Κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες από συνέντευξη του κ. Παϊκόπουλου και του κ. Κίσσα στον Κωνσταντίνο Χολέβα από τη σελίδα του ΣΜΚΟΝ εδώ. Μεταφέρω ένα σχετικό απόσπασμα:
ΚΙΣΣ: Υπάρχει μία παράδοσις στην Κων/πολη μουσικών συλλόγων η οποία ξεκίνησε τον περασμένο αιώνα μετά το Χάττι-Χουμαγιούν του 1856, το σουλτανικό αυτό διάταγμα το οποίο επέτρεψε, λόγω του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1853-56) μεγάλες ελευθερίες για ίδρυση πολιτιστικών συλλόγων που απηγορεύοντο στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Υπό το πνεύμα και τον άνεμο αυτό της ελευθερίας ιδρύθη ο πρώτος μουσικός σύλλογος, ο λεγόμενος Εκκλησιαστικός Μουσικός Σύλλογος το 1865, στον οποίο μετέσχον οι τότε μεγάλοι πρωτοψάλται του Πατριαρχικού ναού και οι φιλόμουσοι περί τον Πατριαρχικό ναό και των λοιπών ενοριών της Κων/πόλεως. Αυτός ο σύλλογος δεν επέζησε πολύ, όπως μας αποκαλύπτει σε βιβλίο του ο Πρωτέκδικος Παπαδόπουλος και μετωνομάσθη αργότερα σε Μουσικό Σύλλογο απλώς για να καταλήξει μετά στον εν Φαναρίω Σύλλογο «Ορφεύς». Σε αυτόν το σύλλογο ήταν όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής όπως ο Ραιδεστηνός, ο Ευστράτιος Παπαδόπουλος, ο Νηλεύς Καμαράδος, ο Νικόλαος Λαμπαδάριος και μετέπειτα Πρωτοψάλτης, ο Βιολάκης με τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη και πολλοί άλλοι. Ο σύλλογος αυτός μας άφησε και αρκετούς δίσκους 78 στροφών που είχαν ηχογραφηθεί τότε στην ODEON μου φαίνεται. Σε αυτούς σώζεται η Πατριαρχική παράδοσις από τον κατ’ εξοχήν γνήσιο εκφραστή της, τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη, ο οποίος από παιδί μικρό μπήκε στον Πατριαρχικό Ναό και εις ηλικίαν 78-80 ετών απεχώρησε και είχε ζήσει όλους τους προ αυτού Πρωτοψάλτες και Λαμπαδαρίους, και είναι τρόπον τινά η γνησιότης της συνεχείας παλαιάς και νέας παραδόσεως. Για να επανέλθουμε στο θέμα τον Συλλόγων, μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι τουρκικές αρχές κατέσχον τα αρχεία των Συλλόγων, τα οποία ελειτούργουν προ του ’22. Για πρώτη φορά επετράπη το 1948 στην Κων/πολη να ιδρυθή ο λεγόμενος Σύνδεσμος Μουσικοφίλων, καθώς σκοπίμως απεφεύχθησαν άλλοι τίτλοι και ονομάσθηκε απλώς Σύνδεσμος Μουσικοφίλων, με πρωτεργάτη τον αείμνηστο Κων. Πρίγγο και τον Θρ. Στανίτσα και όλους Πρωτοψαλτίας της εποχής εκείνης. Ο Σύλλογος αυτός πρόσφατα, το 1998, εόρτασε τα πεντήκοντα έτη...
ΧΟΛ: Υπάρχει ακόμα ακόμη; Υπάρχουν μέλη;
ΚΙΣΣ: Υπάρχει... Οι νυν ιεροψάλτες στην Κων/πολη αποτελούν τα μέλη αυτού. Αυτοί που έχουν μείνει βεβαίως δεν είναι πολλοί, αλλά υπάρχουν ακόμη και θα υπάρχουν κατά τη γνώμη μου!.. Μετά την δεκαετία του ’55-’65, όταν έγινε η μαζική μεταφορά Ρωμηών από την Κων/πολη, εξαναγκασμοί, διωγμοί και απελάσεις μεγάλο μέρος των ιεροψαλτών βρέθηκαν στην Αθήνα. Η συνεχής αναστροφή περί τα εκκλησιαστικά τους έκανε να σκεφτούν ότι καλόν θα ήτο να επανασυστήσουν τον Σύνδεσμο αυτόν, και για να υπάρχει διαφορά με τον Πρεσβυγενή Σύνδεσμο, ονομάσθηκε Σύλλογος Μουσικοφίλων – Ο εν Αθήναις Σύλλογος Μουσικοφίλων, βάλανε και το Κων/πόλεως στο τέλος για να δοθεί κάποια συνέχεια και να μην θεωρηθεί τυχαίος σύλλογος. Και αυτή είναι η ιστορική παρουσίασις αυτού του θέματος.
