Ευχαριστώ για τον κόπον να απαντήσετε δια μακρών.
Δεν είμαι υπέρ της "θεοποίησης" ουδενός (αλλοιώς θα ήμουν και υποψήφιος παραβάτης της 2ας εντολής...).
Απλώς είμαι υπέρ της κάθε είδους ομορφιάς. Κι αυτήν αποπνέουν από πολλές μεριές τους τα παλιά λειτουργικά βιβλία -του Βαρθολομαίου τίθενται κοντά στην κορυφή. Κι επειδή είναι ψαλτικό-μουσικό το "φόρουμ" μας, άρα καλλιτεχνικό, προέχουν τέτοιες αξίες. Και μακάρι και οι σύγχρονες εκδοτικές προσπάθειες, (ανεξάρτητα από το πόσο και εκείνες και οι εν λόγω παλαιές υπηρετούν την ακρίβεια και ορθότητα) να έχουν τέτοιες αρετές. Συχνά δεν έχουν. Στους μουσικούς ένα χειρόγραφο του Bach "μιλάει" πολύ περισσότερο και εμπνέει στην εκτέλεση περισσότερο από όλες τις κριτικές εκδόσεις του. Οι άνθρωποι έχουμε και την ιδιότητα να συγκινούμαστε. Αυτή τη συγκινησιακή αξία κρύβουν και υπηρετούν οι επισκέψεις μας σε κάθε είδους μουσεία και αρχαιολογικούς, προσκυνηματικούς ή άλλους χώρους. Αυτή τη συγκίνηση έχω ακούσει από πολλούς που ήλθαν σε συναναστροφή και με παλιά εκκλησιαστικά βιβλία και με κάθε είδους έργα που η μαστοριά και η αισθητική άλλων εποχών έδωσε ως απόσταγμα και της πίστης της. Άλλο η συγκίνηση από την ομορφιά και την αυθεντικότητα κι άλλο οι θεοποιήσεις-ειδωλοποιήσεις μέσα από τις οποίες μας ερμηνεύετε, δε νομίζετε; Χωρίς την καλλιτεχνική της ομορφιά τι θα ήταν και η εκκλησιαστική μας μουσική; Εκτός κι αν η ομορφιά, ακόμα και η πιο ταπεινή δε μας λέει πια τίποτα σήμερα. Όλα αυτά με ειλικρινή διάθεση εξομολογήσεως.
(Στα περί Τυπικού εννοώ ακριβώς μικρές διαφοροποιήσεις μεταξύ παλαιοτέρων τάξεων και αυτών που τώρα ισχύουν στον τόπο μας -τυπικές διαφοροποιήσεις θίγετε τόσο επιτυχημένα και διδακτικά κι εσείς στο Ψαλτολόγιον- και εξέφρασα το φόβο μου, επειδή ενδέχεται τα παλαιά βιβλία να αποδίδουν σε κάποια σημεία παλιότερες)
Όπως και νά έχει, ευχαριστούμε για τη συνομιλία και τα όσα μάς προσφέρετε.