"Παρθένος καθέζεται, τα Χερουβίμ μιμουμένη"

[Κων/νος Βαγενάς]

ητοι..;

 

[Γιώργος Μ.]

Το σημείο αυτό νόμιζα ότι το καταλάβαινα, αλλά χάρη στην απορία σου , Κώστα, το είδα διαφορετικά. Κυριολεκτικά θα πρέπει να σημαίνει:

"η Παρθένος κάθεται μιμούμενη τα Χερουβείμ"​

Αλλά πού κάθεται και πώς μιμείται τα Χερουβείμ; Νομίζω ότι το χωρίο αυτό είναι κάπως εικονογραφικό. Σε πολλές παραστάσεις της Γεννήσεως η Παρθένος εικονίζεται "ανακεκλιμένη" σε στάση λοχείας με το βρέφος δίπλα της, σε άλλες όμως (δεν γνωρίζω ποια είναι η αρχαιότερη) εικονίζεται γονατιστή σε στάση δεήσεως πλάι στο βρέφος της με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. Είναι μια εικόνα που τη βλέπουμε και σε απεικονίσεις αγγέλων (όχι γονατιστών) που "δορυφορούν" τον Κύριο. Με αυτήν την έννοια νομίζω ότι "καθέζεται" μιμούμενη τα Χερουβείμ.
Το τμήμα που ακολουθεί "βαστάζουσα ἐν κόλποις" νομίζω ότι δεν αναιρεί την ουσία της εικόνας αυτής, αν θέλουμε να ερμηνεύουμε τον ύμνο χωρίς αυστηρή προσήλωση στη λογική ακολουθία. Το γεγονός επίσης ότι μπορεί η εικονογραφική παράσταση να είναι μεταγενέστερη (αυτά μόνο ο domesticus τα ξέρει...) δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι κοινός ο "νους" των δύο εικόνων, οπτικής και λεκτικής, που παραλληλίζει την Θεοτόκο με τους αγγέλους. Αν είχα χρόνο θα ανέφερα και άλλα υμνογραφικά παράλληλα όπου η Θεοτόκος παρομοιάζεται με Χερουβείμ, προς το παρόν αρκούμαι στο θεσπέσιο του ειρμού της Θ΄ ωδής: "(ὁρῶ) θρόνον χερουβικὸν τὴν Παρθένον".
Εδώ άλλωστε είναι και το μέγα μυστήριο και συνάμα μεγαλείο της Θεοτόκου: από τη μία ως κοινός άνθρωπος μαζί με αγγέλους και ανθρώπους αποθαυμάζει το μυστήριο της ενανθρωπήσεως, κι από την άλλη η ίδια το τελεσιουργεί!

 

[π. Μάξιμος]

Τά πολυόμματα Χερουβ(ε)ίμ μαζί μέ τά ἐξαπτέρυγα Σεραφ(ε)ίμ καί τούς ἁγιώτατους Θρόνους (πρώτη τριάδα τῶν ἀσωμάτων ἐπουρανίων ἀγγελικῶν δυνάμεων) «είναι αυτή που είναι πάντοτε γύρω από τον Θεό και είναι έτοιμη να ενωθή με αυτόν αμέσως, χωρίς την μεσολάβηση κανενός».
Τά Χερουβίμ βαστάζουν τόν Θρόνο τοῦ Θεοῦ καί ἡ Παρθένα πού κάθεται κρατώντας στήν ἀγκαλιά της τόν Θεόν Λόγον πού σαρκώθηκε, μιμεῖται τά Χερουβίμ.

 

[Γιώργος Μ.]

Τά Χερουβίμ βαστάζουν τόν Θρόνο τοῦ Θεοῦ καί ἡ Παρθένα πού κάθεται κρατώντας στήν ἀγκαλιά της τόν Θεόν Λόγον πού σαρκώθηκε, μιμεῖται τά Χερουβίμ.

Πολύ ωραία ερμηνεία, πάτερ!