Παρατηρούμε πως ο Ιωάννης Πρωτοψάλτης στο Αναστασιματάριό του (έκδ. Ρηγόπουλου), στην Παράκληση, καταγράφει λίγο διαφορετικά το "Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν..." και το "Ου σιωπήσωμεν" από τη γνωστή μελωδία του προλόγου του, που είναι το "Ο υψωθείς...", θυμίζοντας τα συνήθη απολυτίκια του Τετάρτου.
Αυτό είναι κανόνας; Δηλαδή, όταν έχουμε ένα απολυτίκιο που έχει ως αυτόμελο το "Ο υψωθείς", όπως π.χ. το απολυτίκιο των αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης (15 Ιουλίου) θα το ψάλλουμε όπως το "Τη Θεοτόκω" του Ιωάννου ή θα ακολουθήσουμε τη γνωστή μελωδία του αυτομέλου "Ο υψωθείς", την οποία ακολουθούμε όταν ψάλλουμε προσόμοια καθίσματα ή κοντάκια; Μήπως γίνονται και τα δύο και απλά επιλέγουμε;
Αυτό είναι κανόνας; Δηλαδή, όταν έχουμε ένα απολυτίκιο που έχει ως αυτόμελο το "Ο υψωθείς", όπως π.χ. το απολυτίκιο των αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης (15 Ιουλίου) θα το ψάλλουμε όπως το "Τη Θεοτόκω" του Ιωάννου ή θα ακολουθήσουμε τη γνωστή μελωδία του αυτομέλου "Ο υψωθείς", την οποία ακολουθούμε όταν ψάλλουμε προσόμοια καθίσματα ή κοντάκια; Μήπως γίνονται και τα δύο και απλά επιλέγουμε;
Last edited: