Κων/νος Βαγενάς
Κωνσταντίνος
Ο πρωτοψάλτης Πολυδεύκης Μπετίνης ψάλλει το Α΄ Εωθινό Δοξαστικό, μέλος Ι.Θ.Σακελλαρίδη (Ιερά Υμνωδία). Κυριακή των Αγίων Πάντων 14-6-87, Αγ. Σπυρίδων Παγκρατίου.
Last edited:
Πολυδεύκης Μπετίνης
- Thread starter Κων/νος Βαγενάς
- Start date
Παντελίδης Ανδρέας
Παντελίδης
Και το ψάλλει, κατά την συνήθειά του όπως όλα, από μνήμης. Ο Μπετίνης για μένα είναι φωνητικό φαινόμενο γιατί είναι ο μόνος τενόρος (που γνώρισα) που διατηρεί σχεδόν αναλλοίωτη τη φωνή του μέχρι τα γεράματα (82 σήμερα) και ψάλλει με το ίδιο νεύρο που έψαλλε στα 40 του στην Αγία Ειρήνη. Οι ηχογραφήσεις που ελπίζω να ανεβούν γι΄ αυτόν τον άνθρωπο στη συνέχεια θα αποτυπώσουν την πορεία αυτής της φωνής, η οποία αν είχε άλλα ακούσματα θα μπορούσαμε να μιλάμε σήμερα για έναν από τους μεγάλους δασκάλους των ημερών μας. Ασχέτως της γνώμης που τρέφει ο καθένας για τη μουσική του Σακελλαρίδη, ο Πολυδεύκης Μπετίνης είναι σπουδαίος όχι μόνο για τη φωνή αλλά και για το ήθος του, αφού για δεκαετίες υπηρέτησε την εκκλησία, ως αφανής στρατιώτης, μακριά από έριδες και αντιπαλότητες, όπως οι σημερινές μεταξύ των Σχολών και γι' αυτό είναι άγνωστος σε όλους. Εκφράζει το γνήσιο ύφος Σακελλαρίδη (παρά τις Επτανησιακές προσμίξεις λόγω καταγωγής). Αυτό είναι το ύφος Σακελλαρίδη. Δεν έχει καμία σχέση με τενορίστικες εκτελέσεις, από ανθρώπους της όπερας ή των τετράφωνων χορωδιών. Οι τελευταίοι χορωδοί της Αγίας Ειρήνης (του Αγίου Σπυρίδωνα σήμερα) λένε γιαυτόν πως ήταν ο μαέστρος που διηύθυνε με τη φωνή του. Αφού "τράβαγε" κυριολεκτικά μόνος τους χορωδία 40 ατόμων στην Αγία Ειρήνη Αιόλου. Ο Θεός να του δίνει χρόνια και εμάς όλους να αξιώσει να φτάσουμε την ηλικία του και να διατηρούμε τη φωνή μας όπως αυτός.
Ανεβάζω και γω ένα ηχητικό σαν φόρο τιμής. "Μυσταγωγών Σου Κύριε", Αγία Ειρήνη, Αιόλου, 1979-80 (
.
Ανεβάζω και γω ένα ηχητικό σαν φόρο τιμής. "Μυσταγωγών Σου Κύριε", Αγία Ειρήνη, Αιόλου, 1979-80 (
.
