Περί του διαστήματος ΝΗ-ΠΑ

[evangelos]

Χωρίς κανένα δικό μου σχόλιο. Μόνο απ' όσα λες εσύ: Δι-Κε = 14-15 και Κε-ζω = 6 - 6,5. Άρα η Δι-Ζω διφωνία = 21. Η θέση του φυσικού ζω αυτή είναι και με την τρέχουσα θεωρία (Δι-Κε 12 (που είναι πραγματικά 12 και κάτι) + Κε -ζω 10 (που είναι κατά Χρύσανθο και κατά παράδοση περί το 9) = 21. Άρα η θέση του ζω είναι εκεί που είναι {sic}. Σε ύφεση Δι-Κε 14 + Κε -ζω 4 = 18. Και με την τρέχουσα θεωρία με τον "εκμελή" Κε [sic] Δι-ζω = 18 (12+6). Άρα και το ζω ύφεση εκεί που είναι είναι. Οι διφωνίες Δι-ζω, κατά τα δικά σου λεγόμενα είναι ίδιες! Αυτό που αλλάζει,κατ' εσέ είναι η θέση του Κε που δεν είναι, κατ' εσέ, μείζων τόνος. Αυτό λες. Άρα το "λάθος" δεν είναι ο ζω αλλά ο Κε. Επισημαίνω πως δεν λέω δικιά μου άποψη αλλά όσα έγραψες εσύ παραπάνω!

Έτσι είναι Αντώνη, όπως το λες (ότι τα λέω !!! )! Για αυτό άλλωστε απάντησα στον κ Μακρή ότι έχει και παραέχει το ζω σχέση με το παρόν θέμα!!!!

Το όλο αρμονικό πρόβλημα της μουσικής εστιάζεται στην λάθος τοποθέτηση του πρώτου ήχου Πα ή Κε από τους διδασκάλους του 19ου αιώνα και έπειτα.

Δεν λέω κάτι άλλο λοιπόν, αυτό ακριβώς όπως το κατάλαβες, και περιέγραψα το πρόβλημα με τις συνέπειες του από όλες τις απόψεις. Όλα τα προβλήματα προκύπτουν από αυτήν την λάθος θέση του πρώτου ήχου.
Όπως πως έγραψα και πάνω λοιπόν, το πρόβλημα είναι η διατάραξη και μετάλλαξη των αρμονιών που ακολουθεί ο κάθε ήχος. Είναι η χωρίς λόγο φρυγιοποίηση του δωρίου τόνου ήτοι μινοροποίηση του ουσάκ*, κι άλλα πολλά΄ 'Οπως του βαρέως που έχουμε χιλιοσυζητήσει. Αν πεις μικρό δι-κε (νη-πα) τότε για να ακουστεί λέγετος στον βαρύ αναγκαστικά υψώνεις τον γα (κάτω ζω )που επίσης είναι χαμηλός από την φύση του, αλλιώς δεν ακούς λέγετο αλλά τρίτο, εδώ δηλαδή είναι και το άλλο λάθος του μικρού πανηζω με γα δίεση στον τετράφωνο βαρύ όπως το έχουν οι σύγχρονες θεωρίες.
Αν έχεις μεγάλο νη-πα τότε αυτόματα έχεις άκουσμα λεγέτου στον σωστό χαμηλό ζω! (βαρύς=δεύτερος=λύδιος μαλακού διατόνου)
Όπως βλέπετε και ακούτε (όσοι ακούτε) όλα πάνε στραβά μόνο από αυτήν την "λεπτομέρεια" μιας εναρμονίου δίεσης, όπως το παρατηρεί κι ο Πλούταρχος στο περί μουσικής!

*ο δώριος πρώτος ήχος έχει πρώτο φυσικό διάστημα ημιτόνιο, ο υποδώριος(πλ α) κι ο φρύγιος έχουν τόνο, και οι δύο έχουν ίδιο συνολικό μέγεθος διφωνίας, διαφορετική όμως αρμονία, διαφορετικό ήθος και ύφος

 

[antonios]

Έτσι είναι Αντώνη, όπως το λες (ότι τα λέω !!! )! Για αυτό άλλωστε απάντησα στον κ Μακρή ότι έχει και παραέχει το ζω σχέση με το παρόν θέμα!!!!

Το όλο αρμονικό πρόβλημα της μουσικής εστιάζεται στην λάθος τοποθέτηση του πρώτου ήχου Πα ή Κε από τους διδασκάλους του 19ου αιώνα και έπειτα.

Δεν λέω κάτι άλλο λοιπόν, αυτό ακριβώς όπως το κατάλαβες, και περιέγραψα το πρόβλημα με τις συνέπειες του από όλες τις απόψεις. Όλα τα προβλήματα προκύπτουν από αυτήν την λάθος θέση του πρώτου ήχου.
Όπως πως έγραψα και πάνω λοιπόν, το πρόβλημα είναι η διατάραξη και μετάλλαξη των αρμονιών που ακολουθεί ο κάθε ήχος. Είναι η χωρίς λόγο φρυγιοποίηση του δωρίου τόνου ήτοι μινοροποίηση του ουσάκ, κι άλλα πολλά΄ 'Οπως του βαρέως που έχουμε χιλιοσυζητήσει. Αν πεις μικρό δι-κε (νη-πα) τότε για να ακουστεί λέγετος στον βαρύ αναγκαστικά υψώνεις τον γα (κάτω ζω )που επίσης είναι χαμηλός από την φύση του, αλλιώς δεν ακούς λέγετο αλλά τρίτο, εδώ δηλαδή είναι και το άλλο λάθος του μικρού πανηζω με γα δίεση στον τετράφωνο βαρύ όπως το έχουν οι σύγχρονες θεωρίες.
Αν έχεις μεγάλο νη-πα τότε αυτόματα έχεις άκουσμα λεγέτου στον σωστό χαμηλό ζω! (βαρύς=δεύτερος=λύδιος μαλακού διατόνου)
Όπως βλέπετε και ακούτε (όσοι ακούτε) όλα πάνε στραβά μόνο από αυτήν την "λεπτομέρεια" μιας εναρμονίου δίεσης, όπως το παρατηρεί κι ο Πλούταρχος στο περί μουσικής!

Οπότε, κατ' εσένα, η διφωνία Πα-Γα (και Κε-νη) είναι πόσο;

 

[evangelos]

Οπότε, κατ' εσένα, η διφωνία Πα-Γα (και Κε-νη) είναι πόσο;

όπως ορίζει το διατονικό γένος
6+12=18 (πιάνο )
...που αναλόγως μαλακώνει ο γα ή ο νη στην χρόα του μαλακού διατόνου και γίνεται 6+9= 15.
Οι χρόες του διατονικού γένους συνυπάρχουν, δεν είναι αυτόνομες. Όταν κινούμαστε από πάνω προς τα κάτω ο γα ή ό νη μαλακώνουν-χαμηλώνουν όταν ανεβαίνουμε επιστρέφουν στην ψηλή τους - του σύντονου διατόνου θέση. Τα διαστήματα στα γένη τα σκεφτόντουσαν οι αρχαίοι από πάνω προς τα κάτω κι όχι από κάτω προς τα πάνω.
Όταν τραγουδάμε γίνονται μεταβολές, κατα γένος όπως περιέγραψα τώρα μόλις και κατά σύστημα όπως εξήγησα στο προηγούμενο ποστ(όπου οι κύριοι αλλοιώνονται και γίνονται πλάγιοι)
. Άλλο οι πραγματικές φυσικές θέσεις λοιπόν κι άλλο όπως προκύπτουν στο μέλος! Εδώ έχει γίνει και το μπέρδεμα!

 

[evangelos]

Παρατήρηση:
Τα ίδια μεγέθη των διφωνιών μπορούν να δώσουν διαφορετική ιδέα με την μετακίνηση του εσωτερικού ήχου, έτσι χοντρικά αντί να έχουμε μεγάλο μικρό, έχουμε μικρό μεγάλο:

σε μια μικρή τρίτη (Οίκοι πλα, πλβ)
Το μεγάλο+ μικρό δίνει ήχο τέταρτο ή πλάγιο πρώτο ή νενανώ
το μικρό+μεγάλο δίνει ήχο πρώτο ή πλάγιο δεύτερο ή λέγετο(στενός λέγετος)

