Επισης, αν προσεξεις στην κονσολα εκεινα τα πρασινα και ενιοτε κοκκινα φωτάκια αναβουν πιο πολυ οταν βρισκομαστε ψηλότερα. Και στους καλύτερους ψάλτες συμβαινει αυτο.:p

Επισης, καπου αναφερθηκε οτι ο μπασος (βαρυτονος) εχει πιο δυνατές χαμηλές και πιο ασθενεις ψηλές. Αυτο τεχνικά ειναι μαλλον ατοπο. Δε συμφωνω, εκτος αν κανει ψευτικη (φαλσετο). Αν τις εξασκησει, κανονικά ο ηχος θα πρεπει να κανονικός και οχι φοβισμένος(στα ψηλά), οπως υποθέτω οτι υποννοει ο Πέτρος (αν δεν κανω λάθος).

Απλως οι βαρύτονοι "σταματάνε" σε καποια νοτα και πλέον δε "βγαινουν" παραπάνω, αλλά μεχρι εκει που φτάνουν η εντασή τους πρεπει να ειναι κανονικη. Αβιαστη.
 

Stathis

Ευστάθιος Μεντζάς
Όσο για τη σήμανση των ενδείξεων "σιγά", "δυνατά" κτλ, παραθέτω ένα απόσπασμα από το συνοδευτικό βιβλίο της σειρά Μνημεία Εκκλησιαστικής Μουσικής του κ.Μ.Χατζηγιακουμή: "Η ισοσθενής εκφορά των φθόγγων. Πρόκειται και εδώ για ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της ιστορικής ερμηνείας, το οποίο μάλιστα περνά απαρατήρητο.Από μιαν άποψη,ενισχύει στην ψαλμωδία την κλασική, δωρική της διατύπωση, ενώ αυξάνει παράλληλα την αρχοντιά και τη μεγαλοπρέπειά της. Το πράγμα γίνεται περισσότερο φανερό,αν η ισοσθενής εκφορά αντιπαρατεθεί προς τη σύγχρονη αυξομειωτική,δυτικότροπη εκφώνηση."
Για την ιστορία θα'θελα να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι ο Σ.Καράς κάνει χρήση όχι των λέξεων "σιγά","δυνατά" κτλ αλλά των σημαδιών της ευρωπαϊκής μουσικής που δηλώνουν αύξηση ή μείωση της έντασης ( < , > ) .

Κατ' εμε δεν χρειαζονται τα σιγα-δυντά να γραφονται, διοτι μ' αυτον τον τροπο γινονται αποτομα και με τρόπο που δεν συναδει με τη Βυζ. εκκλ. Μουσικη. Αυτο οταν και αν χρειαζεται γινεται με την εμπειρια του ψάλτη και το συναισθημά του.

Οσον αφορά την ισοσθενη εκφορά που αναφέρει ο Χατζηγιακουμης, εγω πιστευω οτι εννοει την αβιαστη εκφορά των φθογγων και απο κει και περα ολα ερχονται...
 

Bασίλης

Παλαιό Μέλος
Οι ψηλές νότες είναι θέμα τεχνικής καθαρά.... Αυτός που έχει καλή τέχνική μπορεί να πει τις ψηλές ΤΟΥ νοτες σιγανα χωρις να φωναζει.. Οι αυξομείωση της εντασεως δεν σχετιζεται με το αν έχω την νοτα ή οχι.... Αν την έχω σωστα τοτε τι λεω και σιγα και δυνατά.... όντως η σιγανή έιναι πιο δύσκολο γιατι θέλει παρα πολύ στήριγμα αλλά αν έχεις μάθει να τη λες σωστα τότε τη λες σε οπιαδήποτε ένταση....

