Θερμότατες ευχαριστίες γι' αυτήν την ανάρτηση, η οποία θα έπρεπε να τύχει πολύ πιο ένθερμης «ευχαριστιοθεσίας»... Ευχαριστίες και στον π. Γεώργιο Σταθόπουλο. Πρόκειται για την πιο σπουδαία ανάρτηση -κατά την ταπεινή μου γνώμη- στα χρόνια λειτουργίας του φόρουμ. Αναδεικνύει εναργέστατα και παραστατικότατα πολύ σημαντικές πτυχές της ψαλτικής πράξης που κανείς ποτέ δεν σχολίασε με τέτοιο φωτισμένο τρόπο. Αναδεικνύει την ουσία της ανθρώπινης ψαλμωδίας, που είναι η αναφορά της προς τον Θεό, ως τέχνη λειτουργική. Παρακάτω, αποτυπώνω επιλεκτικά μέρος της συνέντευξης, το οποίο αξίζει ιδιαίτερης προσοχής και εκτίμησης, χωρίς να σημαίνει τούτο πως και τα υπόλοιπα (λ.χ. τα περί βαρέος ήχου!) υπολείπονται αξίας. Ορισμένα σημεία δε, υπογραμμίζονται και τονίζονται εμφατικά:
13:56''
[Δεχόμενος επαινετικούς λόγους για το έργο του, απαντάει:]
ΑΒΡΑΑΜ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ: Αλλά σας διαβεβαιώνω: «Η τιμή στις εικόνες», όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, «μεταβαίνει στο πρωτότυπο». Τίποτε δεν είναι δικά μου. Είναι της χάριτος του Θεού αυτά τα πράγματα... Γι' αυτό στον Δοτήρα της χάριτος ανήκουν τα συγχαρητήριά σας και τα χειροκροτήματά σας. Σας το λέω αυτό το πράγμα...
[Παρεμβάλλονται σχόλια για το άρτιο ιεροψαλτικό ήθος του, καθώς και για την Σχολή Βυζαντινής Μουσικής από την οποίαν αποχώρησε λίαν δυσαρεστημένος, λόγω του ότι δεν εκτιμήθηκε η επιστημονική του κατάρτιση και κρίθηκε περιττή!]
16:42''
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: Πέστε μας δυο λόγια για την συνεργασία σας με τους άλλους δασκάλους της Θεσσαλονίκης, την λεγόμενη «πεντάδα», τον κ. Θεοδοσόπουλο, τον Καραμάνη...
[Δεν τον αφήνει να την ολοκληρώσει...]
ΑΒΡΑΑΜ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ: Αφήστε... Αφήστε τα αυτά τα πράγματα... Δεν... Αυτό... Ένα καλό λόγο που είχε πει μια φορά ο Θανάσης ο Καραμάνης -φίλος μου από τον Α.- όταν έφυγα εγώ· μ' έπιασε και μου λέει: «Εσύ δεν έπρεπε να φύγεις από την Σχολή. Εγώ να φύγω -μου λέει· διότι εσύ μας εδίδαξες ότι υπάρχουν κλίμακες [μειδίαμα παρουσιαστή], ότι υπάρχουν γένη», δηλαδή... Αυτοί όλοι έψαλλαν πρακτικά, δηλαδή, ναι... ναι... Τι να πει, τι να πει κανείς; Τι να πει κανείς...
[Ο παρουσιαστής διακριτικά αποφεύγει να σχολιάσει τα λεχθέντα του Άρχοντος για την την λεγόμενη «πεντάδα» -ενώ σε άλλα σημεία της συνέντευξης σχολιάζει πηγαία- και απευθύνει ένα «καίριο» ερώτημα, ίσως ελαφρά ενοχλημένος από αυτό που ακούστηκε...]
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: Ποιος είναι ο σκοπός του Άρχοντος Μουσικοδιδασκάλου; Το οφφίκιο σάς εδόθη, νομίζω, το 1988 από τον μακαριστό Πατριάρχη Δημήτριο;
ΑΒΡΑΑΜ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ: Ναι, ναι..
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: Ο σκοπός του Άρχοντος Μουσικοδιδασκάλου ποιος είναι; Εκλήθηκε να κάνετε τι, δηλαδή;!
ΑΒΡΑΑΜ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ: O Άρχων Μουσικοδιδάσκαλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι ακριβώς ο εκλεγμένος να γράφει την σωστή εκκλησιαστική μουσική, ναι· να εκφράζει τα ιερά και αγιαστικά νοήματα των ύμνων με κάθε τρόπο και αυτά πρέπει να ψάλλονται και στο Πατριαρχείο. Είναι ο κορυφαίος... «των αυτών»...