σε μια μεγάλη τρίτη (Οίκοι βαρέος, πλ δ)
το μεγάλο μικρό δίνει πλάγιο τέταρτο
το μικρό μεγάλο δίνει βαρύ λέγετο
Αυτό φαίνεται στην παραλλαγή που μας έχει παραδώσει ο Πλουσιαδηνός (βλ επισυναπτόμενο)

 

[Ανδρέας Καλογιάννης]

Σήμερα τα λάθη που γίνονται είναι:
Ο φυσικός δι κε είναι μια εναρμόνια δίεση μεγαλύτερος από όσο νομίζουμε (δηλαδή δεν είναι 12 αλλά 14 με 15 μόρια)

Παρεμβαίνω με "βαριά καρδιά" καθώς δεν θέλω να εμπλακώ σε μια ατέρμονη ανακυκλωτική συζήτηση σαν αυτή που έχει προηγηθεί, και για το λόγο αυτό δεν θα επανέλθω.

Όμως προς αποκατάσταση κάποιων πραγμάτων:

Κατά το αρχαίο διάγραμμα του Τελείου Αμεταβόλου Συστήματος το Διατονικό γένος έχει δύο χρόες τη Σύντονη και τη Μαλακή.

Ο Δώριος τρόπος της διαπασών (σε κάθε γένος και χρόα)
εκτείνεται από την Υπάτη μέσων (Πα) ως τη Νήτη διαζευγμένων (πα)

Ο διαζευκτικός τόνος γίνεται από τη Μέση (δι) ως την Παραμέση (κε)
και είναι πάντοτε επόγδοος (9/8) σε κάθε γένος και χρόα!

Έτσι έχουμε:
Σύντονη χρόα του Διατόνου
Πα 6 Βᴕ 12 Γα 12 δι-12-κε 6 ζω 12 νη 12 πα
╙─────────╜.....≈.....╙──────────╜
.................4/3............................................4/3

Μαλακή χρόα του Διατόνου
Πα 6 Βᴕ 9 °Γα 15 δι-12-κε 6 ζω 9 °νη 15 πα
╙─────────╜.....≈....╙─────────╜
....................4/3.....................................4/3

Βλέπουμε δηλαδή ότι κατά το αρχαίο διάγραμμα ο [δι≈κε] ουδέποτε μπορεί να ξεπεράσει σε μέγεθος τα 9/8
και είναι πάντοτε κατά πλήρη ομοφωνία της θεωρίας τόνος μείζων επόγδοος.
Διαφορετικά δεν θα είχαμε διαπασών 2/1, αφού [4/3×9/8×4/3]=2/1

Ούτε τα σύμφωνα 3/2 και 4/3 στο Δώριο τρόπο εξάλλου, γίνεται να είναι καθ' οιονδήποτε τρόπο "τσιμπημένα" για τον ίδιο λόγο.
Ακόμα κι αν πάμε στο 4χορδο συνημμένων, πάλι ο δι-κε θα ήταν 6 μόρια και σε καμμιά περίπτωση 15!

Παρατηρούμε επίσης ότι σε αμφότερες τις χρόες του Διατόνου οι Βᴕ και ζω είναι πάντοτε εναρμόνιοι, απέχοντας λείμμα από τους Πα και κε αντίστοιχα, έτσι ώστε να έχουμε [Πα 6 Βᴕ] και [κε 6 ζω]

Εκφράζομαι σε μόρια της 72άρας διαπασών για λόγους κατανοησιμότητας.

Συνεπώς δεν γίνεται να έχουμε Μαλακό τόνο 5 διέσεων (3×5=15) ταυτόχρονα με έναν "φυσικό" καθ' ημάς Βᴕ (έστω μόνον στην άνοδο) και να εξακολουθούμε να επικαλούμαστε το αρχαίο διάγραμμα.
Πρόκειται δυστυχώς για μια sui generis αρμονική, ουδεμία σχέση έχουσα με την αρχαία.

AK

 

[evangelos]

Παρεμβαίνω με "βαριά καρδιά" καθώς δεν θέλω να εμπλακώ σε μια ατέρμονη ανακυκλωτική συζήτηση σαν αυτή που έχει προηγηθεί, και για το λόγο αυτό δεν θα επανέλθω.

Όμως προς αποκατάσταση κάποιων πραγμάτων:

Κατά το αρχαίο διάγραμμα του Τελείου Αμεταβόλου Συστήματος το Διατονικό γένος έχει δύο χρόες τη Σύντονη και τη Μαλακή.

Ο Δώριος τρόπος της διαπασών (σε κάθε γένος και χρόα)
εκτείνεται από την Υπάτη μέσων (Πα) ως τη Νήτη διαζευγμένων (πα)

Ο διαζευκτικός τόνος γίνεται από τη Μέση (δι) ως την Παραμέση (κε)
και είναι πάντοτε επόγδοος (9/8) σε κάθε γένος και χρόα!

Έτσι έχουμε:
Σύντονη χρόα του Διατόνου
Πα 6 Βᴕ 12 Γα 12 δι-12-κε 6 ζω 12 νη 12 πα
╙─────────╜ ≈ ╙──────────╜
4/3 4/3

Μαλακή χρόα του Διατόνου
Πα 6 Βᴕ 9 °Γα 15 δι-12-κε 6 ζω 9 °νη 15 πα
╙─────────╜ ≈ ╙─────────╜
4/3 4/3

Βλέπουμε δηλαδή ότι κατά το αρχαίο διάγραμμα ο [δι≈κε] ουδέποτε μπορεί να ξεπεράσει σε μέγεθος τα 9/8
και είναι πάντοτε κατά πλήρη ομοφωνία της θεωρίας τόνος μείζων επόγδοος.
Διαφορετικά δεν θα είχαμε διαπασών 2/1, αφού [4/3×9/8×4/3]=2/1

Ούτε τα σύμφωνα 3/2 και 4/3 στο Δώριο τρόπο εξάλλου, γίνεται να είναι καθ' οιονδήποτε τρόπο "τσιμπημένα" για τον ίδιο λόγο.
Ακόμα κι αν πάμε στο 4χορδο συνημμένων, πάλι ο δι-κε θα ήταν 6 μόρια και σε καμμιά περίπτωση 15!

Παρατηρούμε επίσης ότι σε αμφότερες τις χρόες του Διατόνου οι Βᴕ και ζω είναι πάντοτε εναρμόνιοι, απέχοντας λείμμα από τους Πα και κε αντίστοιχα, έτσι ώστε να έχουμε [Πα 6 Βᴕ] και [κε 6 ζω]

Εκφράζομαι σε μόρια της 72άρας διαπασών για λόγους κατανοησιμότητας.

Συνεπώς δεν γίνεται να έχουμε Μαλακό τόνο 5 διέσεων (3×5=15) ταυτόχρονα με έναν "φυσικό" καθ' ημάς Βᴕ (έστω μόνον στην άνοδο) και να εξακολουθούμε να επικαλούμαστε το αρχαίο διάγραμμα.
Πρόκειται δυστυχώς για μια sui generis αρμονική, ουδεμία σχέση έχουσα με την αρχαία.

AK

Εξήγησα και πιο πάνω ότι, τα διαστήματα στο μέλος δεν είναι στατικά.
Στην τετραφωνία, στο δια πέντε σύστημα ο δι-κε γίνεται νη -πα αυτό σημαίνει ότι το ήθος του νη-πα αντιγράφεται στο δι-κε, περισσότερα στο κεφάλαιο περί διάζευξης (αρμονικά Μ. Βρυεννίου)

 

[antonios]

όπως ορίζει το διατονικό γένος
6+12=18 (πιάνο )
...που αναλόγως μαλακώνει ο γα ή ο νη στην χρόα του μαλακού διατόνου και γίνεται 6+9= 15.
Οι χρόες του διατονικού γένους συνυπάρχουν, δεν είναι αυτόνομες. Όταν κινούμαστε από πάνω προς τα κάτω ο γα ή ό νη μαλακώνουν-χαμηλώνουν όταν ανεβαίνουμε επιστρέφουν στην ψηλή τους - του σύντονου διατόνου θέση. Τα διαστήματα στα γένη τα σκεφτόντουσαν οι αρχαίοι από πάνω προς τα κάτω κι όχι από κάτω προς τα πάνω.
Όταν τραγουδάμε γίνονται μεταβολές, κατα γένος όπως περιέγραψα τώρα μόλις και κατά σύστημα όπως εξήγησα στο προηγούμενο ποστ(όπου οι κύριοι αλλοιώνονται και γίνονται πλάγιοι)
. Άλλο οι πραγματικές φυσικές θέσεις λοιπόν κι άλλο όπως προκύπτουν στο μέλος! Εδώ έχει γίνει και το μπέρδεμα!

