Αγαπητοί,
έχοντας διαβάσει πάμπολλα θέματα σε αυτό το φόρουμ, αν και έχω γράψει ελάχιστα λόγω πραγματικά λιγοστών γνώσεων, έχω βρει διάσπαρτες σκέψεις σχετικά με ένα ερώτημα που θέλω να θέσω, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο thread ανοιχτό σχετικό.
Θα ήθελα τη γνώμη σας λοιπόν στο εξής:
Λέμε πολλές φορές ακούγοντας ή/και διαβάζοντας ένα μέλος βυζαντινής μουσικής ότι αυτό "δεν κάνει για το ναό", "δεν αρμόζει" κλπ. Η ερώτησή μου είναι: Ποια κριτήρια είναι, για τον καθένα, αυτά που τον οδηγούν στο να εκφέρει μια τέτοια άποψη; Διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν αυτή την κρίση, όπως έχω δει, είναι π.χ.:
1) Η διατήρηση του μέλους για πολλή ώρα σε πολύ υψηλές τονικότητες
2) Η χρήση "εξωτερικών ήχων" - εννοώ τα μακάμια ή οι πολλές εναλλαγές ήχων μέσα στο κείμενο
3) Οι πολλές απότομες αναβοκαταβάσεις (πολλές π.χ. επτάφωνες αναβάσεις)
4) Επίσης, ίσως κάτι που μας επηρεάζει για να κρίνουμε κάτι τέτοιο είναι η ΠΡΩΤΗ ή η ΕΠΙΚΡΑΤΕΣΤΕΡΗ εκτέλεση που έχουμε ακούσει για αυτό το μέλος. Κάποιος, υποσυνείδητα ίσως, ακούγοντας π.χ. από κάποιον με τραγουδιστικό ύφος να εκτελεί ένα απλό μάθημα (και όντας η πρώτη φορά που ακούει αυτό το μάθημα), μπορεί (υποσυνείδητα) να το κατατάξει στα απαράδεκτα.
Αυτό που ρωτώ είναι τι θεωρείτε εσείς αποδεκτό ή μη αποδεκτό για ένα μέλος που ψάλλεται στην Εκκλησία. Ελπίζω να είμαι σαφής
Εάν θέλετε να δώσετε και κάποια παραδείγματα (εκτός αν προκαλέσουν... σφαγή ) που να αποσαφηνίζουν την άποψή σας.
Διευκρίνιση: Μπορεί τα κριτήρια να ποικίλουν ανάλογα με το είδος του μέλους (ειρμολογικό, στιχηραρικό, παπαδικό). Εγώ κυρίως όταν σκέφτομαι τα παραπάνω, αναφέρομαι σε χερουβικά, κοινωνικά, άξιον εστί, "δύναμις", δοξαστικά... όχι δηλ. σε κανόνες π.χ.
έχοντας διαβάσει πάμπολλα θέματα σε αυτό το φόρουμ, αν και έχω γράψει ελάχιστα λόγω πραγματικά λιγοστών γνώσεων, έχω βρει διάσπαρτες σκέψεις σχετικά με ένα ερώτημα που θέλω να θέσω, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο thread ανοιχτό σχετικό.
Θα ήθελα τη γνώμη σας λοιπόν στο εξής:
Λέμε πολλές φορές ακούγοντας ή/και διαβάζοντας ένα μέλος βυζαντινής μουσικής ότι αυτό "δεν κάνει για το ναό", "δεν αρμόζει" κλπ. Η ερώτησή μου είναι: Ποια κριτήρια είναι, για τον καθένα, αυτά που τον οδηγούν στο να εκφέρει μια τέτοια άποψη; Διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν αυτή την κρίση, όπως έχω δει, είναι π.χ.:
1) Η διατήρηση του μέλους για πολλή ώρα σε πολύ υψηλές τονικότητες
2) Η χρήση "εξωτερικών ήχων" - εννοώ τα μακάμια ή οι πολλές εναλλαγές ήχων μέσα στο κείμενο
3) Οι πολλές απότομες αναβοκαταβάσεις (πολλές π.χ. επτάφωνες αναβάσεις)
4) Επίσης, ίσως κάτι που μας επηρεάζει για να κρίνουμε κάτι τέτοιο είναι η ΠΡΩΤΗ ή η ΕΠΙΚΡΑΤΕΣΤΕΡΗ εκτέλεση που έχουμε ακούσει για αυτό το μέλος. Κάποιος, υποσυνείδητα ίσως, ακούγοντας π.χ. από κάποιον με τραγουδιστικό ύφος να εκτελεί ένα απλό μάθημα (και όντας η πρώτη φορά που ακούει αυτό το μάθημα), μπορεί (υποσυνείδητα) να το κατατάξει στα απαράδεκτα.
Αυτό που ρωτώ είναι τι θεωρείτε εσείς αποδεκτό ή μη αποδεκτό για ένα μέλος που ψάλλεται στην Εκκλησία. Ελπίζω να είμαι σαφής
Εάν θέλετε να δώσετε και κάποια παραδείγματα (εκτός αν προκαλέσουν... σφαγή
) που να αποσαφηνίζουν την άποψή σας.Διευκρίνιση: Μπορεί τα κριτήρια να ποικίλουν ανάλογα με το είδος του μέλους (ειρμολογικό, στιχηραρικό, παπαδικό). Εγώ κυρίως όταν σκέφτομαι τα παραπάνω, αναφέρομαι σε χερουβικά, κοινωνικά, άξιον εστί, "δύναμις", δοξαστικά... όχι δηλ. σε κανόνες π.χ.
Last edited:
