Ὅλα αὐτὰ τὰ «περὶ Τυπικοῦ» ποὺ τόσο προβληματίζουν ἱερεῖς καὶ ἱεροψάλτες, γιατί δὲν λύνονται «ἅπαξ διαπαντός» μὲ τὴν ἔκδοση 1, 2, 3 ἢ δὲν ξέρω πόσων τόμων ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (σὲ συνεννόηση μὲ Λειτουργιολόγους καὶ καθηγητὲς Βυζαντινῆς Μουσικῆς) ὥστε νὰ μὴν σπαζοκεφαλιάζουμε ἄδικα;
Τὸ ἕνα Τυπικὸ λέει τὸ ἕνα, τὸ ἄλλο τυπικὸ τὸ ἄλλο καὶ ἄκρη δὲν βγαίνει!
Καὶ νά οἱ παρεξηγήσεις, καὶ νά οἱ τσακωμοί! Εἶναι εὐλογημένα αὐτὰ τὰ πράγματα;
Τόσο τρομερὸ εἶναι, πιά; Ἀφοῦ γνωρίζουμε τί συμβαίνει, ἂς γραφεῖ ἕνα τυπικὸ ποὺ νὰ ἐπικυρώνει ἢ νὰ ἀναιρεῖ τὶς ἰσχύουσες ἀντιλήψεις περὶ τοῦ τί ψάλεται, πότε ψάλεται καὶ πὼς ψάλεται (γιὰ ὅλες τὶς Ἀκολουθίες. Ὄχι μόνο γιὰ τὸν Ὄρθρο καὶ τὴ Θεία Λειτουργία). Τόσα χρόνια τὰ ἴδια παράπονα καὶ οἱ ἴδιες ἁψιμαχίες.
Ἁπλὰ πράγματα ποὺ τὰ κάνουμε νὰ φαίνονται «βουνό»!
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ,
Παναγιώτης
Υ.Γ.: Θὰ ἤθελα νὰ παρακαλέσω νὰ μὴν τὰ βάζουμε οὔτε μὲ τοὺς Ἱεροψάλτες, οὔτε μὲ τοὺς Ἱερεῖς. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ΔΕΝ ὑπάρχει ΕΝΑ τυπικὸ ποὺ νὰ λύνει ΟΛΕΣ τὶς ἀπορίες καὶ γιὰ ΟΛΕΣ τὶς ἀκολουθίες (τόσα χρόνια ξέρουμε τὶς διάφορες ἀντιλήψεις καὶ ἐκδοχὲς ποὺ ὑπάρχουν πάνω σὲ ΟΛΕΣ τὶς ἀκολουθίες) καὶ τὸ ὁποῖο νὰ φέρει τὴν «ὑπογραφὴ καὶ σφραγίδα» τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθεῖ ἡ γνησιότητα τῆς προέλευσής του) ὅλα εἶναι λογικὰ νὰ συμβαίνουν.
Ὅταν ὑπάρχουν «πεντακόσια» Τυπικά, λογικὸ εἶναι νὰ ὑπάρχουν καὶ «χίλιες» διαφορετικὲς ἀντιλήψεις/ἐκδοχὲς τῶν ἀκολουθιῶν.[/FONT]
Τὸ ἕνα Τυπικὸ λέει τὸ ἕνα, τὸ ἄλλο τυπικὸ τὸ ἄλλο καὶ ἄκρη δὲν βγαίνει!
Καὶ νά οἱ παρεξηγήσεις, καὶ νά οἱ τσακωμοί! Εἶναι εὐλογημένα αὐτὰ τὰ πράγματα;
Τόσο τρομερὸ εἶναι, πιά; Ἀφοῦ γνωρίζουμε τί συμβαίνει, ἂς γραφεῖ ἕνα τυπικὸ ποὺ νὰ ἐπικυρώνει ἢ νὰ ἀναιρεῖ τὶς ἰσχύουσες ἀντιλήψεις περὶ τοῦ τί ψάλεται, πότε ψάλεται καὶ πὼς ψάλεται (γιὰ ὅλες τὶς Ἀκολουθίες. Ὄχι μόνο γιὰ τὸν Ὄρθρο καὶ τὴ Θεία Λειτουργία). Τόσα χρόνια τὰ ἴδια παράπονα καὶ οἱ ἴδιες ἁψιμαχίες.
Ἁπλὰ πράγματα ποὺ τὰ κάνουμε νὰ φαίνονται «βουνό»!
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ,
Παναγιώτης
Υ.Γ.: Θὰ ἤθελα νὰ παρακαλέσω νὰ μὴν τὰ βάζουμε οὔτε μὲ τοὺς Ἱεροψάλτες, οὔτε μὲ τοὺς Ἱερεῖς. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ΔΕΝ ὑπάρχει ΕΝΑ τυπικὸ ποὺ νὰ λύνει ΟΛΕΣ τὶς ἀπορίες καὶ γιὰ ΟΛΕΣ τὶς ἀκολουθίες (τόσα χρόνια ξέρουμε τὶς διάφορες ἀντιλήψεις καὶ ἐκδοχὲς ποὺ ὑπάρχουν πάνω σὲ ΟΛΕΣ τὶς ἀκολουθίες) καὶ τὸ ὁποῖο νὰ φέρει τὴν «ὑπογραφὴ καὶ σφραγίδα» τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθεῖ ἡ γνησιότητα τῆς προέλευσής του) ὅλα εἶναι λογικὰ νὰ συμβαίνουν.
Ὅταν ὑπάρχουν «πεντακόσια» Τυπικά, λογικὸ εἶναι νὰ ὑπάρχουν καὶ «χίλιες» διαφορετικὲς ἀντιλήψεις/ἐκδοχὲς τῶν ἀκολουθιῶν.[/FONT]