Κων/νος Βαγενάς
Κωνσταντίνος
Και το ψάλλει, κατά την συνήθειά του όπως όλα, από μνήμης. Ο Μπετίνης για μένα είναι φωνητικό φαινόμενο γιατί είναι ο μόνος τενόρος (που γνώρισα) που διατηρεί σχεδόν αναλλοίωτη τη φωνή του μέχρι τα γεράματα (82 σήμερα) και ψάλλει με το ίδιο νεύρο που έψαλλε στα 40 του στην Αγία Ειρήνη. Οι ηχογραφήσεις που ελπίζω να ανεβούν γι΄ αυτόν τον άνθρωπο στη συνέχεια θα αποτυπώσουν την πορεία αυτής της φωνής, η οποία αν είχε άλλα ακούσματα θα μπορούσαμε να μιλάμε σήμερα για έναν από τους μεγάλους δασκάλους των ημερών μας. Ασχέτως της γνώμης που τρέφει ο καθένας για τη μουσική του Σακελλαρίδη, ο Πολυδεύκης Μπετίνης είναι σπουδαίος όχι μόνο για τη φωνή αλλά και για το ήθος του, αφού για δεκαετίες υπηρέτησε την εκκλησία, ως αφανής στρατιώτης, μακριά από έριδες και αντιπαλότητες, όπως οι σημερινές μεταξύ των Σχολών και γι' αυτό είναι άγνωστος σε όλους. Εκφράζει το γνήσιο ύφος Σακελλαρίδη (παρά τις Επτανησιακές προσμίξεις λόγω καταγωγής). Αυτό είναι το ύφος Σακελλαρίδη. Δεν έχει καμία σχέση με τενορίστικες εκτελέσεις, από ανθρώπους της όπερας ή των τετράφωνων χορωδιών. Οι τελευταίοι χορωδοί της Αγίας Ειρήνης (του Αγίου Σπυρίδωνα σήμερα) λένε γι' αυτόν πως ήταν ο μαέστρος που διηύθυνε με τη φωνή του. Αφού "τράβαγε" κυριολεκτικά μόνος τους χορωδία 40 ατόμων στην Αγία Ειρήνη Αιόλου. Ο Θεός να του δίνει χρόνια και εμάς όλους να αξιώσει να φτάσουμε την ηλικία του και να διατηρούμε τη φωνή μας όπως αυτός.
Ανεβάζω και γω ένα ηχητικό σαν φόρο τιμής. "Μυσταγωγών Σου Κύριε", Αγία Ειρήνη, Αιόλου, 1979-80 (
Αντρέα, τα είπες όλα!
Ιδίως τα υπογραμμισμένα είναι από τα πολύ σημαντικά στοιχεία ενός άφθαστου τενόρου (στη φωνή αλλά όχι στο ύφος) και χοράρχη. Υπάρχουν αρκετές ηχογραφήσεις, εσχάτως επεξεργασμένες και αξίζει κατά τη γνώμη μου να ανεβούν.
Εδώ το "Μυσταγωγών σου" λίγο πιο καθαρό και οι Αίνοι της Μ. Τρίτης.
Εννοείται ότι πάντα ο άνθρωπος αυτός βλέπει Σακελλαρίδη (μπορεί βέβαια και απλώς να το "ακούει" χωρίς να βλέπει). Γι' αυτό και η κάπως περίεργη κατάληξη στον α΄ ήχο που ο Σ. την έχει εδώ.
Κων/νος Βαγενάς
Κωνσταντίνος
Καλά Χριστούγεννα!
Last edited by a moderator:
Κων/νος Βαγενάς
Κωνσταντίνος
Last edited by a moderator:
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Στις 18 Οκτωβρίου 2022 έφυγε από τη ζωή ο Πολυδεύκης Μπετίνης.
Παραπέμπω σε συγκινητικό άρθρο του @Παντελίδης Ανδρέας, χοράρχου τώρα στην Κύπρο.
Τον Πολυδεύκη Μπετίνη διαδέχθηκε στον Ι. Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Παγκρατίου (από το 2014) ο @Κων/νος Βαγενάς, πρωτοψάλτης και χοράρχης.
https://fb.watch/ghnFoe4ap2/
ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ ΜΠΕΤΙΝΗΣ (1931-2022): Η ΦΩΝΗ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ
Του Αντρέα Παντελίδη, ιδρυτή και μαέστρου της Χορωδίας μας.
Στις 18 Οκτωβρίου 2022 έφυγε από τη ζωή μια από τις πιο σημαντικές μορφές της εκκλησιαστικής πολυφωνικής μουσικής και ιδίως της μουσικής "Σακελλαρίδη": ο Πολυδεύκης Μπετίνης.