Ιδιαίτερο ενδιαφερον έχει η πληροφορία του κ. Κίσσα
ΚΙΣΣ: Υπάρχει μία παράδοσις στην Κων/πολη μουσικών συλλόγων η οποία ξεκίνησε τον περασμένο αιώνα μετά το Χάττι-Χουμαγιούν του 1856, το σουλτανικό αυτό διάταγμα το οποίο επέτρεψε, λόγω του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1853-56) μεγάλες ελευθερίες για ίδρυση πολιτιστικών συλλόγων που απηγορεύοντο στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Υπό το πνεύμα και τον άνεμο αυτό της ελευθερίας ιδρύθη ο πρώτος μουσικός σύλλογος, ο λεγόμενος Εκκλησιαστικός Μουσικός Σύλλογος το 1865, στον οποίο μετέσχον οι τότε μεγάλοι πρωτοψάλται του Πατριαρχικού ναού και οι φιλόμουσοι περί τον Πατριαρχικό ναό και των λοιπών ενοριών της Κων/πόλεως. Αυτός ο σύλλογος δεν επέζησε πολύ, όπως μας αποκαλύπτει σε βιβλίο του ο Πρωτέκδικος Παπαδόπουλος και μετωνομάσθη αργότερα σε Μουσικό Σύλλογο απλώς για να καταλήξει μετά στον εν Φαναρίω Σύλλογο «Ορφεύς». Σε αυτόν το σύλλογο ήταν όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής όπως ο Ραιδεστηνός, ο Ευστράτιος Παπαδόπουλος, ο Νηλεύς Καμαράδος, ο Νικόλαος Λαμπαδάριος και μετέπειτα Πρωτοψάλτης, ο Βιολάκης με τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη και πολλοί άλλοι. Ο σύλλογος αυτός μας άφησε και αρκετούς δίσκους 78 στροφών που είχαν ηχογραφηθεί τότε στην ODEON μου φαίνεται. Σε αυτούς σώζεται η Πατριαρχική παράδοσις από τον κατ’ εξοχήν γνήσιο εκφραστή της, τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη, ο οποίος από παιδί μικρό μπήκε στον Πατριαρχικό Ναό και εις ηλικίαν 78-80 ετών απεχώρησε και είχε ζήσει όλους τους προ αυτού Πρωτοψάλτες και Λαμπαδαρίους, και είναι τρόπον τινά η γνησιότης της συνεχείας παλαιάς και νέας παραδόσεως. Για να επανέλθουμε στο θέμα τον Συλλόγων, μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι τουρκικές αρχές κατέσχον τα αρχεία των Συλλόγων, τα οποία ελειτούργουν προ του ’22. Για πρώτη φορά επετράπη το 1948 στην Κων/πολη να ιδρυθή ο λεγόμενος Σύνδεσμος Μουσικοφίλων, καθώς σκοπίμως απεφεύχθησαν άλλοι τίτλοι και ονομάσθηκε απλώς Σύνδεσμος Μουσικοφίλων, με πρωτεργάτη τον αείμνηστο Κων. Πρίγγο και τον Θρ. Στανίτσα και όλους Πρωτοψαλτίας της εποχής εκείνης. Ο Σύλλογος αυτός πρόσφατα, το 1998, εόρτασε τα πεντήκοντα έτη...
ΧΟΛ: Υπάρχει ακόμα ακόμη; Υπάρχουν μέλη;
ΚΙΣΣ: Υπάρχει... Οι νυν ιεροψάλτες στην Κων/πολη αποτελούν τα μέλη αυτού. Αυτοί που έχουν μείνει βεβαίως δεν είναι πολλοί, αλλά υπάρχουν ακόμη και θα υπάρχουν κατά τη γνώμη μου!.. Μετά την δεκαετία του ’55-’65, όταν έγινε η μαζική μεταφορά Ρωμηών από την Κων/πολη, εξαναγκασμοί, διωγμοί και απελάσεις μεγάλο μέρος των ιεροψαλτών βρέθηκαν στην Αθήνα. Η συνεχής αναστροφή περί τα εκκλησιαστικά τους έκανε να σκεφτούν ότι καλόν θα ήτο να επανασυστήσουν τον Σύνδεσμο αυτόν, και για να υπάρχει διαφορά με τον Πρεσβυγενή Σύνδεσμο, ονομάσθηκε Σύλλογος Μουσικοφίλων – Ο εν Αθήναις Σύλλογος Μουσικοφίλων, βάλανε και το Κων/πόλεως στο τέλος για να δοθεί κάποια συνέχεια και να μην θεωρηθεί τυχαίος σύλλογος. Και αυτή είναι η ιστορική παρουσίασις αυτού του θέματος.
Ιδιαίτερο ενδιαφερον έχει η πληροφορία του κ. Κίσσα
Είναι άραγε δυνατόν να διατηρήθηκαν ψαλτικά αρχεία κάπου; Γνωρίζει κανείς τίποτα; Μάλλον θα καταστράφηκαν και αυτά.