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: Των μουσικών.
ΑΒΡΑΑΜ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ: Δεύτερος έρχεται ο εκάστοτε Πρωτοψάλτης, τρίτος ο εκάστοτε Λαμπαδάριος, τέταρτος και πέμπτος είναι οι δύο Δομέστικοι· αυτοί, ναι... Γι' αυτό λέμε και επιμένουμε και διδάσκουμε: πρώτα το κείμενο, το νόημα. Διότι δεν είναι κανείς ψάλτης σωστός, εάν δεν καταλαβαίνει αυτό: το ποία λέγει... Εν συνεχεία, βέβαια, έρχεται η πίστις σ' αυτά, το βίωμα! Τότε μόνο είναι εις θέσιν να ανταποκριθεί στα ιερά κείμενα της υμνολογίας που είναι καταπληκτικά κι αυτά! Μόνος σκοπός της λατρευτικής μας μουσικής είναι να τα αναδείξει ζωντανά αυτά τα νοήματα! Ο ίδιος να σκιρτεί απάνω σ' αυτά «τα πράγματα», να τα καταλαβαίνει το εκκλησίασμα! Γιατί είναι το στόμα του λαού, του Χριστού! Εάν δεν υπάρχει αυτό «το πράγμα», όσο καλλίφωνος και να είμαι, δεν είμαι ψάλτης, δεν είμαι ψάλτης... Αυτό προσπαθώ να... Οι υποχρεώσεις μας αυτά μας διδάσκουν...
[Εδώ, ο Άρχων διδάσκει για το ποια είναι η αποστολή του Άρχοντος Μουσικοδιδασκάλου, αλλά η απάντησή του αφορά σε όλους τους ψάλτες... Ουσιωδώς, υποστηρίζει πως ακόμη και αν ο ψάλτης είναι σπάνια καλλίφωνος, ακόμη κι αν ψάλλει στον Πατριαρχικό Ναό, ακόμη κι αν φέρει οφφίκιο, ακόμη και αν το ύφος του είναι «πατριαρχικό» ή «πατριαρχίζον», ακόμη και αν έχει πλειάδα μαθητών, ακόμη και αν έχει πολυμελή χορωδία, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΨΑΛΤΗΣ, εάν δεν πιστεύει αυτά που ψάλλει, εάν δεν βιώνει, εάν δεν καταλαβαίνει τι ψάλλει... Αμέσως παρακάτω, εξηγεί με ποιον τρόπο δίδασκε την Βυζαντινή Μουσική ως Άρχων Μουσικοδιδάσκαλος...]
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: Μάλιστα...
ΑΒΡΑΑΜ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ: Έλεγα κάτι στον αγαπητό Γιώργο τώρα και αυτό το λέω πάντα. Δηλαδή: Φτάνουμε στο Αναστασιματάριο, έτσι; Και εκεί μαθαίνουμε: [παραλλαγίζει] Πα...Δι...Δι...Γα...Δι...Κε...Δι [και ψάλλει] «Του λίθου σφραγισθέντος». Α, όχι, παιδί μου έτσι, για στάσου: θα πούμε κάτι! Για λάβε υπ' όψιν σου ότι σταύρωσαν τον Κύριο, τον Κύριο...· την Αποκαθήλωση...· «Αυτός ο πλάνος είπε μετά τρεις ημέρας αναστήσομαι»· τον Τάφο· την κουστωδία·«των στρατιωτών φυλασσόντων»... Αυτό! Δύσκολο σε μια νεαρή ηλικία να το δεχθεί αυτό, να το καταλάβει... Αλλά οπωσδήποτε έχει κάποια επίδοση και ανοίγει το στόμα και λέει: «Του λίθου σφραγισθέντος υπό των Ιουδαίων και στρατιωτών φυλασόντων το άχραντόν σου σώμα (κάνει και μια φορά έτσι -όπως το έχει ο Πέτρος ο Λαμπαδάριος: ) ανέστης τριήμερος»... Αυτό είναι και το λεγόμενο «πατριαρχικό» ύφος, αυτό «ζητάει»... Δηλαδή, κατανόηση, πίστις! Αυτά...
[Σαφείς και σοφές οι απόψεις που εκφράζονται από τον Άρχοντα για το λεγόμενο «πατριαρχικό» ύφος και σε κάθε περίπτωση αρκετά διαφορετικές από άλλες «συναρχόντων» του και μη... Ο Θεός ν' αναπαύει την ψυχούλα του...]