Ο Μπετίνης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1931. Ο ίδιος μού έλεγε πως στο Libro d' Oro της Ζακύνθου ανακάλυψε ότι οι ρίζες της οικογένειάς του εκτείνονταν μέχρι τη Βερόνα και σχετίζονταν με μια οικογένεια Betini με την οποία ακόμα διατηρούσαν επαφή. Ήταν απόφοιτος μόνο του Δημοτικού Σχολείου αλλά η επιβλητική του φυσιογνωμία και η βλοσυρότητά του, παρά το μικροκαμωμένο του ανάστημα, σού επέβαλλαν μια αρχοντιά καθηγητή παλαιάς κοπής. Σπούδασε μουσική στην Αθήνα με τις πιο μεγάλες φυσιογνωμίες της εποχής. Με τον Μανώλη Καλομοίρη και τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη την ευρωπαϊκή μουσική και τον Σπύρο Καψάσκη την βυζαντινή. Ήταν τόση η απλότητά του που ποτέ δεν αντελήφθη ποιοι ήταν οι δάσκαλοί του και πόσο μεγάλες μορφές είναι σήμερα για τη μουσική. Μια μέρα μού είπε χαρακτηριστικά το εξής χαριτωμένο: «Ανδρέα μου, στο Ωδείο είχα ένα δάσκαλο που τον έλεγαν Καλομοίρη και μάς έλεγε...». Με ένα τρόπο λες και μιλούσε για έναν άγνωστο γείτονά του! Μού προξένησε μεγάλη εντύπωση αυτή η άδολη απλότητα και χαμογέλασα με θαυμασμό. Στη βυζαντινή μουσική υπήρξε μαθητής του Σπύρου Καψάσκη καθώς και διάδοχός του στην Αγία Ειρήνη Αιόλου (Αθήνα). Έκανε μαθήματα με τον Καψάσκη στο σπίτι του. Η Αγγελική Καψάσκη, η οποία τον άκουγε να τραγουδά και να ψάλλει στο σπίτι της κατά τη διάρκεια του μαθήματος μού έλεγε ότι πάντα θαύμαζε αυτό το παιδί με την ωραία φωνή. Και η Αγγελική Καψάσκη δύσκολα έλεγε ότι κάποιος της αρέσει... Ο Μπετίνης υπήρξε ο Πρωτοψάλτης και ο Xοράρχης που διηύθυνε την ιστορική πολυφωνική χορωδία της Αγίας Ειρήνης περίπου από το 1970 μέχρι το 1982, οπότε και επέστρεψε για προσωπικούς λόγους στη Ζάκυνθο. Στη Ζάκυνθο έψαλε στον Άγιο Διονύσιο καθώς και σε άλλους ναούς. Το 1987 επέστρεψε στην Αθήνα και διορίστηκε στον Άγιο Σπυρίδωνα Παγκρατίου όπου έψαλλε και διηύθυνε τη Χορωδία (πρώην Αγίας Ειρήνης) μέχρι το 2012 περίπου, οπότε και αποσύρθηκε οριστικά στη Ζάκυνθο. Μέχρι τo θάνατό του έψαλε στη Ζάκυνθο. Αξίζει να αναφερθεί πως ήταν και ανεπανάληπτος ερμηνευτής της ζακυνθινής μουσικής παράδοσης.
Στον Άγιο Σπυρίδωνα Παγκρατίου τον γνώρισα κι εγώ. Ογδοντάρης πια αλλά με δυνάμεις και παρουσιαστικό εξηντάρη. Το γεγονός ότι αξιώθηκα να γνωρίσω, να ακούσω και να βιώσω τον Πολυδεύκη Μπετίνη καθώς και την Κική Καψάσκη υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα της ζωής μου. Διότι χωρίς αυτή τη συνάντηση, η οποία μοιάζει να ήταν θέλημα Θεού, τίποτε απολύτως δεν θα καταλάβαινα ώστε να συνεχίσω με τη δική μας Χορωδία αυτή τη μουσική παράδοση. Και λέω «θέλημα Θεού» διότι όπως όλοι οι παλιοί χορωδοί έφυγαν θα ήταν πολύ πιθανό να έφευγαν και οι Μπετίνης και Καψάσκη όντας ογδοντάρηδες. Κι όμως αυτοί, οι βασικοί συντελεστές, ήταν λες και άντεξαν, περίμεναν μες τα χρόνια ώστε να μεταλαμπαδεύσουν στους επόμενους αυτό που πήραν από Σακελλαρίδη και Καψάσκη προτού φύγουν από τη ζωή. Με αυτό τον τρόπο η μουσική αυτή συνεχίζεται σήμερα τόσο στον Άγιο Σπυρίδωνα όσο και εδώ στην Κύπρο με τη δική μας Χορωδία. Διότι αν δεν υπήρχε ο Μπετίνης να μού δώσει το πρακτικό μέρος και η Κική Καψάσκη να με διδάξει και να με ωθήσει προς το θεωρητικό η δική μας χορωδία σήμερα δεν θα υπήρχε.