Και πότε γίνεται η διφωνία Πα-Γα= με 15, δηλαδή ίσο με το Νη-Πα; Και ποια είναι η θέση τους στην παραγωγή των ήχων;

 

[antonios]

Παρατήρηση:
Τα ίδια μεγέθη των διφωνιών μπορούν να δώσουν διαφορετική ιδέα με την μετακίνηση του εσωτερικού ήχου, έτσι χοντρικά αντί να έχουμε μεγάλο μικρό, έχουμε μικρό μεγάλο:

σε μια μικρή τρίτη (Οίκοι πλα, πλβ)
Το μεγάλο+ μικρό δίνει ήχο τέταρτο ή πλάγιο πρώτο ή νενανώ
το μικρό+μεγάλο δίνει ήχο πρώτο ή πλάγιο δεύτερο ή λέγετο(στενός λέγετος)

σε μια μεγάλη τρίτη (Οίκοι βαρέος, πλ δ)
το μεγάλο μικρό δίνει πλάγιο τέταρτο
το μικρό μεγάλο δίνει βαρύ λέγετο
Αυτό φαίνεται στην παραλλαγή που μας έχει παραδώσει ο Πλουσιαδηνός (βλ επισυναπτόμενο)

Ότι μιά διφωνία π.χ 21 μορίων δίνει άλλο άκουσμα (και ήχο) αν είναι 12-9 και αν είναι 9-12 είναι άλλο θέμα - προφανώς και ισχύει- και είναι και παρα-άλλο από τον Πλουσιαδηνό.

 

[evangelos]

Και πότε γίνεται η διφωνία Πα-Γα= με 15, δηλαδή ίσο με το Νη-Πα; Και ποια είναι η θέση τους στην παραγωγή των ήχων;

Όταν έχουμε συνημένα τετράχορδα κε-πα|πα-δι τότε είναι χαμηλός ο γα και ο νη αντιστοίχως (στο μαλακό διατονικό γένος)
Πάνω από την μέση χορδή είναι ο διαζευκτικός όπως είπε κι ο κ Καλογιάννης κι ο δι-κε είναι κλασικός τόνος 12άρης (επόγδοος 9/8) στο 15χορδο σύστημα. Στο πεντάχορδο σύστημα (τροχός) είπα τι γίνεται, αντιγράφεται ο νη-πα στον δι-κε. Παλιά δεν έβαζαν φθορές, ήξεραν πότε γίνεται το ένα ή το άλλο, σήμερα βάζουμε την φθορά του πα στον κε

 

[antonios]

Όταν έχουμε συνημένα τετράχορδα κε-πα|πα-δι τότε είναι χαμηλός ο γα και ο νη αντιστοίχως (στο μαλακό διατονικό γένος)
Πάνω από την μέση χορδή είναι ο διαζευκτικός όπως είπε κι ο κ Καλογιάννης κι ο δι-κε είναι κλασικός τόνος 12άρης (επόγδοος 9/8) στο 15χορδο σύστημα. Στο πεντάχορδο σύστημα (τροχός) είπα τι γίνεται, αντιγράφεται ο νη-πα στον δι-κε. Παλιά δεν έβαζαν φθορές, ήξεραν πότε γίνεται το ένα ή το άλλο, σήμερα βάζουμε την φθορά του πα στον κε

Ποιο μέλος έχει Πα-Γα 15 άρι; Και ακόμα δεν κατάλαβα ποια είναι η θέση των διαστημάτων στην παραγωγή των ήχων;

 

[evangelos]

Ότι μιά διφωνία π.χ 21 μορίων δίνει άλλο άκουσμα (και ήχο) αν είναι 12-9 και αν είναι 9-12 είναι άλλο θέμα - προφανώς και ισχύει- και είναι και παρα-άλλο από τον Πλουσιαδηνό.

