Και όμως!!!!
Ο συν/νος Γαμήλιος ύμνος είναι ποίημα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, σε μέλος του Μισαήλ Μισαηλίδου, το οποίον επιμελήθηκε ο + Μακαριστός Κωνσταντίνος Πανάς.
Δυστυχώς δεν γνώριζα μέχρι τούδε την ύπαρξη της συγκεκριμμένης "ασματικής ευχής" και την καταγωγή της. Δεν μπορώ να ξέρω πως ο άγιος Πατήρ έγραψε ένα τέτοιο ποιηματάκι και για τι το προόριζε. Προσωπικά βρίσκω τις δύο ευχές του στεφανώματος, "Ο Θεός ο άχραντος και πάσης κτίσεως δημιουργός..." και ¨Ευλογητός ει Κύριε ο Θεός ημών..." υπέραρκετές και καλύπτουν όλο το φάσμα των αιτημάτων για ευτεκνία, υγεία, μακροημέρευση κλπ., νεονύμφων αλλά και οικείων και δεν βλέπω τον λόγο αντί δοξαστικού στο τέλος του μυστηρίου να ψαλλεί ο συγκεκριμμένος ύμνος όπως λέγετε.
Πάντως πολυχρονισμός δέν είναι, με τη γνωστή του έννοια. Μάλλον επανάληψη φράσεων και εννοιών των ευχών του στεφανώματος που ανέφερα. Και το κράτημα σε τι ωφελεί; Μου θυμίζει κάτι περί μελοποιήσεως "της περισσής" αν επιτρέπεται ο όρος μετά κρατήματος. Παρόλα αυτά θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε τέτοια κατά τόπους έθη.