Από την ομιλία του Μ. Παππά σχετικά με την εκτέλεση του ΑΠΜΧΕ Λεωνίδα Αστέρη από το analogion.gr εδώ:
«Ένα άλλο κεφάλαιο που αφορά όλο τον ψαλτικό κόσμο είναι η προσαρμοστικότητα στην εποχή μας, όσο αφορά την τεχνολογία και τη χρήση της. Είναι πλέον δυνατή η καταγραφή και αποτύπωση των ήχων και διαστημάτων, μέχρι και λεπτομερειών αυτών. Παρά ταύτα, υπάρχουν τάσεις να δημιουργηθεί νέα πράξη, προκειμένου να συμβαδίσει με τη «νέα»θεωρία, ώστε να αμφισβητείται η πράξη ακόμη και αυτών των πατριαρχικών ψαλτών. Σε μια τέτοια πρόκληση του Θεοδοσίου Γεωργιάδη, ο μακαριστός γέρων Ιάκωβος Ναυπλιώτης απήντησε ότι έτσι το είχε ακούσει από το διδάσκαλό του, ο νυν άρχων πρωτοψάλτης όμως, ηχογράφησε ένα από τα «αμφισβητούμενα» μαθήματα, και συγκεκριμένα το «τον δεσπότην και αρχιερέα» εις ήχον βαρύν και η μέτρηση έδειξε ακριβέστατα διαστήματα χρωματικού γένους β΄ ήχου. Αλλά όπως χαρακτηριστικά λέγει και ο ίδιος: «οι ελλίποντες ως προς την πράξιν και την φωνήν, ασχολούνται με την θεωρίαν. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά όχι το ζητούμενο…». Και πράγματι, η πράξη είναι το ζητούμενο, και δια της πράξεως, πρέπει να εννοηθεί το τελικό αποτέλεσμα, ήτοι, η ανάδειξη του υμνογραφικού λόγου, απηλλαγμένου από εσφαλμένους παρατονισμούς, πάντοτε όμως εντός του ποιητικώς πεζού ρυθμού, και τέλος, αυτή η κατάνυξη, η θρησκευτικότητα, εν τέλει αυτή η ίδια η προσευχή.»
«Ένα άλλο κεφάλαιο που αφορά όλο τον ψαλτικό κόσμο είναι η προσαρμοστικότητα στην εποχή μας, όσο αφορά την τεχνολογία και τη χρήση της. Είναι πλέον δυνατή η καταγραφή και αποτύπωση των ήχων και διαστημάτων, μέχρι και λεπτομερειών αυτών. Παρά ταύτα, υπάρχουν τάσεις να δημιουργηθεί νέα πράξη, προκειμένου να συμβαδίσει με τη «νέα»θεωρία, ώστε να αμφισβητείται η πράξη ακόμη και αυτών των πατριαρχικών ψαλτών. Σε μια τέτοια πρόκληση του Θεοδοσίου Γεωργιάδη, ο μακαριστός γέρων Ιάκωβος Ναυπλιώτης απήντησε ότι έτσι το είχε ακούσει από το διδάσκαλό του, ο νυν άρχων πρωτοψάλτης όμως, ηχογράφησε ένα από τα «αμφισβητούμενα» μαθήματα, και συγκεκριμένα το «τον δεσπότην και αρχιερέα» εις ήχον βαρύν και η μέτρηση έδειξε ακριβέστατα διαστήματα χρωματικού γένους β΄ ήχου. Αλλά όπως χαρακτηριστικά λέγει και ο ίδιος: «οι ελλίποντες ως προς την πράξιν και την φωνήν, ασχολούνται με την θεωρίαν. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά όχι το ζητούμενο…». Και πράγματι, η πράξη είναι το ζητούμενο, και δια της πράξεως, πρέπει να εννοηθεί το τελικό αποτέλεσμα, ήτοι, η ανάδειξη του υμνογραφικού λόγου, απηλλαγμένου από εσφαλμένους παρατονισμούς, πάντοτε όμως εντός του ποιητικώς πεζού ρυθμού, και τέλος, αυτή η κατάνυξη, η θρησκευτικότητα, εν τέλει αυτή η ίδια η προσευχή.»