Αντώνη άλλο το ζω9 νη15πα6βου9γα που λέω εγώ που το έχω πάρει από τον Αριστόξενο κι άλλο το ζω8νη12πα10βου8γα
Στο δεύτερο όπως είπες αρχικά στην πρώτη σου απάντηση το νη-βου είναι ίδιο με το δικό μου, το ζω-πα όμως και το πα-γα δεν έχουν καμία σχέση. Εγώ θα κάνω γα δίεση στον τετράφωνο βαρύ για να συμφωνήσω τον ζω αλλά δεν θα χάσω το άκουσμα του πρώτου ήχου στον πα, εσύ θα το χάσεις το άκουσμα του πρώτου ήχου!

 

[evangelos]

Ποιο μέλος έχει Πα-Γα 15 άρι; Και ακόμα δεν κατάλαβα ποια είναι η θέση των διαστημάτων στην παραγωγή των ήχων;

Αυτό
[τα διαστήματα μετρήθηκαν από την αρχή μέχρι την πρώτη μαρτυρία του ζω, εκεί όπου αναπαύονται-στέκονται οι ήχοι]
Πα=163Hz, Γα=189Hz ~ διφωνία πα-γα=15,4 μόρια
Νη=140hz(πριν καταλήξει στην μαρτυρία του ζω), Ζω=130Hz (στην μαρτυρία του ζω)~Πα-Νη=15,8 μόρια, Νη-ζω= 7,7 μόρια, διφωνία πα-ζω=23,5 μόρια

*οι συχνότητες όπως τις έβγαλε στο κινητό μου το app gstrings, οι υπολογισμοί των μορίων βάσει του γνωστού τύπου μόρια= 72 × log2 (f2 / f1)

 

[antonios]

Αυτό
[τα διαστήματα μετρήθηκαν από την αρχή μέχρι την πρώτη μαρτυρία του ζω, εκεί όπου αναπαύονται-στέκονται οι ήχοι]
Πα=163Hz, Γα=189Hz ~ διφωνία πα-γα=15,4 μόρια
Νη=140hz(πριν καταλήξει στην μαρτυρία του ζω), Ζω=130Hz (στην μαρτυρία του ζω)~Πα-Νη=15,8 μόρια, Νη-ζω= 7,7 μόρια, διφωνία πα-ζω=23,5 μόρια

*οι συχνότητες όπως τις έβγαλε στο κινητό μου το app gstrings, οι υπολογισμοί των μορίων βάσει του γνωστού τύπου μόρια= 72 × log2 (f2 / f1)

Θα διαφωνήσω στο τί μετράς. Πα= 162 και Γα = 191+ , η διφωνία είναι περισσότερο 18- και όχι 15 άρα. Απ΄όλα τα ζω που έβγαλε το app διάλεξες ποιο για να βγει 23.5 η διφωνία;;; Θα τα ξανακάνω πάντως. Θα τα βάλω και σε φασματογράφο. Πάντως εγώ μια χαρά τον ακούω το Γα στη θέση της διφωνίας του πρώτου (περί τα 18 μόρια) και την διφωνία Πα-Ζω περί τα 21.

 

[evangelos]

Θα διαφωνήσω στο τί μετράς. Πα= 162 και Γα = 191+ , η διφωνία είναι περισσότερο 18- και όχι 15 άρα. Απ΄όλα τα ζω που έβγαλε το app διάλεξες ποιο για να βγει 23.5 η διφωνία;;; Θα τα ξανακάνω πάντως. Θα τα βάλω και σε φασματογράφο. Πάντως εγώ μια χαρά τον ακούω το Γα στη θέση της διφωνίας του πρώτου (περί τα 18 μόρια) και την διφωνία Πα-Ζω περί τα 21.

Αντώνη, πρόσεξε εκεί που αναπαύεται η νότα, με το vibrato πάει κι εκεί που λες, πάει και πιο κάτω, Δες εκεί που ηρεμεί η φωνή. Φαίνεται ότι σε κάποια σημεία ο γα είναι ψηλότερα και όταν επιστρέφει τον τραβάει προς τα κάτω, δεν είναι συνέχεια χαμηλός ο γα. Το χαμήλωμα της λιχανού χορδής γα ή νη είναι άλογη κίνηση της φωνής προς τα κάτω, ο Πλούταρχος το περιγράφει πολύ παραστατικά. Αυτήν την κίνηση του γα προς τα κάτω την αναφέρει κι η επιτροπή, όπως και το μεγάλο νη-πα και δι-κε, ύστερα όμως ξεχάστηκε αυτή η πλέον βασική έλξη.
Στο χορωδιακό παράδειγμα είναι πιο ξεκάθαρο το μέτρημα γιατί βγαίνει στο μηχάνημα ένας μέσος όρος από όλες τις φωνές, στην μονωδία οι καμπύλες δεν εξομαλύνονται, θέλει πολύ προσοχή όπου αναπαύεται η φωνή. Εγώ κάνω και δοκιμή στο προγραμματάκι μου, για σιγουριά .