Αυτο που δραττομαι της ευκαιρίας να σημειώσω είναι το εξής:

Παρατηρώ συχνά ψάλτες να χρησιμοποιούν τερματικές νότες την ώρα που ψέλνουν στη εκκλησία.... Οι τερματικές νότες είναι μόνο για εξάσκηση.... Δηλαδή αν έχεις ένα ανω ΚΕ (ή κατω ΠΑ) ως τερματικές δεν πας να τις επιχειρήσεις όταν ψέλνεις αλλά αντιθετως φτανεις μέχρι Γα διεση (ή κάτω Γα ).... Οι νοτες είναι τυχαιες απλώς τις χρησιμοποιω ως παραδειγμα και μονο.

Μια νοτα που την "τσιμπας" στην εξασκηση δεν σημαινει ότι ειναι και σε κατασταση να ειπωθεί....

Κατα τη γνωμη μου οι νοτες που χρησιμοποιουνται κατα τη ψαλμωδηση υμνων πρεπει να χαρακτηρίζονται απο πληροτητα και ο ψαλλων να έχει πληρη έλεγχο αυτων...

Αυτα.... με αγαπη.
 

petrosgrc

Πέτρος Γαλάνης
Συμφωνώ με αυτά που λέει ο Βασίλης. Θα ήθελα όμως να συμπληρώσω ότι όταν κάποιος είναι στην πολύ καλή του μέρα, ίσως είναιδυνατόν να βγάλει και την πιο ψηλή του νότα που είπε στην εξάσκηση. Όσον αφορά αυτό που είπε ο στάθης για το βαρύτονο (εγώ μιλούσα για τις καθαρά βαθιές φωνές όπως του Μ. Αγγελόπουλου και συγχωρήστε με αν φέρνω σαν παραδείγμα τραγουδιστή, γιατί δεν μου έρχεται αυτή τη στιγμή ένα παράδειγμα ψάλτη). Έβγαζε λοιπόν ο Μ. Αγγελόπουλος και πάνω γα φυσικό, αλλά δε συγκρίνεται με το πάνω γα του Πάριου ή του Μπιθικώτση ή του Στανίτσα από ψάλτες. Ο μεν θα το πει αλλά η φωνή του θα "λεπτύνει" και δε θα έχει την ένταση και την πιστότητα των δε.
 

ilias nektarios

Παλιο-μέλος... και μισό!
Τώρα,εδώ που τα λέμε,κακό είναι να χαμηλώσουμε τη φωνή μας στο ''Σε υμνούμεν'',στην πιο ιερή στιγμή της Θ. Λειτουργίας,και στη συνέχεια πιο δυναμικα να πούμε το ''Αξιον εστίν'';:wink:Μάλλον οι συχνές και απότομες αυξομειώσεις ειναι περιττές.
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Ίσως η απουσία κάποιου σημαδόφωνου που να προβλέπει κάτι τέτοιο στα παλαιά κείμενα (αν έστεκε καν κάτι τέτοιο στην εκτέλεση τότε) να έχει να κάνει και με την απουσία μικροφωνικών εγκαταστάσεων, τα οποία δίνουν σ' εμάς σήμερα την δυνατότητα να τηρούμε τέτοιες αυξωμοιώσεις στην έντασή μας.

Προσωπικά πιστεύω ότι ξεκουράζουν το αυτί, από κάτι το μονότονο, πάντα όταν γίνονται με διάκριση και μέτρο, ώστε να μην μεταφέρουμε την προσοχή του πιστού στο πόσο καλά συγκρατούμε τη φωνή μας, αλλά να του προσφέρουμε ένα συνολικά αναπαυτικό και ταυτόχρονα ζωντανό άκουσμα.
 

V_Zacharis

Παλαιό Μέλος
Ίσως...να έχει να κάνει και με την απουσία μικροφωνικών εγκαταστάσεων, τα οποία δίνουν σ' εμάς σήμερα την δυνατότητα να τηρούμε τέτοιες αυξωμοιώσεις στην έντασή μας.
Τράβα σε μια μητρόπολη και προσπάθησε να ψάλλεις piano χωρίς μικρόφωνα και μετά μου λες αν σε άκουσε κάνεις...:D:D:D
 
Top