Κατ' αρχήν και "προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως" το σωστό είναι ο ασχολούμενος με τη Β.Μ. και επιθυμώντας να λάβει και τις καθιερωμένες επίσημες πιστοποιήσεις, να είναι οπωσδήποτε απόφοιτος Λυκείου, ώστε να είναι στοιχειωδώς σε θέση να αντιλαμβάνεται και το νόημα των τροπαρίων που ψάλλει, ή να μπορεί να αναγνώσει λειτουργικά κείμενα χωρίς να κάνει λάθη, πολλές φορές και χοδροειδή, ή ακόμα και χωρίς να "κομπιάζει".
Θα δικαιολογούσα, όμως, δύο εξαιρέσεις, για τους διαγωνιζομένους για την απόκτηση Πτυχίου Β.Μ., για τους ακόλουθους, βασικά, λόγους:
1) Οι μικροί σε ηλικία σπουδαστές, που περατώνουν τα δύο πρώτα χρόνια φοίτησης και μπορούν να διαγωνισθούν για τη λήψη Πτυχίου Β.Μ., εφόσον είναι και μαθητές Γυμνασίου ή Λυκείου, να δικαιούνται να συμμετάσχουν στις αντίστοιχες εξετάσεις του Πτυχίου Β.Μ. και αν είναι επιτυχές το αποτάλεσμα να λαμβάνουν το Πτυχίο, ώστε να μη καθυστερούν τη συνέχιση των σπουδών τους στη Β.Μ. για τη λήψη και του Διπλώματος, μετά τη λήψη και του Απολυτηρίου Λυκείου. Το ίδιο να ισχύει και για τους οψιμαθείς μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Έτσι θα υπάρχει και το ανάλογο κίνητρο να ξεκινούν σχετικα νωρίς και τις σπουδές τους στη Β.Μ. Όχι πως δεν υπάρχουν και μικροί σε ηλικία σπουδαστές της Β.Μ., αλλά αυτό θα είναι ένα επί πλέον κίνητρο και μια (γιατί όχι) και επιβράβευσή τους.
2) Για όσους δεν κατέχουν απολυτήριο Λυκείου και δεν πρόκειται να το λάβουν, να τους επιτρέπεται η λήψη Πτυχίου, εφόσον είναι πρακτικοί ιεροψάλτες και το επιτρέπει η ικανότητά τους και η φωνητική τους δυνατότητα στο ψάλσιμο, ώστε κάποιοι τέτοιοι ταλαντούχοι αφενός μεν να βελτιώνονται στο ψάλσιμό τους και αφετέρου να μην απογοητεύονται και αποχωρούν. Η σχετική προς τούτο διαδικασία θα εξευρεθεί.
Θεωρώ, ότι με αυτές τις παρεκκλίσεις (που πρέπει, πάντως, να θεσμοθετηθούν) ουδέν πρόβλημα δημιουργείται. Αντιθέτως διευκολύνται οι επιθυμούντες να σπουδάσουν την Θεία Τέχνη.