Παναγιώτης
σκολιοὶ γὰρ λογισμοί, χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ
Στὴν ἀρχαῖα Ἐκκλησία, ὁ ὅρος Προσφώνησις εἶχε μιὰ ἰδιαίτερη σημασία. Προσφώνησις οὐσιαστικὰ λέγονταν οἱ καθεαυτὲς Εὐχὲς τοῦ Λαοῦ (Πιστῶν, Κατηχουμένων, Μετανοούντων, Κεκοιμημένων, κλπ.), καὶ εἶναι οἱ Συναπτὲς καὶ Δεήσεις (τὰ Διακονικά).
Προσφώνησις = ἡ ὑπὸ τοῦ Διακόνου πρόσκλησις τοῦ Λαοῦ (τοῦ Ἱεροψάλτου ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Λαοῦ) διὰ Προσευχήν, μέσῳ τῶν Συναπτῶν καὶ Δεήσεων.
Περισσότερες πληροφορίες στὸ ἄρθρο μας για τὴν Σύνοδο τῆς Λαοδίκειας, ἐδώ, καὶ ἐδώ.
Προσφώνησις = ἡ ὑπὸ τοῦ Διακόνου πρόσκλησις τοῦ Λαοῦ (τοῦ Ἱεροψάλτου ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Λαοῦ) διὰ Προσευχήν, μέσῳ τῶν Συναπτῶν καὶ Δεήσεων.
Περισσότερες πληροφορίες στὸ ἄρθρο μας για τὴν Σύνοδο τῆς Λαοδίκειας, ἐδώ, καὶ ἐδώ.