Περὶ ἀναλύσεων

pransot

Πράντζος Σωτήρης
Διάβασα το εν λόγω πόνημα και αφού ευχαριστήσω θέλω να προσθέσω ένα σχόλιο.
Αναφέρεται πολύ σωστά από τον δάσκαλο αλλά δεν τονίζεται ιδιαιτέρως ένα κεφαλαιωδες ζήτημα, η άμεση σχέση χρονικής αγωγής και αναλύσεων.

Πιστεύω πως η κατά τον παρελθόντα αιώνα αύξηση των αναλύσεων στη γραφή και στην ψαλτική συνδέεται άμεσα με την επιβράδυνση του Ρυθμού ψαλμωδησης. Συνακόλουθα βεβαίως την περικοπή των αργών μελών από τη συνήθη χρήση στις ακολουθίες (αργές καταβασίες, δοξολογιες, αργό στιχηραριο για πασαπνοαρια, δοξαστικα κλπ) τα οποία για να ψάλλουν σήμερα με τον επικράτησαν τα Ρυθμό απαιτούν οπωσδήποτε ένα δίωρο για τον όρθρο. Αντίστροφα, ενώ κόπηκαν μέλη απο τον όρθρο εισήχθησαν αργά λειτουργικά, περίτεχνα Δύναμις και Άξιον εστι, επιβραδύνθηκε ο Ρυθμός των ιερατικών εκφωνησεων ( και εμπλουτίστηκε μουσικά) ώστε σε κάθε ενορία μια απλή καθημερινή θεία λειτουργία να χρειάζεται 45-60 λεπτά, ενώ οι "πανηγυρικές" επίσημες κυριακάτικες πάνω από 90', ενίοτε και δίωρο, χωρίς να έχουν τίποτε το διαφορετικό ως προς το τυπικό.

Κλείνοντας λοιπόν λέω πως η ανάγκη για περισσότερες αναλύσεις προκύπτει κυρίως από την επιβράδυνση του ρυθμου, η οποία εν πολλοίς αλλοιώνει όλο τον χαρακτήρα ενός μέλους.

ΥΓ Μια άλλη τεράστια τεχνική παράμετρος πιστεύω πως είναι καθαρά τεχνική. Η χρήση και επικράτηση του μικροφώνου οδήγησε τάχιστα στη κατάργηση του χορικού ψαλσιματος και την επικράτηση της ατομικής ερμηνείας, η οποία είναι πολύ πιο επιρρεπής στην καλλιφωνικη επίδειξη τεχνικά δύσκολων λαρυγγισμων σε σχέση με εναν χορό 3-5 ψαλτών
 

emakris

Μέλος
Κατὰ τὸν ταπεινό μου λογισμὸ καὶ μὲ βάση τὴν μικρή μου πεῖρα, βάζοντας στὴν ἄκρη ὅλες τὶς μουσικοθεωρητικὲς παραμέτρους καὶ προσεγγίζο-ντας τὸ θέμα βιωματικὰ-πνευματικά, ἡ ἁπλὴ –ὄχι ἄτεχνη– καὶ κατὰ τὸ δυνατὸν πιστὴ στὸ μουσικὸ κείμενο ψαλτικὴ βοηθᾶ πολὺ περισσότερο στὴν προσευχὴ (καὶ τὸν ψάλτη καὶ τὸν ἀκροατή) ἀπ ̓ὅ,τι ἡ «ἐμπλουτισμένη» μὲ πολλὲς καὶ «καλλιτεχνικὲς» ἀναλύσεις. Ἐπιπλέον, θὰ τολμήσω νὰ πῶ ὅτι ἡ ὑπακοὴ στὸ κείμενο ταπεινώνει τὸ φρόνημα τοῦ ψάλτου, ἐνῶ παράλληλα διαφυλάσσεται ἡ ἐκκλησιαστικότητα τοῦ μέλους, ἡ ὁποία ἀπό μόνη της κατανύσσει καὶ ὠθεῖ στὴν προσευχή.

Πολύ με αναπαύει η ανωτέρω παράγραφος. Δεν θέλω να το αναλύσω επιστημονικά, απλώς με ικανοποιεί πνευματικά.
 

antonios

Αετόπουλος Αντώνιος
Κατὰ τὸν ταπεινό μου λογισμὸ καὶ μὲ βάση τὴν μικρή μου πεῖρα, βάζοντας στὴν ἄκρη ὅλες τὶς μουσικοθεωρητικὲς παραμέτρους καὶ προσεγγίζο-ντας τὸ θέμα βιωματικὰ-πνευματικά, ἡ ἁπλὴ –ὄχι ἄτεχνη– καὶ κατὰ τὸ δυνατὸν πιστὴ στὸ μουσικὸ κείμενο ψαλτικὴ βοηθᾶ πολὺ περισσότερο στὴν προσευχὴ (καὶ τὸν ψάλτη καὶ τὸν ἀκροατή) ἀπ ̓ὅ,τι ἡ «ἐμπλουτισμένη» μὲ πολλὲς καὶ «καλλιτεχνικὲς» ἀναλύσεις. Ἐπιπλέον, θὰ τολμήσω νὰ πῶ ὅτι ἡ ὑπακοὴ στὸ κείμενο ταπεινώνει τὸ φρόνημα τοῦ ψάλτου, ἐνῶ παράλληλα διαφυλάσσεται ἡ ἐκκλησιαστικότητα τοῦ μέλους, ἡ ὁποία ἀπό μόνη της κατανύσσει καὶ ὠθεῖ στὴν προσευχή.

