Ὅπως ὀρθῶς γράφει στήν ὑποσημείωση 118 (σελ. 129) τῶν Διπτύχων 2008 ὁ συντάκτης τοῦ τυπικοῦ (Δ.Α.) αὐτή ἡ ἀκολουθία δέν ὑπάρχει σέ ἀρχαιότατα τυπικά ἀπό τοῦ 9ου ἕως τοῦ 13ου αἰ..
Μιά φορά πού βρέθηκα στήν Βουλγαρία, ἤμουν ὅμως μικρός, νομίζω ὅτι δέν τήν τελοῦν.
Αὐτή ἡ ἀκολουθία, ὅπως γράψαμε, εἶναι κάτι μεταξύ τῆς ἀρχαίας Παννυχίδος καί τοῦ Μεσονυκτικοῦ τῆς Κυριακῆς. Ὅπως ὀρθῶς σημειώνει ὁ π. Κ. Παπαγιάννης (ΣΤ σελ. 654 ὑποσ. 1289), στό Μεσονυκτικό τῆς Κυριακῆς οἱ Εἱρμοί οὔτε προτάσσονται οὔτε ἐπαναλαμβάνονται. Ἐδῶ ἔχουμε ὄντως μία ἐξαιρετέα καί ἰδιότυπη ἀκολουθία. Πάντα τά τυπικά προβλέπουν ἐπανάληψιν τῶν Εἱρμῶν, ὅπως γράφεται στήν ὑποσημείωση 118 (σελ. 129) τῶν Διπτύχων 2008. Ὁ Δ.Α. θεωρεῖ ὀρθοτέραν τήν γνώμην νά μήν ἐπαναλαμβάνωνται οἱ Εἱρμοί.
Ἐκ τῆς πείρας μου καί διά τόν πρακτικόν λόγον τῆς καλύψεως τοῦ ἀναγκαίου χρόνου (ὅπως πάλιν γράφεται στήν προμνημονευθεῖσα ὑποσημείωση τῶν Διπτύχων) τούς ἐπαναλαμβάνουμε, χωρίς βέβαια τό Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν πρός τῆς η΄ ᾠδῆς.
Γιά τό Μεσῴδιον Κάθισμα, τό Κοντάκιον καί τόν Οἶκον, τηροῦμε τά ὑπό τοῦ ΤΜΕ καί τῶν Διπτύχων ὁριζόμενα. Περισσότερα διευκρινιστικά στό ΣΤ σελ. 654 ὑποσ. 1290.