ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ
Παλαιό Μέλος
Σ' όλους τους κανόνες, υπάρχουν και εξαιρέσεις!
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα της Α' Ωδής του Αναστάσιμου κανόνα του Α΄ήχου "Σου η τροπαιούχος δεξιά", επειδή υπάρχουν δύο μονοσύλλαβες λέξεις -Σου- & -η- εκ των οποίων η μία στην αρχή της πρότασης, τονίζεται αναγκαστικά.
Εάν είχαμε μόνο μια μονοσύλλαβη λέξη συγκεκριμένα το άρθρο -η- έστω κι αν ήταν στην αρχή, θα ξεκινούσαμε με ελλιπές μέτρο ή μέτρο άρσεως και δεν θα τονιζόταν!
Από το θεωρητικό του Ι. Μαργαζιώτη κεφ. 3, σελ. 66, διαβάζουμε
[B]τις εξαιρέσεις![/B]
Τους κανόνες θα τους καταλάβουμε, όταν θα αρχίσουμε να αυτενεργούμε, σε πρώτο στάδιο, ανακαλύπτοντας τα μέτρα του συνεπτυγμένου, με την εφαρμογή του τονικού ρυθμού στο υμνογραφικό κείμενο και σε δεύτερο, με την πρακτική τους εφαρμογή εν ώρα Ακολουθίας!
Για τα πλεονεκτήματα του συνεπτυγμένου ρυθμού, έχω ήδη αναφερθεί.
Προσωπικά, προσπαθώ, να ψάλλω "με συνεπτυγμένο", από το "Θεός Κϋριος" του Όρθρου, έως "τον ευλογούντα", λίγο πριν την απόλυση της Θ. Λειτουργίας.
Ίσως, να μην τα καταφέρνω σ' όλα τα είδη της μελοποιίας, τέλεια.
Αλλά, παρατηρώ αισθητή διαφορά, από το να τα ψάλλω με απλούς 2σημους ή 3σημους κ.τ.λ. Πιστεύω, ότι εφαρμόζοντας "το συνεπτυγμένο", η ρυθμική αγωγή είναι ευχάριστη & ρέουσα, αποδίδεται τελειότερα και ακριβέστερα ο τονικός ρυθμός και οι μελωδίες μας αποκτούν χαρακτηριστικό κάλος και όλως ιδιαιτέραν χάριν! Βλ. θεωρητικό του Ι. Μαργαζιώτη κεφ. 3, σελ. 62.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα της Α' Ωδής του Αναστάσιμου κανόνα του Α΄ήχου "Σου η τροπαιούχος δεξιά", επειδή υπάρχουν δύο μονοσύλλαβες λέξεις -Σου- & -η- εκ των οποίων η μία στην αρχή της πρότασης, τονίζεται αναγκαστικά.
Εάν είχαμε μόνο μια μονοσύλλαβη λέξη συγκεκριμένα το άρθρο -η- έστω κι αν ήταν στην αρχή, θα ξεκινούσαμε με ελλιπές μέτρο ή μέτρο άρσεως και δεν θα τονιζόταν!
Από το θεωρητικό του Ι. Μαργαζιώτη κεφ. 3, σελ. 66, διαβάζουμε
[B]τις εξαιρέσεις![/B]
Τους κανόνες θα τους καταλάβουμε, όταν θα αρχίσουμε να αυτενεργούμε, σε πρώτο στάδιο, ανακαλύπτοντας τα μέτρα του συνεπτυγμένου, με την εφαρμογή του τονικού ρυθμού στο υμνογραφικό κείμενο και σε δεύτερο, με την πρακτική τους εφαρμογή εν ώρα Ακολουθίας!
Για τα πλεονεκτήματα του συνεπτυγμένου ρυθμού, έχω ήδη αναφερθεί.
Προσωπικά, προσπαθώ, να ψάλλω "με συνεπτυγμένο", από το "Θεός Κϋριος" του Όρθρου, έως "τον ευλογούντα", λίγο πριν την απόλυση της Θ. Λειτουργίας.
Ίσως, να μην τα καταφέρνω σ' όλα τα είδη της μελοποιίας, τέλεια.
Αλλά, παρατηρώ αισθητή διαφορά, από το να τα ψάλλω με απλούς 2σημους ή 3σημους κ.τ.λ. Πιστεύω, ότι εφαρμόζοντας "το συνεπτυγμένο", η ρυθμική αγωγή είναι ευχάριστη & ρέουσα, αποδίδεται τελειότερα και ακριβέστερα ο τονικός ρυθμός και οι μελωδίες μας αποκτούν χαρακτηριστικό κάλος και όλως ιδιαιτέραν χάριν! Βλ. θεωρητικό του Ι. Μαργαζιώτη κεφ. 3, σελ. 62.