Περί των εθελοντών βοηθών του αναλογίου

EIRYK EMNOSHELE

Qu'est-ce que je ferais sans toi?
Υπάρχουν πάρα πολλά σκόρπια μηνύματα εδώ στην κοινότητα που αναφέρονται σε αυτούς , οι οποίοι ανεβαίνουν στο αναλόγιο με σκοπό να βοηθήσουν ψαλτικά στην τέλεση των ακολουθιών χωρίς κάποιο υλικό αντάλλαγμα . Όμως έτσι στα γρήγορα δεν είδα να υπάρχει κάποιο σχετικό θέμα. Αναφέρομαι κυρίως για τους κάπως προχωρημένους ηλικιακά στις περισσότερες περιπτώσεις συνταξιούχους και άνδρες στο φύλο, που δεν είχαν αναλάβει επίσημα ποτέ αναλόγιο. Για τις γυναίκες ίσως να χρειασθεί κάποιο άλλο θέμα, καθώς τίθενται και άλλοι διαφορετικοί παράγοντες.

Αισθάνομαι λοιπόν πως αρκετά από τα μηνύματα που έχω διαβάσει εδώ και αναφέρονται σε αυτούς τους εθελοντές δεν τους τιμούν και τόσο. Αυτό που πιστεύω είναι πως όχι μόνο θα πρέπει ως επίσημοι ψάλτες να δεχόμαστε στο αναλόγιο αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ακόμα περισσότερο με τον τρόπο μας να δημιουργούμε τέτοιες προϋποθέσεις ώστε να μπορούν να πλησιάσουν και να ανεβούν στο αναλόγιο όσο περισσότεροι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας γίνεται. Σε πολλές περιπτώσεις η ακουστική εμπειρία τους θα αποτελέσει πολύ σημαντικό παράγοντα για να μπορούν σχετικά γρήγορα να ψάλλουν κάποιους απλούς ύμνους, για δε τις περιπτώσεις που δε τους βοηθά η φωνή μπορούν να βοηθούν από τη θέση του αναγνώστη ή ακόμα και του τυπικάρη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όσο περισσότεροι άνθρωποι μαζεύονται στο αναλόγιο τόσο περισσότερο φασαρία κατά κάποιο τρόπο γίνεται και τόσο περισσότερο φεύγει ο νους από τα ψαλλόμενα. Όμως δεν είναι λύση να μείνει ο ψάλτης μόνος του. Αντιθέτως πρέπει να κάνει υπομονή και να προσπαθεί να ξεπερνά αυτές τις δυσκολίες. Σίγουρα κάποιες στιγμές, κυρίως το πρώτο διάστημα που κάποιος ηλικιωμένος ανεβαίνει στο ψαλτήρι, μπερδεύει τον ψάλτη και τον δυσκολεύει εξαφανίζοντάς του για παράδειγμα βιβλία, επειδή μπορεί να κρατά σφιχτά στα χέρια του το εγκόλπιον του αναγνώστου που το θεωρεί ψαλτικό σωσίβιο ή επειδή προσπαθεί να ψάλλει μαζί με τον ψάλτη ακόμα και εξαιρετικά δύσκολα κομμάτια, ή κάνοντάς του λανθασμένο ισοκράτημα που μοιάζει περισσότερο με ένα κουραστικό βουητό και άλλα τέτοια παρόμοια. Με καλή θέληση και με το πέρασμα του χρόνου αυτά τα προβλήματα λύνονται ή περιορίζονται στο ελάχιστο.

Σε χρονικές περιόδους όπως η συγκεκριμένη, πιστεύω πως έχει υποχρέωση μάλιστα ο ψάλτης να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση, όχι διώχνοντας όποιον έρχεται να βοηθήσει, επειδή κάποια στιγμή μια κίνησή του τον μπέρδεψε, αλλά ενθαρρύνοντας αυτούς τους ανθρώπους.