Όταν πρωτοπήγα στον Άγιο Σπυρίδωνα, ο Πολυδεύκης Μπετίνης μού είπε στον καφέ: «Ανδρέα μου, να μείνεις μαζί μας έξι μήνες και θα γίνεις τέλειος». Εγώ τότε με την νεανική μου έπαρση είπα μέσα μου: «Τι μπορεί αυτός να μού διδάξει; Περισσότερη μουσική ξέρω εγώ». Αργότερα κατάλαβα πόσο μεγάλο λάθος έκανα. Διότι με τον τρόπο του, το ύφος του, την εκτέλεσή του, τη διεύθυνσή του μού δίδαξε τόσα πολλά που κανένα σχολείο, κανένα βιβλίο και κανένα πτυχίο δεν μπορεί να προσφέρει. Μού έδωσε όλα όσα χρειαζόμουν για να κάνω κι εγώ τη δική μου χορωδία και να κατανοήσω το ΠΩΣ εκτελείται η μουσική Σακελλαρίδη. Αλλιώς αυτή παραμένει «νεκρή» μέσα στα βιβλία, ακατανόητη και παρεξηγημένη από τους πολλούς.
Πάμπολλα περιστατικά έχω να αναφέρω αλλά αρκούμαι σε αυτές τις λίγες γραμμές προς το παρόν. Λόγια αυθόρμητα, από καρδιάς. Όλα αυτά εμπλουτίζουν και ομορφαίνουν τις αναμνήσεις μου. Πρόσφατα ένας άλλος μεγάλος μαέστρος εδώ στην Κύπρο, ο Μαρίνος Μιτέλλας μού είπε: «Για αυτές τις αναμνήσεις ζω πια». Και εγώ τον εννόησα αμέσως. Έτσι κτίζονται οι αναμνήσεις που θα συντροφεύουν για πάντα τη ζωή μας.
Ο Μπετίνης υπήρξε κεφάλαιο. Είπαν για αυτόν ότι είναι «η φωνή νυν και αεί» και ότι διηύθυνε τη Χορωδία με τη φωνή του και όχι με τα χέρια. Εμείς που τον ακούσαμε κατανοούμε πλήρως τα πιο πάνω. Ο Θεός να τον αναπαύσει εν χώρα ζώντων και η μνήμη του ας είναι αιώνια!
Ανεβάζουμε ένα μικρό βίντεο-αφιέρωμα με τραγούδια και ύμνους που τραγουδά, ψάλλει και διευθύνει ο αείμνηστος Πολυδεύκης Μπετίνης, «το αηδόνι της Ζακύνθου».
Παραπέμπω σε συγκινητικό άρθρο του @Παντελίδης Ανδρέας, χοράρχου τώρα στην Κύπρο.
Τον Πολυδεύκη Μπετίνη διαδέχθηκε στον Ι. Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Παγκρατίου (από το 2014) ο @Κων/νος Βαγενάς, πρωτοψάλτης και χοράρχης.
https://fb.watch/ghnFoe4ap2/
ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ ΜΠΕΤΙΝΗΣ (1931-2022): Η ΦΩΝΗ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ
Του Αντρέα Παντελίδη, ιδρυτή και μαέστρου της Χορωδίας μας.
Στις 18 Οκτωβρίου 2022 έφυγε από τη ζωή μια από τις πιο σημαντικές μορφές της εκκλησιαστικής πολυφωνικής μουσικής και ιδίως της μουσικής "Σακελλαρίδη": ο Πολυδεύκης Μπετίνης.