Πολύ με αναπαύει η ανωτέρω παράγραφος. Δεν θέλω να το αναλύσω επιστημονικά, απλώς με ικανοποιεί πνευματικά.

Κι όμως! Λόγω του νηφάλιου ύφους της συγγραφής θα ήταν χρήσιμος ο επιστημονικός σχολιασμός. Μέχρι τουλάχιστον να γίνει το, αναμενόμενο, μπάχαλο...
 
Κατὰ τὸν ταπεινό μου λογισμὸ καὶ μὲ βάση τὴν μικρή μου πεῖρα, βάζοντας στὴν ἄκρη ὅλες τὶς μουσικοθεωρητικὲς παραμέτρους καὶ προσεγγίζο-ντας τὸ θέμα βιωματικὰ-πνευματικά, ἡ ἁπλὴ –ὄχι ἄτεχνη– καὶ κατὰ τὸ δυνατὸν πιστὴ στὸ μουσικὸ κείμενο ψαλτικὴ βοηθᾶ πολὺ περισσότερο στὴν προσευχὴ (καὶ τὸν ψάλτη καὶ τὸν ἀκροατή) ἀπ ̓ὅ,τι ἡ «ἐμπλουτισμένη» μὲ πολλὲς καὶ «καλλιτεχνικὲς» ἀναλύσεις. Ἐπιπλέον, θὰ τολμήσω νὰ πῶ ὅτι ἡ ὑπακοὴ στὸ κείμενο ταπεινώνει τὸ φρόνημα τοῦ ψάλτου, ἐνῶ παράλληλα διαφυλάσσεται ἡ ἐκκλησιαστικότητα τοῦ μέλους, ἡ ὁποία ἀπό μόνη της κατανύσσει καὶ ὠθεῖ στὴν προσευχή.

Πολύ με αναπαύει η ανωτέρω παράγραφος. Δεν θέλω να το αναλύσω επιστημονικά, απλώς με ικανοποιεί πνευματικά.

Εμένα οχι ιδιαίτερα... είναι πολύ ασαφές... και δε θα λεγα πως βοηθά πάντα... έχω υπάρξει προσωπικά πολλάκις μέλος του εκκλησιάσματος και όχι του χορού σε ναούς που έψελναν.... " " " καταναυκτικο-ησυχαστικο-λιτά " " " και το ακουσμα μάλλον κόλαζε παρά ήταν αναγωγικό, ως πρέπει..
 

emakris

Μέλος
Όταν αντιπαρατίθενται δύο απόψεις, έχει σημασία να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς πρεσβεύει ο ένας και τι ο άλλος. Λέει ο ένας: "Προτιμώ την απλή -όχι όμως άτεχνη- ψαλτική που είναι κατά το δυνατόν πιστή στο μουσικό κείμενο, παρά αυτή που είναι φορτωμένη με πολλές αναλύσεις". Μάλιστα. Ποια ακριβώς είναι η αντίθετη άποψη; Ας διατυπωθεί συνοπτικά και περιεκτικά και, εάν είναι πειστική, πιθανόν να συμφωνήσουμε, αναθεωρώντας την αρχική μας θέση. Αλλοιώς, εάν ο καθένας εκφράζει απλώς το "άχτι" του εναντίον της μιας ή της άλλης "παρατάξεως", δεν γίνεται διάλογος, αλλά, όπως προσφυώς το διατύπωσε προηγουμένως ο εκλεκτός συνάδελφος, "μπάχαλο".
 

Pappous43

Παλαιό Μέλος
Ὡραῖα καί καλά εἶναι τά ἀνωτέρω. Ἐλέχθησαν κάμποσοι τεχνικοί ὃροι ὃπως "ἀνάλυσις", "ρυθμός" κτλ ἀλλά δέν ἀνεφέρθη ἡ παράμετρος "ἐκκλησίασμα".
Τό ψάλσιμο γίνεται δι΄ἓνα καί μοναδικόν λόγον: Νά δημιουργήσῃ κατάνυξιν εἰς τό ἐκκλησίασμα, νά τό φέρει κοντύτερα στόν Θεόν.
....
Χρειάζεται τό ... "feed-back", τό σχόλιον ἀπό τόν λαό.
Περίπου 40-50 ἡμέρες σέ ἓνα ἒτος μπορεῖ ὁ ψάλτης "νά πιῆ ἓνα καφεδάκι" ἢ ἐν πἀσει περιπτώσει νά συζητήσῃ μέ ἓναν πιστόν τῆς ἐνορίας καί νά τόν ἐρωτήσῃ πῶς τοῦ ἐφάνη τό ψάλσιμό του, καί μπορεῖ νά ἀναφερθῆ μέ ἁπλᾶ λόγια στήν ἒντασι, ρυθμό, ὓφος, ἢχο, ἐπιλογή συντόμου/'αργοῦ μαθήματος, μελουργόν (π.χ. Καραμάνη) κτλ.
Φαντασθῆτε πόσην πεῖρα θά ἀποκομίσῃ ἒτσι αὐτός ὁ ψάλτης σέ μερικές δεκαετίες!
 
Top