Με αυτό τον τρόπο κερδίζει ο ιερέας διότι ξέρει πως έχει αρκετούς ανθρώπους για την τέλεση των ακολουθιών, κερδίζει ο ψάλτης καθώς πάντα θα έχει βοηθούς να τον ξεκουράζουν και να στηριχτεί σε μια δύσκολη στιγμή, κερδίζει το εκκλησίασμα καθώς υπάρχει είτε ομαδικό άκουσμα είτε ποικιλία ακουσμάτων, και βεβαίως κερδίζουν και οι ίδιοι οι ηλικιωμένοι αυτοί άνθρωποι οι οποίοι παίρνουν μεγάλη χαρά μέσα τους διότι πραγματικά εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι και προσφέρουν ίσως πιο σημαντικά πράγματα απ’ ότι συνήθιζαν μέχρι τώρα στη ζωή τους. Μάλιστα πρόσφατη έρευνα έδειξε πως οι ηλικιωμένοι που έχουν κάποια εθελοντική εργασία βοηθούν πολύ σημαντικά την υγεία τους!

Και βεβαίως υπάρχει και η πνευματική πλευρά του θέματος, δηλαδή όταν ο Θεός δέχεται εμάς στο ναό του που είμαστε εντελώς ανάξιοι να εισέλθουμε, τότε τους ηλικιωμένους ανθρώπους που έχουν πόθο και λαχτάρα να βοηθήσουν εθελοντικά στην τέλεση των ακολουθιών του ενοριακού ναού τους όχι απλά τους δεχόμαστε, αλλά τους σφιχταγκαλιάζουμε. Μπορούν τα λάθη τους, που αναπόφευκτα θα συμβούν ως αρχάριοι στο χώρο, να πάρουν τη θέση των δικών μας λαθών, που ακριβώς επειδή τα πράττουμε εμείς, δε τα θεωρούμε τόσο σημαντικά και τα δεχόμαστε. Δηλαδή μπορούμε να διορθώσουμε τον τρόπο που ψάλλουμε σε έναν λιγότερο εκκοσμικευμένο, μελέτη του τυπικού από την προηγούμενη και όχι κατά τη διάρκεια της ακολουθίας, απομάκρυνση των όποιων βοηθητικών μηχανημάτων από το αναλόγιο και πολλά ακόμα.
 

Attachments

  • elderly.mp3
    663 KB · Views: 45

Μανώλης Παπαδάκης

Πρωτοψάλτης Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Εξω Μουλιανών
Υπάρχουν πάρα πολλά σκόρπια μηνύματα εδώ στην κοινότητα που αναφέρονται σε αυτούς , οι οποίοι ανεβαίνουν στο αναλόγιο με σκοπό να βοηθήσουν ψαλτικά στην τέλεση των ακολουθιών χωρίς κάποιο υλικό αντάλλαγμα . Όμως έτσι στα γρήγορα δεν είδα να υπάρχει κάποιο σχετικό θέμα. Αναφέρομαι κυρίως για τους κάπως προχωρημένους ηλικιακά στις περισσότερες περιπτώσεις συνταξιούχους και άνδρες στο φύλο, που δεν είχαν αναλάβει επίσημα ποτέ αναλόγιο. Για τις γυναίκες ίσως να χρειασθεί κάποιο άλλο θέμα, καθώς τίθενται και άλλοι διαφορετικοί παράγοντες.

Αισθάνομαι λοιπόν πως αρκετά από τα μηνύματα που έχω διαβάσει εδώ και αναφέρονται σε αυτούς τους εθελοντές δεν τους τιμούν και τόσο. Αυτό που πιστεύω είναι πως όχι μόνο θα πρέπει ως επίσημοι ψάλτες να δεχόμαστε στο αναλόγιο αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ακόμα περισσότερο με τον τρόπο μας να δημιουργούμε τέτοιες προϋποθέσεις ώστε να μπορούν να πλησιάσουν και να ανεβούν στο αναλόγιο όσο περισσότεροι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας γίνεται. Σε πολλές περιπτώσεις η ακουστική εμπειρία τους θα αποτελέσει πολύ σημαντικό παράγοντα για να μπορούν σχετικά γρήγορα να ψάλλουν κάποιους απλούς ύμνους, για δε τις περιπτώσεις που δε τους βοηθά η φωνή μπορούν να βοηθούν από τη θέση του αναγνώστη ή ακόμα και του τυπικάρη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όσο περισσότεροι άνθρωποι μαζεύονται στο αναλόγιο τόσο περισσότερο φασαρία κατά κάποιο τρόπο γίνεται και τόσο περισσότερο φεύγει ο νους από τα ψαλλόμενα. Όμως δεν είναι λύση να μείνει ο ψάλτης μόνος του. Αντιθέτως πρέπει να κάνει υπομονή και να προσπαθεί να ξεπερνά αυτές τις δυσκολίες. Σίγουρα κάποιες στιγμές, κυρίως το πρώτο διάστημα που κάποιος ηλικιωμένος ανεβαίνει στο ψαλτήρι, μπερδεύει τον ψάλτη και τον δυσκολεύει εξαφανίζοντάς του για παράδειγμα βιβλία, επειδή μπορεί να κρατά σφιχτά στα χέρια του το εγκόλπιον του αναγνώστου που το θεωρεί ψαλτικό σωσίβιο ή επειδή προσπαθεί να ψάλλει μαζί με τον ψάλτη ακόμα και εξαιρετικά δύσκολα κομμάτια, ή κάνοντάς του λανθασμένο ισοκράτημα που μοιάζει περισσότερο με ένα κουραστικό βουητό και άλλα τέτοια παρόμοια. Με καλή θέληση και με το πέρασμα του χρόνου αυτά τα προβλήματα λύνονται ή περιορίζονται στο ελάχιστο.

Σε χρονικές περιόδους όπως η συγκεκριμένη, πιστεύω πως έχει υποχρέωση μάλιστα ο ψάλτης να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση, όχι διώχνοντας όποιον έρχεται να βοηθήσει, επειδή κάποια στιγμή μια κίνησή του τον μπέρδεψε, αλλά ενθαρρύνοντας αυτούς τους ανθρώπους.

Με αυτό τον τρόπο κερδίζει ο ιερέας διότι ξέρει πως έχει αρκετούς ανθρώπους για την τέλεση των ακολουθιών, κερδίζει ο ψάλτης καθώς πάντα θα έχει βοηθούς να τον ξεκουράζουν και να στηριχτεί σε μια δύσκολη στιγμή, κερδίζει το εκκλησίασμα καθώς υπάρχει είτε ομαδικό άκουσμα είτε ποικιλία ακουσμάτων, και βεβαίως κερδίζουν και οι ίδιοι οι ηλικιωμένοι αυτοί άνθρωποι οι οποίοι παίρνουν μεγάλη χαρά μέσα τους διότι πραγματικά εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι και προσφέρουν ίσως πιο σημαντικά πράγματα απ’ ότι συνήθιζαν μέχρι τώρα στη ζωή τους. Μάλιστα πρόσφατη έρευνα έδειξε πως οι ηλικιωμένοι που έχουν κάποια εθελοντική εργασία βοηθούν πολύ σημαντικά την υγεία τους!

Και βεβαίως υπάρχει και η πνευματική πλευρά του θέματος, δηλαδή όταν ο Θεός δέχεται εμάς στο ναό του που είμαστε εντελώς ανάξιοι να εισέλθουμε, τότε τους ηλικιωμένους ανθρώπους που έχουν πόθο και λαχτάρα να βοηθήσουν εθελοντικά στην τέλεση των ακολουθιών του ενοριακού ναού τους όχι απλά τους δεχόμαστε, αλλά τους σφιχταγκαλιάζουμε. Μπορούν τα λάθη τους, που αναπόφευκτα θα συμβούν ως αρχάριοι στο χώρο, να πάρουν τη θέση των δικών μας λαθών, που ακριβώς επειδή τα πράττουμε εμείς, δε τα θεωρούμε τόσο σημαντικά και τα δεχόμαστε. Δηλαδή μπορούμε να διορθώσουμε τον τρόπο που ψάλλουμε σε έναν λιγότερο εκκοσμικευμένο, μελέτη του τυπικού από την προηγούμενη και όχι κατά τη διάρκεια της ακολουθίας, απομάκρυνση των όποιων βοηθητικών μηχανημάτων από το αναλόγιο και πολλά ακόμα.

Πολύ ωραίο κείμενο!! Μπράβο Έιρικ!!!
 

PanagiotisK

ως άνωθεν^
Θα έλεγα ότι είναι περίπλοκο το θέμα και θέλει διάκριση.

Είναι πολύ εύκολο να χαλάσει η "ατμόσφαιρα της ιεροτελεστίας", όταν

κάποιος παππούς αρχίζει να φωνάζει φαλτσάρωντας, μη μπορώντας να

διαβάσει καθαρά (γιατί δεν βλέπει, δεν μπορεί κοκ) το κείμενο,

είτε για να ψάλλει είτε για να αναγνώσει. Σε μας τους μη πεπειραμένους

μουσικά είναι εύκολο να μας λοξοδρομήσουν από τη μουσική γραμμή.

Δε λέω, να συμψάλλουν, αλλά όταν λες άγνωστο κομμάτι, ένα χερουβικό πχ

εκ στήθους, γιατί να λέει κι ο θείος που δεν ξέρει; Μην με παρεξηγήσετε, τα αναλόγια που έχω

ψάλλει ήταν πλήρη κόσμου, δόξα τω Θεώ και δίνω σε όλους, ψάλλουμε όλοι

μαζί τα συνηθισμένα, όμως μερικές φορές τους παρατηρώ κι αυτό γιατί με

παρατηρεί κι ο παπάς και ο κόσμος μετά. Και τι να κάνεις τότε;

Βέβαια πάντα ευγενικά, του τύπου, δεν φταίτε εσείς απλά επειδή είμαι λίγο

άπειρος, μπερδεύομαι και δεν ακούγεται καλά...

Αν είναι τελείως χάλιας, αποφεύγω να τον δίνω να λέει κι αν δεν το πιάσει,

τον εξηγώ. Είπαμε έχουμε και μια υποχρέωση εκεί που μας βάλανε,

την οποία πρέπει να σεβόμαστε. Νομίζω.
 

evangeloskarp

Παλαιό Μέλος
Χάριν κάποιων εθελοντών του αναλογίου που φαλτσάρουν ή είναι παράφωνοι ,οι ιερείς βρίσκουν και κάνουν την δουλειά τους στις ακολουθίες(ενώ οι ναοί στην επαρχία είναι χωρίς έστω έναν εθελοντή και χρέη ψάλτου κάνει η πρεσβυτέρα) ,ενώ ακόμα παιδιά που βγαίνουν απο τις σχολές με πτυχία και διπλώματα που εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι άνεργα δεν έχουν αναλόγιο χάριν αυτών πάλι .
Δεν μιλώ για μεγάλους ναούς που εκεί δεν τους χρειάζονται αλλά για μικρούς.

Εν γένει δεν λέω να τους διώξουμε αλλά προσωπικά θα ήθελα στο αναλόγιο άτομα με πείρα .
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
[.. ] θα δωσω προσοχη σ αυτα που ειπε ο αρχων ...Στανιτσας για τους βοηθους του''[Μένεγας Δημητρακοπουλος Ζαρακοβίτης Γιάννου Απτόσογλου Ζοππα και αλλους που ηταν το''75 εκεινη την μερα εκει '' οι οποιοι απο το πρωι στεκονταν ορθιοι και του γυριζαν τα βιβλια και του ισοκρατουσαν η συνεψαλλαν μαζι του...Ποσο θα πικραθηκαν ακουγοντας τον να ας λεει τοτε αλλα και τωρα πως αν τους στιψει ολους μαζι δεν θα εβγαλαν μισο απο εσας...και λεω ΠΡΟΣΟΧΗ σχετικα με τον τροπο που αντιμετωπιζουν οι αρχοντες η οι πρωτοψαλτες τους βοηθους..ο βοηθος κατα την γνωμη μου παντα δεν ειναι παραγιος ουτε καποιος που προσβαλει κανεις για ψυλλου πηδημα...Αυτα συγνωμη για την παρεμβαση

Θέλω να συγχαρώ δημόσια τον Δάνο για την τοποθέτησή του αυτή. Και το κάνω σε αυτό το θέμα που είναι σχετικό, για να μην το κάνω εκεί και χαλάσω το ωραίο θέμα του άρχοντος Ιωαννίδη.

Η παρατήρηση του Δάνου νομίζω ότι δεν έχει να κάνει με τον Στανίτσα, ο οποίος είχε και έναν ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζεται στο κάτω-κάτω. Έχει όμως γενικότερο ενδιαφέρον και αυτό είναι που αναγνωρίζω.

Χρειάζεται σεβασμός απέναντι στους βοηθούς. Όχι μόνο για την όποια βοήθεια προσφέρουν (που μερικές φορές μάλιστα δεν προσφέρουν), αλλά γιατί έτσι συρρικνώνεται η ψευδαίσθηση μεγαλείου του ψάλτη-ντίβας, που ψάλλει και νομίζει ότι έτσι κάνει χάρη στον Θεό και τους ανθρώπους. Ένα χάρισμα του έδωσε ο Θεός, για να το κοινωνήσει -τίποτε άλλο. Είναι μεγάλο πρόβλημα εκκλησιαστικό αυτή η αίσθηση μεγαλείου -αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα και σύνθετο και δεν θα επεκταθώ εδώ, ούτε νιώθω αρμόδιος.

ΥΓ Και ας μου επιτραπεί να αναγνωρίσω στον Δάνο ότι ενώ είναι μεγάλος πρωτοψάλτης, ωστόσο με πολύ σεβασμό και τιμή απευθύνεται στους βοηθούς του και μάλιστα συχνά τους μνημονεύει όλους όταν κάνει κάποια ανάρτηση, ακόμα κι αν δεν έχουν προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Δεν μπορω να καταλαβω γιατι η απαντηση ειναι σ αυτον τον τονο..Εχω αποδειξει τον σεβασμο μου σε σας πολλες φορες!!!
Εγω εγραψα ο ιδιος πως αυτη ειναι η αληθεια..αυτη που λετε εσεις...οι τελειες που εβαλα ηταν για να δωσω εμφαση στην λεξη αρχων και πως πρεπει να φερεται ενας που εχει τον τιτλο και ενα παραπανω ο Στανιτσας....

Αν δεν ηταν αυτοι που εγραψα εκει σιγουρα ηταν καποιοι αλλοι που πιθανον ειναι μελη εδω και διαβαζουν τα σχολια μας...

Και απο που και ως που εμενα να με τσουζει και να ειμαι μες στην μιζερια αν ανεβασε εσας ο Στανιτσας στο αναλογιο και ελεγε τα καλυτερα λογια???...Ισα ισα
Το μυνημα μου αφορουσε τα λεγομενα του Στανιτσα σε σας..... μπροστα στους βοηθους του οποιοι και αν ηταν αυτοι...Εγραψα εδω γιατι και εγω ειμαι παθως και μαθως
..πολυ εστεναχωρηθηκα με τα γραφομενα σας
Δεν θα επανελθω......Οποιος καταλαβε καταλαβε....

Πολὺ σωστὰ ἔγραψε ὁ Δανιὴλ Καραμπάσης.

Καὶ φυσικὰ ἔχει γίνει ἀντιληπτὸ περὶ τίνος πρόκειται ...
 
Top