Ο Μπετίνης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1931. Ο ίδιος μού έλεγε πως στο Libro d' Oro της Ζακύνθου ανακάλυψε ότι οι ρίζες της οικογένειάς του εκτείνονταν μέχρι τη Βερόνα και σχετίζονταν με μια οικογένεια Betini με την οποία ακόμα διατηρούσαν επαφή. Ήταν απόφοιτος μόνο του Δημοτικού Σχολείου αλλά η επιβλητική του φυσιογνωμία και η βλοσυρότητά του, παρά το μικροκαμωμένο του ανάστημα, σού επέβαλλαν μια αρχοντιά καθηγητή παλαιάς κοπής. Σπούδασε μουσική στην Αθήνα με τις πιο μεγάλες φυσιογνωμίες της εποχής. Με τον Μανώλη Καλομοίρη και τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη την ευρωπαϊκή μουσική και τον Σπύρο Καψάσκη την βυζαντινή. Ήταν τόση η απλότητά του που ποτέ δεν αντελήφθη ποιοι ήταν οι δάσκαλοί του και πόσο μεγάλες μορφές είναι σήμερα για τη μουσική. Μια μέρα μού είπε χαρακτηριστικά το εξής χαριτωμένο: «Ανδρέα μου, στο Ωδείο είχα ένα δάσκαλο που τον έλεγαν Καλομοίρη και μάς έλεγε...». Με ένα τρόπο λες και μιλούσε για έναν άγνωστο γείτονά του! Μού προξένησε μεγάλη εντύπωση αυτή η άδολη απλότητα και χαμογέλασα με θαυμασμό. Στη βυζαντινή μουσική υπήρξε μαθητής του Σπύρου Καψάσκη καθώς και διάδοχός του στην Αγία Ειρήνη Αιόλου (Αθήνα). Έκανε μαθήματα με τον Καψάσκη στο σπίτι του. Η Αγγελική Καψάσκη, η οποία τον άκουγε να τραγουδά και να ψάλλει στο σπίτι της κατά τη διάρκεια του μαθήματος μού έλεγε ότι πάντα θαύμαζε αυτό το παιδί με την ωραία φωνή. Και η Αγγελική Καψάσκη δύσκολα έλεγε ότι κάποιος της αρέσει... Ο Μπετίνης υπήρξε ο Πρωτοψάλτης και ο Xοράρχης που διηύθυνε την ιστορική πολυφωνική χορωδία της Αγίας Ειρήνης περίπου από το 1970 μέχρι το 1982, οπότε και επέστρεψε για προσωπικούς λόγους στη Ζάκυνθο. Στη Ζάκυνθο έψαλε στον Άγιο Διονύσιο καθώς και σε άλλους ναούς. Το 1987 επέστρεψε στην Αθήνα και διορίστηκε στον Άγιο Σπυρίδωνα Παγκρατίου όπου έψαλλε και διηύθυνε τη Χορωδία (πρώην Αγίας Ειρήνης) μέχρι το 2012 περίπου, οπότε και αποσύρθηκε οριστικά στη Ζάκυνθο. Μέχρι τo θάνατό του έψαλε στη Ζάκυνθο. Αξίζει να αναφερθεί πως ήταν και ανεπανάληπτος ερμηνευτής της ζακυνθινής μουσικής παράδοσης.
Στον Άγιο Σπυρίδωνα Παγκρατίου τον γνώρισα κι εγώ. Ογδοντάρης πια αλλά με δυνάμεις και παρουσιαστικό εξηντάρη. Το γεγονός ότι αξιώθηκα να γνωρίσω, να ακούσω και να βιώσω τον Πολυδεύκη Μπετίνη καθώς και την Κική Καψάσκη υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα της ζωής μου. Διότι χωρίς αυτή τη συνάντηση, η οποία μοιάζει να ήταν θέλημα Θεού, τίποτε απολύτως δεν θα καταλάβαινα ώστε να συνεχίσω με τη δική μας Χορωδία αυτή τη μουσική παράδοση. Και λέω «θέλημα Θεού» διότι όπως όλοι οι παλιοί χορωδοί έφυγαν θα ήταν πολύ πιθανό να έφευγαν και οι Μπετίνης και Καψάσκη όντας ογδοντάρηδες. Κι όμως αυτοί, οι βασικοί συντελεστές, ήταν λες και άντεξαν, περίμεναν μες τα χρόνια ώστε να μεταλαμπαδεύσουν στους επόμενους αυτό που πήραν από Σακελλαρίδη και Καψάσκη προτού φύγουν από τη ζωή. Με αυτό τον τρόπο η μουσική αυτή συνεχίζεται σήμερα τόσο στον Άγιο Σπυρίδωνα όσο και εδώ στην Κύπρο με τη δική μας Χορωδία. Διότι αν δεν υπήρχε ο Μπετίνης να μού δώσει το πρακτικό μέρος και η Κική Καψάσκη να με διδάξει και να με ωθήσει προς το θεωρητικό η δική μας χορωδία σήμερα δεν θα υπήρχε.
