Ο Απόστολος Κώνστας τέλη 18ου-αρχές 19ου αι. λέει τα εξής (από τη διατριβή του Θ. Αποστολόπουλου, σελ. 160):
"Ειδική κατηγορία για τον Απόστολο αποτελούν οι "μαρτυρικοί" ήχοι. Στο φ 71r γράφει "Περί τετραφώνων ή μαρτυρικών ήχων". Οι τετράφωνοι των πλαγίων, [...] "ψάλλονται με κυρίου μέλος", όμως ονομάζονται πλάγιοι. [...]. Πρόκειται για ήχους συντόμων μελών [...] Για τον [μαρτυρία πλαγίου Δευτέρου με τετράφωνη ανάβαση και έσω θεματισμό από πάνω] δίνει παράδειγμα το "Άξιον Εστίν" το λεγόμενον αρχαίον. Κατά την παράδοση είναι πλάγιος του δευτέρου ψαλλόμενος με κλίμακα δευτέρου, όπως ο Ειρμός "Την Τιμιωτέρα"".
Αυτό γνωρίζω και εγώ. Τώρα το μέλος του κυρίου (Δευτέρου) ώς προς τα διαστήματα εναλλάσει μαλακά και σκληρά χρωματικά ανάλογα με τη μελωδική πορεία, ώς γνωστόν.
Να θέσω και το παρεμφερές θέμα του ήχου του "Τριήμερος Ανέστης Χριστέ" που ενώ δεν είναι ειρμολογικό μέλος ψάλλεται με μέλος κυρίου. Ο Εφέσιος στο Αναστασιματάριό του το γράφει από το ΔΙ αλλά μάλλον πιό σωστά θα ήταν να το γράψει από το ΚΕ. Τί λέτε; Γιατί νομίζετε οτι αυτό το τροπάριο "ξέφυγε" από τη σειρά των άλλων στους αίνους του Πλαγίου Δευτέρου; Χρησιμοποιείται σαν ειρμολογικό κάπου αλλού και "έμεινε" έτσι; Δεν γνωρίζω προσωπικά.