 

[evangelos]

Είναι απορίας άξιο, να εκτελούν και να παραδέχονται ένα κάρο στραβές έλξεις κι εδώ την πιο βασική, την έλξη των έλξεων να μη την ακούνε! το θεμέλιο λίθο της παραλλαγής των ήχων, το μαλάκωμα-χαμήλωμα της λιχανού ή παρανήτης χορδής νη ή γα (ή δι που γίνεται νη στο πεντάχορδο σύστημα, κ Καλογιάννη σε βλέπω.. ) ώστε να μεγαλώνει ο πρώτος τόνος! Έπονται όλες οι μεταβολές και οι έλξεις λόγω αυτής της θεμελιώδους κίνησης -μεταβολής-έλξης του νη προς τα κάτω, χωρίς αυτό καμία έλξη δεν έχει αιτία και λόγο να υπάρχει! Χωρίς αυτή την πρώτη έλξη που συμβαίνει σε κάθε τετράχορδο δεν υπάρχει διατονικό γένος και κανένα άλλο γένος!!!

 

[evangelos]

Η μόνη έλξη που έχει υπόσταση! η βασική!!! από την οποία όλες οι άλλες προκύπτουν!!!! είναι αυτή του νη προς τα κάτω ώστε να μεγαλώνει ο Νη-Πα!!! αυτή η μόνη πραγματική έλξη αγνοήθηκε και περιφρονήθηκε!!! και συνεχίζει να αγνοείται και να περιφρονείται επιδεικτικά!!!!!!!!!!!!!!

 

[κλιτόν]

Για να γελάσουμε και λίγο και ξεπονοκεφαλιάσουμε από τα νούμερα και τους φασματογάφους και τους... υπέρηχους

Σε γενικές γραμμές αρχίζει έτσι



Μέχρι εδώ όλα καλά.

Καμιά φορά όμως κάτι γίνεται και αρχίζει το πράγμα και πάει προς "τα 'κει"...



Φυσικό επακόλουθο είναι κατόπιν αυτό...



...ώσπου στο τέλος...



Προσοχή λοιπόν... προσοχή... προσοχή...

 

[evangelos]

Ίσως το μοναδικό σωζόμενο διάγραμμα, που σήμερα ανακάλυψα, το οποίο δείχνει τα διαστήματα του ορθού μαλακού διατονικού γένους, με Νη-Πα και Γα-Δι υπερμείζονες 15 μορίων. Σελίδα από Χειρόγραφο Αναστασιματάριο του 1956, Αγαπίου Μοναχού, Ι.Μ. Αγίου Παύλου, Άγιο Όρος. Το καλύτερο δώρο για την γιορτή μου! Ευχαριστώ!!!
Η πηγή βρίσκεται εδώ https://repository.mountathos.org/j...gL3q_PmtvqXAFzXe4EJx0LexVZdXz96f2S-GqDm0O1Ws8
Ευχαριστώ τον Δημήτρη Σκρέκα για την πολύτιμη βοήθεια του να μου υποδείξει τα χειρόγραφα ώστε να ψάξω!

 

[Laosynaktis]

Ο πίνακας αυτός και η υπόλοιπη θεωρία είναι παρμένα από την «Χρηστομάθεια» του Ι. Σακελλαρίδη, Β΄ έκδ. 1885 (στην Α΄ έκδ. έχει τα διαστήματα του Χρυσάνθου, στην Β΄ αυτά, στην Γ΄ έχει τόνους 12 και ημιτόνια 6).

 

[emakris]

...στην Α΄ έκδ. έχει τα διαστήματα του Χρυσάνθου, στην Β΄ αυτά, στην Γ΄ έχει τόνους 12 και ημιτόνια 6.

Η σταδιακή μετάβαση προς τη λογική! Χε, χε... Χρόνια πολλά!