Όταν πρωτοπήγα στον Άγιο Σπυρίδωνα, ο Πολυδεύκης Μπετίνης μού είπε στον καφέ: «Ανδρέα μου, να μείνεις μαζί μας έξι μήνες και θα γίνεις τέλειος». Εγώ τότε με την νεανική μου έπαρση είπα μέσα μου: «Τι μπορεί αυτός να μού διδάξει; Περισσότερη μουσική ξέρω εγώ». Αργότερα κατάλαβα πόσο μεγάλο λάθος έκανα. Διότι με τον τρόπο του, το ύφος του, την εκτέλεσή του, τη διεύθυνσή του μού δίδαξε τόσα πολλά που κανένα σχολείο, κανένα βιβλίο και κανένα πτυχίο δεν μπορεί να προσφέρει. Μού έδωσε όλα όσα χρειαζόμουν για να κάνω κι εγώ τη δική μου χορωδία και να κατανοήσω το ΠΩΣ εκτελείται η μουσική Σακελλαρίδη. Αλλιώς αυτή παραμένει «νεκρή» μέσα στα βιβλία, ακατανόητη και παρεξηγημένη από τους πολλούς.
Πάμπολλα περιστατικά έχω να αναφέρω αλλά αρκούμαι σε αυτές τις λίγες γραμμές προς το παρόν. Λόγια αυθόρμητα, από καρδιάς. Όλα αυτά εμπλουτίζουν και ομορφαίνουν τις αναμνήσεις μου. Πρόσφατα ένας άλλος μεγάλος μαέστρος εδώ στην Κύπρο, ο Μαρίνος Μιτέλλας μού είπε: «Για αυτές τις αναμνήσεις ζω πια». Και εγώ τον εννόησα αμέσως. Έτσι κτίζονται οι αναμνήσεις που θα συντροφεύουν για πάντα τη ζωή μας.
Ο Μπετίνης υπήρξε κεφάλαιο. Είπαν για αυτόν ότι είναι «η φωνή νυν και αεί» και ότι διηύθυνε τη Χορωδία με τη φωνή του και όχι με τα χέρια. Εμείς που τον ακούσαμε κατανοούμε πλήρως τα πιο πάνω. Ο Θεός να τον αναπαύσει εν χώρα ζώντων και η μνήμη του ας είναι αιώνια!
Ανεβάζουμε ένα μικρό βίντεο-αφιέρωμα με τραγούδια και ύμνους που τραγουδά, ψάλλει και διευθύνει ο αείμνηστος Πολυδεύκης Μπετίνης, «το αηδόνι της Ζακύνθου».
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
https://www.facebook.com/plugins/po...jgzFuYNthRpMJ3Lthu5l&show_text=true&width=500
Εκδημία Πολυδεύκη Μπετίνη (1931-2022)
Στις 18/10/22 έφυγε από κοντά μας ο πρωτοψάλτης και πρώην μαέστρος της Χορωδίας μας Πολυδεύκης Μπετίνης. Ο Μπετίνης υπήρξε μαθητής του Σπ. Καψάσκης και διάδοχός του στην διεύθυνση της Χορωδίας, αρχικά στην Αγία Ειρήνη Αιόλου και εν συνεχεία στον Άγιο Σπυρίδωνα Παγκρατίου.
Για το εκκλησίασμα και τους θιασώτες τής μουσικής τού Ι. Σακελλαρίδη ήταν πάντα Η ΦΩΝΗ.
