Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Συνήθως παρόντος αρχιερέως αναγινώσκεται στο τέλος της εξοδίου ακολουθίας με επισημότητα μία μετά θάνατον συγχωρητική ευχή. (Δείτε εδώ). Ήθελα να ρωτήσω:
α) αν γίνεται πάντα αυτό παρόντος αρχιερέως ή μόνο κατά περιπτωση.
β) δεδομένου ότι η ευχή αυτή έχει γραφτεί, όπως λέει και ο τίτλος της, «εις πάσαν αράν και αφορισμόν» (ώστε π.χ. με κάποια έμφαση να τονίζει την ανάγκη διάλυσης του σώματος, σαν να είναι τρόπον τινά δεμένο από κάποια αρά), θα πρέπει άραγε να γενικεύεται προς όλους τους κεκοιμημένους; (Εννοείται φυσικά πως σε πολλές περιπτώσεις είναι επιβεβλημένη). Και μήπως αυτό δίνει στην εξόδιο ακολουθία μια νοηματική εστίαση διαφορετική από την με την οποία συνήθως εύχεται η εκκλησία για τους κεκοιμημένους;
α) αν γίνεται πάντα αυτό παρόντος αρχιερέως ή μόνο κατά περιπτωση.
β) δεδομένου ότι η ευχή αυτή έχει γραφτεί, όπως λέει και ο τίτλος της, «εις πάσαν αράν και αφορισμόν» (ώστε π.χ. με κάποια έμφαση να τονίζει την ανάγκη διάλυσης του σώματος, σαν να είναι τρόπον τινά δεμένο από κάποια αρά), θα πρέπει άραγε να γενικεύεται προς όλους τους κεκοιμημένους; (Εννοείται φυσικά πως σε πολλές περιπτώσεις είναι επιβεβλημένη). Και μήπως αυτό δίνει στην εξόδιο ακολουθία μια νοηματική εστίαση διαφορετική από την με την οποία συνήθως εύχεται η εκκλησία για τους κεκοιμημένους;