«Τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο (1582) ἐπανέφερε τὴν 1η Ἰανουαρίου», παλαιὰ ῥωμαϊκὴ πρωτοχρονιά, «ὡς πρώτη ἡμέρα τοῦ χρόνου, ἡμερομηνία ποὺ υἱοθετήθηκε ἀμέσως ἀπὸ τὶς ῥωμαιοκαθολικὲς χῶρες. Οἱ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες ἀκολούθησαν τὸ παράδειγμά τους ἀργότερα»
(Ἐγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς-Μπριτάνικα 1985 τ. 45 σ. 70).
«Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τό παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ» (Λκ. β' 21). Τὰ ἐγκαίνια τῆς εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ, ὅν «ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός» (Φιλιπ. β' 9-11).