Η γνωριμία μου μαζί του έγινε στις 12/12/2009, στην πανήγυρη του Αγίου, οποτε και ο π. Μάξιμος Ματθαίος με πήγε για πρώτη φορά στη Χορωδία. Έκτοτε η παρουσία και μαθητεία μου δίπλα του υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ευεργετήματα που μου χάρισε ο Θεός στην μουσική μου πορεία μέχρι τώρα. "Οι νότες δεν μιλάνε", λέει ο π. Μάξιμος σωστά· οι νότες ζωντανεύουν στο στόμα του χαρισματικού εκτελεστή. Κι αυτό ακριβώς ήταν ο Πολυδεύκης Μπετίνης: ούτε καθηγητής, ούτε μουσικολόγος, ούτε θεωρητικός ούτε καν απόφοιτος Γυμνασίου (Λυκείου)· ήταν όμως, αυτός ο κοντούλης, μικροκαμωμένος κύριος που αντίκρυσα εκείνο το πρωί της 12ης Δεκεμβρίου, ένας απαράμιλλος ερμηνευτής, ένας ψαλτικός λέων, που όταν τον είδα απόρησα είναι η αλήθεια, διότι, έχοντας ακούσει την φωνή του σε ηχογραφήσεις προηγουμένως, είχα ασυναίσθητα σχηματίσει στο μυαλό μου την εικόνα ενός γίγαντα.
Δεν θέλω να πω παραπάνω.
Σε ευχαριστώ, δάσκαλε, για όλα. Ευχόμαστε όλοι η ψυχή σου να συγκαταριθμηθεί μετά των δικαίων, των υμνούντων απαύστως τον Κὐριον. Αμήν.
Κωνσταντίνος Βαγενάς, Πρωτοψάλτης και Χοράρχης του Ι. Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Παγκρατίου
Εκδημία Πολυδεύκη Μπετίνη (1931-2022)
Στις 18/10/22 έφυγε από κοντά μας ο πρωτοψάλτης και πρώην μαέστρος της Χορωδίας μας Πολυδεύκης Μπετίνης. Ο Μπετίνης υπήρξε μαθητής του Σπ. Καψάσκης και διάδοχός του στην διεύθυνση της Χορωδίας, αρχικά στην Αγία Ειρήνη Αιόλου και εν συνεχεία στον Άγιο Σπυρίδωνα Παγκρατίου.
Για το εκκλησίασμα και τους θιασώτες τής μουσικής τού Ι. Σακελλαρίδη ήταν πάντα Η ΦΩΝΗ.
Η γνωριμία μου μαζί του έγινε στις 12/12/2009, στην πανήγυρη του Αγίου, οποτε και ο π. Μάξιμος Ματθαίος με πήγε για πρώτη φορά στη Χορωδία. Έκτοτε η παρουσία και μαθητεία μου δίπλα του υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ευεργετήματα που μου χάρισε ο Θεός στην μουσική μου πορεία μέχρι τώρα. "Οι νότες δεν μιλάνε", λέει ο π. Μάξιμος σωστά· οι νότες ζωντανεύουν στο στόμα του χαρισματικού εκτελεστή. Κι αυτό ακριβώς ήταν ο Πολυδεύκης Μπετίνης: ούτε καθηγητής, ούτε μουσικολόγος, ούτε θεωρητικός ούτε καν απόφοιτος Γυμνασίου (Λυκείου)· ήταν όμως, αυτός ο κοντούλης, μικροκαμωμένος κύριος που αντίκρυσα εκείνο το πρωί της 12ης Δεκεμβρίου, ένας απαράμιλλος ερμηνευτής, ένας ψαλτικός λέων, που όταν τον είδα απόρησα είναι η αλήθεια, διότι, έχοντας ακούσει την φωνή του σε ηχογραφήσεις προηγουμένως, είχα ασυναίσθητα σχηματίσει στο μυαλό μου την εικόνα ενός γίγαντα.
Δεν θέλω να πω παραπάνω.
Σε ευχαριστώ, δάσκαλε, για όλα. Ευχόμαστε όλοι η ψυχή σου να συγκαταριθμηθεί μετά των δικαίων, των υμνούντων απαύστως τον Κὐριον. Αμήν.
Κωνσταντίνος Βαγενάς, Πρωτοψάλτης και Χοράρχης του Ι. Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Παγκρατίου