Κατά τη γνώμη μου, το θέμα είναι από πολύ απλό έως πολύ σύνθετο. Απλό όσον αφορά στην εκτέλεση (πράξη) και σύνθετο όσον αφορά στη θεωρία.
Γιατί ο Γρηγόριος θέτει βάση τον Πα με μαρτυρίες σκληρού χρώματος; Πιστεύω, όχι βασικά για να κάνουμε διαστήματα σκληρού χρώματος (δεν είναι δηλαδή η πρώτη του σκέψη), αλλά για να δείξει, όπως ανέφερα, ότι η πορεία του μέλους δεν είναι (ομοιο)διφωνική αλλά κατά τριφωνία (νενανώ) (όπως π.χ. στους κανόνες της Μ. Εβδομάδας που έχουμε μαρτυρία με σκληρό χρώμα και από τον πρώτο φθόγγο φθορά μαλακού). Που βέβαια δεν είναι καθόλου απόλυτο αφού έχουμε και πορεία δευτέρου ήχου. Άρα για να μας δείξει επίσης και ότι η βάση θα πρέπει να ληφθεί χαμηλά.
Εδώ, λοιπόν, έχουμε δύο θεωρητικές τοποθετήσεις του Σ. Καρά. Η πρώτη, ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο "έσω" για να δηλώσουμε ακριβώς την χαμηλή βάση και μάλλον τη βάση του πλαγίου ήχου. Και ακόμα, αν και εδώ ξεφεύγουμε, ότι, αφού η φθορά μπαίνει για να δείξει πορεία μέλους, τα διαστήματα είναι τα του επιγραφομένου ήχου, δηλ. εν προκειμένω μαλακά, αλλά αντίστοιχα στην περίπτωση του πλ.β ειρμολογικού σκληρά, παρόλη την εκεί αντίστοιχη φθορά που πάλι δηλώνει πορεία.
Η γνώμη μου είναι (το υπονόησα στο πρώτο μου μήνυμα) ότι μαζί με την πορεία αλλάζουν και τα διαστήματα, όχι όμως επειδή αυτό υπαγορεύεται από την ύπαρξη της φθοράς ή, πόσω μάλλον, επειδή ο εξηγητής είχε στο μυαλό του κάτι τέτοιο θέτοντας τη φθορά, αλλά επειδή είναι η φυσική τάση να μαλακώνουν τα διαστήματα σε πορεία νεανές και να σκληραίνουν σε πορεία νενανώ.
Οι ειδήμονες ας συμπληρώσουν - αναιρέσουν.